Motorpsycho - The All Is One (2020)

Mmmmm weer iets om naar uit te kijken! Deel 3 van de losse Håkon Gullvåg-trilogie (de hoesontwerper).

Van de officiële website:

"It is a long album that features music from two sessions we did last year. The first session included our favourite Stockholmian Norwegian Reine Fiske, and took place in Black Box Studio in France in September. The second, featured two of our favourite Norwegian musicians, Ola Kvernberg and Lars Horntveth, and was a brief three day affair at Ocean Sound Studio on the Norwegian west coast in November. At the center of this album is a long 5 part piece featuring some of the most radical stuff we’ve done on record in a while, but if the prospect of a 42minute piece for ballet inspired by paintings, alchemy and the tarot seems too daunting, there is also a handful of losely related shorter songs to get into. For us this is obviously just different views and tangents of the one thing, but you will all make of it what you will, and hopefully it will all make some sort of sense to you however deep you choose to go."

Op het unofficial forum gaan alweer de wildste theorieën rond. Een bloemlezing:

The all is one: "What is so remarkable in all these theories and doctrines is their implicit monism, the claim that behind the obvious multiplicity of the world’s appearances and, even more pertinently to our context, behind the obvious plurality of man’s faculties and abilities, there must exist a oneness — the old hen pan, “the all is one”—either a single source or a single ruler." - Hannah Arendt , in The Life of the Mind (1971), p. 70

The same old rock: gelijknamige song van Roy Harper

One must imagine Sisyphus happy: een quote uit The myth of Sisyphus van Albert Camus

The Reign of Humbug is de titel van: (1) een satire uit 1825; (2) een satire uit 1836; en (3) een pamflet uit 1900 uitgegeven door the Gaelic League en geschreven door Agnes O'Farrelly. Mogelijks gerelateerd aan The Tower en Psychotzar, gezien de thematiek en inhoud (cfr. het betreffende forumlid dat de link legde).

Circles around the sun: Terry Callier, die Spin, Spin, Spin schreef, nadien gecoverd door Motorpsycho via HP Lovecraft, schreef ook You goin' miss your candyman. Daarin wordt de zinsnede 'like a circle around the sun' veelvuldig herhaald.

The Ascension: ook een album van Glenn Branca. Een forumlid hierover: "I was thinking of John Coltrane (a distant forefather of Glenn Branca), his 1965 'Ascension' was a big band freejazz exploration, set up in a way MP might have done for a big piece with some guest musicians. But surely ascension means also simply going upstairs to your man's cave, or in the case of Jesus going 'up' to 'his Father's' realm. Personally I guess MP are refering to the mancave, they must have foreseen the months of isolation to come..."

Ouroboros: ook een lied van The Mars Volta (symboliek: een slang die z'n eigen staart opeet).

Strange Loop: Strange Loop

Nog enkele ideeën over N.O.X.:
- NOx (stikstofdioxide)
- Norwegian Orange Xenomorphs (lol)
- een vrije interpretatie van het symbool van Extinction Rebellion
- Gewoon 'nacht' in het Latijn: niet al te vergezocht als je weet dat op recente MP t-shirts en hoodies enkele Latijnse teksten de revue passeerden, zoals bv. cave tyrannis

EDIT: deze zonet gevonden: 'Night of Pan' = N.O.X. (zie betekenis hier). In de tracklist staat wel Night of Pain...

Altijd benieuwd naar een nieuwe Motorpsycho. Van het drieluik vond ik The Tower goed, The Crucible dan totaal weer niet.
Qua hoes: ik ben geen fan van deze vormgeving. Geef mij maar de hoezen van Kim Hiorthøy, altijd uniek en bijna altijd mooi.

Bevalt me wel. Deze is in elk geval niet te proggy (maar ik hou mijn hart vast voor de rest).

Ik ben met The Same Old Rock in ieder geval al een stuk blijer dan met 2 van de 3 nummers van de vorige plaat, dus wat dat betreft gaat het de goede kant op!

De tracklist is volgens amazon.co.uk als volgt:
The All Is One (8.50)
The Same Old Rock (One Must Imagine Sisyphus Happy) (5.17)
The Magpie (5.36)
Delusion (The Reign of Humbug) (2.44)
N.O.X. I - Circles Around the Sun, Pt 1 (9.10)
N.O.X. II - Ouroboros (Strange Loop) (8.22)
N.O.X. III - Ascension (3.36)
N.O.X. IV - Night of Pan (15.32)
N.O.X. V - Circles Around the Sun, Pt 2 (5.54)
A Little Light (2.18)
Dreams of Fancy (9.36)
The Dowser (2.45)
Like Chrome (5.03)

Een mix van (relatief) korte nummers en 1 hele lang. Ik hoop ten zeerste dat ze met die hele N.O.X. suite weer wat meer de experimentele kant op zijn gegaan dan de progkant van het titelnummer van The Crucible. Het feit dat Lars Horntveth (Jaga Jazzist) en Ola Kvernberg (Steamdome) hieraan mee hebben gewerkt geeft in ieder geval goede hoop!

Leuk maar, nog, niet meer dan dat.

Whoa dikke zin an! Heb The Crucible vorig jaar helemaal plat gedraaid.

Wat ik erover lees zou het een combinatie zijn tussen de oude en nieuwe muziekstijl van Motorpsycho. En oh ja, de reviewer vond het geweldig en moest daarna even op de bank zitten om bij te komen. Of het betekent dat hij het twee uur durende album dan staand, gedurende de afwas of tijdens de wekelijkse boodschappen beluisterd heeft stond er niet bij.

Productief als altijd; het werd wel weer tijd voor een nieuw album.

Ik ben wel weer benieuwd, want zelfs met het combineren van het oude en nieuwe Motorpsycho is het nog maar wel de vraag wat je precies krijgt. Ik denk toch dat het meer in de buurt zal liggen van het 2019 album. Benieuwd!

De laatste Motorpsycho die me echt overtuigde was Here Be Monsters, dus ik hoop dat de band me hier gaat verrassen. De omschrijving van de plaat stemt me best positief. Ik ga in ieder geval de previewtrack niet luisteren en komende vrijdag het gehele album beluisteren.

Dat lijkt me een strak plan, Mike! Ga ik ook doen; lekker onbevangen.

De laatste Motorpsycho die me echt overtuigde was Phanerothyme, ik word oud...
Maarrr, als fan van de vroege Motorpsychoplaten ga ik ook deze weer proberen en blijf hopen op een nieuwe verrassing!

Ik word altijd blij van een nieuwe MP, ik volg de band al jaren en ze stellen eigenlijk nooit teleur. Voor dit nieuwe werk heb ik eigenlijk maar 1 woord: imposant. 85 minuten, begint wat kabbelend, niet onprettig, met het titelnummer. Het hoogtepunt is onbetwist de N.O.X. suite, verdeeld over 5 stukken en ruim 40 minuten lang. Daarbinnen piekt het wat mij betreft in Ourobourous, wat een prachtig stuk is dat!
Het geluid is precies goed, de vorige twee waren wellicht net iets te wollig, dat is weg, het is een fractie puntiger en zoals altijd, vol dynamiek. Draai de volumeknop maar gewoon open, geen absurde compressie hier.
Dit is uiteraard pas na 1 luisterbeurt, courtesy of Stickman records die ervoor gezorgd hebben dat het transparate vinyl gisteren al werd bezorgd.
Het artwork tenslotte, is echt heel mooi, zij het wat onhandig. Maar goed als je zoals ik perse die LP’s wilt hebben is het sowieso al onhandiger luisteren.

The All Is One is een klap om de oren, een stomp in het gezicht, een storm die over raast, maar zit ook vol rustpunten en reflectie. Als de band los gaat, dan is het wel te vergelijken met tegen een muur aanrennen. Kortom, deze plaat maakt, wederom een diepe indruk.

Natuurlijk is het vrijwel onmogelijk om nu al een definitief oordeel te vestigen. Daarvoor zijn meer luisterbeurten nodig en van een betere kwaliteit dan de MP3s die ik heb kunnen beluisteren vooraf. Dat gaat ook beslist gebeuren, want dat ik deze plaat ga aanschaffen, staat wel vast.

Door het artwork legt de band zelf al dik de nadruk op de (losse) eenheid die 'The Tower', 'The Crucible' en The All Is One vormen. De muziek doet dat ook. Eigenlijk had ik genoeg Motorpsycho gehoord vanaf ongeveer 2010. 'Here Be Monsters' staat ook nog, weinig gedraaid, in huis. Vanaf 'The Tower' veranderde dat. Die kwaliteit is doorgetrokken naar deze nieuwe.

Ik heb het gevoel dat de komst van Tomas Järmyr voor Motorpsycho hetzelfde effect heeft gehad als de komst van Joppe Molenaar bij Bettie Serveert: beide bands hebben een nieuwe kracht gevonden. Järmyr en Molenaar zijn beesten van drummers, waar overheen krachtiger gespeeld moet worden, inventiever, geïnspireerder.

Dit alles is ook hoorbaar op The All Is One. Tegelijkertijd durf ik dit werk een moderne symfonie te noemen, Er is weliswaar geen terugkerend thema, maar als geheel? Zeker. De krachtige stukken, de Westcoast pop stukken, het inhouden om weer los te kunnen gaan. Het zit er allemaal in.

Motorpsycho bestaat ruim 30 jaar. Voor mijn gevoel zweeft de band, opnieuw, rond de hoogste toppen van haar kracht en inspiratie. Hoe lang is dat vol te houden?

Het bovenstaande is een bewerking van een Engelstalige post op WoNoBloG.

Mooi stuk, WoNa. Ik heb 'm net voor de eerste keer beluisterd, en hoewel ik zeker nog wat aandachtiger moet luisteren, gebeurt er toch weer van alles, en is dit een hele trip (van bijna anderhalf uur, dat dan weer wel). Erg ambitieus werk weer, waarbij vooral de N.O.X.-suite in dat opzicht opvalt.

Het sluitstuk van de trilogie, deze. The Tower en The Crucible heb ik reeds in huis, en deze lijkt ook een fikse kandidaat om te worden aangeschaft.

Jij gaat zo onwijs aan je trekken komen!

Hehe, ik kreeg al zo'n vermoeden en heb een uurtje geleden zowaar weer eens zonder de plaat gehoord te hebben de bestelling eruit gegooid! Heb verder dit weekend toch nog geen tijd om er goed voor te gaan zitten, dus dat wordt netjes wachten tot het vinyl binnen is.

itchy deelt 4**** uit, mijn interesse is gewekt.

On-voor-stel-baar...

Waar halen deze Noorse alchemisten na 31 jaar toch de inspiratie vandaan ?
Je zou zeggen dat de bodem van de ketel met muzikale toverdrank wel eens bereikt is, maar het tegendeel blijkt met dit album.

Er gebeurt teveel in de muzikale en melodieuze lagen om er meteen een Salomons oordeel over te vellen, maar na 2 luisterbeurten blijkt ook album nummer ontelbaar weer van een behoorlijk consistent niveau te zijn.

Het ruim 40 minuten durende N. O. X. epos is zelfs voor Motorpsycho begrippen een ontzettend dapper muzikaal huzarenstuk, dat menig prog rock liefhebber een nat broekje zal bezorgen.

Vooral het 15 minuten durende N.O.X. 4 - Night of Pan is bijna een op zichzelf staande muzikale paddo trip, wat een heerlijke opbouw zit daarin.
Doet me wat denken aan On The Run van Pink Floyd met drums in de stijl van Tool's Danny Carry. Vooral beluisteren met de koptelefoon op.

Zoals gezegd, teveel om in 1 keer tot je te nemen.
Maar Motorpsycho lijkt hiermee een gooi te doen naar de muzikale eindlijsten van 2020.

Dit schreef ik onlangs op "Still Life with Eggplant" : Heb enkel deze plaat van Motorpsycho. Niet slecht , maar eerlijk gezegd , zet ik deze veel te weinig op om hem juist naar waarde in te schatten. Maar ik heb begrepen dat Motorpscyho nog beter materiaal heeft

Zo te zien is deze laatste wel een stuk interessanter . Krijgt trouwens een goede beoordeling op Progwereld.
In ieder geval ga ik me eens verdiepen in deze band . Here Be Monsters  en Heavy Metal Fruit  staan al op mijn verlanglijstje, net als deze laatste !

Verwacht geen terugkeer naar indierock, Jurado... Het blijft ook hier voornamelijk prog. Maar toch, gevarieerde plaat met ook leuke krautstukken en het repetetieve, bijna minimal-music achtige deel 4 van NOX.

Ben niet vies van prog, kraut en minimal.
Benieuwd!

De N.O.X. suite doet mij denken aan The Mars Volta ten tijde van Frances The Mute.

Met stomheid geslagen, wat een plaat....en ze hadden er al een paar gemaakt. Moet dit nog even laten bezinken wat ik allemaal langs heb horen komen.

Briljant zoals alleen Motorpsycho dat kan. Beter wordt het in 2020 niet meer.
Crucible en Tower waren al van hoog niveau, maar dit slaat alles.
Vul maar vast in voor de hoogste notering in de jaarlijst.

Na de eerste luisterbeurt word ik blij van deze plaat. Het is voor de eerste keer sinds Here Be Monsters dat naar een Motorpsycho-plaat luisteren niet als een opdracht voelt. Alles is veel lichtvoetiger en kleurrijker, ondanks dat de band nog steeds volop progrock gaat in bijvoorbeeld de indrukwekkende N.O.X.-suite. Ook een mooie balans tussen die suite en leuke en mooie liedjes.

Jezus. Dit is inderdaad een kanjer van een plaat. Toevallig vandaag in mijn platenzaak beland en tja ik kon het niet laten.om deze mee te nemen. Het is wel een hele hap en het zal wel een tijdje duren voordat ik deze heb doorgrond. In ieder geval is Motorpsycho een band die diverse stijlen roert tot een lekkere muzikaal soepje. Smakelijk!

. The Crucible van vorig jaar is ook erg goed! Heb deze trouwens net binnen gekregen op vinyl. Gelukkig is bol.com altijd razendsnel met bezorgingen. Heb hem nu opstaan, word weer wat om alles op me in te laten werken.

Wederom een echte Motorpsychotrip. Hier moet je wel de tijd voor nemen, er gebeurt enorm veel. Na 1x luisteren, heb je dat nog niet doorgrond.
4* zullen het toch zeker wel worden.

Ik heb dit album nu drie keer beluisterd en het wordt al maar mooier. Man, man , wat kunnen die gasten spelen! Het klinkt allemaal wat lichter en frivoler dan op de vorige twee albums en dat bevalt me wel. De hele N.O.X. suite is echt imposant, vooral het hypnotiserende Night of Pan. Daarentegen doen de ballads me wat minder.