menu

Metallica - Hardwired... to Self-Destruct (2016)

mijn stem
3,49 (385)
385 stemmen

Verenigde Staten
Metal
Label: Blackened

  1. Hardwired (3:09)
  2. Atlas, Rise! (6:28)
  3. Now That We're Dead (6:59)
  4. Moth Into Flame (5:50)
  5. Dream No More (6:29)
  6. Halo on Fire (8:15)
  7. Confusion (6:43)
  8. ManUNkind (6:55)
  9. Here Comes Revenge (7:17)
  10. Am I Savage? (6:30)
  11. Murder One (5:45)
  12. Spit Out the Bone (7:09)
  13. Lords of Summer * (7:09)
  14. Ronnie Rising Medley * (9:03)
  15. When a Blind Man Cries * (4:35)
  16. Remember Tomorrow * (5:50)
  17. Helpless [Live] * (3:08)
  18. Hit the Lights [Live] * (4:07)
  19. The Four Horsemen [Live] * (5:19)
  20. Ride the Lightning Live [Live] * (6:56)
  21. Fade to Black [Live] * (7:24)
  22. Jump in the Fire [Live] * (5:13)
  23. For Whom the Bell Tolls [Live] * (4:32)
  24. Creeping Death [Live] * (6:43)
  25. Metal Militia [Live] * (6:07)
  26. Hardwired [Live] * (3:30)
toon 14 bonustracks
totale tijdsduur: 1:17:29 (2:37:05)
zoeken in:
avatar van west
4,0
Cannabooze schreef:
Verkrijgbaar bij Aldi voor 12.99. Zegt dat iets over de kwaliteit van dit allbum? ? ?
'Gratis' op Spotify: zo kunnen we nog wel even doorgaan. Metallica verdient het meeste geld met concerten. Albums zijn ook mooie reclames daarvoor.

avatar van gigage
En zo hoort het ook. Werken voor de centen, potdorie. Maar ja met die goedkope CD's rijzen de ticketprijzen weer behoorlijk de pan uit.

avatar van dumb_helicopter
3,5
Niet slecht en er zit een leuke vaart achter, maar wat lang en om den duur vrij inwisselbaar ook. Misschien nog een aantal keren beluisteren om meer te kunnen ontwaren.

avatar van JacoBaco
3,5
De stem van James Hetfield vind ik niet al te best meer. Zijn zwaardere manier van zingen zoals het klonk in de tijd van I Disappear (2000) vind ik nog steeds het beste. Death Magnetic is zijn dieptepunt qua stem. Gelukkig klinkt het op Hardwired... to Self-Destruct al een stuk minder vervelend!

Ik lees trouwens nogal wat kritiek op het gitaarwerk van Kirk. Maar hij is vorig jaar toch zijn telefoon verloren met meer dan 200 gitaar riffs/solo's? Nou, dat is ook wel te merken op het nummer Hardwired (de solo). Maar wat ben je voor een lul wanneer je al dat materiaal alleen op je telefoon hebt staan? Maar goed, ik kan nog niet echt lekker in dit album komen. Ik probeer het vaker te luisteren.

avatar van gigage
Bij iedere andere metal band hadden ze zo'n Hammet al lang op straat gezet, denk ik. Maar ja, dit is niet "iedere andere metal band" dus...

avatar van iggy
Wat mij betreft hadden ze Hammet zelfs nooit moeten aannemen. Ik ben namenlijk nooit onder de indruk geraakt van Kirk zijn gitaarspel. En al helemaal niet van zijn solo's Dus zoveel zal er ook wel niet verloren zijn gegaan van wat er op die tel staat.

3,5
De 1e cd 4 sterren. Gewoon prima nummers die je live ook graag zou willen horen.
Cd 2 is minder en daarvoor 3 sterren (met moeite). Ik merk dat ik niet alles achter elkaar wil luisteren. En deel dus de mening dat het als geheel te lang is.
Maar het is nog steeds 1 van de weinige bands waarbij ik uitkijk naar hun nieuwe album. En ik volg ze al sinds Kill 'em all.

avatar van frolunda
4,0
Lords of summer had wat mij betreft ook wel op het reguliere album gemogen,wat een ijzersterk nummer is dat.

1,5
Wat kan je hier van zeggen, met de vrijgegeven nummers Moth Into The Flame en Hardwired die
zeker niet slecht zijn en ook Atlas Rise vind ik nog best te pruimen maar daarmee heb je het beste
van dit album wel gehad, de rest zijn allemaal zeer langdradige en saaie nummers en soms niet om aan te horen, cd 1 gaat nog maar cd 2 is slecht, dan vond ik Death Magnetic toch beter.

avatar van milesdavisjr
3,0
Een voorlopige conclusie: een prima productie, een James die goed bij stem is en enkele nummers die goed in het gehoor liggen. Dan de minpunten: te veel langdradige nummers die nergens heen lijken te willen gaan en Kirk die zijn mobiel is verloren met zijn opgeslagen solo's lijkt de moed wel op te hebben gegeven. Daarnaast staat er voor mijn gevoel geen enkele 'anthem' op, of te wel een knaller van een song waar je geen genoeg van kunt krijgen. Nog wat nagevraagd in mijn omgeving wat men van dit album vond en de meeste reacties kun je interpreteren als; aardig maar niet veel bijzonders, een lange zit of heb ik hier 8 jaar op moeten wachten! Ik grijp maar terug naar enkele vakbroeders die de laatste jaren toch echt met beter materiaal op de proppen zijn gekomen.

avatar van haythijs
Dat verhaal over die verloren mobiel met solo's lijkt mij soms meer een broodje aap verhaal. Kirk vind ikzelf toch niet echt de man van de improvisatie solo's. Althans als ik nu nog recente live uitvoeringen van bv One, Master, Creeping of Fade to black hoor, hoor ik grotendeels de solo's zoals hij ze op plaat speelt. Niks mis mee trouwens. Maar wat ik ermee bedoel, is dat hij solo's dus uitschrijft etc( al dan niet vanuit een jam begonnen). Uiteraard begaat hij live wel eens een foutje en ook een improvisatie ( meerendeels tussen de songs door overigens) maar grotendeels staat het concept van een solo wel vast.
Die solo's die dan op de mobiel staan en aan het opnemen/improviseren was voor de nieuwe songs, daarvan kan ik hij dus niks meer herinneren? Die weet hij dan niet meer na te spelen? Of dat zijn allemaal jams die hij slechts eenmalig heeft gedaan, nooit uitgewerkt en dus ook niet in zijn eigen systeen, geheugen ( muscle memory) kan oproepen? En blijkbaar ook geen dropbox of icloud etc....
Kortom, als de solo's op dit album tegenvallen, dan komt dat omdat de beste ideetjes op die tel stonden en hij dat gevoel/inspiratie niet meer kan oproepen. Die uren en uren vol vuur/inspiratie had hij toen wel, en tijdens de opnames was dat weg, ook toen hij weer opnieuw zou gaan schrijven/jammen etc. Gelukkig is elke metallica show ook te downloaden, zou er daar gaan improvisatie /jam tussen staan die hij gebruiken kon of tijdens de 'mobielopnames' ook deed?
Althans soms krijg ik het idee dat die verloren takes een Kirk liet horen die Satriani, Vai of Van Halen kon evenaren ofzo. Niet dat Kirk in de basis dat niveau heeft en dat hoeft ook niet.
Maar de opnames zijn weg en dus kregen we op de plaat een mindere Kirk te horen, hij had zoveel beter gekund, de reden daarvoor : tel kwijt.....

3,5
frolunda schreef:
Lords of summer had wat mij betreft ook wel op het reguliere album gemogen,wat een ijzersterk nummer is dat.


100% mee eens!

avatar van west
4,0
En dan in plaats van Murder One en ManUNkind. Dat zijn voor mij de mindere (zap) songs.

avatar van viking1
4,0
Tja wat moet je nog over dit album zeggen, het meeste is al gezegd.
Dat de solo's van kirk matig zijn dat het zangwerk goed is en dat de productie van het album sterk is. Ja is idd allemaal al gememoreerd.
Ik zet gewoon de lp weer op en geniet van een goed Metallica album.ik weet ook wel dat het de eerste 5 albums van Metallica niet kan evenaren. Maar dat hoeft ook helemaal niet.
Ze hebben genoeg veel mindere albums afgeleverd.
Toen ik in 1983 kill em all hoorde was ik perplex, dat was voor mij baanbrekend en vernieuwend. Luisterde toen veel Iron Maiden, judas priest, Motorhead, Saxon, Deep purple, enz( en nog) weet wel totaal niet te vergelijken maar toch.
Dat effect is nu totaal weg met dit album.maar dat geeft niet.
Ben blij met dit Metallica album,klinkt top op vinyl.

avatar van Kronos
3,0
Ik heb het album dit jaar nog niet gedraaid. Er is dan ook zoveel muziek die veel beter is.

avatar van viking1
4,0
Das waar,je moet keuzes maken.
Gelukkig is er ook heel veel muziek die minder is.

avatar van buso
3,5
Degelijk tot goed album dat niet misstaat in de Metallica-discografie. Had best ergens een nummer (of twee) af gemogen zodat alles mooi op één schijfje past. Maar goed, sinds Load/Reload hebben ze blijkbaar de neiging alles wat ze enigszins beluisterbaar vinden ook effectief uit te brengen. Hoeft niet zo noodzakelijk van mij, maar aan de andere kant zijn er veel mensen hier best wel blij mee. Geeft hen ook de mogelijkheid om dingen uit te proberen en te zien wat voor respons er komt.
Beste nummer imo: Atlas, Rise!

avatar van Jazper
1,5
viking1 schreef:

Gelukkig is er ook heel veel muziek die minder is.


Superfijn inderdaad dat er zoveel kutmuziek is!

avatar van ArthurDZ
Berichten verplaatst naar Metallica

avatar van Vinck
3,0
In 2016 was het eindelijk zover: Metallica, de titanen van de thrash-metal, kwamen eindelijk met nieuw materiaal naar buiten. Fans over de hele wereld keken reikhalzend uit naar de release van wat uiteindelijk een lijvig dubbel-album bleek te zijn. De track ‘Lords Of Summer’ was een lekker voorsmaakje maar is niet terug te vinden op de gewone uitgave, wel op de Deluxe Edition waar nog enkele bonusnummers op prijken. Reken ik mezelf tot de fanbase van Metallica? Toch wel, maar niet over de hele lijn. Tot en met het album Metallica uit 1991, beter bekend als 'The Black Album', maakte Metallica erg sterke platen die gerust (metal)klassiekers genoemd mogen worden. Nadien volgde echter een woelige periode waarin consequent zwakkere platen afgeleverd werden, om het zachtjes uit te drukken. ‘Load’ en ‘Reload’ waren prutswerkjes vergeleken met al het voorgaande werk en 'St. Anger' induceerde bij menig metalhead hevige stuiptrekkingen. Dieptepunt was echter de samenwerking met Lou Reed uit 2011, ‘Lulu’, genaamd. Dit was niets minder dan een belediging voor het talent van de heer Reed en ook van Metallica zelf, de fans niet te vergeten. Voor mij was het Metallica-verhaal dus afgelopen na 1991, met uitzondering van enkele vet-klinkende singles hier en daar. Ook was ik erg onder de indruk toen ik ze op Werchter 2015 mocht aanschouwen. Zouden deze metalgoden met ‘Hardwired…’ nogmaals hun stempel kunnen drukken op het genre en hun fans opnieuw laten krijsen van euforie? U komt het zo meteen te weten.

Opener ‘Hardwired’ beukt er meteen op los met een heerlijke speedmetal-riff en energieke drums. Een glimlach komt op mijn gezicht tevoorschijn en ik weet: dit nummer krijgt een vast plekje in hun setlist. Een betere inleiding voor dit album hadden ze niet kunnen kiezen. Lars gaat naar het einde toe lekker los met wat actie op de dubbele baspedaal, om van te smullen. Veelbelovend dit!

We gaan naadloos over naar ‘Atlas, Rise!’ dat afklokt op 6 en een halve minuut. Even slikken: gaat dit interessant blijven tot het einde? Instrumentaal is het allemaal dik oké, maar intense flashbacks uit hun jaren ‘80 periode dringen zich plots aan me op. Is dit goed of slecht? Daar kan ik voorlopig nog geen antwoord op geven. Het refrein is cool, maar de zang van James heeft in de loop der jaren een tikkeltje kracht verloren. Kan ook aan de mix liggen, want niet alles komt even goed door. Naarmate het nummer vordert valt ook het primitieve drumwerk me plots op. Het is geweten dat Lars met het ouder worden steeds meer stukken van zijn drumkit heeft afgedankt i.p.v. uit te breiden (google eens de drumkit van Neil Peart) en dat is geen goede keuze geweest. Al bij al wel één van de sterkere songs.

‘Now That We’re Dead’ komt er nu aan. 7 minuten…Hier gaan we dan. Een vrij lome intro weerklinkt door de speakers en de drums zijn wederom raar afgemixt. We komen traag op gang. Wanneer de zang erbij komt weet ik dat dit nummer niet mijn favoriet gaat worden. Dit mag wat pittiger. James legt hier weinig passie in zijn zang en lijkt op een gegeven moment gewoon in een karaokebar te staan. Nee, dit wordt ‘m niet. En dan zijn er nog drie minuten te gaan, waarin meer van hetzelfde volgt. Kirk Hammett zorgt gelukkig nog voor enkele lichtpuntjes op de leadgitaar.

Vervolgens bereiken we een hoogtepunt van het album, namelijk ‘Moth Into Flame’. Ook bij dit nummer heb ik een sterk vermoeden dat het voor enkele jaren in de live-sets terecht zal komen. De gitaar zorgt voor (positieve) nostalgische vibes en het ritme zit lekker. Headbangen maar! Erg fijn gitaarwerk weer van Hammett en de vocals zijn weer rauwer, thrashier.

"Sold your soul
Built a higher wall
Yesterday
Now you’re thrown away

Same rise and fall
Who cares at all?
Seduced by fame
A moth into the flame"


‘Dream No More’ geeft me vrij sterke doom-vibes, en dat is zeker niet slecht. De speelduur is hier ook best lang, maar zeker niet storend. Het dendert stevig voort. Ctulhu awaken, yeah!

‘Halo On Fire’ is met meer dan 8 minuten het langste nummer van de eerste disc. James komt aanzetten met laid-back, melodieuze vocalen. Opnieuw prima gitaarwerk, maar dit nummer is echt te lang jongens. Een minuut of 2-3 had er gerust afgetrimd kunnen worden. Dit zal de grootste zwakte van het album blijken te zijn.

Na de eerste disc merk ik dat mijn interesse reeds begint af te nemen. Maar we geven niet op en gaan verder met ‘Confusion’. Ook dit nummer komt best traag op gang met ongeïnspireerd drum- en gitaarwerk. Als James invalt wordt het er niet beter op, en ik besluit dat het nummer tot de mindere goden gerekend zal worden.

‘ManUNkind’ is een draak van een woordspeling maar gelukkig geen draak van een nummer. Na een verfrissende intro met cleane gitaar knalt het nummer erin met een coole riff en James’ vocalen zijn wederom wat agressiever, en zo hoort het ook gewoon. Het zal jullie misschien al opgevallen zijn dat ik niet zoveel lyrics citeer. Dit heeft als reden dat de nummers op ‘Hardwired…’ niet erg quotable zijn, en de teksten niet bepaald hoogstaand. Geen al te groot struikelblok voor mij, ze dienen meer ter ondersteuning van de muziek. Wel een verlies t.o.v. van de vaak catchy teksten van hun klassiekers.

De opening van ‘Here Comes Revenge’ heb ik naar mijn gevoel ook al tientallen keren eerder gehoord, wat geen goede manier is om een nummer van meer dan 7 minuten mee te starten. Het is allemaal niet slecht, maar de grooves voelen enorm gerecycleerd aan en het gaat niet in mijn koude kleren zitten.

‘Am I Savage?’. Helaas jongens, op deze tweede disc zijn jullie nog niet vaak ‘savage’ geweest. De urgentie en de scherpe kantjes van de jaren van weleer zijn grotendeels verloren gegaan en hoe langer ik luister, hoe meer dit allemaal op een herhalingsoefening begint te lijken. ‘Hé, dat trucje werkte 30 jaar geleden ook, dan zal het nu ook wel lukken!’ Zo werkt het dus jammer genoeg niet. Teveel eenheidsworst dit. Lekkere worst, maar hij steekt te snel tegen.

Aan ‘Murder One’ ga ik niet teveel woorden vuil maken: meer van hetzelfde.

We eindigen echter met een zeer positieve noot, namelijk ‘Spit Out The Bone’. Misschien wel het meest energieke en pittige nummer van de plaat samen met ‘Hardwired’. Dit is één van de weinige momenten dat de adrenaline gaat stromen en dat voelt erg lekker! Meer van dit was erg leuk geweest.

Conclusie: dit album toont aan dat Metallica nog steeds prima muziek kan maken, maar hier en daar wringt het schoentje toch wat. James en Lars lieten ooit verstaan dat Metallica in hun kluis nog honderden riffs van onafgewerkte songs hadden liggen. Toch hoor ik op ‘Hardwired…’ teveel gerecycleerde of lichtjes herwerkte gitaarstukken uit eerdere albums. Erg jammer en komt ook best lui over. ‘Hardwired’ zelf begint trouwens als een versnelde versie van ‘Enter Sandman’. Oh, the golden years…Bijna alle songs zijn veel te lang uitgesponnen en maken het onmogelijk dat het album gedurende de hele speeltijd beklijvend blijft. Op vele momenten zat ik verveeld te wachten tot het volgende nummer zou beginnen en dat is nooit een goed teken. Toch zit het allemaal goed in elkaar en is het een hele verbetering tegenover de miskleunen van de voorbije 25 jaar. Mijn muzikale hart is Metallica nog steeds gunstig gezind. Rock on, guys!

Eindscore: 6.5/10

Dit bericht is afkomstig van mijn muziekblog Pop-Pourri , ook terug te vinden op facebook!

Fraaie review Vinck, waar ik me grotendeels in kan vinden.

avatar van Vinck
3,0
Thanks Franck!

avatar van vielip
3,0
Niks aan toe te voegen! Ofwel; spijker op de kop
Ik mis alleen Death magnetic in je hele relaas

avatar van milesdavisjr
3,0
vielip schreef:
Niks aan toe te voegen! Ofwel; spijker op de kop
Ik mis alleen Death magnetic in je hele relaas


Is Death Magnetic het vermelden waard Vielip?

avatar van vielip
3,0
Eeeh ja eigenlijk wel. De nummers op dat album vind ik misschien wel (iets) beter dan die op Hardwired. Oké, de productie laat (veel) te wensen over. Ik heb het volgens mij al eerder gezegd; had Death magnetic de productie gehad van Hardwired dan had ik 'm heel wat vaker geluisterd.

avatar van Kronos
3,0
Voor mij blijft het moeilijk te begrijpen dat het gedrocht The Black Album zo vaak wordt meegerekend tot hun goede periode. Voor mij ligt die periode geheel in de jaren tachtig.

Alleen het verguisde Death Magnetic vind ik nog wel de moeite. Vreselijke productie maar dat is minder erg dan vreselijk saaie nummers.

Hardwired... to Self-Destruct klinkt veel beter en heeft een paar leuke momenten. Het album in zijn geheel is een zware tegenvaller. Maar ik ga het straks toch nog eens proberen.

avatar van gigage
vielip schreef:
Eeeh ja eigenlijk wel. De nummers op dat album vind ik misschien wel (iets) beter dan die op Hardwired. Oké, de productie laat (veel) te wensen over. Ik heb het volgens mij al eerder gezegd; had Death magnetic de productie gehad van Hardwired dan had ik 'm heel wat vaker geluisterd.

Op internet en zelfs yt staat de veel betere guitar hero mix van Death Magnetic. Tevens een vergelijking tussen de twee en op vinyl zou die ook beter moeten zijn want zoveel compressie is fysiek niet mogelijk op plaat (dan ontbreken de groeven haha).

avatar van Tav74
3,0
Kronos schreef:
Voor mij blijft het moeilijk te begrijpen dat het gedrocht The Black Album zo vaak wordt meegerekend tot hun goede periode. Voor mij ligt die periode geheel in de jaren tachtig.

Alleen het verguisde Death Magnetic vind ik nog wel de moeite. Vreselijke productie maar dat is minder erg dan vreselijk saaie nummers.

Hardwired... to Self-Destruct klinkt veel beter en heeft een paar leuke momenten. Het album in zijn geheel is een zware tegenvaller. Maar ik ga het straks toch nog eens proberen.


Aan je voorkeuren in albums te zien ben je vooral van het meer pure metalgeluid? Black Album breekt met de oude stijl, hoewel die richting er op AJFA al wel aan zat te komen, dus ik snap dat je die minder vindt (ik ben zelf ook meer van de oude Metallica) Maar dat album klopt wel echt van begin tot eind en sloeg een brug van Metal naar meer mainstream. Productie is goed, er zit dynamiek in en nummers kloppen qua timing, lengte, refreinen, volgorde etc, je voelt wel dat er een creative flow aan ten grondslag lag. Juist dat laatste zijn ze daarna voor mij grotendeels kwijt geraakt, het voelt op de albums daarna gemaakt, alsof er losse ideeen kunstmatig aan elkaar zijn geplakt.
Voor mij is Black Album daarom juist de afsluiter van de topperiode waarin Metallica echt nog een relevante en vernieuwende band was.

avatar van Kronos
3,0
Tav74 schreef:
Aan je voorkeuren in albums te zien ben je vooral van het meer pure metalgeluid?

Wat Metallica betreft wel maar dat is niet noodzakelijk.

Tav74 schreef:
Maar dat album klopt wel echt van begin tot eind en sloeg een brug van Metal naar meer mainstream. Productie is goed, er zit dynamiek in en nummers kloppen qua timing, lengte, refreinen, volgorde etc, je voelt wel dat er een creative flow aan ten grondslag lag.

Dat vind ik allemaal niet. De productie is oké, maar de meeste nummers zijn ondermaats en slepen te lang aan voor wat ze inhoudelijk te bieden hebben. Naar mijn mening dus.

avatar van Tav74
3,0
Kronos schreef:

Dat vind ik allemaal niet. De productie is oké, maar de meeste nummers zijn ondermaats en slepen te lang aan voor wat ze inhoudelijk te bieden hebben. Naar mijn mening dus.


Van mij is uiteraard ook maar een mening. De kwalificaties die jij geeft zijn voor mij voor alle hierop volgende albums wel van toepassing

Gast
geplaatst: vandaag om 16:10 uur

geplaatst: vandaag om 16:10 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.