Frenz schreef:
(quote)
Laat ik het anders formuleren, het gaat om hoe de zanger op me overkomt, niet om zijn feitelijk gedrag.
Het is puur een gevoelskwestie, de emoties die zijn muziek bij me oproept. De vergelijking met Ben H. doe ik omdat de thematiek van de nummers overeenkomt, maar zijn stijl een heel ander effect op me heeft, dat is meer in- of meevoelen.
En bij Damien Rice stuiter ik ook nog eens op een neer tussen me heerlijk laten meevoeren op zijn melancholie en walgen van de kitschviolen
Thanks voor je reactie. Ik begrijp dat dit niet zo in de smaak valt en Howard nogal een ander geluid en manier van singer-songwriting heeft wat je beter bevalt.
Wel grappig hoe mensen hier zo klagen over de strijkers. Ik vind de toevoeging van strijkers juist niet kitsch en houd ervan hoe Rice piano en violen e.d. veelal in zijn albums laat terug komen. Dat was bij 'O' ook al een element wat meermaals terug kwam.
Ik vind het juist puurder klinken dan dat digitale geluid van tegenwoordig, maar je moet er van houden en er ook nog voor open staan uiteraard, om de juiste balans te vinden in zijn nummers.
Het enige waar ik me mateloos aan irriteer op deze plaat is (met name het slotdeel van) 'I don't want to change you'. Ik vind Rice hier naar 'gejengel' gaan en het is zoals hiervoor ook genoemd toch wel een wat commerciële plaat (niet per se fout, maar het past gewoon niet ofzo).. die me doet denken aan de 'cannonball' radio-versie, ook zo verschrikkelijk..