Het is niet steeds de meest toegankelijke muziek het werk van Waters en ik kan me perfect indenken dat er een hoop mensen hun neus voor ophalen. Maar goed "les gouts ets les couleurs ne se discutent pas" en gelukkig maar anders reden we met zijn allen met VW Golfjes (voor de duidelijkheid ikke dus niet...).
De cd zelf dan, ik moet RW zijn werk er steeds een paar keer invoeren voor het kwartje valt. Ik kan er ook niet aan doen hé, ik zal nog traag van aard zijn zeker
. Maar uiteindelijk pakt de mayonaise wel en dat was hier niet anders en ik weet dat het nog moet groeien, nog een paar keer met een deftige hoofdtelefoon en ik ben helemaal overstag. Zeker weten!
Enkel de intro is niet zo mijn ding en natuurlijk is het ene nummer al wat sterker als het andere, of ik druk me verkeerd uit ligt het me beter als het andere. The last refugee is momenteel mijn favoriet, maar misschien verschuift er nog één en ander in de nabije toekomst.
Voor mij alvast een 4* met groeipotentieel.
En ach ja, de eeuwige discussie RW vs DG.... Ze zijn imo beide van serieus kaliber, anders ja. Beiden goed in wat ze doen en misschien laten we hen maar beter doen waar ze in schitteren.
Mijn respect hebben ze alvast allebei!