menu

U2 - Songs of Experience (2017)

mijn stem
3,39 (318)
318 stemmen

Ierland
Rock / Pop
Label: Island

  1. Love Is All We Have Left (2:41)
  2. Lights of Home (4:16)
  3. You're the Best Thing About Me (3:45)
  4. Get Out of Your Own Way (3:58)
  5. American Soul (4:21)
  6. Summer of Love (3:24)
  7. Red Flag Day (3:19)
  8. The Showman (Little More Better) (3:23)
  9. The Little Things That Give You Away (4:55)
  10. Landlady (4:01)
  11. The Blackout (4:45)
  12. Love Is Bigger Than Anything in Its Way (4:00)
  13. 13 (There Is a Light) (4:19)
  14. Ordinary Love [Extraordinary Mix] * (3:47)
  15. Book of Your Heart * (3:55)
  16. Lights of Home [St. Peter's String Version] * (4:33)
  17. You're the Best Thing About Me * (4:16)

    met Kygo

  18. The Blackout [Jacknife Lee Remix] * (7:18)
toon 5 bonustracks
totale tijdsduur: 51:07 (1:14:56)
zoeken in:
avatar van The_CrY
3,0
Met deze Songs of Experience kan ik niet zoveel. Ik was groot fan van de vorige twee platen, welke wat uitbundiger en bombastischer waren, en wellicht daarom niet zo goed in de smaak vielen hier op MuMe. deze lijkt dan weer wel in de smaak te vallen, maar ik mis de lekkere refreinen en pakkende melodieën een beetje. Dit album is ingetogen, en net wat meer dan ik graag hoor. The Blackout is tot nu toe mijn favoriet, en You're the Best Thing About Me krijgt de tweede ster, al vind ik dat absoluut niet een van de betere nummers van U2.

avatar van sierrra
3,5
Chameleon Day schreef:
Nou, dat is wel heel relatief. Vergeleken met War klinkt dit imo toch erg "ouwelullig". Van dat klankbeeld heb ik overigens als OLW'er zelf geen last of zo.

De "jeugdigheid" waar je op doelt, hoor ik alleen enigszins terug in "Red Flag Day". Vooral door dat achtergrondkoortje doemt kortstondig een mistig beeld op van rotspartijen, vlammen langs de flanken en een branieschoppertje met witte vlag. Dat beeld vervaagt echter weer snel......Heb dan wel meteen zin om "Under a Blood Red Sky" op te zetten....how long, how long


Ik denk dat jij bij jeugdig meer aan bezieling denkt terwijl ik meer aan lichtvoetig moet denken. Die lichtvoetigheid vind ik op meer nummers dan alleen Red Flag Day terug.

avatar van Chameleon Day
3,0
Misschien is de "lichtvoetigheid" die jij bedoelt beter te duiden als (zeer) "radiovriendelijk en poppy", idzv te eenvoudige "coupletje/refreintje" deuntjes die zich heel makkelijk in je hoofd nestelen - en er ook moeilijk weer uit te filteren zijn (hetgeen niet aangenaam is). Overigens geef ik toe dat het nog meevalt. Te gemakzuchtig vind ik vooral tracks 3, 8 en 12. Track 4 krijgt van mij nog een licht voordeel van de twijfel.

Zag overigens vorige week na het 20u journaal weer een reclamespotje voorbij komen van het supermarktproduct dat U2 wel is. Nu met het linkerhandje van de dochter van The Edge dat spontaan begon te zwaaien....pfffff.

Misterfool
Aangenaam en nostalgisch, maar ook voorspelbaar en futloos. 2.5*

avatar van Mjuman
Misterfool schreef:
Aangenaam en nostalgisch, maar ook voorspelbaar en futloos. 2.5*


Ik begrijp dat je op zoek was naar nuttige, toepasbare inzichten in da experience

Misterfool schreef:
Aangenaam en nostalgisch, maar ook voorspelbaar en futloos. 2.5*


Exact mijn ervaring. Ik zou de score zelfs nog wat naar beneden durven trekken.
Er ligt minder stof op mijn ziel dan op dit album, terwijl ik zo gedateerd ben als de pest.

Misterfool
Mjuman. Mwah, ik zal klaarblijkelijk tussen onschuld en ervaring inzitten, aangezien beide albums tegenvallen.

Franck Maudit. Klaarblijkelijk is mijn ziel- hoewel ik eigenlijk meer fan ben van de Body Theory van personaliteit, maar soit - eveneens nog niet zo stoffig als die van Bono en co.

Misterfool schreef:
Franck Maudit. Klaarblijkelijk is mijn ziel- hoewel ik eigenlijk meer fan ben van de Body Theory van personaliteit, maar soit - eveneens nog niet zo stoffig als die van Bono en co.


Mijn hart maakte een sprongetje toen ik zag dat je een filmpje van 50 minuten stuurde. Fuck oppervlakkigheid!

avatar van Mjuman
Misterfool schreef:
Mjuman. Mwah, ik zal klaarblijkelijk tussen onschuld en ervaring inzitten, aangezien beide albums tegenvallen.

Franck Maudit. Klaarblijkelijk is mijn ziel- hoewel ik eigenlijk meer fan ben van de Body Theory van personaliteit, maar soit - eveneens nog niet zo stoffig als die van Bono en co.


Het was ook veeleer kritiek op de pretentie die in de titel verstopt zit. Het komt vaker voor dat een album een pretentieuze titel krijgt - zo van: let op luisteraar, hier volgt een wijze levensles en vervolgens maakt de muzikale content die belofte geenszins waar. Songs of Innocence - wie wil nou niet verrijkt worden met inzichten in innocence - en de tegenhanger ervan experience - wie wil nou niet leren an de ervaringen van een ander? Die albums werden voorafgegaan door albums als Songs of the Universe en Music Complete en die beide albums beloofden inzichten die niet werden waargemaakt. De pop-/rockmuziek van nu als décodeur van de essentialia/universalia des levens - wie wil dat niet ... u toch ook wel?
Deze U2 doet me denken aan een stadplattegrond die je van een hotelreceptie meekrijgt: vaak gekopieerd en zeer regelmatig is het origineel weggeven, waardoor je uiteindelijk een kopie in de zoveelste graad mee krijgt - de gevolgen zijn zichtbaar en in dit geval hoorbaar.

avatar van luigifort
Ja zo vond ik Songs of Faith and Devotion een mooie albumtitel.
Maar toen ik keek op de achterkant van Playing the Angel van Depeche Mode stond eronder: Pain and suffering in various tempos en daar moest ik van braken
Bij het concert ook was er zo'n bol die dan de verschillende emoties aangaf bij de diverse songs
Innocence en Experience vind ik ook zoiets, nietszeggend eigenlijk...

avatar van Fade.
2,5
Voorspelbare, vlakke plaat.

avatar van vielip
Franck Maudit schreef:
(quote)


Exact mijn ervaring. Ik zou de score zelfs nog wat naar beneden durven trekken.
Er ligt minder stof op mijn ziel dan op dit album, terwijl ik zo gedateerd ben als de pest.


Zouden zomaar mijn woorden kunnen zijn
3 goeie nummers naar mijn mening; Love is all we have left, Red flag day en The little things. Blackout, You're the best thing about me en Get out of your own way vind ik redelijk. De rest matig.

avatar van maartens
3,5
Ik vind het redelijk negatief allemaal. Misschien omdat ik al fan ben vanaf 1983. Het is ook zeker niet hun beste album maar toch ook niet hun slechtste. Ongeveer vergelijkbaar met SOI (hier staan echt prachtige nrs op) en zeker beter dan NLOTH. SOI werd voor mij te negatief gewaardeerd in de pers en tv. Alleen maar omdat het via Apple werd aangeboden. En nu Bono met z'n Paradise Papers. Het gaat toch om de muziek. Die M. van Nieuwkerk had daar geen goed woord voor over. Wat een sukkel. Naar hem luister ik niet meer als t over de beste live band ter wereld gaat. Op SOE staan best goede nrs waaronder Love Is All..., Lights of Home. Volgend jaar waarschijnlijk de eerste 2 nrs vd setlist. Waanzinnig, eerst Bono solo en dan de band. Verder You're The Best....,Red Flag Day (kan zo op War), Landlady (mooi ingetogen) en The Little Things...(schitterende classic). The Blackout is live echt een stuk beter, dat heb ik bij de video opname in de Gashouder mee mogen maken. Maar voor mij is het hoogtepunt toch echt Book of Your Heart. Jammer dat het niet bij de reguliere 13 songs zit. Maar dit nummer is echt een juweeltje. Hoort toch echt bij de betere U2 songs van de laatste 25 jaar. Voor de rest had er wel meer gitaarwerk van The Edge in mogen zitten. Morgen U2 at the BBC wordt weer genieten. En dan volgend jaar de E&I Tour. Ik zie er graag naar uit om weer voor aan te staan.

avatar van brandos
4,5
Misterfoolzegt:
maar ook voorspelbaar en futloos. 2.5*
Kan het zijn dat deze creatieve opleving de 'rijke stinkerds' van U2 niet meer wordt gegund?
Mij maakt het niet uit hoor, maar je zou jezelf door een te vluchtige verkenning/vroegtijdige afkeuring -welke evenwel door verschillende media wordt gedeeld- ook iets moois kunnen ontzeggen. Dit overkwam mijzelf met Bowie; ik ontdekte zijn briljante '1.Outside' vlak voor zijn verscheiden, nog wel net op tijd om zijn 'Bowie is' tentoonstelling in Groningen niet na het tijdvak-1980 af te raffelen. 'Futloos' vind ik het zeker niet wat U2 hier voorschotelt. Daarvoor zijn de melodie-; zang-, gitaarlijnen, maar ook het basspel -zeg maar alles dus- te geïnspireerd. En 'toegankelijkheid' vind ik sinds ABBA ook al geen afkeurcriterium.

Misterfool
Het zou zeker kunnen dat enige ergernis vanwege de messiah-houding van Bono onbewust meespeelt. Daarentegen kan ik de muziek van Burzum wel waarderen, ofschoon hij echt een grote randdebiel is(en dan hou ik het nog relatief vriendelijk ). Volgens mij kan ik dan wel aardig goed de artiest van de muziek scheiden. Toegankelijkheid is voor mij verder ook geen scheldwoord.(ABBA )

avatar van devel-hunt
4,0
brandos, ik koop nieuwe U2 platen pas een paar maanden naar de release, als de meestl nagatieve MuMe storm is gaan liggen. Een orcaan die toch nagatief beinvloed, vooringenomen luisteren probeer ik op die manier te voorkomen.
Deze plaat is in de muziekpers internationaal heel positief ontvangen dat dus wel, ik ben benieuwd als ik de plaat in april 2018 eens ga beluisteren.

avatar van brandos
4,5
devel-hunt:
Deze plaat is in de muziekpers internationaal heel positief ontvangen
Nou niet allemaal hoor; enig dedain klonk wel door in de Oor-review en Humo en NME waren ronduit negatief i.t.t. de Volkskrant, Rolling Stone en the Guardian. Ik vind trouwens de Messiah-houding van Bono erg meevallen ondanks het veelvuldig bezigen van het woord 'love' (...maar het meest van dat alles is de liefde -ja dat dan wel). Zijn zang vind ik gewoon erg goed hier, en de 2e stem koortjes van The Edge net zozeer -roept bij mij een warm 'Boy-gevoel' op.

5,0
NME luistert niet naar U2 platen. Ze kraken deze bij voorbaat al af. Niet serieus nemen. Oor was een stuk positiever over SOE dan SOI. Volkskrant was dit keer positief.

avatar van matthijs
4,0
Zwaagje schreef:
Ik vraag me af of twee keer genoeg is, maar ik wil ook niks opdringen hoor.
Heb m nu 5 x geluisterd, en wordt nog steeds beter!

Zullen er mensen zijn die deze plaat bekritiseren zonder m een ENKELE keer helemaal met aandacht beluisterd te hebben? Dat lijkt me niet helemaal de bedoeling, want dat soort reacties zijn voor mij toch een soort vervuiling. Wat mij betreft is iedereen die de plaat minimaal een keer aandachtig geluisterd heeft welkom te reageren. Dat Mjuman m TWEE keer geluisterd heeft (na een eerste zo te lezen niet al te prettige luistersessie) getuigt wat mij betreft best van een open mind. Ik hou het vaak bij een enkele luisterbeurt, als ik het niet veel vindt. Kostbare tijd! Er zijn uitzonderingen. Na 2 x the Arcade Fire's "Funeral" te luisteren bijvoorbeeld. Beide keren deed me het weinig, en dat is toch niet de bedoeling van muziek. Ik had stille hoop dat het kwartje de 3e keer zou vallen, omdat die plaat bijna alleen hoge waarderingen krijgt. Helaas, en tegen beter weten in, want volgens mij heb ik geen voorbeeld van een plaat die ik pas na 3 x luisteren de moeite waard ging vinden. Jullie?

avatar van Sven Vermant
3,5
Beste album in 25 jaar van U2. Al is dat niet zo heel lastig. Na Achtung Baby was het allemaal wat minder. Met dit album is de weg omhoog weer ingeslagen en iets van de oude magie terug. 3,5* voorlopig.

avatar van JVT
3,5
JVT
matthijs schreef:
(quote)
Heb m nu 5 x geluisterd, en wordt nog steeds beter!

Zullen er mensen zijn die deze plaat bekritiseren zonder m een ENKELE keer helemaal met aandacht beluisterd te hebben? Dat lijkt me niet helemaal de bedoeling, want dat soort reacties zijn voor mij toch een soort vervuiling. Wat mij betreft is iedereen die de plaat minimaal een keer aandachtig geluisterd heeft welkom te reageren. Dat Mjuman m TWEE keer geluisterd heeft (na een eerste zo te lezen niet al te prettige luistersessie) getuigt wat mij betreft best van een open mind. Ik hou het vaak bij een enkele luisterbeurt, als ik het niet veel vindt. Kostbare tijd! Er zijn uitzonderingen. Na 2 x the Arcade Fire's "Funeral" te luisteren bijvoorbeeld. Beide keren deed me het weinig, en dat is toch niet de bedoeling van muziek. Ik had stille hoop dat het kwartje de 3e keer zou vallen, omdat die plaat bijna alleen hoge waarderingen krijgt. Helaas, en tegen beter weten in, want volgens mij heb ik geen voorbeeld van een plaat die ik pas na 3 x luisteren de moeite waard ging vinden. Jullie?


Ik heb heeeel veel platen die ik na 3x luisteren nog steed niet geweldig vond. En ondertussen staan er oa enkele van in mijn top 10. Ten van pearl jam bijvoorbeeld. En ja ook funeral van zrcade fire deed me in begin heel weinig.

avatar van milesdavisjr
3,0
Voor sommige luisteraars blijkt dit een groeiplaat te zijn maar dat is het voor mij zeker niet. Bij een " groeiplaat" denk ik aan moeilijk te doorgronden nummers, met details die na verloop van tijd pas opvallen, met subtiele elementen die je pas na meerdere luisterbeurten kunt plaatsen. Op deze schijf niks van dit alles. Ik hoor weinig spanning, geen prikkelende solo's of inventieve details. Er staan een aantal nummers op die best aardig in het gehoor liggen maar het merendeel ontstijgt niet meer dan het predikaat 'voldoende'. De ingetogenheid zal de kracht zijn maar dat is tevens de zwakte van dit album. Bij de bonustrack ' Book of Your Heart werkt die formule, ook 'The Little Things That Give You Away kan mijn goedkeuring wegdragen, maar als ik misbaksels hoor als American Soul of The Showman dan blijkt het niveau van weleer wel heel ver weg. Daar is niks mis mee maar een groeiplaat? Nee, dat is deze schijf naar mijn mening absoluut niet, dit is het beste wat de heren voorlopig te bieden hebben en dat is voldoende, niks minder maar ook zeker niet meer.

avatar van Mjuman
Zwaagje schreef:
Waar ik moeite mee heb is het feit dat mensen na één of twee keer luisteren hun mening klaar hebben. Een muzikale mening is natuurlijk altijd subjectief, maar zo'n mening helemaal. Die meningen neem ik persoonlijk met een korreltje zout.


Hou ff vast, Mamaloe. Does U2 have to be forcefed in order to be correctly appreciated? 'Xcuse me French, mate Bestaat er een meningrolmaat, die langer mag worden uitgerekt als er vaker geluisterd is?

Ok - even mijn positie: omwille van de huiselijke vrede draai ik deze schijf niet in het bijzijn van mijn lief: er zijn al diverse Iitala glazen gesneuveld en die krengen kosten per stuk meer dan een cd van U2. Zij wordt er agressief van en roept me toe dat ik "echt een OL aan het worden ben". Nou is de feitelijkheid van zulks zonneklaar vast te stellen - ouder worden we allenmaal, nietwaar - maar de impact en de verstoring van quality time maakt dat ik op mijn hoede ben.

Ik draai het album af en toe in mijn werkkamer - spotify as we may have it, is daar goed voor. Vol goede moed klik ik het aan, en ga weer aan de slag. De werkdraad weer opgepakt hebbende, hoor ik op een gegeven moment een flard die me aan U2 doet denken - eerder sprak ik al van de gekopieerde stadsplattegrond - en dan ga ik weer verder; vervolgens hoor ik weer iets meer U2, dan zakt 't weer weg en vervolgens wordt de muziek zo vervelend dat het m'n flow verstoort. Uiteraard kan ik daar de titels op plakken, desgewenst. Op een gegeven moment ben ik dan klaar met het album. Het doet bij vlagen denken aan de band die U2 eens was, maar niet meer is.

Voor alle duidelijkheid: ik was erbij in De Melkweg en beschouw mezelf als liefhebber van het eerste uur; daar zit het verschil met de diehard fan - ik ben gewoon kritisch, wil graag verrast worden en heb de buik tamelijk vol van mediocre rock, die door de fans als subliem wordt ontvangen. Mijn motto: life's too short to listen to boring music en het elfde gebod luidt: Thou shallt not force feed another person boring music!


kuifenco
Mjuman schreef:
Ik draai het album af en toe in mijn werkkamer - spotify as we may have it, is daar goed voor. Vol goede moed klik ik het aan, en ga weer aan de slag. De werkdraad weer opgepakt hebbende, hoor ik op een gegeven moment een flard die me aan U2 doet denken - eerder sprak ik al van de gekopieerde stadsplattegrond - en dan ga ik weer verder; vervolgens hoor ik weer iets meer U2, dan zakt 't weer weg en vervolgens wordt de muziek zo vervelend dat het m'n flow verstoort. Uiteraard kan ik daar de titels op plakken, desgewenst. Op een gegeven moment ben ik dan klaar met het album. Het doet bij vlagen denken aan de band die U2 eens was, maar niet meer is.

Voor alle duidelijkheid: ik was erbij in De Melkweg en beschouw mezelf als liefhebber van het eerste uur; daar zit het verschil met de diehard fan - ik ben gewoon kritisch, wil graag verrast worden en heb de buik tamelijk vol van mediocre rock, die door de fans als subliem wordt ontvangen.


meningrolmaat... hier exact dezelfde luisterervaring met een vergelijkbaar 'u2 verleden'.

avatar van brandos
4,5
Mjuman
Voor alle duidelijkheid: ik was erbij in De Melkweg en beschouw mezelf als liefhebber van het eerste uur; daar zit het verschil met de diehard fan - ik ben gewoon kritisch, wil graag verrast worden en heb de buik tamelijk vol van mediocre rock, die door de fans als subliem wordt ontvangen.
Ik had er graag bij geweest, of in 'het Heem' in Hattem, want ik was dolenthousiast over 'Boy' die ik ook snel in huis had. Toen iedereen het leuk begon te vinden raakte voor mij de lol er wat af. Ik vind ook i.t.t. de meeste anderen niet 'the Joshua tree' (b.v. Bullet the blue sky-is toch wel gedateerd) of 'Achtung baby' (prima avontuurlijk album, denk ik, maar toen was ik al 'los') maar dus dat fraaie debuut hun artistieke hoogtepunt. Maar ik ben ze 'zijdelings' wel blijven bewonderen, want als je naar de radio luistert (b.v. die late Red Hot Chili Peppers) kan het veel slechter dan U2 -in welke conditie dan ook. Het is dus zeker niet vanuit een soort fanschap dat ik nu weer aanhaak.

avatar van Cor
3,5
Cor
Beetje paradoxale plaat, dit 'Songs Of Experience'. Nu zeven keer beluisterd, en elke keer is het gevoelen: "niet spannend", maar ook "best te pruimen". Kennelijk gaat dat samen, maar had ik in mijn muzikale universum nog niet vaak meegemaakt.
Vergelijkingen met het verleden begrijp ik nooit zo goed. Beoordeel de plaat op z'n eigen merites, zonder in de 'compare-modus' te komen. En dan is dit wel te pruimen, maar geen hoogvlieger.

avatar van brandos
4,5
Cor;
Beoordeel de plaat op z'n eigen merites, zonder in de 'compare-modus' te komen.
Vergelijken vind ik niet per definitie strijdig met 'op eigen merites beoordelen'. Het helpt je om een zekere consistentie te ontwikkelen in hoe je een album beoordeelt, of je eigen inconsitenties daarin te onderkennen en juist dat laatste vind ik interessant. Het blijkt dat je regeltjes (/criteria) voor je ideale album ontwikkelt, die je ook steeds weer moet overtreden. Dus eigenlijk zijn er geen universele regels voor zoiets. Maar juist omdat ik heel onbevangen naar deze plaat luister, eigenlijk niets verwacht van waar een U2-album aan zou moeten voldoen kan ik er van genieten. Zozeer dat ik dit zelfs als 1 van de beste albums van U2 beschouw, want ik vind het criterium 'genietbaarheid' (een afgeleide van 'geloofwaardigheid' en 'melodisch vernuft') blijkbaar belangrijk.

avatar van Cor
3,5
Cor
brandos schreef:
Cor;
(quote)
Vergelijken vind ik niet per definitie strijdig met 'op eigen merites beoordelen'. Het helpt je om een zekere consistentie te ontwikkelen in hoe je een album beoordeelt, of je eigen inconsitenties daarin te onderkennen en juist dat laatste vind ik interessant. Het blijkt dat je regeltjes (/criteria) voor je ideale album ontwikkelt, die je ook steeds weer moet overtreden. Dus eigenlijk zijn er geen universele regels voor zoiets. Maar juist omdat ik heel onbevangen naar deze plaat luister, eigenlijk niets verwacht van waar een U2-album aan zou moeten voldoen kan ik er van genieten. Zozeer dat ik dit zelfs als 1 van de beste albums van U2 beschouw, want ik vind het criterium 'genietbaarheid' (een afgeleide van 'geloofwaardigheid' en 'melodisch vernuft') blijkbaar belangrijk.
Goede nuancering in die zin dat waarderen (in cijfers, ratings etc) altijd een referentiekader nodig heeft. Anders is 1, 2...5 sterren een nietszeggende grootheid. Maar ik bedoelde dat vergelijken met oude werk ook veroorzaakt dat het (altijd subjectieve) oordeel wordt beinvloed door verwachtingen gebaseerd op het verleden. Heb het gevoel dat albums van ‘grote artiesten’ met ‘grote albums’ in hun bagage, vaak te kampen hebben met hoge verwachtingen. Het blijft lastig, maar ook heel leuk: “Les couleurs et la musique ne se disputent pas”. Tot zover de beschouwingen over de wereld van de muziekwaardering. Gelukkig een subjectieve wereld.

avatar van TEQUILA SUNRISE
4,0
Kan mij wel in het bovenstaande vinden.
Ook ik maak mij schuldig aan het vergelijken van recent werk t.o.v de fenomenale periode Boy t/m Achtung Baby en dan is alles per definitie minder in mijn ogen. Dit album klinkt OK al moet ik de plaat nog enkele malen beluisteren om er een waardeoordeel over te vellen.

Gast
geplaatst: vandaag om 12:31 uur

geplaatst: vandaag om 12:31 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.