Big Star is een band die verrassend genoeg niet is doorgebroken bij het grote publiek. De in 1971 in Memphis Tennessee USA opgerichte band was vooral in zijn eerste periode erg goed.
Alex Chilton op gitaar en piano, Chris Bell op gitaar, Andy Hummel op basgitaar en Jody Stephens op drums waren de leden in die eerste 4 jaar. De eerste drie zongen ook, er was een grote bewondering voor The Beatles en kun je de stijl van het debuutalbum "#1RECORD" koppelen aan de Fab Four, maar er zijn ook connecties met de Rolling Stones en The Byrds. Chilton en Bell waren de belangrijkste songwriters en het album ademt variatie en kwaliteit. In ruim 37 minuten worden 12 liedjes gepresenteerd en er wordt met “FEEL” afgetrapt, soul, rock, heerlijk tempo, mooie zangpartijen, een te gekke opener. Hoogtepunt nummer één is “THE BALLAD OF EL GOODO”, een werkelijk fenomenaal mooi liedje. Geweldige opbouw, Byrds-achtige koortjes, beklijvende melodie en een subliem refrein. Ook in “IN THE STREET” waart de geest van The Byrds rond op het moment dat de koortjes beginnen en de 12-string gitaar prominent te horen is. De leadzang van Bell is net zoals in het openingsnummer lekker fel. “THIRTEEN”, gezongen door Chilton, is door het Amerikaanse muziekblad Rolling Stone bestempeld als één van de “mooiste vieringen van adolescentie”. Het klein gehouden liedje is dan ook van ongekende schoonheid. Bell trekt weer van leer in de stevige rocker “DON’T LIE TO ME”, dat een halverwege een kakafonie aan geluid produceert. “THE INDIA SONG”, geschreven en gezongen door Hummel is weer een Beatleske liedje, mooie samenzang, aanstekelijke melodie en niet te veel instrumentatie.
“WHEN MY BABY’S BESIDE ME” is een pakkende rocker met een heerlijke melodie en mooi gitaarwerk. “MY LIFE IS RIGHT” is ook weer zo’n liedje dat meteen raak is, bij de eerste luisterbeurt zat het in mijn systeem. Klein, dan weer uitpakken, mooie zanglijnen en koortjes, een geweldig nummer. Waar de nummers die Bell zingt vaak de stevige songs zijn, worden de rustpuntjes en melodisch erg aanstekelijke nummers gezongen door Chilton en dat geldt ook voor “GIVE ME ANOTHER CHANCE”. Mooie koor arrangementen, gitaar en subtiele bijdragen van andere instrumenten en op een fantastische wijze gezongen, top nummer! Als “TRY AGAIN” begint, zit je meteen in het liedje. Akoestische gitaar, mooie korte gitaarsolo en die komt gedurende het nummer vaker voorbij. Klein gehouden, maar krachtige gespeeld en gezongen liedje. “WATCH THE SUNRISE” heeft een prachtige intro, gitaar gedragen en Chilton geeft het nummer vocaal weer dat extra, waardoor het een boeiend liedje blijft. In het tweede deel komt er iets meer instrumentatie bij, krijgt het een Crosby, Stills, Nash & Young achtige sfeer en groeit het uit tot opnieuw een topper en één van mijn favorieten van “#1 RECORD”. Minder dan een minuut duurt de afsluiter “ST 110/6”, opnieuw hemelse koortjes en akoestische begeleiding. Had langer mogen duren.
Onbegrijpelijk, maar het succes van "#1RECORD" bleef uit en dat gold ook voor de opvolger "RADIO CITY". Mede daardoor én problemen met de platenmaatschappij ging de groep na album #3, "THIRD (SISTER LOVER)" uit elkaar. Vooral R.E.M. heeft niet onder stoelen of banken gestoken dat ze beïnvloed zijn door Big Star. Overigens zijn er meer bands die Big Star noemen als het gaat om inspiratie. Gelukkig is die waardering er dus wel gekomen en hebben ze vanaf de eerste helft van de jaren negentig tot ver in het nieuwe decennium daar nog van kunnen profiteren, want toen kwamen ze weer bij elkaar. In die periode brachten ze ook “IN SPACE”, het vierde en laatste album van de band uit. De kwaliteit van de eerste twee albums hebben ze hiermee niet kunnen benaderen, maar dat is ook erg lastig. Ken je de band nog niet, pak dit album er eens bij en wie weet word je wel verrast!