menu

Tame Impala - The Slow Rush (2020)

mijn stem
3,42 (354)
354 stemmen

Australië
Electronic / Pop
Label: Interscope

  1. One More Year (5:22)
  2. Instant Destiny (3:13)
  3. Borderline (4:34)
  4. Posthumous Forgiveness (6:06)
  5. Breathe Deeper (6:12)
  6. Tomorrow's Dust (5:26)
  7. On Track (5:01)
  8. Lost in Yesterday (4:09)
  9. Is It True (3:58)
  10. It Might Be Time (4:33)
  11. Glimmer (2:08)
  12. One More Hour (7:13)
totale tijdsduur: 57:55
zoeken in:
avatar van Mssr Renard
Ik weet nu al dat deze plaat in alle bladen zal worden gereviewd en in de eindlijst van 2020 beland. Een nieuwe U2 of Editors.
Er zijn van die bandjes die plotseling iedereen geweldig vindt. Meestal gewoon knap gemarketed, wat ook allemaal niet uitmaakt natuurlijk.

Maar ik snap wel dat sommigen het een hype vinden. Ik voelde dat toen iedereen Triggerfinger en Queens of the Stone Age ineens zo geweldig vonden. Maar iedereen doet maar, al ben ik er wel voorstander van, dat mensen hun eigen gevoel volgen en niet de hypes.

Voordeel is wel dat DWDD stopt ☺️

avatar van Obscure Thing
3,5
Klank schreef:
En langzaam drijven ze weg van het niveau InnerSpeaker. Erg jammer!


Lonerism was toch echt het meesterwerk van Kevin Parker.

Obscure Thing schreef:
(quote)


Lonerism was toch echt het meesterwerk van Kevin Parker.



Ik zou die niet als 'meesterwerk' willen betitelen (InnerSpeaker trouwens ook niet), goed album, daar niet van, maar ik vreesde toen al dat ze uiteindelijk hier - bij dit album - uit zouden komen met hun nieuwe gepolijste sound.

avatar van Kaaasgaaf
3,5
Venceremos schreef:
De soloprojecten van drummer Barbagallo en bassist Avery vond ik interessanter dan de reguliere Tame Impala. Dat zal wel niet veranderen als ik dit zo lees.
Tame Impala is alleen Kevin Paker, op de platen neemt hij zelf alle instrumenten voor zijn rekening. De namen die je noemt zullen dan denk ik van zijn liveband zijn? Dat is de band Pond, waar Parker dan weer lange tijd drummer van was.

4,5
Eindelijk nog eens een release van een gigant..altijd leuk om de receptie hier dan te lezen. Voorlopig wachten op de eerste echte albumbespreking.

avatar van Kaaasgaaf
3,5
Op basis van de singles (waarvan ik de laatste paar bewust slechts met een half oor beluisterde, om het nog een beetje een verrassing te laten zijn, bizar voor een 'albumartiest' als Parker om zo'n groot deel van z'n werk in losse hapjes weg te geven) waren mijn verwachtingen voor deze plaat behoorlijk laag. Maar ik moet zeggen, hij is behoorlijk fijn. En wordt per luisterbeurt ook beter, zoals het hoort. Het is alleen wel het eerste Tame Impala-album dat klinkt als een Tame Impala-album en daarmee dus de minst spannende of verrassende. Geeft niet, zo indrukwekkend als die eerste drie (echt drie totaal verschillende en op zichzelf staande meesterwerken) is ook wel een onmogelijk hoge lat die hij voor zichzelf gelegd heeft. Hoop alleen wel dat dit een tussenhalte zal blijken en hij zich hierna, op wat voor manier dan ook, weer verder ontwikkelt.

avatar van herman
3,5
Eerste indruk is gematigd positief.

De singles gaven al aan dat ik geen wonderen moest verwachten. Patience, Borderline en It Might Be Time waren ronduit teleurstellend, ook maar goed dat die eerste het album niet gehaald heeft. Eigenlijk geloofde ik het daarna wel met Tame Impala, maar Posthumous Forgiveness en met name Lost In Yesterday vond ik dan toch wel weer de moeite waard.

Op het album zijn die laatste 2 ook wel hoogtepunten, voor mij aangevuld met Breathe Deeper, voor mij toch wel het beste nummer van de plaat. Geweldige opbouw zit er in die track en ook een subtiele sample van ik denk Fat Joe & Ashanti's What's Luv (die pianoriedel o.a. in het begin) en een fijne late jaren '80 housepiano.

Sowieso voelt dit album een beetje als een omgevallen platenkast, met ook wat hiphopvibes en ravesynths her en der. Bij de opener heb ik het gevoel dat dit album de kant uitgaat van de betere Cut Copy-platen, maar dat niveau wordt helaas niet gehaald. Muzikaal is het allemaal dik in orde, maar ik vraag me af of de soms wat lethargische sfeer op dit album na een tijdje niet te dominant wordt en of het knappe productiewerk niet een gebrek aan inhoud camoufleert.

Maar dat zien we later wel.

avatar van bikkel2
Herhaling van zetten, maar het klinkt wel weer bijzonder lekker na één luisterbeurt.
Het zal blijken of het ook echt een toevoeging is.

avatar van herman
3,5
Wel grappig eigenlijk dat ik zo aan Cut Copy moest denken bij mijn luisterbeurt. In 2008/2009 ben ik Tame Impala gaan luisteren, omdat ze hun platen uitbrachten op hetzelfde op hetzelfde label, toen nog Modular. Eigenlijk waren ze toen een vreemde eend op dat label, maar met deze sound zouden ze er wel weer goed op passen.

avatar van philtuper
2,0
Slappe zeikplaat van een slappe zeikband. Snap de fuzz die deze band teweeg heeft gebracht nu in ieder geval totaal niet meer. Na anderhalf nummer afgezet onder de noemer ‘been there done that’. Zelden zo’n ongeïnspireerd geneuzel aangehoord. Dit is al zo vaak gedaan maar nergens hoor ik een toegevoegde waarde.

4,5
Wat een openminded blik dan. Afzetten na anderhalf nummer..

Dit is dus een nieuwe versie van Borderline? Best geslaagd.

avatar van SilverGun
Valt me alleszins mee tot zover, na de toch wat gematigde ontvangst hier en elders. Vind de singles ook zeker niet de absolute uitblinkers of zo, de hele plaat gaat er lekker in. Leuke progressies en wisselingen in de wat langere tracks, productioneel ook weer op hoog niveau.

avatar van Jamie97
4,0
Naar deze nieuwe plaat van Tame Impala heb ik lang uitgekeken. Al een tijdje kan ik mezelf wel een bescheiden fan noemen van het werk van Kevin Parker. Helemaal nadat ik Kevin Parker live zag afgelopen zomer, ondersteund door zijn live band. Een werkelijk spektakel.

Na een paar luisterbeurten moet ik zeggen dat dit Tame Impala album mij wederom weet te boeien. Wat volgens mij opvalt zijn niet persé de mellow melodische sferen en technisch muzikale snufjes die we van Kevin Parker wel al gewend zijn, maar de variatie in ritmiek. Duidelijk een element waar veel werk en aandacht in is gestoken. Dit was al te merken in de uitgebrachte single, en tevens 1 van de hoogtepunten van het album, ‘It Might Be Time’.

De andere hoogtepunten voor mij zijn het stampende en rond een dance-beat opererende openingsnummer ‘One More Year’, het dansbare ‘Breathe Deeper’, het melancholische ‘Tomorrow’s Dust’ en de door piano gestuurde song ‘On Track’.

Kevin Parker bewijst met dit album weer eens dat zijn muziek zich blijft ontwikkelen. Ook al is het verschil in ontwikkeling die zich heeft afgespeeld tussen Currents en The Slow Rush beduidend minder dan die tussen de voorgaande albums.

4,5
Ik weet nu al dat het geen herhalingsoefening is. Die house-invloeden bijvoorbeeld. Ook ik was als velen vooraf best ontgoocheld maar alles gaat op zijn plek vallen, ik voel het al. Perfect escapisme. Dansen maar. De wereld heeft nieuwe grote bands nodig. Tame Impala zal zijn status bevestigen, en dat is de wereldtop. The War On Drugs is die andere tennies-grootheid.

avatar van blur8
3,0
De grote bandstatus is m van harte gegund, maar op weg daar naar toe is mijn advies :
op zoek naar een echte zanger. Kevin in zn eentje red het nie echt.
gastzang en dueten zouden de gewenste extra laag zijn.
Zijn beperkte zang houd nu niet meer dan een paar songs stand, daarna zou ik wat meer willen.
58 minuten Tame Impala is dan net effen te veel Vrees dat ik uitkom op een zeer geslaagde EP.

4,5
Die afsluiter!

avatar van SirChenque
3,0
Tame Impale is nooit helemaal mijn ding geweest, niet voor een hele plaat. Genoot ondertussen stiekem wel van de melodielijnen/songstructuren van bijvoorbeeld "Cause I´m A Man" of "Feels Like We Only Go Backwards" of de discofunk van "The Less I Know The Better"............

Deze nieuwe plaat zojuist aandachtig beluisterd en blijf er een wat leeg gevoel bij overhouden......."Lost in Yesterday" vind ik het prijsnummer. En zo´n outro van "Breathe Deeper" kan ik nog wel waarderen, maar goed ook, want anders is het gewoon een zouteloze hap dát nummer. De stem en deuntjes van Parker vervelen mij helaas voor een compleet album vrees ik.......en die stem is toch al niet een groot wonder, laten we eerlijk zijn. Het zal wel mijn intolerantie zijn, maar ik heb ook steeds meer moeite met ellenlange nummers, nummers van meer dan 6 minuten, die ook in 3 minuten hadden gekund, (is daar een recept voor dokter?).........



Volg hier mijn playlist met indie-folk-pop-soul-pareltjes

avatar van philtuper
2,0
gerre schreef:
Wat een openminded blik dan. Afzetten na anderhalf nummer..

Dit is dus een nieuwe versie van Borderline? Best geslaagd.


Nou nou nou. Ik zal het even nuanceren. Ken Tame Impala al vanaf hun eerste EP die ik destijds zeer te pruimen vond. Maar ze hebben gaandeweg hun sounds steeds meer gladgestreken en persoonlijk vind ik dat jammer. Het glijdt langs me heen. Is een smaakding, geen borderline.

avatar van koosknook
3,0
Zoals SirChenque al hier boven aanhaalde ging bij mij alleen bij Lost in Yesterday de spot on.
Verder een album, alle muzikale vondsten en de uitstekende productie ten spijt, dat mij eigenlijk bijzonder weinig doet.

avatar van WoNa
1,0
chevy93 schreef: Dit vind ik een treffende omschrijving. De muzikale omlijsting van een zouteloze zomermiddag waarin absoluut niets interessants gebeurd is. Ik weet niet of je het zo bedoeld hebt, maar anders had je het zo moeten bedoelen.


Zoiets idd, maar dan wel een waarop ik de hele dag moest binnen blijven, omdat het zondag was, en mijn nette kleren aanhad bij opa en oma op bezoek en ik wist dat er zoveel spannende dingen te doen waren buiten. Alle zondagen daarna waren beslist spannender.

avatar van chevy93
SirChenque schreef:
Tame Impale is nooit helemaal mijn ding geweest,
Volgens mij is dat tegenwoordig ook illegaal.

4,5
Als jullie niet horen dat bijvoorbeeld afsluiter "One more hour" je vervoert naar een andere wereld, is dat jammer voor jullie. Eigelijk is het nog steeds erg Tame Impala qua gevoel, alleen op een andere manier.

avatar van waxs
3,5
Ik ben wat minder kritisch geworden tegenover de laatste platen van Tame Impala, dat komt omdat het allemaal wat joliger aanvoelt en dat bedoel ik niet negatief. Waar met name de eerste EP en LP ongepolijst en rauwer waren, is het werk vanaf de 3de plaat van een consistenter productieniveau en gewoon erg leuk. Over het algemeen hou ik een hele positieve vibe over aan de luister ervaring, ongecompliceerd met een herkenbare signatuur. De rock invloeden hebben plaats gemaakt voor meer upbeat en pop achtige melodieën, het voelt herkenbaar en ligt gewoon lekker in het gehoor. Ook deze nieuwe plaat is niet echt een verassing, maar een mooie toevoeging aan het bestaande oeuvre.

avatar van Randier
2,0
Heb erg mijn best gedaan, maar wat een ontzettend saai album.

De stem van Parker klinkt continu hetzelfde. De man heeft maar één zangstandje. Bij vlagen wordt het zelfs wat zeikerig. Voor het eerst dat ik me hier aan stoor bij de band.

Er is een groot gebrek aan écht catchy refreinen en andere big moments waar een grote popplaat giga door wordt.

Wat me vooral tegenvalt zijn de simplistische en eentonige songstructuren. En dat het allemaal enorm gelaagd is, maar dat al die laagjes muzikaal oninteressant zijn en totaal niet zo dromerig samensmelten als op de platen hiervoor.

In veel recensies wordt de psychedelische achtergrond van Impala klakkeloos gebruikt om maar te roepen dat The Slow Rush een trip is, maar ik zie niet in hoe deze plaat je in zo'n staat kan brengen.

Jammer hoor.

avatar van sinusfiction
3,5
Tja, lastig dit. Op zich prima album, maar had meer verwacht? Mogelijk een groeier. Ik kan me wel vinden in de reactie hierboven: de laagjes lijken zich allemaal in dezelfde hoek te bevinden wat het soms een middenbrei maakt (veel synths op elkaar in midden gebied).

Sowieso lijkt het hele album zich in het midden en hoger frequentiegebied af te spelen; ik mis het warme bed waarop de tracks zich zouden kunnen nestelen. Maakt het vermoeiend om naar te luisteren (te compressed misschien ook, weinig dynamiek).

Niettemin een bovengemiddeld album voor mij.

0tis Redding
Hoewel Soul verreweg mijn favoriete genre is, luister ik wel naar diverse genre's en sta ik in principe overal voor open. Redelijk wat positieve reacties op dit album, de reden dus dat ik dit album ook maar eens ben gaan luisteren.

Ik heb het album nu meerdere keren geluisterd(want sommige albums worden beter na meerdere luisterbeurten), maar ik vind het helemaal niks. De sound zelf spreekt mij niet aan, maar ik vind het allemaal ook een beetje eentonig.

avatar van peterjames777
4,0
Ik merk dat ik een beetje verzadigd ben als het gaat om Kevin Parker en z'n deuntjes. Of deze is daadwerkelijk een pak minder dan de voorgangers. Ik weet het nog niet helemaal, waarschijnlijk een beetje van beide.

Toch wel een prima album, maar ben (nog) niet overdonderd.
Net zoals Currents een psychedelische pop plaat maar die had een bepaalde 'bite' die ik hier mis.
Hoogtepunten zijn op dit moment Tomorrow's Dust en single It Might Be Time.

avatar van spoon
3,0
Ik merk dat ik wat verplicht het album luister om een mening te kunnen vormen. Zijn vorige albums luisterde ik met plezier en heb daarna ook vlot fysiek aangeschaft. ik zie dat met dit album niet zo snel gebeuren. Klinkt allemaal wat makkelijker en meer pop en soms inderdaad wat ..ehh zeikerig. Klinkt allemaal te luchtig en ik mis wat "bodem"

The Slow Rush zit in de lijn van Currents , maar mist de frisheid van dat album. Misschien had ik te hoge verwachtingen, valt tot nu toe in ieder geval een beetje tegen. Borderline en Is it True vind ik tot nu toe de sterkste nummers

Hopla! 90 stemmen en een 3,42 gemiddeld. Binnen twee dagen na de release!

Even de slotzin in de recensie van Oor over Currents in 2015: 'Alles bij elkaar is het geen slechte plaat – we hadden alleen een zeer goede verwacht, met of zonder gitaren. Dat is Currents niet geworden. Dat is jammer.'

In de Oor eindlijst van dat jaar stond Currents op 3.

Misschien nog een paar keer luisteren voordat je hem beoordeelt?

Het toffe aan Tame Impala is dat muziek zich blijft ontwikkelen en elke plaat lijkt het beter te worden. Deze is misschien een stapje terug maar ik durf me nog niet aan een oordeel te wagen.

avatar van deric raven
3,5
Zegt eerder iets over Oor.
In de recensie van The Slow Rush kan ik mij wel vinden, die vatten ze prima samen.

Gast
geplaatst: vandaag om 14:48 uur

geplaatst: vandaag om 14:48 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.