menu

Emerson, Lake & Palmer - Tarkus (1971)

mijn stem
3,44 (170)
170 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock
Label: Island

  1. Tarkus (20:40)
  2. Jeremy Bender (1:50)
  3. Bitches Crystal (3:53)
  4. The Only Way (Hymn) (3:48)
  5. Infinite Space (Conclusion) (3:20)
  6. A Time and a Place (3:01)
  7. Are You Ready Eddy? (2:10)
  8. Tarkus [2012 Steven Wilson Stereo Mix] * (20:46)
  9. Jeremy Bender [2012 Steven Wilson Stereo Mix] * (1:57)
  10. Bitches Crystal [2012 Steven Wilson Stereo Mix] * (3:59)
  11. The Only Way (Hymn) [2012 Steven Wilson Stereo Mix] * (3:47)
  12. Infinite Space [2012 Steven Wilson Stereo Mix] * (3:22)
  13. A Time and a Place [2012 Steven Wilson Stereo Mix] * (3:03)
  14. Are You Ready Eddy? [2012 Steven Wilson Stereo Mix] * (2:12)
  15. Oh, My Father * (4:07)
  16. Unknown Ballad * (3:04)
  17. Mass [Alternate Take] * (4:30)
toon 10 bonustracks
totale tijdsduur: 38:42 (1:29:29)
zoeken in:
avatar van BoyOnHeavenHill
3,5
Tarkus was de eerste plaat die ik van ELP leerde kennen, en vaak betekent dat dat zo'n plaat een speciale (en vaak zelfs de hoogste) plek in mijn waardering blijft behouden, maar dat is hier niet het geval. Toch vind ik de plaat als geheel niet "slechter geworden", want de titeltrack is nog steeds indrukwekkend met geweldige composities, melodieën en keyboardsounds, en kant B heb ik nooit zoveel minder gevonden. Natuurlijk is Jeremy Bender een vreemde eend in de bijt (wellicht om even adem te halen na de overweldigende eerste kant?) en is het slotnummer bijna de definitie van meligheid (hoewel voor mij nooit reden genoeg om de plaat eerder af te zetten) maar het tussenliggende kwartet vind ik qua zeggingskracht eigenlijk niet veel minder dan de onderdelen van het titelnummer.
        Vermoedelijk ligt het voor mij toch in het te fragmentarische karakter van het album. Kant 1 staat dan wel als één nummer op de CD maar voelt voor mij toch aan als een collage van zeven composities die fraai aan elkaar zijn gebreid, en met kant 2 erbij zou je dit album kunnen beschouwen als een verzameling van dertien nummers die gemiddeld nog geen drie minuten lang zijn. Het gevolg is, besef ik nu, dat ik feitelijk de lang uitgesponnen instrumentale passages mis die enerzijds alle kanten op kunnen gaan en anderzijds een meeslepend gevoel van vrijheid geven (denk aan Take a pebble van het debuut, Awaken van Yes, The cinema show van Genesis...). Gek genoeg lijkt het nu alsof ik dit album bijna te toegankelijk vind, terwijl de luisteraars van 1971 hier toch wel even met hun oren zullen hebben zitten klapperen – maar zou het titelnummer nou zoveel experimenteler hebben geklonken dan bijvoorbeeld In the court of the Crimson King (1969), het eerste ELP-album (1970) of het uit hetzelfde jaar als Tarkus stammende The Yes album?
        Conclusie: ik vind Tarkus nog steeds een prima plaat, maar voor mij heeft het niet meer de impact die het bij de eerste keer beluisteren had (niet in 1971 maar veel later). En ik moet bekennen dat ik Lake liever hoor en overtuigender vind in ballades als Stones of years en The battlefield dan in rocknummers waarin hij zichzelf soms lijkt te forceren (zoals op "Evil learning, people burning..." van Bitches crystal).
        Overigens wel opmerkelijk dat er in 1971 op de eerste plaats van de Engelse albumlijsten een plaat kon staan met teksten als "Can you believe God makes you breathe? Why did he lose six million Jews?" en "Don't need the Word now that you've heard: don't be afraid, man is man-made." Op Aqualung wilde Ian Anderson de relatie tussen mens en God tenminste nog "privatiseren" ("He's not the kind you have to wind up on Sunday"), maar Lake gaat wel een stapje verder. Weet iemand of daar geen problemen mee zijn geweest, bijvoorbeeld radiostations die weigerden om The only way te draaien?

avatar van B.Robertson
4,0
Heb de 2CD met de 2012 remaster en de Steven Wilson stereo remixes. Met 'Tarkus' en het debuut stunten webshops nog wel eens en in een aanhoudende ELP-bui heb ik beiden besteld en 'Tarkus' inmiddels binnen.
'The Only Way' / 'Infinite Space' tref ik niet zo snel op een goede compilatie, wat doorslaggevend voor de aanschaf was. Ben geneigd aan het oude vast te klampen en zeker op het eerste gehoor ging mijn voorkeur uit naar het origineel boven de remix.

Neemt niet weg dat die remix vakkundig gedaan is en zeker beluisterd wordt. Wat de korte nummers verder betreft kreeg 'Jeremy Bender' m.i. opvolgers met 'The Sheriff' en 'Benny the Bouncer' en valt die lollige afsluiter ook wel te overleven. 'Bitches Crystal' en 'A Time and a Place' zijn opmerkelijk genoeg nooit mijn favorieten geweest (heb ze beiden 2x op compilaties) en met name die eerste werkt op mijn zenuwen. Maar ja, dat 'Infinite Space (Conclusion)' blijf ik een parel van ongeëvenaarde klasse vinden; vat in drie minuten samen wat ik mooi aan prog vind.

5,0
Niet alles wat Steven Wilson als mixer aan raakt wordt er beter op ( althans dat vind ik). Gewoon lekker houden hoe het was. Een Wilson gemixt album van Yes geprobeerd en dat vond ik dus helemaal niks

avatar van B.Robertson
4,0
Er bekroop me met die remix al gauw een gevoel dat het anders klonk en toen had ik snel de gewone remaster weer in de speler. Later heb ik Wilson alsnog een kans gegeven. Had vroeger nooit gedacht later nog eens ELP-fanaat te worden. Voor verdere uitbreidingen op CD zijn die Wilson remixen niet noodzakelijk, voor zover die er zijn of nog komen.

5,0
Duidelijk gesproken, B. Robertson!

avatar van jorro
3,5
Hoewel niet een groot ELP fan, vind ik dit album eigenlijk wel fijn. Zo'n nummer als Tarkus zit toch lekker in elkaar en ook de overige tracks liggen prima in het gehoor. Misschien wel mijn favoriete ELP album na de Pictures at an Exhibition. Ik moet het wat vaker gaan beluisteren in elk geval.
Ik heb ELP ooit live gezien in Den Haag. Dat viel wat tegen.Ik had dit graag eens live willen horen.
3,5* en op #52 in de 100 greatest Albums of 1971 en momenteel zelfs 41e in de Best Ever Album chart '71.

avatar van Hans Brouwer
4,5
jorro schreef:
Misschien wel mijn favoriete ELP album na de Pictures at an Exhibition. Ik moet het wat vaker gaan beluisteren in elk geval.
Jorro, mag ik het ELP album "Trilogy" van harte bij je aanbevelen?

EX BEASTER
Vroeger vond ik dit een prachtige lp...nu vind hem hopeloos gedateerd , dus 2 sterren minder , vind er dat nog iemand ?

avatar van echoes
Gedateerd, tja het klinkt zeker als een plaat uit de 70s. Hopeloos? Wat mij betreft niet. Ik luister zeker de grandioze titelsong nog altijd met heel veel plezier.

5,0
EX BEASTER schreef:
Vroeger vond ik dit een prachtige lp...nu vind hem hopeloos gedateerd , dus 2 sterren minder , vind er dat nog iemand ?


onbegrijpelijke reactie! Mijn kennismaking met de symfonische rock muziek en dat zal altijd ten zeerste waarderen.

avatar van bikkel2
3,5
Neal Peart schreef:
(quote)


onbegrijpelijke reactie! Mijn kennismaking met de symfonische rock muziek en dat zal altijd ten zeerste waarderen.


Ik ben er ook wel eens op aangesproken herinner ik mij nog bij één van hun albums.
Maar ik begrijp EX BEASTER wel.
Ik vind het ook bepaald niet tijdloos.
Vakbroeders als Genesis, Gentle Giant en vaker ook Yes, vind ik minder gedateerd dan E.L.P uit die tijd.

Knappe muziek en van een hoog niveau, maar ik zet het eigenlijk nooit meer op.

EX BEASTER
Volledig gelijk Bikkel 2 , ik hou ook van Genesis , Yes , King Crimson en hun platen zijn veel minder gedateerd ✌️

avatar van Barney Rubble
4,0
ELP heb ik leren kennen toen de band al lang en breed gestopt was. Ik heb nooit begrepen wat hier nou zo verouderd aan zou moeten zijn. Drie egogedreven klasbakken die het beste uit elkaar halen. Met name het debuut heeft nog niks van zijn kracht verloren, maar ook deze Tarkus mag er zonder meer wezen.

avatar van heartofsoul
Vermoedelijk is het mede een kwestie van muzikale smaak, of veranderde muzikale smaak, waardoor de luisteraars in kwestie dit "gedateerd" vinden. Want het kan toch geen bezwaar zijn dat dit album uit 1971 komt? Het debuut (het enige album van ELP dat ik goed ken) is volgens mij ook niet van "tijdloze"
kwaliteit, maar desondanks nog steeds (voor mij althans) fijn luistervoer. Zal Tarkus maar eens op mijn luisterlijstje zetten voor een finaal oordeel.

avatar van Don Cappuccino
Als 26-jarige luisteraar vind ik dat Emerson, Lake & Palmer absoluut de tand des tijds hebben doorstaan. Ik heb even een tijd gehad dat ik jaren '70 prog als ''stoffig en oubollig'' ervoer, maar de laatste jaren heb ik mijn klik met de stijl weer terug gevonden, en misschien wel meer dan ooit. Er zit zo veel energie, karakter, creativiteit en vooral kleur in deze muziek. Om eerlijk te zijn vind ik veel moderne prog nu al meer ''belegen'' klinken dan de oudere prog. Je voelt dat de drie muzikanten zich echt op elkaars instrumentale escapades voeden, en elkaar naar hogere niveaus schoppen. Het leeft. Er moet wel gezegd worden dat EL&P niet de meest consistente band op plaat is. Hier steekt het titelnummer er bijvoorbeeld echt met kop en schouders bovenuit. Ik merk dan ook dat ik vaak de liveplaat Welcome Back, My Friends, to the Show That Never Ends - Ladies and Gentlemen opzet, dat een heerlijke dwarsdoorsnede van het oude werk geeft.

avatar van bikkel2
3,5
Het is een gevoel natuurlijk. Nogmaals het vakmanschap is groot bij dit trio en Tarkus is geen slecht album.
Maar het heeft meer te maken met de sound denk ik.
E.L.P is nooit echt van subtiliteit geweest vind ik. Erg bombastisch vooral dankzij Emerson.
Bepaalde sounds vind ik echt van die tijd en uiteraard zou het ook in pakweg 1974 gemaakt kunnen zijn. Maar daar houdt het ook wel mee op.
Ik vind meerdere prog produkties uit die periode frisser en tijdlozer.
Het is een gevoel nogmaals.

avatar van Barney Rubble
4,0
Ik kan het niet helemaal mooi linken aan deze discussie, maar dit is wel zo'n gave connectie dat ik het toch niet onbenoemd wilde laten. ELP schijnt namelijk Nobuo Uematsu beïnvloed te hebben.(1),. Dat is de componist van de Final Fantasy-soundtracks uit de jaren 90. Getuige een nummer als Dancing Mad geloof ik dat wel. Wellicht kunnen we dan zeggen, ware dit de soundtrack van een of andere J-RPG geweest, dat de muziek als vanzelf weer tijdsloos wordt.

avatar van Robje1968
3,0
Dit album begint veelbelovend met het langste nummer "Tarkus". Daarna wordt het voor mij doorbijten en raak ik mijn interesse kwijt.
Ik word even vrolijk bij het vierde nummer "The Only Way (Hymn)", maar daarna is ELP mij kwijt.

Technisch zal het allemaal hoogstaande muziek zijn, maar voor mij soms wat over de top en te hoogdravend.

avatar van Hans Brouwer
4,5
Robje1968 schreef:
Dit album begint veelbelovend met het langste nummer "Tarkus". Daarna wordt het voor mij doorbijten en raak ik mijn interesse kwijt.
Robje1968, gewoon doorbijten eventueel tot bloedens toe! Het kost wellicht even tijd maar dan valt het "Tarkus" kwartje vanzelf. Samen met de albums "Trilogy" en "Pictures at an Exibition" is "Tarkus" het crème de la crème van ELP.

avatar van jailhouserocker1
0,5
Ik heb het weer eens geprobeerd, maar kan hier echt niet naar luisteren. Vind dit erg overgewaardeerd. Er zit weinig lijn in een hoop gepiel op de toetsen, zo van hoor eens wat ik allemaal kan, wat dan zogenaamd mooi moet zijn. Nee dank je, vind het echt helemaal niets.

avatar van Hans Brouwer
4,5
jailhouserocker1 schreef:
Nee dank je, vind het echt helemaal niets.
Dat kan, smaken verschillen nu éénmaal en dat is eigenlijk maar goed ook. Er is een album dat ik onlangs ook slechts met 0,5* heb gewaardeerd, welliswaar van een totaal ander genre maar wat ik dan weer helemaal ruk vind. Ik lijk daarbij één van de weinigen te zijn. Ik snap je oordeel omtrent "Tarkus" wel maar deel je mening dus niet.
Maar waarom ik "Tarkus" dan wel zo goed vind? In de jaren '70 had ik op de middelbare school een muziekleraar die helemaal lyrisch was over dit album. Hij draaide tijdens de muziekles "Tarkus" en gaf daarbij de nodige uitleg. Als 15, 16 jarige zat ik daar met open mond naar te luisteren. Zo is mijn enthousiasme voor "Tarkus" in het bijzonder en ELP in het algemeen ontstaan. Zie het als jeugdsentiment.

5,0
Grijs gedraaid toen ik nog thuis woonde. Mijn vader ergerde zich rot aan Keith Emerson...

avatar van Nevele
2,5
Ik ga hier dan maar een kleine dissonante toon neerzetten. Ik weet het gewoon niet met ELP, ook weer op dit album. Natuurlijk, deze jongens kunnen complexe muziek spelen. Maar zouden ze ook een nummer kunnen schrijven? Niet op dit op album.

Nummers van 20 minuten ("Supper's Ready" - Genesis) kunnen fascinerend en geweldig gemaakt zijn met verschillende partities, een begin, een terugkerend thema, en een einde.
Dit voor mij is een stampot van Palmers staccato-fillers, Emerson's orgel die in 5/4 maat prachrig aan het spelen is, en dan komt Lake met zijn emotioneel geladen harmonieuze zang om het een mooie glans te geven. Maar het werkt niet.

Kant twee van het album heeft meer "traditionele" korte nummers, maar zelfs hier komt het niet goed.
Want dan hebben we het nog niet eens over de teksten gehad:

"Can you believe / God makes you breathe
Why did he lose / six million Jews"

Waar ik met veel plezier luister naar tijd- en stijlgenoten als Yes, Genesis en Rush, voelt ELP aan als prog-for-prog-sake. Het is gewoon saai.

3,5
Tarkus is een prima nummer maar zoals ook al door anderen is aangegeven is de rest van het album helaas beduidend minder aansprekend.
Eigenlijk luister ik alleen nog maar naar het eerste deel en dan gaat de volgende CD alweer in de speler.
De remaster uit 2012 klinkt goed en voor mij voegt de stereo remix van Wilson niet zoveel toe. Goed om eens te beluisteren maar ik prefereer de originele mix die ik strakker en wat puntiger vind klinken, met name de drums komen daarop wat mij betreft beter uit de verf.

Gast
geplaatst: vandaag om 10:15 uur

geplaatst: vandaag om 10:15 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.