menu

Matt Berninger - Serpentine Prison (2020)

mijn stem
3,82 (345)
345 stemmen

Verenigde Staten
Pop / Rock
Label: Concord

  1. My Eyes Are T-Shirts (2:40)
  2. Distant Axis (4:25)
  3. One More Second (5:22)
  4. Loved So Little (4:55)
  5. Silver Springs (3:53)

    met Gail Ann Dorsey

  6. Oh Dearie (3:16)
  7. Take Me Out of Town (4:11)
  8. Collar of Your Shirt (5:14)
  9. All for Nothing (3:05)
  10. Serpentine Prison (4:32)
  11. European Son * (5:26)
  12. Then You Can Tell Me Goodbye * (3:27)
  13. In Spite of Me * (2:20)
  14. Big Bird * (3:15)
  15. Let It Be * (3:42)
  16. The End * (4:26)
toon 6 bonustracks
totale tijdsduur: 41:33 (1:04:09)
zoeken in:
avatar van Banjo
4,0
Grootfaas schreef:
Ik merk dat ik beetje the National moe wordt de laatste jaren


Oo er zijn meer mensen die hier last van hebben...
Kabbelt deze net zo voort als The National - I Am Easy to Find (2019) ?. En nee ik luister ze nooit via het internet dan is die plaat geen cadeautje meer..

avatar van mattman
4,5
Collage Of Your Shirt. Mijn God hoe mooi. Momenteel mijn favoriet moment op deze prachtplaat. Daarnet bijna een traantje bij weggepinkt tijdens een herfstwandeling.

avatar van mr.oizo
3,5
Grootfaas schreef:
Ik merk dat ik beetje the National moe wordt de laatste jaren, dat heb ik trouwens met Arcade Fire en Cave ook....


Herkenbaar. Na Boxer heeft geen plaat van The National me meer gepakt.

avatar van yorkethom
4,0
Grootfaas schreef:
Ik merk dat ik beetje the National moe wordt de laatste jaren, dat heb ik trouwens met Arcade Fire en Cave ook.


Vooral van Cave verbaast me dat wel, gezien zijn laatste 3 prachtplaten. Die trouwens nog eens heel ver weg liggen van wat Cave daarvoor maakte, waardoor hij weer totaal anders klinkt/klonk.

The National heeft zich met de sound op Sleep Well Beast en het soundtrack achtige I Am Easy To Find ook wel herpakt. Eens dat TWFU een beetje op automatische piloot begon te lijken (Demons blijft voor mij het minste National nummer ooit).

[quote]yorkethom schreef:
(quote)


Vooral van Cave verbaast me dat wel, gezien zijn laatste 3 prachtplaten. Die trouwens nog eens heel ver weg liggen van wat Cave daarvoor maakte, waardoor hij weer totaal anders klinkt/klonk.

IK heb Cave zo'n 12x gezien, push the sky away is zijn beste plaat sinds your funeral, concert tijdens die tour was fantastisch, skeleton prachtig, ghosteen vind ik helemaal niets één brei te eenvormig. Hij is mij te vaak in het nieuws, weer een live plaat daar, optreden daar, de één nog mooier dan de ander als ik het mag geloven. Hij lijdt, dat is zijn manier om het te verwerken denk ik, daar heeft ie alle recht toe. Sorry niets met the National te maken.

avatar van remcodurez
3,0
Na toch al een 10 tal keer te luisteren, blijft ik bij een 2,5*. Enkel Loved So Little komt bij me binnen. De singles beginnen me zelfs eerder te storen. Ik snap ergens ook de vergelijking met Cave. Ofwel pakt het je helemaal, ofwel kabbelt het maar wat verder en verder tot er uiteindelijk niets meer overblijft...

avatar van oceanvolta
4,0
Ik heb dit album nu al vaker geluisterd dan I Am Easy to Find. Heel fijn album dit.

Thudd
mattman schreef:
Collage Of Your Shirt. Mijn God hoe mooi.


Hoeveel lapjes stof en kleuren?

avatar van bloempje24
4,0
Grootfaas schreef:
Ze/Matt moeten zich weer opnieuw uitvinden, het bloedt dood zo.


Ik denk dat ze zich met I am easy to find opnieuw uitgevonden hebben en een geluid brengen dat past bij de leeftijd en nieuwe fase waar de heren in zitten. Dat de nieuwe benadering je minder aanspreekt dat kan natuurlijk.

bloempje24 schreef:
(quote)


Ik denk dat ze zich met I am easy to find opnieuw uitgevonden hebben en een geluid brengen dat past bij de leeftijd en nieuwe fase waar de heren in zitten. Dat de nieuwe benadering je minder aanspreekt dat kan natuurlijk.


Dat zou kunnen, jammer is het wel vind ik dan, als je Thurston Moore nog steeds bezig ziet, die is een stuk ouder (maar eigenlijk dus jonger)

avatar van deric raven
4,5
Die blijft eeuwig jong. Zijn laatste plaat is weer erg goed, maar echt verrassen, doet hij niet. Typische Sonic Youth sound. Kim Gordon is op haar laatste vernieuwender bezig. Die is trouwens weer 5 jaar ouder (67 jaar).

avatar van KJvelo01
4,0
De nummers ontvouwen zich steeds meer wanneer je ze wat vaker beluisterd. De eenduidigheid verdwijnt als sneeuw voor de zon. De muzikale omlijsting vind ik erg fijn: open, rustgevend, met mooie accenten. De praat/zangstem van Matt maakt het af.

avatar van Elphie
4,5
Na de 3 singles (en de laatste albums van The National) had ik niet echt hoge verwachtingen van deze plaat, maar ik was heel erg positief verrast bij de 1e luisterbeurt. De 3 singles blijken voor mij de minste nummers van het album te zijn, maar als geheel passen ze mooi bij de rest. Ik vind het allemaal zo mooi klinken (vooral op vinyl) en misschien wordt dit zelfs wel mijn album van het jaar. In ieder geval een perfecte herfstplaat.

avatar van Lighthouse
4,0
Elphie schreef:
Na de 3 singles (en de laatste albums van The National) had ik niet echt hoge verwachtingen van deze plaat...

Die laatste twee albums van The National waren net heel sterk vind ik. Maar goed, offtopic.

avatar van lowieke
4,0
Schitterend, ik begin op een 4..

Op sommige vlakken doet het me denken (vooral one more second) aan een meer volwassen(of misschien lees: meer donkere) versie van Elsie van the Horrible Crowes

avatar van Wickerman
Gisteren tijdens het klussen veel nummers van deze plaat gehoord toen we 3FM Alternative op hadden staan. Smaakt naar meer.

avatar van brt
4,5
brt
KJvelo01 schreef:
De nummers ontvouwen zich steeds meer wanneer je ze wat vaker beluisterd. De eenduidigheid verdwijnt als sneeuw voor de zon. De muzikale omlijsting vind ik erg fijn: open, rustgevend, met mooie accenten. De praat/zangstem van Matt maakt het af.


Herkenbaar dit. Heb de plaat nu zeker zo’n 15 keer geluisterd en ik begin hem steeds meer te waarderen waar ik in het begin dacht ‘gaan we weer’. Toen vond ik 2 a 3 nummers echt sterk, nu landen de andere nummers ook steeds meer. Erg mooi geproduceerd dit inderdaad.

De orgelsolo in One More Second blijft voor mij wel een hoogtepuntje

avatar van meneer
Een vrijdagmorgen. De zon is net op. En de ietwat te warme herfst komt voorzichtig mijn dag binnen. Ik zit vandaag thuis. Voelde mij wat grieperig van de week en dus zo’n test laten doen. De negatieve uitslag was positief, gelukkig.

En in dit stille begin van de dag zet ik dit album voor het eerst op. Ik hoor de eerste klanken en ik word meteen meegenomen naar dat wat ik, in deze bijzondere tijd, zeer mis. Slenteren op een koude dag door een mooie stad. En ik mis meteen Antwerpen. Waarom deze muziek mij daar brengt weet ik niet. Misschien is het de groeiende nostalgie, misschien is dit het afleren van mijn verwendheid van het ongebreideld genieten van de luxe standaard. Of misschien is het gewoon omdat ik de stad mis. Momenten..

De havens, de Leien, de hoerenbuurt, mijn favoriete restaurant Amadeus, de mijn oren strelende taal, mijn Belgische bier wat mijn stoverij met fritten wegspoelt, het kijken naar het eeuwig voorbij stromende water van de Schelde en de nasmaak van een afsluitende cognac met een spaarzame sigaar. En dat alles geborgen in de dag waarin ik van plaats naar plek naar terras naar bed wandel.

En wat zou ik dat graag weer eens doen terwijl ik deze nieuwe muziek beluister. Staren, beleven, luisteren en proeven van de stad. Ik mis het. En elke noot van dit album laat mij dat voelen.

avatar van Johnny Marr
4,5
We voelen je, meneer. We voelen je allemaal. Dit album maar eens met een halfje verhoogd, hij is schuimbekkend mooi of niet dan Gretz?

Samen met de nieuwe Eels ook de hoes van het jaar, wat een prachtig geschilderd beeld... En die schaduw onder z'n voet in de vorm van een slang (die staan voor de duistere gedachten die uit het niets kunnen opdoemen) waar ik pas achter kwam na z'n interview in de OOR te hebben gelezen...nou, prik mij maar lek hoor.

avatar van brt
4,5
brt
Johnny Marr schreef:
En die schaduw onder z'n voet in de vorm van een slang


Wow, dat zie ik nu dus ook pas. Very nice!

avatar van Lontanovicolo
2,5
meneer schreef:
Een vrijdagmorgen. De zon is net op. En de ietwat te warme herfst komt voorzichtig mijn dag binnen. Ik zit vandaag thuis. Voelde mij wat grieperig van de week en dus zo’n test laten doen. De negatieve uitslag was positief, gelukkig.

En in dit stille begin van de dag zet ik dit album voor het eerst op. Ik hoor de eerste klanken en ik word meteen meegenomen naar dat wat ik, in deze bijzondere tijd, zeer mis. Slenteren op een koude dag door een mooie stad. En ik mis meteen Antwerpen. Waarom deze muziek mij daar brengt weet ik niet. Misschien is het de groeiende nostalgie, misschien is dit het afleren van mijn verwendheid van het ongebreideld genieten van de luxe standaard. Of misschien is het gewoon omdat ik de stad mis. Momenten..

De havens, de Leien, de hoerenbuurt, mijn favoriete restaurant Amadeus, de mijn oren strelende taal, mijn Belgische bier wat mijn stoverij met fritten wegspoelt, het kijken naar het eeuwig voorbij stromende water van de Schelde en de nasmaak van een afsluitende cognac met een spaarzame sigaar. En dat alles geborgen in de dag waarin ik van plaats naar plek naar terras naar bed wandel.

En wat zou ik dat graag weer eens doen terwijl ik deze nieuwe muziek beluister. Staren, beleven, luisteren en proeven van de stad. Ik mis het. En elke noot van dit album laat mij dat voelen.


Prachtig verwoord Meneer, als Amsterdammer kom ik ook graag in Antwerpen (zou er graag wonen) en het is zeer herkenbaar. Echter ik heb dat eerder met een album van Guido Belcanto.

Serpentine Prison heb ik nu 8 keer voor de kiezen gehad maar bij mij bekruipt het gevoel van een lege Dam in corona- Amsterdam. Voor mij is dit niet slecht maar er gebeurt voor mij te weinig , het kabbelt maar door.

Ieder het zijne

avatar van Poepie34
4,5
Op de een of andere manier en ik snap niet wat het is heb ik heel veel interesse in dit werk van Matt Berninger. Ik blijf het maar draaien zelfs veel meer als al het werk van The National. Het duurt niet meer lang of het kwartje valt en kom dan tot de conclusie dat het allemaal toch wel heel erg mooi is.

4,0
Ome Matt voor het eerst echt solo. Zonder de broertjes Dessner en Devendorf, zonder Brent Knopf en zonder een wagonlading gastzangeressen (goed, Gail Ann Dorsey mag nog wel meedoen). Met levende legende Booker T. Jones achter de productieknoppen. Die verzorgt het album van de nodige orgeltjes, viooltjes en trompetjes, wat een warme sfeer creëert. Verder klinkt het vooral als The National.

Dat is niet raar, met zo'n karakteristieke zangstem als Berninger. Het is ook niet erg, vind ik. Matt Berninger klinkt hier vooral als zichzelf, een blanke man van middelbare leeftijd, die zijn mijmeringen drapeert over ontspannen achtergrondmuziek. De neiging om het geluid te vernieuwen, die The National op de laatste 2 albums nog wel eens opbrak, ontbreekt hier - en dat is best verfrissend.

Is alles dan hosanna? Zeker niet! 'My eyes are T-shirts, they're so easy to read' is wel een heel flauwe metafoor, zeker voor Berningers doen. Oh Dearie is mij te veel kampvuur-altcountry. Verder is het een prima album, met nummers als One More Second, Loved So Little, All or Nothing en de titelsong als hoogtepunten.

avatar van ZERO
3,5
Zoals ik eerder aangaf en hier ook wel vaker teruglees, begin ik stilaan wat last te krijgen van National-moeheid. Toch vind ik deze soloworp van Matt Berninger een leuke plaat, maar ook weer niet echt meer dan dat.

Vooral de 2e helft van het album vind ik qua niveau het beste sinds High Violet. Positief vind ik ook dat er maar 10 nummers opstaan, dat zorgt wat mij betreft toch voor een constanter niveau en minder missers.

Ik vrees echter dat deze na een tijdje misschien ook wel weer in de vergetelheid zal geraken bij mij.

Distant Axis doet me trouwens denken aan een ander nummer, ik denk van The Decemberists, maar ik kan niet meteen ontdekken welk. Iemand?

Favorieten: Take Me Out of Town, Collar of Your Shirt

3,5*

avatar van Monsieur'
3,5
Grappig, ik heb Matt's stem eigenlijk nooit fijn gevonden om naar te luisteren bij The National. Teveel hetzelfde, teveel monotoon gemurmel. Juist bij dit soloproject valt het me helemaal niet tegen. Bij Collar Of Your Shirt zingt hij zelfs gewoon heel mooi. Loved So Little is voor mij een van dé nummers van het jaar, wat een pracht. Daarnaast vindt ik hem ook vaak een begenadigd tekstenschrijver. I do not want to believe it / It's better off that I don't know / I'm so afraid your love is leaving me / Never tells me where it goes / And I can't hear myself down here / I hear no sounds / But everything is screaming out for you / When You're Not Around

avatar van Mausie
4,5
Mausie (crew)
Prachtig soloalbum, kan niet anders zeggen. Sfeertje dat bij het seizoen past, mooie instrumentatie en natuurlijk die stem van Matt die niet kapot te krijgen is.

Iemand anders die bij het begin van Distant Axis aan The Decemberists moet denken? Kan even niet plaatsen welk nummer, maar klinkt als exact hetzelfde gitaartje.

avatar van jasperloos
Mausie schreef:
Iemand anders die bij het begin van Distant Axis aan The Decemberists moet denken? Kan even niet plaatsen welk nummer, maar klinkt als exact hetzelfde gitaartje.


The Crane Wife 3, lijkt er inderdaad erg veel op. Doet me daarnaast ook sterk denken aan Via Chicago van Wilco. Die is net iets langzamer, maar wel dezelfde akkoorden.

avatar van ZERO
3,5
Bedankt jasperloos, ik had de vraag hierboven ook al gesteld!

Ik heb trouwens even 'Distant Axis The Decemberists' gegoogled en blijkbaar zijn we verre van de enige personen die dit horen. Benieuwd of Matt Berninger royalties zal moeten betalen (als het al zo ver komt natuurlijk).

avatar van Monsieur'
3,5
ZERO schreef:
Bedankt jasperloos, ik had de vraag hierboven ook al gesteld!

Ik heb trouwens even 'Distant Axis The Decemberists' gegoogled en blijkbaar zijn we verre van de enige personen die dit horen. Benieuwd of Matt Berninger royalties zal moeten betalen (als het al zo ver komt natuurlijk).


Oef dat is echt bijna identiek ja...

avatar van Wickerman
Van The National kan tot nog toe alleen Sleep Well Beast me bekoren. Deze soloplaat staat echter al een tijdje op repeat. Op de een of andere manier vind ik deze muzikale omlijsting net wat prettiger in het gehoor liggen dan de reguliere bezetting rondom Matt Berninger.

Gast
geplaatst: vandaag om 13:29 uur

geplaatst: vandaag om 13:29 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.