Alice in Chains - Dirt (1992)

Ik wil niet mierenneuken hoor, maar ze waren géén stadsgenoten. Want wat een heleboel mensen niet weten, is dat Nirvana helemaal niet uit Seattle kwam. Nirvana kwam oorspronkelijk uit het stadje Aberdeen in Washington State, daarna hadden ze hun basis in Olympia, Washington. Maar ze werden vanwege hun sound al snel tot de Grunge-scene gerekend, omdat ze net als andere grunge-bands bij het label Sub-pop hun eerste album uitbrachten.

Ach, allemaal Seattle scene iig, streekgenoten dan.

Schijnt dat James Hetfield van Metallica zijn vingers voor een concert nog steeds opwarmt door 'Them Bones' te spelen...er is geen beter eerbetoon denkbaar.

Volledig eens,elk nummer staat als een huis. Rock muziek zoals rock muziek hoort te zijn! Idd heel wat beter dan al die the bandjes.
that river,dirt,down in a hole,rain when i die,would?...... stuk voor stuk ijzersterk. 5*

M'n eerste 'echte' kennismaking met Alice in Chains die meteen ook enorm raak treft.

Ik ken wel enkele AIC nummers van ooit is te horen, maar een album in z'n geheel, dat geloof ik niet.

Echte uitschieters staan er voor mij niet op, daarentegen wel één voor één ijzersterke, heerlijk klinkende stevige 'rockers'.
Een geweldig goeie stem van de helaas overleden Layne Staley maakt dit alles tot een schitterend geheel.
Vocals doen me met momenten denken aan onze eigen Franky 'DSVD' van het vroegere Channel Zero en ook nog wel aan anderen maar ik kan niet meteen bedenken welke.
Vergelijkingen met Pearl Jam probeer ik te vermijden want die zijn er amper, althans op dit album. Van Pearl Jam ken ik 9 van de 10 liedjes en PJ is ook m'n favoriete jaren 90 band. Alice in Chains heb ik pas écht leren kennen, dus veel kan ik er nog niet over zeggen. Wat ik voorlopig wel al kan zeggen is dat dit een kanjer van een plaat is.

4 vette sterren (8,5/10) voor een eerste luisterbeurt.

Ik geef het 5 punten. De volle mep. Vergelijkingen met Pearl Jam en Nirvana begreep ik toen al niet (grunge, wat is dat?), alhoewel ik deze bands ook goed vond destijds. Wat ik nu, zo'n 14 jaar later, kan stellen, is dat ik nog steeds veel naar het hele oeuvre van AIC luister, nog steeds veel naar Ten van PJ luister en eigenlijk nooit meer naar Nirvana...trek je conclusies!

zijn er nog mensen die naar waldrock komen in bergum!!?

wat heb ik heimwee naar de periode van Alice In Chains, de grunge-rockers van in den tijd opt school, langharige hippies met houhakkershemden en verleten schoenen en jeans, damn da was ne zalige tijd! !

http://www.youtube.com/watch?v=YF2hKQMOeJQ&search=headbangers%20ball

http://www.youtube.com/watch?v=5BnJYdxNmv0&search=headbangers%20ball

'we pied in there'

Headbangers Ball! Toan was MTV gewoonweg cool!

Dirt is typisch zo´n plaat die nooit gaat vervelen, mij althans niet. Vooral nummers als Rooster, Down in a Hole en Junkhead (en misschien Would?) zijn tijdloos. Ik vind eigenlijk alleen Godsmack een wat minder nummer.

Ik kijk nu al uit naar 2 juli, als ze samen met o.a. Guns n Roses in het Goffertpark te zien zijn Ben trouwens erg benieuwd hoe die nieuwe zanger het er vanaf weet te brengen.

Een fijn album, lekker 'grunge'. Ik zet voorlopig in op 3,5*

Ik zag AIC afgelopen zaterdag in Dessel op Graspop Metal Meeting. Ik vreesde er een beetje voor maar tegen alle verwachtingen in werd het een schitterend optreden. Ik was er echt ondersteboven van. Layne Staley is onvervangbaar dat is nu eenmaal zo, dat is volgens mij trouwens bij alle groepen die hun originele zanger verloren en later worden vervangen door een ander. Een groep verliest op die manier altijd wel aan waarde. Dit wil niet zeggen dat een groep daarom niet meer kan of mag doorgaan. Het kan zowel succesvol zijn als compleet falen.

Ik las verschillende reviews over hun optreden van zaterdag (o.a. van Oor en op VRT txt iets van Humo) zowel positief, zeer positief als minder goed tot behoorlijk slecht...

Een geslaagde tribute - comeback of totale verkrachting?
See for yourself zou ik zo zeggen...

Voor mij is dit de perfecte 'tribute to AIC' met alvast een warm onthaal voor William Duvall...

Toch ook nog even melden dat ik na 4 luisterbeurten ondertussen Dirt de maximumscore heb gegeven.

Wat kan ik zeggen... Dit is bij ver de beste Grunge album die ooit gemaakt is. Het heeft eigenlijk best wel alles wat je zou willen hebben. Wat rustigere nummers als Down in a Hole en Rooster. Echte rag nummers zoals Them Bones en Dam That River.
Ik wou eigenlijk dat ik deze band ooit nog is live kon zien maar helaas... het zij niet zo...
R.I.P. Layne...

Dirt is gewoon het duistere meesterwerk van AIC. Het rockt daar waar het rocken moet, en door de tragische lyrics van Layne Staley en co. ga ik helemaal in de muziek op. Ik kan geen favoriete track opnoemen want ze zijn stuk voor stuk briljant. Een 5

Wel erg kort door de bocht, hoor. Layne Staley was een geweldige zanger en idd bepalend voor het geluid. Maar dat was toen. Ze hoeven zeker niet aan waarde te verliezen met een nieuwe zanger. Als iets anders is hoeft het niet gelijk minder/slechter te zijn. De kunst is om niet te vergelijken. En omdat AIC zo lang op zn gat heeft gelegen, moet je deze comeback in een nieuw perspectief bekijken.

iedereen die dit wat vind moet ook zeker de solo albums van Jerry Cantrell horen.
Daarop is Layne Staley niet te horen, maar die albums zijn wel van hoog niveau.
en iedereen die niet zonder Layne kan moet eens naar Mad Season luisteren

Persoonlijk beschouw ik 'Dirt' als de beste grungeplaat die er is. Hij verveelt nooit.

Zelden heb ik een CD beluisterd met zo vele aanstekelijke nummers. De kracht van AIC, met name de samenzang en de riffjes van Cantrell, zijn denk ik nooit meer van hetzelfde niveau geweest. Maar dat heb je dan met meesterwerken hé...

Dirt combineert verschillende ritmes en zangmethodes op een succesvolle manier. Bij grunge bestaat het gevaar dat door het akkoordenspel van de gitaren alles wat hetzelfde gaat klinken (zoals soms bij Nirvana, STP,...) en na enkele uren gaat vervelen. Bij AIC is dat net niet zo.

De dood van Layne was een echt verlies voor de rockscène. Maar persoonlijk vind ik zijn erfenis beter klinken dan deze die zijn grote idool (en mede-suicidair) heeft achtergelaten in '94, met alle respect voor Nirvana natuurlijk.

AIC beschouw ik als de beste grunge band ooit, Dirt het beste grunge album en Layne als de beste zanger ooit

Inderdaad een super album. Niet voor niets dat Staind een eerbetoon aan Layne geeft met een gelijknamig nummer en hoog Layne-gehalte (intro)
Niet helemaal met smandert eens, Layne is onvervangbaar!

By de weg, Godsmack (hoe zouden ze aan die naam komen), timmert nu leuk aan de weg en heeft veel AIC gelijkenissen...

Man man man wat zingt die gast toch fantastisch, die strot in het derde nummer gaat door merg en been. Halve ster erbij 4,5 *

Beste studio-album van AiC. Twee fantastische stemmen, fijn gitaarspel, dramatiek. En de drugs druipen er van af...

ahh, weer een MuMe lid met een goede smaak erbij

Opvallend veel waardering nog voor dit album. Jeugdsentimentele gevoelens (I was a teenage grunge kid) heb ik nog wel als ik dit weer eens hoor, maar voor mij is het toch op de grote hoop met platen die ik ooit veel gedraaid heb maar me niet veel meer doen-stapel beland. Al is het echt nog steeds 100x beter dan veel bands die erna kwamen en behoorlijk veel naar AIC (en met name deze plaat) geluisterd hebben.

Grappig inderdaad.. en dat terwijl facelift misschien nog wel beter is dan deze ruizige ouwe rockplaat.

, maak van dat "mischien" maar "zeker niet", waar facelift ijzersterk begint en dat niveau toch niet het hele album kan volhouden, lukt dat bij dirt wel

Alice in Chains clonen "Dark New Day" hebben nog maar weinig stemmen op MuMe...
Check them out , zou ik zeggen...

oja daar heb ik wel eens muziek van gehoord, daar werd ik niet zo heel gelukkig van

Schitterend album! Helaas pas erg laat 'ontdekt', want deze band is toch wel erg sterk. Bij GNR concert traden ze op, maar zonder Layne Staley toch wel een stuk minder. Schitterende nummers, en wat een ongelooflijk stemgeluid van Layne; schitterend! Uitschieter is toch wel het nummer Would?

Ik vind dit echt een steengoede cd alleen zakt het voor mij wat in tijdens de middelste nummers. Junkhead, Dirt en God Smak en ook Hate to feel hebben mij nooit weten te boeien. Ik vind ze niet slecht, dat zeker niet maar ze halen de cd naar beneden voor mij. De rest vind ik werkelijk fantastich, zeker Them Bones springt er voor mij uit. Die begin schreeuw en die monsteriff into die solo echt wow gewoon wat een nummer. 2 en een halve minuut pure ruigheid.

Ik beschouw AIL eigenlijk ook niet zo zeer als een grunge band maar meer als een haevy metal band die toevallig in de grunge scene verwikkeld zat. Ze zijn veel te metal voor grunge.

schitterend album is dit.
iedere keer opnieuw krijg ik kippevel bij down in a hole en rain when I die.
en dan die riff van dam that river!!
een van de beste albums ooit gemaakt