menu

Talking Heads - More Songs About Buildings and Food (1978)

mijn stem
3,97 (356)
356 stemmen

Verenigde Staten
Rock
Label: Sire

  1. Thank You for Sending Me an Angel (2:11)
  2. With Our Love (3:30)
  3. The Good Thing (3:03)
  4. Warning Sign (3:55)
  5. The Girls Want to Be with the Girls (2:37)
  6. Found a Job (5:00)
  7. Artists Only (3:34)
  8. I'm Not in Love (4:33)
  9. Stay Hungry (2:39)
  10. Take Me to the River (5:00)
  11. The Big Country (5:30)
  12. Stay Hungry [1977 Version] * (3:47)
  13. I'm Not in Love [Alternate Version] * (5:17)
  14. The Big Country [Alternate Version] * (5:03)
  15. Thank You for Sending Me an Angel [Country Angel Version] * (2:11)
toon 4 bonustracks
totale tijdsduur: 41:32 (57:50)
zoeken in:
Aquila
zo dat is een serieuze wandeling!

dan is af en toe wat 'mars' muziek wel een uitkomst kan ik me zo voorstellen

avatar van Mjuman
Kan me wel iets bij het tempo voorstellen. Hoop alleen dan wel dat je niet in een dipje komte te zitten bij "Take Me to the River"

Dit album werd door Mjulady v1 altijd betiteld als "neurotenmuziek" en kon - op voorwaarde van behoud van piece of mind ("nag, nag, nag" - "you know what I'm talking 'bout") alleen gedraaid worden bij haar onstentenis.

En toen kwam ... het concert van Talking Heads in de Jaap Edenhal; dat swingende en dampende concert werd een keerpunt: hierna mocht ook deze schijf regelmatig plaatsnemen op de draaitfafel van de Thorens: het mirakel van de vrouwelijke canonisering.

Voor eenieder die geïnteresseerd is dit album is een soort van hommage aan More Songs about Buildings and Food.

Overigens probeerden The Undertones de draak ermee te steken met hun More Songs about Chocolate and Girls - zij vonden Talking Heads te intellectualistisch, maar dat gold ook voor The Human League (in Jimmy, Jimmy: "his mother bought him a synthesizer, got the Human League in to advise her")

avatar van BoyOnHeavenHill
4,0
Ik vond de vinylversie van dit briljante album altijd een enigszins samengeperst geluid hebben; dat was natuurlijk een onderdeel van de lol, maar hij zou wel beter kunnen klinken. Kan iemand mij vertellen hoe de eerste CD-release (1987) klinkt ten opzichte van de oorspronkelijke elpee, en of de tweede CD-versie (Rhino 2006) echt wezenlijk veel beter is? Qua prijs maakt het namelijk nogal een verschil...

avatar van waltzinblack
5,0
Ik raad je de Rhino-versie aan BoyOnHeavenHill. De sound is een stuk 'opener' dan van de vinyl-versie. Of koop 'Brick' uit 2005 (alle CD's geremastered + 5.1 dolby surround + clips).

avatar van BoyOnHeavenHill
4,0
Dank voor het advies, Waltzinblack!

avatar van JJ&Joan
5,0
Geweldig album.
De laatste 2 minuten van Found a Job zou ik graag méér dan 100 op 100 geven; zo opwindend vind ik dit stukje.
Het hele album is te genieten. Zo aanstekelijk! Zo origineel! Zo uniek!
Found a Job
Take me to the River
Artists Only
The Big Country
The Good Thing
Stay Hungry
I'm Not in Love
With our Love
Girls want to be with the Girls
Allemaal recht in de roos!

avatar van pinguin#13
5,0
JJ&Joan schreef:
Geweldig album.
De laatste 2 minuten van Found a Job zou ik graag méér dan 100 op 100 geven; zo opwindend vind ik dit stukje.


Dat is van de eerste 4 albums nu exáct het stukje dat dit album net iets boven de andere zet. Het neemt je inderdaad mee naar een niveau van ongekende zalig- en vrolijkheid. Natural drug.

avatar van lennon
2,5
Dit is zo''n album van de TH waar ik dus aan moet wennen. Er staan zeker een paar lekkere tracks op waarbij Take Me to the River toch wel mijn favoriet is.

Deze heeft even tijd nodig om te rijpen, zoals wel meer van deze band. Voorlopig 3 sterren.

avatar van adri1982
4,0
Dit album vandaag weer op vinyl gedraaid, wat ik vroeger vaker deed nadat ik deze LP in 2008 in een kringloop kocht. Dit album begint goed met 'Thank you for sending me an angel', die zelfs een jaar lang heeft deel heeft uit gemaakt van het programma op mijn mp3-speler, die ik meenam als ik naar mijn werkplaats ging (er staat daa vaak veel Nederlandstalige flut-muziek op, dat wordt gedraaid door Puur.NL). Mijn favoriet van de plaat is 'Found a job', en ook hoor ik 'Take me to river' heel graag. Een zeer goed album, waarvan The Talking Heads geen enkele single in de Top-40 wisten te krijgen, maar enkele leuke en goede nummers opstaat.

avatar van bikkel2
4,0
Talking Heads, ben het een beetje aan het verzamelen. Aan chronologie doe ik niet echt en soms doe ik een impulsieve aankoop.
Gewoon omdat ik wel hou van een gokje.
Het meeste van dit album kon ik namelijk nog niet, maar ik heb wel een klik met Byrne en consorten.
Stop Makng Sense is wellicht mijn favo live registratie ( vooral met beeld) dus het vervolg is niet zo verrassend.
En wel hoor....... een lekker album die bij tijd en wijlen funkt als een tierelier, maar da's niet de hoofdopzet van dit album.
Ritmisch zit het altijd wel snor bij The Heads.
Zonder dat het al te ingewikkeld is, zit het met de groove altijd goed. En Tina speelt van die heerlijk verslavende baslijntjes.
Ook als geheel is het genieten geblazen. Byrne met zijn hyperneurotische gedoe blijft een apart verhaal.
Maar het is allemaal prettig in your face, puur en goed bedacht.
Het is nog wat springerig en natuurlijk viel er nog wel wat te halen, maar ik verbaas me over bepaalde inventieve melodielijntjes.
En met die groei kwam het zeker tot Remain In Light helemaal voor elkaar.
Een heel prettige plaat waar ik vooral gretigheid hoor.
En feitelijk stort het nergens inelkaar, boordevol energie en aparte vondsten.
Take Me To The River blijkt wat volwassener en bleek ook een klassieker- live altijd een prijsnummer.

Het heeft mij nog meer overtuigd om de catalogus compleet te maken, al waren ze live nog beter dan op de plaat, en dat is natuurlijk een compliment.

avatar van Mjuman
bikkel2 schreef:
Ritmisch zit het altijd wel snor bij The Heads.


Voila: The Heads - No Talking Just Head (1996)

Even goed onthouden: da's Talking Heads, maar dan zo'n Byrne, zeg maar de stier zonder zijn ballen

bikkel2 schreef:
Zonder dat het al te ingewikkeld[/] is, zit het met de groove altijd goed. En Tina speelt van die heerlijk verslavende baslijntjes.

Ook als geheel is het genieten geblazen. Byrne met zijn hyperneurotische gedoe blijft een apart verhaal.


Toe maar, niet opsnuiven die lijntjes! Byrne - I'm a real live wire - maakt het verhaal. Jij leest of hoort het.

De eerste 2 lp's bevatten uitermate gestripte, vrij kale, puntige en scherpzinnige songs. Jouw weergave ervan is een firm understatement van de impact van iemand als Byrne. Misschien toch eens The Name of This Band eens beluisteren - m.n. de 'kale' versies van oudere songs zoals Building on Fire. Het staccato-gitaarspel drijft de song vooruit. Die songs was de keerpunt in een van de eerste concert van [i]Talking
Heads in NL: als voorprogramma van Eno in Rasa (het oude).

Remain in Light was niets anders dan de doorontwikkeling van het potentieel.

Heb je ze ooit live gezien?

avatar van bikkel2
4,0
Helaas niet Mjuman. Was toendertijd nog ver uit mijn gezichtsveld.
Gek genoeg herinner ik mij als tienjarige nog wel Psycho Killer bij brillemans Ad Visser.
Nee, jammer. Soms had ik wel wat eerder geboren willen zijn..

Thanx voor de tips en nuttige info.

avatar van Mjuman
Catherine Wheel van Byrne (solo) haakt ook aan bij Remain in Light (en is in sommige opzichten consistenter dan My Life in..). Vind zelf Stop Making Sense maar zo zo - 't is een beetje alsof alleen naar deel 3 van Lord of the Rings kijkt en dan toch doet alsof je het hele verhaal begrijpt.

Name of This Band is een prima weergave van de ontwikkeling van de band. De tour van Remain in Light was de apex; Byrne was al met andere dingen bezig en de band kon hem er nog eenmaal bij trekken, Speaking in Tongues, daarna werd 't steeds minder - de vonk was weg

Helaas ben ik het cassettebandje met de Rasa-opnames kwijt!

avatar van BoyOnHeavenHill
4,0
Ik kan me herinneren dat deze plaat indertijd grote indruk maakte vanwege de manier waarop Eno het geluid had "opengegooid" en verbreed èn vanwege de composities van David Byrne met de unieke invalshoeken van zijn teksten. Als ik het me goed herinner stonden de eerste vier Talking Heads-platen tussen 1977 en 1980 in de jaarlijkse eindlijstjes van Muziekkrant Oor achtereenvolgens op de nummers 3, 2, 2 en 1. Zelf was ik in de zomer van 1978 ook helemaal gek van dit album: de dwingende ritmiek van With our love en The girls want to be with the girls, de spanning van I'm not in love en mijn eigen favoriet Stay hungry, met dat ongelooflijk swingende begin en het melancholische slot met dat prachtige onbestemde orgeltje: "Here's that rhythm again / Here's my shoulder blade / Here's the sound I made / Here's the picture I saved / Here I am..." Om de een of andere reden kon ik pas bij Speaking in tongues weer echt enthousiast over deze band worden, en daarna pikte ik David Byrne eigenlijk pas weer bij zijn eerste twee soloplaten op. More songs... blijft toch mijn favoriete Talking Heads-album.

avatar van brandos
4,5
Oh oh oh, wat een fijne plaat is dit toch. Heerlijk sprankelend en staccato gitaarwerk maar toch ook wel een zekere 'mellow mood'. De invloed van Brian Eno is hier van de 3 albums waar hij op meewerkte wel het meest subtiel. Ik krijg er altijd een blij gevoel van. Het is ook knap als je met een cover als 'Take me to the river' toch weer iets aan het origineel kunt toevoegen, dat zit hem dan niet in Byrnes vocale register maar meer in de sfeerwerking en overtuiging.

avatar van EttaJamesBrown
4,0
Een glimlach bij Etta, als Mjuman terloops opschrijft:

Dit album werd door Mjulady v1 altijd betiteld als "neurotenmuziek" en kon - op voorwaarde van behoud van piece of mind ("nag, nag, nag" - "you know what I'm talking 'bout") alleen gedraaid worden bij haar onstentenis.

Op welke versie zitten we nu?

avatar van waltzinblack
5,0
Draai de laatste week regelmatig de eerste 5 solo-albums van Brian Eno. Na Before and After Science met het aanstekelijke nummer Kings lead hat (anagram van Talking Heads) de overstap gemaakt naar het tweede album van 'The Heads' (en het eerste (mede) door Eno geproduceerde album). Bijna 40 jaar oud inmiddels, maar deze neurotenmuziek (volgens Mjulady 1) blijft mij pakken. Sterker nog, het past voor mij heel erg in het huidige tijdsgewricht.

avatar van sj0n88
5,0
Te lang geleden dat ik deze plaat heb opgezet, maar ik ben zojuist weer compleet weggeblazen. Wat een heerlijke luistertrip levert dit album toch op: briljant! Het is wat betreft mijn favoriete Talking Heads-album altijd stuivertje wisselen tussen More Songs About Buildings And Food en Remain In Light, maar heb zojuist moeten concluderen dat eerstgenoemd album momenteel de strijd wint. Even mijn top-10 bijwerken...

avatar van Mjuman
sj0n88 schreef:
Te lang geleden dat ik deze plaat heb opgezet, maar ik ben zojuist weer compleet weggeblazen. Wat een heerlijke luistertrip levert dit album toch op: briljant! Het is wat betreft mijn favoriete Talking Heads-album altijd stuivertje wisselen tussen More Songs About Buildings And Food en Remain In Light, maar heb zojuist moeten concluderen dat eerstgenoemd album momenteel de strijd wint. Even mijn top-10 bijwerken...


Zoek de parallellen/verwantschappen:

The Robocop Kraus - They Think They Are the Robocop Kraus (2005)

Deze draai ik het minste van de eerste 4, eigenlijk draai ik Fear en Remain het meeste to be honest.
Onterecht dit is een prachtige plaat.
Funky as hell, neurotisch ja maar wat wil je met Byrne.
Hoort natuurlijk ook bij het jachtige NY.

Deze 4 en The name of the band zijn hun beste.

avatar van AdrieMeijer
Ik heb de Talking Heads ooit live gezien, in de Groenoordhallen in Leiden, 1982. U2 en de TomTom-Club deden het voorprogramma. Ik heb toen veel last gehad van een langharige krullenbol voor mij die stond te swingen en te zweten als een gek waarbij constant zijn natte haarslierten in mijn gezicht kletsten. "Waarom ga je dan niet ergens anders staan?" lijkt een logische vraag, maar dat ging nogal lastig in de bomvolle zaal.
Overigens was het een leuk concert. Laatst heb ik al het Talking Heads werk weer eens beluisterd, maar de magie van toen is toch wel een beetje weg. Fear of Music vind ik na al die jaren nog steeds best te pruimen, de dvd Stop Making Sense blijft ook leuk, maar "More Songs..." kan mij niet meer zo bekoren. Alleen The Big Country blijf ik een steengoed nummer vinden.

avatar van Jonestown
Natuurlijk is Remain In Light hét album van de TH, maar de weg daar naar toe bevatte eveneens onvergetelijk materiaal. MSAB&F verscheen midden in de punk- en new wave tijd en was het toch vooral erg preppy Amerikaanse collegemuziek, want Byrne was een behoorlijke intellectueel. En dat uitte zich ook in de muziek. Het vierkante van 77 was nog volop aanwezig, maar was de productie voller en rijpte de band bij elk nummer. Indertijd had ik nooit kunnen vermoeden hoe groot en invloedrijk deze band zou zijn en welke stappen er nog genomen gingen worden. En dat allemaal binnen een tijdspanne van een paar jaar. Een album dat ik uit de kast blijf trekken.

avatar van pinguin#13
5,0
Man, wat blijft deze muziek toch fris en UNIEK. Soms vergeet ik ze zelf een beetje en gisteren nog eens opgelegd en BAM. Zoals je op een feestje met vrienden plots je eigen vrouw ziet STRALEN en weer helemaal verloren bent. Die outro op Found a job…
Ergens altijd mijn favoriet geweest.

avatar van west
4,0
Geweldig zijn Thank You for Sending Me an Angel, Found a Job & Take Me to the River. De rest is aardig tot (echt) goed. Wat dit voor mij een goed album + maakt. The Talking Heads op weg naar nog beter.

avatar van lennon
2,5
Ik leg deze lp vandaag toevallig net apart op de verkoop stapel... als geheel vind ik het een te zwakke plaat.

avatar van Mjuman
west schreef:
Geweldig zijn Thank You for Sending Me an Angel, Found a Job & Take Me to the River. De rest is aardig tot (echt) goed. Wat dit voor mij een goed album + maakt. The Talking Heads op weg naar nog beter.


Ach ergens heb ik gepost dat mijn toenmalige partner (2 versies geleden) dit als typische neurotenwave betitelde en dit album pas kon velen ná het concert in de Jaap Edenhal - vanaf toen mocht dit album ook regelmatig worden gedraaid. Teksten zijn hier wel regelmatig van een haast bijtend cynisme.

Bekend met dit album The Robocop Kraus - They Think They Are the Robocop Kraus (2005) ? Trek de lijnen en kleur de vakjes.

avatar van west
4,0
Mjuman schreef:
(quote)

Bekend met dit album The Robocop Kraus - They Think They Are the Robocop Kraus (2005) ? Trek de lijnen en kleur de vakjes.

Nee zeg! Originele hoes inderdaad.

Gast
geplaatst: vandaag om 13:48 uur

geplaatst: vandaag om 13:48 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.