menu

Steven Wilson - The Harmony Codex (2023)

mijn stem
3,86 (289)
289 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Pop / Rock
Label: Virgin

  1. Inclination (7:16)
  2. What Life Brings (3:39)
  3. Economies of Scale (4:18)
  4. Impossible Tightrope (10:44)
  5. Rock Bottom (4:24)

    met Ninet Tayeb

  6. Beautiful Scarecrow (5:21)
  7. The Harmony Codex (9:50)
  8. Time Is Running Out (3:58)
  9. Actual Brutal Facts (5:06)
  10. Staircase (9:26)
  11. Codex Theme #7 * (0:49)
  12. Economies of Scale [Manic Street Preachers Remix] * (4:05)

    met Manic Street Preachers

  13. Codex Theme #9 * (0:33)
  14. Inclination [Faultline Remix] * (7:30)

    met Faultline

  15. Impossible Tightrope [Alternate Version] * (10:11)
  16. Codex Theme #6 * (1:07)
  17. Beautiful Scarecrow [Meat Beat Manifesto Excursion 1] * (6:05)
  18. Codex Theme #8 * (1:03)
  19. Time Is Running Out [Mikael Åkerfeldt Version] * (3:47)

    met Mikael Åkerfeldt

  20. Staircase [Interpol Remix] * (6:47)

    met Interpol

  21. Codex Theme #3 * (1:03)
  22. What Life Brings [Aug 22 Mix by Roland Orzabal] * (4:16)

    met Roland Orzabal

  23. The Harmony Codex [Long Take] * (17:02)
  24. Staircase [Radiophonic Workshop Remix] * (12:36)
toon 14 bonustracks
totale tijdsduur: 1:04:02 (2:20:56)
zoeken in:
avatar van jellylips
4,0
Net zoals bijna elk ander album van welke artiest dan ook, heeft dit ook zeker z’n ‘mindere’ momenten. Passages die me net even wat minder aanspreken.

Het ding is gewoon dat deze plaat, en vooral 3 tracks in het bijzonder, een flinke emotionele reactie bij mij veroorzaken. Daarnaast hoor ik bij elke luisterbeurt weer een ander detail ergens opduiken.

Het een erg divers album, het geheel voelt cinematic aan. De titeltrack, een ambient/soundtrack achtig nummer van 11 minuten, dient zich na talloze luisterbeurten aan als het absolute hart van het album. Als een gloeiende bal van energie die uitstraalt naar de nummers eromheen. Dat klinkt zweverig, maar dat effect is ongetwijfeld volledig de bedoeling van SW. De verzameling sounds op dit album is buitengewoon kleurrijk als je het mij vraagt. De cover past er dus aardig goed bij.

Rock Bottom, de titeltrack en Staircase zijn nummers die impact op mij hebben gemaakt, ik herken mezelf helemaal in die emoties. Dat is volgens mij dan gewoon 5 sterren waard.

avatar van vanwijk
5,0
Ik weet niet zeker of je op dag 10 van de release wel al 5* mag geven maar ik begin langzaam te begrijpen waarom Maarten Goossensen op Progwereld zo enthousiast was.
Misschien nog altijd een tikkie overdreven in vergelijking met Dark Side (niet de Redux versie maar gewoon het origineel of de integrale live-uitvoering uit 1974) of Selling England maar dit is een verdomde goed album. Ik vind het, imho, vele malen beter dan Raven en tikt wat mij betreft het niveau van Grace For Drowning en H.C.E. aan.
Ik krijg het op dit moment eigenlijk niet van mijn draaitafel terwijl er wel wat concurrentie is van de nieuwe Dave Eugene Edwards, Riverside, een nieuw ‘oudje’ van Neil Young en altijd Steve Hackett, ditmaal zijn Foxtrot Tour.
Morgen maar weer eens kijken of ik verder kom of dat het toch nog een SW dag wordt.

avatar van Aproxis
3,0
vanwijk schreef:
Ik weet niet zeker of je op dag 10 van de release wel al 5* mag geven maar ik begin langzaam te begrijpen waarom Maarten Goossensen op Progwereld zo enthousiast was.
Misschien nog altijd een tikkie overdreven in vergelijking met Dark Side (niet de Redux versie maar gewoon het origineel of de integrale live-uitvoering uit 1974) of Selling England maar dit is een verdomde goed album. Ik vind het, imho, vele malen beter dan Raven en tikt wat mij betreft het niveau van Grace For Drowning en H.C.E. aan.
Ik krijg het op dit moment eigenlijk niet van mijn draaitafel terwijl er wel wat concurrentie is van de nieuwe Dave Eugene Edwards, Riverside, een nieuw ‘oudje’ van Neil Young en altijd Steve Hackett, ditmaal zijn Foxtrot Tour.
Morgen maar weer eens kijken of ik verder kom of dat het toch nog een SW dag wordt.


Ik denk dat je na 10 dagen intensief luisteren wel redelijk met een eindoordeel kunt komen. Toch wel mooi hoe smaken kunnen verschillen. GFD is mn favoriet, maar ik vind Raven beter dan HCE. Misschien is THC wel gewoon een groeiplaat nog hoor. Maar voor mij persoonlijk gaat het niet in de buurt komen van 1 van de bogengenoemde albums. Ik vraag met zelfs af of ik TTB niet zelfs beter vind.

avatar van Robertoooooh
3,0
Steven Wilson's "Harmony Codex" kan in mijn optiek na de release en een daaropvolgende incubatietijd van ruim een week met meerdere luisterbeurten inmiddels wel betiteld worden als een treurig dieptepunt in s‘mans oeuvre. Het is een verwarrende afwijking van zijn gebruikelijke muzikale genialiteit. Dit elektronische avontuur voelt aan als een eindeloze duik in de afgrond, met zijn repetitieve en sombere geluidslandschappen die veel te wensen overlaten.

De focus op elektronica in het album verdringt de kenmerkende progressieve rockbriljantie van Wilson en in plaats daarvan wordt de luisteraar ondergedompeld in een zee van eentonige beats en inspiratieloze melodieën. Er is een gebrek aan de complexe arrangementen en lyrische diepgang waar Wilson zo bekend om staat, waardoor "Harmony Codex" aanvoelt als een gemiste kans.

Het is moeilijk te vermijden dat Wilson's poging om het elektronische domein te verkennen hier tekortschiet, wat resulteert in een verzameling tracks die nauwelijks weten te boeien. De duisternis die het album doordrenkt, hoewel vaker een kenmerk van het werk van Wilson, voelt hier overweldigend aan, waardoor ik alleen maar verlang naar een glimp van licht of variatie.

Samenvattend is "the Harmony Codex" een uitermate teleurstellende toevoeging aan de discografie van Steven Wilson. De saaiheid en eentonigheid maken het moeilijk om een connectie mee te maken of ervan te genieten. Hoewel artiesten zeker het recht hebben om nieuwe paden te verkennen, voelt dit experiment als een misser voor een muzikant die erom bekend staat grenzen op een boeiendere en bevredigendere manier te verleggen.

avatar van Chameleon Day
4,5
Robertoooooh, mag ik je vragen wat je vindt van de latere albums van No-Man (afgezien van de allerlaatste) en het werk van Tim Bowness? Gevoelsmatig vind ik dit album daar meer bij aansluiten .. Het zal me niet verbazen als je die albums ook maar saai een eentonig vindt. Kwestie van smaak. Weinig mis met deze worp imo.

avatar van Robertoooooh
3,0
Returning Jesus en Together we’re stranger vind ik behoorlijk goed. Voor wat betreft later werk moet ik het antwoord schuldig blijven, daar ik na Schoolyard ghost een beetje mijn interesse ben verloren en het werk dus niet ken.

avatar van John Self
Het is geen slecht album maar het raakt me voor geen meter. Het titelnummer is lift muziek, karakterloos en even leeg en nietszeggend als het latere werk van Pink Floyd. De jazzrock uitstapjes klinken gedateerd en voorspelbaar.

Het meest storende is voor mij de stem van Wilson. Ik hoorde gisteren PT's Blank Planet en daar stoort de zang me niet. Daar past het in het vlakke en emotieloze concept dat je vaker hoort bij Britse prog. Maar hier is het te dun, klinkt het zeikerig, wat ook komt door zijn accent.
Ninet is wederom een verademing, eindelijk wat menselijke warmte. De stem en wat het doet met een nummer doet me denken aan Great Gig van de eerder genoemde Pink Floyd.

Verder een vrij vlak album, dat goed klinkt en een verzameling is van het geluid dat Wilson de afgelopen jaren verzamelde en nu culminerend op dit album. Het is safe en gedoseerd, te voorzichtig, nergens gek of gedurfd. Ik moet eerlijk bekennen dat ik idee heb waar dit album over gaat. Hand Cannot had een intrigerend thema dat op wat tekstuele knulligheid na, een stuk aantrekkelijker was.

Jammer. Het album zal ongetwijfeld goed verkopen, zeker gezien de marketingdruk die het ondersteunt. Je komt Wilson overal tegen. Wilson is toch een beetje kraak nog smaak en dat geldt ook voor zijn remixen van old school prog bands. Het klinkt mooi en helder maar heeft geen persoonlijkheid, de grijze muis in de hoek die keurig zijn opstel inlevert zonder schrijffouten.

avatar van ABDrums
3,5
Ik had het niet beter kunnen verwoorden, echt uitstekend gedaan. Dat wat je zegt over Wilsons zang roep en denk ik echt al een hele poos. Op dit album en het laatste PT-album wordt schrijnend duidelijk dat hij een slechte zanger is, maar op eerder werk van hem ervaar ik zijn stem helemaal niet als problematisch.

Ook je beschrijving van het album slaat de spijker helemaal op zijn kop. Geweldig gedaan!

Sparky
Ik meng me toch nog een keer in de discussie over dit album, waaruit blijkt dat de meningen zeer uiteenlopen. Wat mij opvalt, en wat ik ook zelf in mijn bijdragen heb gedaan, is dat meningen soms als feiten worden weergegeven. Zo is "Wilson is toch een beetje kraak nog smaak" een mening. Ik kan hier tegenover zetten dat "Wilson geniaal" is, maar ook dat is een mening. Zo vertelde een Amerikaanse zenleraar in een lezing ooit dat hij daarom altijd "in my opinion" toevoegde.

avatar van ABDrums
3,5
Volgens mij hoeven we niet bij alles wat we hier zeggen 'in mijn optiek', 'naar mijn mening' of 'volgens mijn smaak' neer te zetten. Ik denk dat alles dat je op deze website neerpent uiteindelijk je eigen mening is toch, of zie ik dat verkeerd?

Ik begrijp in dat kader eigenlijk niet waarom mensen de berichten van anderen zien als 'feiten'. Ik zie ze juist allemaal als meningen, waar ik het mee eens of oneens kan zijn. Wie de illusie heeft zijn mening als vaststaand feit te presenteren zou mijns inziens (snap je 'm? ) snel uit die droom verholpen moeten worden.

avatar van DjFrankie
4,0
DjFrankie (moderator)
Mooi album, de rust in What Life Brings , de totale gekte in Impossible Tightrope en mooie arrangementen.
Ben geen fan van de stem van Wilson, maar die is gelukkig niet permanent aanwezig.

avatar van james_cameron
3,0
Overwegend ingetogen en nogal langdradig album van meneer Wilson, met hier en daar een vervelende chaotische uitspatting, zoals de jazz-waanzin in Impossible Tightrope. Tegen het einde van het album treffen we nog wel een paar sterke tracks, maar ik kan niet zeggen dat het songmateriaal me dit keer raakte en/ of wist te boeien. Het klinkt allemaal nogal gekunsteld en gezapig.

avatar van milesdavisjr
Ik begrijp in dat kader eigenlijk niet waarom mensen de berichten van anderen zien als 'feiten'. Ik zie ze juist allemaal als meningen, waar ik het mee eens of oneens kan zijn


Helemaal eens. Ik vind de zang van Wilson niet om aan te horen en dat doet voor mij afbreuk aan het geheel. Een ander hoeft zich daar totaal niet aan te storen en kan man's vocale capaciteiten wellicht appreciëren. Kortom het is en blijft altijd persoonlijk.
Ik moet wel zeggen - maar ook dat is persoonlijk - dat elke scheet die Wilson laat wordt ontvangen als een nieuw godswonder. Maar dat is een andere discussie.

avatar van daniel1974nl
Sparky schreef:
Ik meng me toch nog een keer in de discussie over dit album, waaruit blijkt dat de meningen zeer uiteenlopen. Wat mij opvalt, en wat ik ook zelf in mijn bijdragen heb gedaan, is dat meningen soms als feiten worden weergegeven. Zo is "Wilson is toch een beetje kraak nog smaak" een mening. Ik kan hier tegenover zetten dat "Wilson geniaal" is, maar ook dat is een mening. Zo vertelde een Amerikaanse zenleraar in een lezing ooit dat hij daarom altijd "in my opinion" toevoegde.


Veel mensen hebben nu eenmaal de neiging om juist niet uit te gaan van een subjectieve positie om zo meer universalistische elan aan hun standpunten (die gewoon verkapte meningen zijn aangezien standpunten worden ondersteund met argumenten). Veel van wat hier voorbij komt zijn gewoon waardeoordelen. Ik lees persoonlijk ook alleen de meer uitgebreide reviews waarin ruimte is voor onderbouwing en toelichting waarom mensen iets van iets vinden.

Dat iemand Wilson een genie vind of zijn stem niets vind boeit me eerlijk gezegd echt niets. Iedereen mag vinden wat ie wil. Ik heb geen tijd of energie voor dit soort mensen.

avatar van vanwijk
5,0
daniel1974nl schreef:
(quote)


Veel mensen hebben nu eenmaal de neiging om juist niet uit te gaan van een subjectieve positie om zo meer universalistische elan aan hun standpunten (die gewoon verkapte meningen zijn aangezien standpunten worden ondersteund met argumenten). Veel van wat hier voorbij komt zijn gewoon waardeoordelen. Ik lees persoonlijk ook alleen de meer uitgebreide reviews waarin ruimte is voor onderbouwing en toelichting waarom mensen iets van iets vinden.

Dat iemand Wilson een genie vind of zijn stem niets vind boeit me eerlijk gezegd echt niets. Iedereen mag vinden wat ie wil. Ik heb geen tijd of energie voor dit soort mensen.


Dit soort mensen? Ik heb geen woorden voor dit soort quotes…

avatar van Mellotrongalore
3,5
Ik wacht nog steeds op de deluxe box set. Een week voor de release datum netjes verstuurd door Burning Shed. Vorige week vrijdag kreeg ik het verzoek om even €17,24 aan inklaringskosten te betalen terwijl die al betaald waren door Burning Shed (en aan mij doorberekend in de prijs voor de box). Postnl geeft aan na betaling binnen 4-6 dagen (geen werkdagen) het pakket te bezorgen. Nu is het einde dag 6 en staat in de app van Postnl nog steeds “bezorgdatum onbekend”. Gebeld met Postnl: “We hebben het pakket nog niet ontvangen van onze douane afdeling. Die hebben wat achterstanden en kunnen uw pakket tot wel 30 dagen vasthouden….Prettig dag verder…..”

Ik heb het album wel al op vinyl, maar die ga ik gezien de slechte kwaliteit van de persing morgen omruilen. Gaat dus allemaal lekker met die nieuwe van de heer Wilson.

Ik vind het album wel redelijk sterk alhoewel het mij nog niet allemaal echt geraakt heeft. Zo vind ik zelf de openingstrack Inclination maar niet op gang komen, ondanks de mooie bijdrage van Nils Petter Molvaer op trompet. Komt misschien ook door de drumpartij die nogal het beeld bepaald. Impossible Tightrope had van mij een minuut of 3 korter gemogen. Ook Beautiful Scarecrow doet mij nog niet zoveel. Net als Inclination lijkt het maar niet op gang te komen. De tracks die ik wel erg goed vind zijn; de titel track (erg mooie subtiele opbouw), What Life Brings (gewoon een mooie popsong), Actual Brutal Facts en Staircase. De overige tracks zijn okė, maar kunnen nog groeien. Het album klinkt als een klok, maar ik krijg nog niet een emotionele connectie met de plaat als geheel. Ben wel benieuwd naar de bonus cd met de alternatieve versies. Voor mij tot nu toe een 3,5 plaat.

avatar van Aproxis
3,0
Weer een weekje verder, en moet concluderen dat dit voor mij het niveau van TFB echt nauwelijks overstijgt. Ik zie dat inmiddels het album ook teruggezakt is van zo’n 4,30 naar 4,01. Kennelijk is dit a hit or a miss. Je vindt het of geweldig, of helemaal niks. Helaas zit ik aan de kant van die laatste groep. Ik had zo gehoopt dat Steven voor mij weer de goede kant op zou gaan.

avatar van chevy93
3,5
Monsieur' schreef:
(quote)



Je weet gewoon bij voorbaat al dat als deze gast, The National of Radiohead iets uitbrengt dat het direct 12 maanden in de rotatielijst staat en #1 van het jaar gaat worden op MusicMeter.
Soms wel een beetje irritant dat eenkennige. Het voelt alsof zij instant een natte scheet kunnen laten door een walkie-talkie en MuMe toch wel rondomg het kampvuur danst. Weet nog dat die saaie druif van The National in 2021 het beste album had met het gemiddelde van 3.79 ster.

Doe mij maar een McKroket hoor.
Ik zou toch iets aan je geheugen doen dan, want The Future Bites is vrij matig ontvangen hier. Kwam hier niet verder dan plek #17 in de jaarlijst. En The National heeft niet eens een album uitgebracht in 2021. Je bedoelt waarschijnlijk The War On Drugs. Jaarlijst - MusicMeter.nl

avatar van Jake Bugg
4,5
Ik ben onder de indruk en beleef het hele album als 1 mooi geheel.
Nochtans had ik na 3 luisterbeurten het gevoel dat het kwartje niet zou vallen.
Maar 15 luisterbeurten verder en ik ben echt verbaasd over dit album.

Geen enkel nummer valt uit de toon. Veel van die opveermomentjes nu ik de nummers beter begin te kennen.
HCE is mijn nr 1 album allertijden en deze komt akelig dicht in de buurt, wat ik totaal niet had verwacht na TTB en TFB. Beide goede albums, maar nooit die wow-factor die SW me gaf bij HCE en TRTRTS.

Kan ook zijn dat dit gevoel versterkt word omdat ik net een stevige longontsteking achter de rug heb(toch nog herstellende ) en doordat mijn dochtertje van 9 in het ziekenhuis ligt met een hele zware longontsteking. Steven helpt me er eigenlijk doorheen en zorgt zo ook voor afleiding.

Ik ben niet goed in het individueel beschrijven van de nummers, dus dat laat ik aan anderen over.

Maar ik geef deze toch heel makkelijk een 4,5*.

avatar van Mellotrongalore
3,5
Jake Bugg schreef:
Ik ben onder de indruk en beleef het hele album als 1 mooi geheel.
Nochtans had ik na 3 luisterbeurten het gevoel dat het kwartje niet zou vallen.
Maar 15 luisterbeurten verder en ik ben echt verbaasd over dit album.

Geen enkel nummer valt uit de toon. Veel van die opveermomentjes nu ik de nummers beter begin te kennen.
HCE is mijn nr 1 album allertijden en deze komt akelig dicht in de buurt, wat ik totaal niet had verwacht na TTB en TFB. Beide goede albums, maar nooit die wow-factor die SW me gaf bij HCE en TRTRTS.

Kan ook zijn dat dit gevoel versterkt word omdat ik net een stevige longontsteking achter de rug heb(toch nog herstellende ) en doordat mijn dochtertje van 9 in het ziekenhuis ligt met een hele zware longontsteking. Steven helpt me er eigenlijk doorheen en zorgt zo ook voor afleiding.

Ik ben niet goed in het individueel beschrijven van de nummers, dus dat laat ik aan anderen over.

Maar ik geef deze toch heel makkelijk een 4,5*.


Veel sterkte!

avatar van SirPsychoSexy
3,5
Ik weet het ook nog zo goed niet. Dit is zeker geen album dat je direct bij de lurven grijpt (m.u.v. een Rock Bottom), maar ik hoor wel voldoende schoonheid als ik de aandacht erbij houd. Ik had hem op tijdens het hardlopen in het bos, maar hiervoor ga je best rustig thuis eens zitten met een koptelefoon of goede geluidsinstallatie om het beter tot je toe te laten komen. Impossible Tightrope heeft het meest pit van de hele plaat, die komt wel direct goed binnen. De rest blijft nog op de vlakte tot dusver. Over de productie dan weer niks dan lof, klinkt kraakhelder en warm.

avatar van Rainmachine
4,5
Aproxis schreef:
Ik zie dat inmiddels het album ook teruggezakt is van zo’n 4,30 naar 4,01. Kennelijk is dit a hit or a miss. Je vindt het of geweldig, of helemaal niks.
It's all a matter of perception my dear Watson...

avatar van 4addcd
4,5
Aproxis schreef:
Weer een weekje verder, en moet concluderen dat dit voor mij het niveau van TFB echt nauwelijks overstijgt. Ik zie dat inmiddels het album ook teruggezakt is van zo’n 4,30 naar 4,01. Kennelijk is dit a hit or a miss. Je vindt het of geweldig, of helemaal niks. Helaas zit ik aan de kant van die laatste groep. Ik had zo gehoopt dat Steven voor mij weer de goede kant op zou gaan.


Het is een album waarvan het bijna onmogelijk is om alles geweldig te vinden. Het is zo enorm divers dat een 4.00 al een knap hoge score is. Je moet er eerst eens voor open staan en dan nog die diversiteit en kwaliteit weten te waarderen. Wanneer ben je voor dit epos in de stemming en wanneer komt dit het beste binnen? Het is in ieder geval een verdomd gewaagd album en een verdomd grote uitdaging voor de gemiddelde luisteraar. Ga er maar aan staan.

avatar van Aproxis
3,0
4addcd schreef:
(quote)


Het is een album waarvan het bijna onmogelijk is om alles geweldig te vinden. Het is zo enorm divers dat een 4.00 al een knap hoge score is. Je moet er eerst eens voor open staan en dan nog die diversiteit en kwaliteit weten te waarderen. Wanneer ben je voor dit epos in de stemming en wanneer komt dit het beste binnen? Het is in ieder geval een verdomd gewaagd album en een verdomd grote uitdaging voor de gemiddelde luisteraar. Ga er maar aan staan.


Ok dus degene die het niet kunnen waarderen begrijpen de muziek niet? Ik vind het iig geen uitdaging. Het album is divers, ja, maar alle onderdelen zijn leentje buur van bepaalde stromingen die ik wel kan waarderen. De uitvoering is gewoon kaal en weinig vernieuwend. Een 4,0 is inderdaad erg hoog, naar mijn mening nog steeds veel te hoog. Gemiddeld zal het straks wel rond 3,5 uitkomen als de meningen een beetje worden bijgesteld en iedereen die Steven in het verleden kon waarderen, inmiddels heeft gestemd.

avatar van konijnmuziek
3,5
In mijn ontdekkingstocht door Steven Wilsons muzikale wereld ben ik afgelopen week 2 albums van Porcupine Tree gaan luisteren (In Absentia en Deadwing). Grote delen van In Absentia en Deadwing vind ik mooi, maar wanneer het teveel de harde metal kant opgaat spreekt het me minder aan. Ik beschouw mezelf als een folk liefhebber, daarom verbaast dat me ook niet. Van wat ik tot nu toe van SW geluisterd heb, vind ik Hand Cannot Erase zijn mooiste werk. Mede doordat de metal invloeden op HCE minder prominent aanwezig zijn in vergelijking met de 2 genoemde PT albums, vind ik HCE veel toegankelijker en mooier klinken.
Op The Harmony Codex zijn de metal invloeden helemaal verdwenen. Steven vult de afwezigheid van metal op met andere muzikale invloeden. Die diversiteit aan geluid maakt THC een sterk album voor mij. Eigenlijk is ieder nummer raak. Betoverend mooi zelfs. Ik denk erover om mijn stem te verhogen naar 5*. Veel PT en SW liefhebbers lijken juist teleurgesteld te zijn in dit album. Dat ik (als folk liefhebber) enthousiast ben, geeft misschien ook te denken. Wat ik mij afvraag: missen teleurgestelde PT en SW liefhebbers de metal invloeden op THC?

avatar van Rainmachine
4,5
Ik volg de wegen van Steven Wilson al sinds de mid jaren 90, toen kon je alleen nog maar via mailorder (geld of cheque in een envelop) de platen bestellen in Engeland. Hoofdreden van mijn interesse was Richard Barbieri, de toetsenist van Japan, die speelde mee op The Sky Moves Sideways. Een album wat ik helemaal grijs gedraaid heb. Vanaf dat moment heb ik alles gekocht wat ik maar kon vinden en heb ik de band vaak live gezien. Dat was in de jaren 90 nog prima te doen, zelfs Paradiso was niet uitverkocht en kon je overal gewoon naar toe lopen en rustig je biertje drinken aan de bar.

Ook de IEM en Bass Communion platen heb ik hier staan maar dat is niet mijn kopje thee. Blackfield vond ik goed bij de eerste twee albums en dat werd daarna ook minder. No-Man is een ander verhaal, dat was eigenlijk de grootste verassing voor mij omdat daar bijna de hele Japan band op mee speelde (minus Sylvian). Ik heb een tijd gehad dat ik No-Man zelfs beter vond dan Porcupine Tree. Dat is later bijgetrokken maar dat is een ander verhaal.

Steven Wilson is gewoon een muzikale duizendpoot en doet gewoon waar hij zin in heeft (groot gelijk) en ja dat valt soms niet goed. Ook ik vind niet alles goed wat hij uitgebracht heeft maar who cares. De sterke factor van dit album is dat het een smeltkroes is van heel veel dingen waar hij interesse in heeft en heeft gehad. Voor mij is het eigenlijk wat een mix van No-Man en jaren 70 symfo met af een toefje van zijn andere projecten. Voor mij werkt het album het beste als ik 'm in zijn geheel draai, dat gaat automatisch want ik heb bij geen enkel nummer de neiging om te skippen. En geloof mij dat is tegenwoordig een hele prestatie als ik nieuwe muziek draai.

avatar van jellylips
4,0
konijnmuziek schreef:
In mijn ontdekkingstocht door Steven Wilsons muzikale wereld ben ik afgelopen week 2 albums van Porcupine Tree gaan luisteren (In Absentia en Deadwing). Grote delen van In Absentia en Deadwing vind ik mooi, maar wanneer het teveel de harde metal kant opgaat spreekt het me minder aan. Ik beschouw mezelf als een folk liefhebber, daarom verbaast dat me ook niet. Van wat ik tot nu toe van SW geluisterd heb, vind ik Hand Cannot Erase zijn mooiste werk. Mede doordat de metal invloeden op HCE minder prominent aanwezig zijn in vergelijking met de 2 genoemde PT albums, vind ik HCE veel toegankelijker en mooier klinken.
Op The Harmony Codex zijn de metal invloeden helemaal verdwenen. Steven vult de afwezigheid van metal op met andere muzikale invloeden. Die diversiteit aan geluid maakt THC een sterk album voor mij. Eigenlijk is ieder nummer raak. Betoverend mooi zelfs. Ik denk erover om mijn stem te verhogen naar 5*. Veel PT en SW liefhebbers lijken juist teleurgesteld te zijn in dit album. Dat ik (als folk liefhebber) enthousiast ben, geeft misschien ook te denken. Wat ik mij afvraag: missen teleurgestelde PT en SW liefhebbers de metal invloeden op THC?


Als je van folk houdt dan is Storm Corrosion, het album dat Steven Wilson maakte samen met Mikael Akerfeldt van Opeth, zeker een aanrader.

avatar van konijnmuziek
3,5
jellylips schreef:


Als je van folk houdt dan is Storm Corrosion, het album dat Steven Wilson maakte samen met Mikael Akerfeldt van Opeth, zeker een aanrader.


Bedankt voor de tip! Die ga ik zeker een keer luisteren.

Ik heb alles van Steven WIlson. Zowel digitaal als gekochte cd's. Ik kijk altijd uit naar een nieuw album van hem. Maar ja dan gaat het lang goed maar het valt een keer tegen. Dat is nu het geval. Het is een rommelig en onsamenhangend album wat mij betreft. Ga ik niet kopen . En...normaliter koop ik alle albums die ik goed vind. Dat is mijn waardering naar de artiest Morele plicht mag je zeggen. .

4,5
Inmiddels is er al veel gepost over dit nieuwe album van Steven Wilson, de meningen lijken wederom verdeeld, zoals te verwachten bij een artiest die al zo een enorm eclectisch oeuvre heeft vervaardigd de afgelopen 30 jaar.
Aangezien ik een jaartje ouder ben dan deze muzikale duizendpoot en met nagenoeg dezelfde muziek ben opgegroeid in mijn middelbare schooltijd, herken ik vaak de bronnen waar hij uit put.
Bij the Harmony Codex denk ik dan meteen terug aan de eerste vinyl-platen die ik kocht, namelijk JeanMichel Jarre, Vangelis en met name Tangerine Dream en dat gecombineerd met wat Cure en Peter Gabriel, zelfs een lichte hint van the Dreaming van Kate Bush.
De electronica voert hier duidelijk de boventoon, net zoals op the Future Bites.
Ik kan daar prima mee leven, aangezien THC deze synthesizer-tapijten lekker combineert met diverse creatieve en dwingende ritmes van drums en bass, af en toe een fraaie inkleuring met een veelheid aan instrumenten en als toetje enkele fijne gitaarsolo's voor de prog-nerds.
Al met al ben ik dus dik tevreden met dit sonische spektakelstuk, dat bovendien echt fantastisch klinkt op een goede geluidsinstallatie, dankzij de uitstekende productie- en mixkwaliteiten van workaholic Wilson!

Gast
geplaatst: vandaag om 19:36 uur

geplaatst: vandaag om 19:36 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.