Lana Del Rey - Chemtrails over the Country Club (2021)

aerobag

Betreffende de vermeende heisa:

"The Chemtrails Over The Country Club cover art depicts Lana Del Rey surrounded by a group of her friends smiling to take their picture in 60s style outfits.

The album cover was revealed through Del Rey’s social medias on January 10, 2020, alongside an unprompted caption explaining the demographics of women pictured which received mixed feelings. Lana subsequently responded to the criticism in a now-deleted comment, adding:

I also want to say that with everything going on this year! And no this was not intended-these are my best friends, since you are asking today. And damn! As it happens when it comes to my amazing friends and this cover yes there are people of color on this records picture and that’s all I’ll say about that but thank you. My beautiful friend Valerie from Del Rio Mexico, my dearest friend Alex and my gorgeous friend Dakota Rain as well as my sweetheart Tatiana. these are my friends this is my life. We are all a beautiful mix of everything- some more than others which is visible and celebrated in everything I do. In 11 years working I have always been extremely inclusive without even trying to. My best friends are rappers my boyfriends have been rappers. My dearest friends have been from all over the place, so before you make comments again about a WOC/POC issue, I’m not the one storming the capital, I’m literally changing the world by putting my life and thoughts and love out there on the table 24 seven. Respect it."

Raar dat er verschillende hoezen worden uitgebracht,Fnac is Frans en zou daarmee de witte jurk hoes hebben en als ik het goed voor heb pakweg Mediamarkt de bovenstaande hoes...

Johnny Marr wat bedoel je met grap?

[quote]CWTAB schreef:
Ha slechte photoshop zo te zien de rechtse hoek van de wenkbrauw rechts die dubbel voorkomt...zal nog een collectorsitem worden...[/quot

Haha. Ik denk ook dat ze in werkelijkheid ietsjes corpulenter is dan de hoes suggereert . Maar gek genoeg accepteer je dit soort randzaken bij Lana.

Ik verhoog overigens mijn waardering. Het is weliswaar geen tweede NFR maar misschien moeten we die gedachte loslaten. Er staat toch weer genoeg op om van te genieten.

Omdat die andere hoes echt wanstaltig is vergeleken met deze...

Ik dacht al dat de kritiek te maken had met het feit dat ze allemaal zo dicht op elkaar staan in deze tijden Gelukkig is dat het niet. Nou ja, ze hebben ook altijd wat te zeiken hé.

Die witte jurk hoes is/doet killer/minder warm aan en wel jammer van het fotosoep momentje maar de bovenstaande hoes is een zeer mooie foto maar geen albumhoes voor mij (net zoals bij Earth's Full Upon Her Burning Lips), past ook meer in het imago van La Rey: afstandelijk & wat mysterieus en niet de lolbroek die we hier boven zien.

Soit smaken verschillen é gelukkig , hoes is bijkomstig, de muziek zelf is wat telt en nog niet kunnen luisteren..

Hah, wat een ongelukkig bericht, die had ze beter even met de PR manager kunnen bespreken. Scheelt weer een album cover

Wat vermoeiend zeg. Ik heb zelf gelukkig een Turk en een Colombiaan in mijn vriendengroep, maar misschien nog een Afrikaan zoeken om geen kritiek te krijgen in deze tijden.

En passant kondigt ze via Instagram nog even aan dat op 1 juni het vervolg verschijnt, genaamd Rock Candy Sweet.

Dat is ook mijn gevoel. Ik vind het toch wel een heel ander album geworden dan NFR. Het is logisch dat er een vergelijking wordt gemaakt, maar dan doe je dit album te kort. Folk herken ik zeker en dan met een Lana twist; Yosemite bijvoorbeeld. Ik ben onder de indruk, maar mijn zakgeld is op Lana; weer even sparen en dan ga ik weer voor het vinyl.

" being "only 19", working as a waitress, listening to The White Stripes and Kings of Leon"

Het is zeker Lana's kaalste album, haar producer heeft ook goed kunnen oefenen met die laatste 2 worpen van Tay Tay en die Joni cover op het einde trekt het album anders wel definitief richting de folk stempel.
Folk, pop, singer songwriter, noem het zo je wilt maar wat mij betreft heeft Lana weer een erg fraai album gemaakt.

Alweer een prima album van Lana. Ik hield mijn hart vast voor Joni's 'For Free' cover, maar het is smaakvol gedaan en zelfs geloofwaardig. Zeker bij Lana kan ik me iets voorstellen bij 'Me I play for fortunes and those velvet curtain calls'
Verder veel mooie songs, met als uitschieters White Dress, Dark But Just a Game en het titelnummer.
in juni zouden we al een opvolger krijgen, wat worden we verwend

Opnieuw gaat dit 'em hier niet worden en dus zal het album wel hoog scoren in de diverse jaarlijstjes. Heb je al een jaar vol corona-treurnis achter de rug, komt dit ook nog eens aandrijven. Een nieuwe toevoeging voor de categorie Fake dient zich aan.

'k hoop waarachtig dat Weyes Blood een nette fooi heeft gekregen.

Ik denk inderdaad dat je corona hebt; kenmerkend is dan dat je geen smaak hebt.
Grapje, sommige muziek pakt je en andere weer niet.

Elke keer probeer ik het weer met een Lana album, en telkens zet ik het weer na 2 a 3 nummers af. Ik ben niet vies van een beetje melancholie, maar bij mevrouw Del Rey is het me altijd wat teveel. Zwelgen met een intstagram filtertje eroverheen zeg maar. Mooi uitgevoerd, maar ook gewoon een beetje saai. Regelmatig bekruipt me het gevoel van 'nou weten we het allemaal wel,' En als zelfs m'n zoontje van 2 het direct op een huilen zet bij de eerste tonen van White Dress, is dat een teken. Genoeg geprobeerd, Lana Del Rey komt er hier niet meer in. Ik schijn wel in de minderheid te zijn als ik de reacties zo lees, dus voor hen die van dit album kunnen genieten. Geniet van alle treurnis, zet ik even iets opbeurends op

Een beetje gedoseerd kan met deze muziek gans geen kwaad. Daarom draai ik NFR meestal niet af, ook omdat de eenvormigheid op de loer ligt. Dat doet deze toch beter zowel qua speelduur als afwisseling. Aan de andere kant heb ik er nog geen Mariner's Appartment Complex op mogen ontdekken.

Best een mooie plaat, zonder echte uitschieters voor mij. Gezapig, maar dan op z'n Lana's: met hier en daar wat opgevoerd drama, soms op het randje (White Dress), maar ten opzichte van haar eerste platen blijft het voor mij naar de juiste kant overhellen.

De afsluiter doet me trouwens denken aan een combinatie van een vijftal songs van Laura Marling waar ik niet meteen titels op kan plakken. Vreemde associatie misschien, maar het zij zo..

3,5 sterren

Nou jij hebt Joni vast trots gemaakt.

Verdorie Rudi S, dat was me helemaal ontschoten! Ik was nog niet goed wakker, denk ik. Doe jij een goed woordje voor me bij Joni?

Nu dus wel. Herkansing heeft z'n vruchten afgeworpen. Lana is buitencategorie.

Waar NFR voor mij een groeier was, heb ik het gevoel dat dit album juist het tegenovergestelde zal zijn. Op zichzelf staand zijn de songs helemaal niet verkeerd en bevat het album een aantal fijne nummers zoals het titelnummer en Wild at Heart, maar in zijn geheel is dit toch een erg saai album. De instrumentatie klinkt eigenlijk overal hetzelfde en echt spannend wordt het nooit.

Over het algemeen minder meeslepend dan NFR, maar die plaat kabbelde me wel net iets te lang in hetzelfde sfeertje door. Deze is enigszins afwisselender en vooral een flink stuk korter, waardoor ik hem (zo merk ik eigenlijk meteen al) toch vaker opzet. Veel mensen (zowel hier als in mijn huishouden) kunnen het openingsnummer niet uitstaan, maar die afgeknepen zang (alsof een nachtegaal tussen het autoraampje in is gekomen) vind ik juist een imponerend indringend en gedurfd begin. Het bijzondere van Lana vind ik dat alles wat zij doet vrij snel vanzelfsprekend klinkt, terwijl ze toch behoorlijk haar eigen pad blijft volgen.

Tja, smaak (de gustibus non est diputandum), check ook mijn bijdragen hier Wat eten we vandaag? bijv die van 7, 10 en 11 maart.

A propos Lana: vind haar stem een serieus probleem: te nasaal en te vlak - eerlijk gezegd van het soort waarmee de hitparade vol staat; of ze nu Katy, Tove, Zara etc heten.

Verder, bij menige song vraagt de muziekliefhebber zich af, wat de tekst over de zieleroerselen van de liedvertolker vertelt. Bij Antony, David Byrne (Psychokiller), Andy Partridge (Complicated Game) is de zielepijn zeer invoelbaar en ook bij anderen Carole King (Way over Yonder) Alison Krauss ( A Reason to Believe) is dat het geval. Bij Lara heb ik veelal het geval dat het gaat om de klacht op het lange wachten tot je de Lidl binnen mag, het geringe aantal soorten tomaten (slechts 12) dat de AH voert of het feit dat de weersvoorspelling van Weeronline er naast zat, waardoor de suede pumps nat werden.

Geeft nix - snap best wel dat Lana hunkermuziek biedt: doe je ogen dicht en je ziet jezelf ahw met haar in een blokhut in de Ozark Mountains zitten, op een houten bank met een deken omgeslagen en je wilt nog een blok op het haardvuur gooien.

Maar on a different note: diezelfde Lana roept je - eenmaal thuisgekomen - dan weer snel tot de orde door uit te vallen: en nou heb je wéér de afwasmachine niet uitgeruimd of waarom heb je de auto niet achterstevoren ingeparkeerd, nou moet ik zo dadelijk achteruit wegrijden en dat vind ik niet fijn.

Kortom, ik zou graag de "F" op deze muziek plakken - het lijkt heel wat, but fails to deliver ultimately

Mjuman
Je hebt aardig wat woorden nodig om je punt te maken. Ik denk dat jij en Lana geen vrienden worden.

Het waren er trouwens 2 (stem en inhoud/associatie). Verder is er geen woord te veel aan.

Wel lief dat je het blijft proberen, Mju!

Smaken mogen verschillen, maar beetje raar seksistisch verhaaltje van Mjuman. Ik heb Lana overigens pas sinds haar vorige plaat volledig in mijn hart gesloten, daarvoor had ik een haatliefdeverhouding met haar. Ook ik vond haar stijl wat fake, al heeft ze daar volgens mij wel altijd heel bewust een spel mee gespeeld en is dat een deel van haar (aantrekkings)kracht. Maar ik heb wel het idee dat ze zich steeds meer bloot durft te geven en ook steeds meer een eigen universumpje weet te creëeren. Iemand die klaagt over de afwasmachine hoor ik er ieder geval bepaald niet in.

Seksistisch? He, hou je kromclusies en je beledigingen voor je, Raasgaaf - ik geef ook niet af op jou semantisch geslinger.

Ik haal 'em wel uit mijn updates!

Hier kan ik mij wel in vinden, mooi gesproken

Dit is Lana's Automatic For The People na haar Out Of Time. Ik was bij R.E.M. ook altijd meer van Automatic. Fantastische plaat van een uniek talent.

Wel benieuwd in hoeverre Rock Candy Sweet dan haar Monster zal blijken.

Mee eens. Lana del Rey is de Mulholland Drive onder de zangeressen. Waarom boeken en speelfilms pure fantasie zouden mogen zijn en muziekalbums niet, heb ik nooit begrepen. Allen zijn kunstvormen die - in dit geval - helemaal niet de pretentie hebben om echt te zijn.