menu

David Bowie - ★ (2016)

Alternatieve titel: Blackstar

mijn stem
4,18 (1013)
1013 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock / Pop
Label: ISO

  1. Blackstar (9:57)
  2. 'Tis a Pity She Was a Whore [New Version] (4:52)
  3. Lazarus (6:22)
  4. Sue (Or in a Season of Crime) [New Version] (4:40)
  5. Girl Loves Me (4:51)
  6. Dollar Days (4:44)
  7. I Can't Give Everything Away (5:47)
totale tijdsduur: 41:13
zoeken in:
buizen
Castle schreef:
..maar Bowie kon beter.

Hoe kan iemand dat schrijven. De man was terminaal. Tot op het laatst nog bezig met kunst creëren.
Misschien heeft ie (smaak) ooit 'betere' albums gemaakt, maar echt heel raar om over Blackstar te beweren: "Hij kon beter".
Draai het album af en toe weer eens. De 5,0 sterren blijven staan, om de omgekeerde reden misschien zelfs wel: ongelooflijk dat ie dit in zijn laatste nog 'kon'.

avatar van brandos
4,5
buizen schreef
ongelooflijk dat ie dit in zijn laatste (dagen) nog 'kon'.
...en daar ben ik het wel weer helemaal mee eens. Een vergelijkbare inspanning als Nick Cave met zijn laatste album leverde, om je onder al die malaise zodanig artistiek geloofwaardig te uiten; bovenmenselijk gewoon!

avatar van Castle
3,5
buizen schreef:
(quote)

Hoe kan iemand dat schrijven. De man was terminaal..


Ja dat kon ik, meermaals hebben artiesten op de valreep met de dood in het zicht hun hoogtepunten uitgebracht.
Ik zeg niet Blackstar ruk is, absoluut niet zelfs, maar met het sentiment los had Bowie echt beter gekund.

avatar van Mjuman
Castle schreef:
(quote)


Ja dat kon ik, meermaals hebben artiesten op de valreep met de dood in het zicht hun hoogtepunten uitgebracht.
Ik zeg niet Blackstar ruk is, absoluut niet zelfs, maar met het sentiment los had Bowie echt beter gekund.




Die laatste bewering komt - afgezien van de voorzetsel- en omkeringsfout - absoluut in aanmerking voor de prijs voor het eikos-argument van het jaar.

Q: Hoe draagt u uw sentiment?
A: Nou ik draag het altijd los.


avatar van BoyOnHeavenHill
4,0
Een mooie plaat en een waardige zwanezang. Twee fantastische nummers (uiteraard het titelnummer en het ontroerende Lazarus, hoewel me dat wel een beetje aan Slip away van Heathen doet denken) die helaas worden gevolgd door het vrij nietszeggende 'Tis a pity she was a whore respectievelijk de bass-&-drum van Sue waar je me geen plezier mee doet, maar gelukkig sluit de plaat in stijl af met drie "gewone" en gewoon-fraaie nummers. Uiteraard moeilijk (zo niet onmogelijk) om dit album los te zien van z'n context, maar wanneer te zijner tijd de re-evaluatie van dit album (en daarmee de bepaling van een iets definitievere plaats ervan binnen Bowie's oeuvre) zal plaatsvinden, betwijfel ik of de waardering ervan te lijden zal hebben gehad onder de grotere temporele en emotionele afstand, want ook los van de gitzwarte rand is dit een uitstekende plaat.

avatar van Obscure Thing
4,0
Ik ben inderdaad blij dat ik voor zijn dood al vrij enthousiast was over dit album. Ik hoopte zelfs nog Bowie nog een keertje live te zien

avatar van Slowgaze
4,0
BoyOnHeavenHill schreef:
Uiteraard moeilijk (zo niet onmogelijk) om dit album los te zien van z'n context, maar wanneer te zijner tijd de re-evaluatie van dit album (en daarmee de bepaling van een iets definitievere plaats ervan binnen Bowie's oeuvre) zal plaatsvinden, betwijfel ik of de waardering ervan te lijden zal hebben gehad onder de grotere temporele en emotionele afstand, want ook los van de gitzwarte rand is dit een uitstekende plaat.

Die herevaluatie vindt al plaats, lijkt mij. Als je bijvoorbeeld naar jaarlijstjes bij Engelstalige media kijkt (Pitchfork en The Guardian bijvoorbeeld) zie je dat Blackstar weliswaar een top 10-positie behaalt, maar Bowie tegelijkertijd lager in de ranglijst staat dan Beyoncés Lemonade (dat ik trouwens ook een interessanter, beter album vind, maar dat terzijde). Dat was in januari 2016 ondenkbaar geweest - in de hypothetische situatie dat toen de jaarlijstjes gemaakt zouden worden en Beyoncés album ook al uit was geweest.

Slowgaze schreef:
Die herevaluatie vindt al plaats, lijkt mij.


Het kan ook de waan van de dag zijn.
Pas binnen enkele jaren zullen we weten in welke mate deze albums de tijd weten te overstijgen.
Laat die (her)evaluatie dus nog maar even in de koelkast.

avatar van Mjuman
Franck Maudit schreef:
(quote)


Het kan ook de waan van de dag zijn.
Pas binnen enkele jaren zullen we weten in welke mate deze albums de tijd weten te overstijgen.
Laat die (her)evaluatie dus nog maar even in de koelkast.


SlowgazeEn wat mij betreft mag Sloomblik er zelf even bijkruipen om die verhitte hormonen van 'em even af te laten koelen teneinde tot een adequate herevaluatie van Lemonade te komen. Een egte mjumate drinkt geen limonade, met expulsie van de MFL als uiterste consequentie (Mjumans Fave List)

avatar van Slowgaze
4,0
Mjuman schreef:
SlowgazeEn wat mij betreft mag Sloomblik er zelf even bijkruipen om die verhitte hormonen van 'em even af te laten koelen teneinde tot een adequate herevaluatie van Lemonade te komen.

Het is algemeen bekend dat Swagblik Beyoncé puur platonisch vereert omdat hij zijn hart aan Debra Messing heeft beloofd.

avatar van Mjuman
Slowgaze schreef:
(quote)

Het is algemeen bekend dat Swagblik Beyoncé puur platonisch vereert omdat hij zijn hart aan Debra Messing heeft beloofd.


All talk, no word up here man. Verder snap ik je wel, qua fiets dan En is de naam iets om op af te gaan, zou ik op zoek gaan naar A Heart of Gold of anders Stop Messing Around

5,0
"Hij had beter gekund"

"Herevaluatie"

"Ongelofelijk dat hij dit nog kon" (alsof hij een Willem de Kooning met zwaar Alzheimer was).

Ik heb (bijna) een jaar gewacht met een oordeel. Het album dan weer intensief en dan weer spaarzaam geluisterd. Zelfs wel eens een station waar ik uit moest stappen gemist omdat de telefoon op shuffle play net een nummer van dit nummer had geselecteerd en het me overviel.

Ik kan het album niet anders waarderen dan een geniale zwanenzang. Teksten die druipen van de symboliek en vooruitwijzen tegen een retestrakke productie op wat klinkt als in een paar dagen bij elkaar geïmproviseerde muziek van erg goede studio muzikanten.

Het is alles waar Bowie voor stond: onderzoekend en zich onderdompelend in muziek van anderen, zijn eigen draai er aan gevend en achteraf met de producer het smeden tot een eigen geheel.

Hij heeft gewoon gedaan wat hij wilde, inclusief een spoof van Frank Sinatra's "something stupid as I love you" maken dat dan "I can't give everything away" noemen. Rare humor ? You bet. Maar het tekent het enigma Bowie, die helemaal geen enigma was, maar een nieuwsgierige muzikant en kunstenaar die vooral veel lol had in zijn werk en door anderen op een voetstuk geplaatst werd.

Hij was zich daar zeer van bewust, zoals de tekst van Lazarus laat horen. Zondermeer het meest indrukwekkende nummer van dit album. Niet alleen qua tekst maar ook qua muziek ontdaan van alle opsmuk.

Zijn beste werk ooit? Nee. Luister naar Ziggy Stardust en je hoort iets wat (nog steeds ) veel beter is. Een meesterlijk werk van een groot artiest? Absoluut. Blackstar steekt met kop en schouders boven het maaiveld uit.

avatar van Leptop
4,0
Wordt top 3 van 2016 op MuMe. Dat kan toch niet missen?

avatar van aERodynamIC
5,0
Leptop schreef:
Wordt top 3 van 2016 op MuMe. Dat kan toch niet missen?

Ik gok gewoon op nummer 1

avatar van Leptop
4,0
Radiohead geef ik ook veel kansen op dit forum.

avatar van deric raven
4,0
Bowie, Radiohead en Cave.

avatar van Leptop
4,0
Just....

avatar van bikkel2
5,0
Alweer bijna een jaar geleden.

Blackstar en Lazarus waren al bekend.
De clips zo zwaar en beladen, en niemand had iets in de gaten.
De mysterieusheid die Bowie keer op keer tentoonstelde bleef zelfs tot zijn einde toe van kracht. En hier nog wel krachtiger.
Dit is zeker de plaat die mij het meest aanspreekt van 2016.
Ik zal niet beweren dat het zijn beste is, maar in ieder geval tot zijn beste gerekend mag worden.
Ik ben er nog steeds stil van als ik Blackstar draai.
Het is een mix van gevoelens.
De treurigheid, het gitzwarte, de enorme muzikaliteit en het hoge niveau van de songs.
Zeker geen zielige plaat.
Al de ellende die op Bowie af kwam, bracht het beste in hem naar boven.
En daar kun je alleen maar diep respect en bewondering voor hebben.
Gewoon niet gaan voor de begeleidingsband waarvan de meesten al zo'n beetje 15 jaar deel van uit maakten, maar met jonge jazzmusici aan de slag gaan, en wetende dat dit je laatste kunstje is.
Bowie bleef Bowie tot het einde toe.

Nou, na deze klepper een jaar quasi non-stop in de roulatie te hebben gehad durf ik wel zeggen dat dit een meesterwerk is zoals er tot op heden weinig het daglicht zagen.

Dus ja, ik durf dit album wel degelijk in 1 adem met 'Ziggy Stardust', ' Station to Station' en 'Low' noemen. Voor mij de meest overdonderende schijf van het jaar.

En ik kies het woord 'schijf' bewust. Want dit album is een quasi galactische beleving, een zwerftocht doorheen de kraamklinieken van ons intellect. Een schijf kent grenzen, wordt door een cirkel met de eindigheid geconfronteerd. Blackstar is de uitdijing en lotsbestemming van ons heelal. Wanneer je binnen ons heelal aan een duizelingwekkende snelheid aan een immer rechtlijnige reis zou beginnen zou je uiteindelijk weer op jouw vertrekpunt uitkomen. Zo ervaar ik dit album. Blackstar gaat een gevecht aan met de grenzen van ons bevattingsvermogen en neemt ons keer op keer flink in de maling. Een eeuwige trip die toch een begin en einde kent - hoezeer verliezen we ons in het 'nu'. The God With Many Faces wist er wel raad mee, ook al was hij iedere allusie op herstel bijster wanneer het zwarte gat hem voor eeuwig de spreekwoordelijke kast binnen zoog. Hoe schrijnend de verbetenheid waarmee, in de geest van het genie, iedere kans om zichzelf te doen gelden alsnog benut wordt.

Maar we kunnen niet alles afstaan, niet ieder detail behoeft tekst en uitleg. We maken ons op voor een carrière in een nieuwe stad. Daarginds zullen we als een zwarte ster -onzichtbaar doch nog steeds aanwezig- waken over de doden die misnoegd oprijzen. Hadden we maar eerder geweten dat het leven een hoer was. Miljarden sterren in ons stelsel. Miljarden stelsels. Miljarden universums. We zijn de manifestatie van een dreunend logaritme. Maar het licht dooft uit en spoedig dringt de nacht doorheen ons bottenpantser. Ogenschijnlijk zijn we nooit klaar om te gaan, vrees is echter ongegrond wanneer de dood a priori weinig met mijn zijn van doen heeft. Edoch, indien mijn dood ontegensprekelijk enkel de mijne is vervult dit gegeven me met vrees. Laat me uitkomen waar ik begon. Laat ons deelnemen aan een oneindige regressie van vijfpuntige schijven.

Lazarus, sta op uit de dood. Je zal vrij zijn.

avatar van aERodynamIC
5,0
Franck Maudit schreef:
Dus ja, ik durf dit album wel degelijk in 1 adem met 'Ziggy Stardust', ' Station to Sation' en 'Low' noemen.

Daar sluit ik me graag bij aan. Het doet er totaal niet voor onder wat mij betreft.

avatar van Mjuman
Het is zeker niet de eerste keer dat het laatste werk van een groot kunstenaar een zelfde hoogte bereikt als eerdere werken van hem. Denk juist dat dat een van de kenmerken is van een groot kunstenaar - Picasso, Piet Mondriaan, Beethoven (Die Unvollendete), Edward Hopper. Verschil tussen Ziggy Stardust en Blackstar is het verschil tussen film en schilderij.

Misterfool
aERodynamIC schreef:
Daar sluit ik me graag bij aan. Het doet er totaal niet voor onder wat mij betreft.
Sterker nog ik vind Blackstar (tot nu toe) het beste album van Bowie. Alleen 1.Outside en Station to Station vind ik gelijkwaardig qua kwaliteit. Terecht mijn no.1 dit jaar.

avatar van Frenz
4,0
Mjuman schreef:
..... Verschil tussen Ziggy Stardust en Blackstar is het verschil tussen film en schilderij.


Snap ik niet Mjuman, hoebedoelu?

avatar van Alicia
5,0
★ heeft in ieder geval genoeg impact om zeer hoog te gaan eindigen in mijn jaarlijst 2016! Technisch gesproken kan het helaas niet, maar een gedeelde 1e plek wordt het zeker! Ik heb twee hele grote favorieten dit jaar. Voor een eventuele impact in de toekomst: mijn moeder zei altijd... wie dan weer leeft, wie dan weer zorgt!

avatar van Mjuman
Frenz schreef:
(quote)


Snap ik niet Mjuman, hoebedoelu?


Persoonlijke associaties, voor wat die waard zijn: het eerste waar ik bij Ziggy Stardust aan denk is Barbarella, ook qua tempo, tijd om het album te maken, instrumentatie etc.

Het eerste waar ik bij dit album aan denk is Edward Hopper - Nighthawks en Sunday Morning; tijd om het album te maken, instrumentatie etc.

Dit album plaatsen achter Ziggy, Heroes en Low - om er een paar te noemen - is geen ogen hebben voor de periodiciteit en ontwikkeling van een kunstenaar. Het beste van .... - vul maar in wattuwil - vind ik ook altijd maar a load of crap. Moment, mens, context en stemming variëren constant. En dan kan zelfs 'het beste wat je hebt in je verzameling' wel eens overkomen als 'pretentious bogwash'

Alicia schreef:
★ heeft in ieder geval genoeg impact om zeer hoog te gaan eindigen in mijn jaarlijst 2016! Technisch gesproken kan het helaas niet, maar een gedeelde 1e plek wordt het zeker! Ik heb twee hele grote favorieten dit jaar. Voor een eventuele impact in de toekomst: mijn moeder zei altijd... wie dan weer leeft, wie dan weer zorgt!


Aan het tweevoudig gebruik van "weer" herken je de reïncarnist. Vond je in een vorig leven Bowie ook al goed en wanneer was dat dan?

avatar van Alicia
5,0
In een vorig leven was Bowie er nog niet, hoor! Dat waren andere tijden, andere helden.

Je kunt dat weer natuurlijk ook weglaten. Dussss... wie dan leeft, wie dan zorgt! Maar moeders zei dat nou eenmaal zo.
Alhoewel, de 'voortekenen' wijzen er op dat ik dan nog wel zou kunnen leven oftewel 'opnieuw' ben geboren. In het laatste geval hoop ik dat mijn Bowie elpees (en cd's) er dan nog staan!

avatar van Monsieur'
4,0
Franck Maudit, ik waardeer je stukken heel erg. Ze zijn emotioneel en geven weer hoe jij een plaat bekijkt en je spreekt werkelijk over een bezieling die in de muziek zit. Natuurlijk zitten daar soms interpretaties bij die uit de bocht schieten, niets mooiers dan het menselijk vermogen tot schetsen van iets groots. Ik denk zelf ook vaak zo, al is mijn pen minder scherp als die van jou. Complimenten en ik hoop je weer te lezen in 2017.

Van harte bedankt voor het mooie compliment Monsieur'.

Geloof me vrij, achteraf vraag ik me ook wel eens af wat me bezielde. Een plaat als deze kan me soms enorm in vervoering brengen, waardoor ik soms associaties maak die volstrekt uniek zijn aan 1 welbepaalde luisterbeurt. Maar buiten de context van die unieke toestand kan het dus enorm bevreemdend overkomen. Risico van het vak

avatar van deric raven
4,0
Het titelnummer Blackstar is meer een zeer duistere versie van Radiohead.
Geniaal, maar beangstigend.
Misschien wel Bowies beste werk, maar niet het mooiste werk.

Gast
geplaatst: vandaag om 11:11 uur

geplaatst: vandaag om 11:11 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.