menu

Muziek / Toplijsten en favorieten / Just Like Heaven: Johan en Luigi's The Cure Top 200

zoeken in:
avatar van johan de witt
24. Close To Me (Johan 21, Luigi 40)

De tweede single van The Head on the Door, en eigenlijk ook een beetje het titelnummer. Een geweldige single, The Cure's party song bij uitstek. Inventief dat begin met de handclaps en het gezucht, en dan die heerlijke bas en keyboard erbij. De brass sectie op het eind in de single-versie maakt het helemaal af.
De song is zo goed dat zelfs de Mixed up-versie van 1990 het nummer niet kon verknallen
Legendarische video natuurlijk ook, ik denk wel hun beroemdste.
Opmerkelijk dat het in de UK een relatief klein hitje was - het kwam tot 24 - terwijl het in Nederland relatief goed scoorde. Het kwam tot 21, alleen Lullaby en Why Can't I Be You scoorden hier beter.

I've waited hours for this
I've made myself so sick
I wish I'd stayed asleep today
I never thought this day would end
I never thought tonight could ever be
This close to me

Just try to see in the dark
Just try to make it work
To feel the fear before you're here
I make the shapes come much too close
I pull my eyes out
Hold my breath
And wait until I shake

But if I had your faith
Then I could make it safe and clean
If only I was sure
That my head on the door was a dream

I've waited hours for this
I've made myself so sick
I wish I'd stayed asleep today
I never thought this day would end
I never thought tonight could ever be
This close to me

But if I had your face
Then I could make it safe and clean
If only I was sure
That my head on the door
Was a dream, was a dream

avatar van vigil
Achterwerk in de kast!

Leuke single, logische hit. Voor mij iets te hoog in de lijst. Ik volg Luigi met ongeveer een 40ste plek

avatar van johan de witt
Dat mag ook wel een keer vandaag

avatar van luigifort
Heb ik m op 40
Kan zo top 25 wmb. On another day dan

avatar van johan de witt
23. How Beautiful You Are (Johan 27, Luigi 32)

Een van de mooiste nummers van Kiss Me, Kiss Me, Kiss Me, het toepasselijk getitelde How Beautiful You Are. Heerlijke gitaarintro en de vijf minuten die het duurt vliegen voorbij alsof het er drie zijn. Toch wel een vrijwel perfecte popsong, ondanks zijn lengte dus. Dit had even goed een single kunnen zijn als Catch, maar zo waren er nog 4 of 5 kandidaten op dit album. Het latere Lovesong heeft hier duidelijk veel van weg, maar dit nummer vind ik dan eigenlijk nog net iets beter.
Ook vrij uniek voor The Cure is de verhalende tekst. Het verhaal over een stel op een romantisch tripje naar Parijs waar een oude man/zwerver de hoofdpersoon confronteert met de ware aard van zijn geliefde. De tekst is vrij directs gelift van een kort verhaal van Baudelaire, Les Yeux des Pauvres, kwam ik veel later pas achter. Maar dat doet geen afbreuk aan de schoonheid van de song.

You want to know why I hate you?
Well I'll try and explain.
You remember that day in Paris
When we wandered through the rain
And promised to each other
That we'd always think the same
And dreamed that dream
To be two souls as one
And stopped just as the sun set
And waited for the night
Outside a glittering building
Of glittering glass and burning light
And in the road before us
Stood a weary greyish man
Who held a child upon his back
A small boy by the hand
The three of them were dressed in rags
And thinner than the air
And all six eyes stared fixedly on you

The father's eyes said "Beautiful!
How beautiful you are!"
The boy's eyes said
"How beautiful!
She shimmers like a star!"
The childs eyes uttered nothing
But a mute and utter joy
And filled my heart with shame for us
At the way we are

I turned to look at you
To read my thoughts upon your face
And gazed so deep into your eyes
So beautiful and strange
Until you spoke
And showed me understanding is a dream
"I hate these people staring
Make them go away from me!"

The fathers eyes said "Beautiful!
How beautiful you are!"
The boys eyes said
"How beautiful! She glitters like a star!"
The child's eyes uttered joy
And stilled my heart with sadness
For the way we are

And this is why I hate you
And how I understand
That no one ever knows or loves another

Or loves another

avatar van johan de witt
Voor de bovenste 22 krijgen we nog:

Seventeen Seconds: 2
Faith: 1
Pornography: 2
The Head on the Door: 4
Kiss Me: 2
Disintegration: 8
Wish: 2
rest: 1

avatar van luigifort
En de hamvraag..duikt er een of meer songs onder de 10?

avatar van vigil
Tuurlijk, ik ga voor drie!

avatar van luigifort
En de kaasvraag. Van welk album komt de nr. 1?

avatar van motel matches
Disintegration natuurlijk en het is toevallig ook nog het titelnummer

avatar van motel matches
met Play For Today op een mooie 2e plek

avatar van dazzler
johan de witt schreef:
Disintegration: 8


Is dat niet wat veel?

Ik heb de magie van de meeste albumtracks nooit zo begrepen.
De singles vind ik outstanding, zeker in hun langere versies.

avatar van DjFrankie
DjFrankie (moderator)
Valt ook 4 keer Head on the Door op. Terwijl de donkere nummers van 17 seconds, faith en pornography met 5 in totaal er bekaaid vanaf komen. One Hundred Years zal denk ik hoog scoren.

dazzler schreef:
Ik heb de magie van de meeste albumtracks nooit zo begrepen.
De singles vind ik outstanding, zeker in hun langere versies.


Nou, dan mis je in mijn beleving toch heel wat. Niettegenstaande dat de singles inderdaad outstanding zijn.

avatar van dazzler
Ik heb Disintegration integraal horen spelen op Werchter in 1990.
The Cure was daar de afsluiter en ik kende het album toen nog niet.
Ik vond het een bijzonder langdradig en slaapverwekkend gebeuren.

Ik denk dat die ervaring een hypotheek heeft gelegd op het album.
Het is nooit meer echt goed gekomen tussen mij en Disintegration.

Neen, het is best een erg goed album, maar voor mij staat ie niet in de top 3.

avatar van Man of Sorrows
Ik volg Dazzler hier wel, Bij mij eindigt Disintegration rond het negende nummer. Ik heb niets met de titeltrack, en de twee nummers die daarna komen voelen als mosterd na de maaltijd. Bovendien zijn mijn twee favorieten van dat album (Last Dance & Closedown) reeds gepasseerd. Maar goed, mijn subjectieve mening. Ik schreef het reeds hierboven, ik ken geen enkele band met zoveel prachtnummers als The Cure, desondanks hebben ze imo maar één 5* album en dat is Faith. Als ik de beste song van Kiss Me (x3) en Disintegration op één schijfje brand zou het sowieso tot mijn absolute favoriete albums behoren.

Dat valt me tegen van jou Man of Sorrows. Maar het is jou vergeven, je krijgt zelfs een knuffel.

Laat het nu echter zo zijn dat ik een shitload aan Cure-materiaal in huis heb (u mag me gerust een gestoorde mega-fan noemen) en dat ik de titeltrack en Untitled tot het allerbeste reken dat deze band ooit heeft voortgebracht. Gelukkig ben ik niet de standaard, de wereld zou in dat geval spoedig tot een einde komen.

Toch vind ik het verwonderend dat laatst genoemde nummers geen weerklank vinden bij iemand met zo'n fraaie top-10. Om even mezelf te quoten:

"Disintegration is een taai album, vergis u niet. Een album dat afklokt op 72 minuten, het mag dan ook niet zo verwonderlijk zijn dat ik het laatste nummer pas laat ontdekte. Maar eenmaal ik Untitled in de ogen gekeken had was er geen weg terug. Muzikaal hun mooiste nummer, ik ga zelfs niet discussiëren. De outro die 3,5 minuten duurt is van een zodanige perfectie dat -voor mij persoonlijk- muziek niet mooier kan klinken. Het meest betoverende is Robert Smiths gitaarspel, dat hier zo authentiek klinkt, zo onnavolgbaar. Terwijl hij geen halsbrekende solo's uit de zwarte mouw schudt. Hij doet iets veel beters: hij vertaalt zijn ziel naar een gitaarpartij.

Bemerk ook de adembenemd mooie tekst, die handelt over verlies en afscheid in al zijn facetten. Untitled herinnert er ons aan nooit onze hartstocht te onderdrukken. In mensentaal: wacht niet met 'ik hou van u' te zeggen tot het onherroepelijk te laat is. Dit nummer mogen ze gerust op mijn begrafenis draaien."

Wat mij betreft bestaat er geen typerender Cure-nummer. Maak uw geest vrij en neem dit nog eenmaal in u op:



avatar van Johnny Marr
Franck Maudit schreef:

"Disintegration is een taai album, vergis u niet. Een album dat afklokt op 72 minuten, het mag dan ook niet zo verwonderlijk zijn dat ik het laatste nummer pas laat ontdekte. Maar eenmaal ik Untitled in de ogen gekeken had was er geen weg terug. Muzikaal hun mooiste nummer, ik ga zelfs niet discussiëren. De outro die 3,5 minuten duurt is van een zodanige perfectie dat -voor mij persoonlijk- muziek niet mooier kan klinken. Het meest betoverende is Robert Smiths gitaarspel, dat hier zo authentiek klinkt, zo onnavolgbaar. Terwijl hij geen halsbrekende solo's uit de zwarte mouw schudt. Hij doet iets veel beters: hij vertaalt zijn ziel naar een gitaarpartij.

Bemerk ook de adembenemd mooie tekst, die handelt over verlies en afscheid in al zijn facetten. Untitled herinnert er ons aan nooit onze hartstocht te onderdrukken. In mensentaal: wacht niet met 'ik hou van u' te zeggen tot het onherroepelijk te laat is. Dit nummer mogen ze gerust op mijn begrafenis draaien."

Wat mij betreft bestaat er geen typerender Cure-nummer.



Mooi verwoord! En zo is het maar net. Voor mij ook één van de allerbeste (Cure) nummers.

Johnny Marr schreef:
Mooi verwoord! En zo is het maar net. Voor mij ook één van de allerbeste (Cure) nummers.


U, mijnheer, bent een vriend.

avatar van johan de witt
dazzler schreef:
Is dat niet wat veel?

Eigenlijk wel, maar dit zagen we ook bij Automatic for the People in ons vorige topic.
Het is zowel mijn als Luigi's favoriete Cure-album en dan komen de nummers - ook als een van beiden ze wat lager heeft - gezamenlijk toch nog vrij hoog.
Ik heb er 4 van Disintegration in mijn top-20 en Luigi 7, maar gezamenlijk hebben we er 8

avatar van luigifort
22. Torture (Luigi 15, Johan 40)

Tja wat moet je hier over zeggen. Geweldige en zinderende track toch, alles klopt! Ik denk wel mijn fave Kiss Me track, ook al heb ik The Kiss hier net ff wat hoger. Een epische popsong kun je wel zeggen met een heerlijk spannende drive en alle elementen die Kiss Me Kiss Me Kiss Me zo'n geweldig album maken. Heerlijke synths, fantastisch baswerk, rake drums hier en daar. Maar zoals wel meer toch wel het gitaarwerk zo helder als glas als prijswinnende element die zijn mooie "interweaving" werk doet door het gehele nummer heen. Veel spanning ook in deze song, niet in de laatste plaats vanwege de lust-lyrics van Robert, waar hebben we dat eerder gezien . Mooie zang ook en naar de finale krijgen we nog een beetje poppy en wat campy intermezzo, ik vind het er wel bij passen. Al met al een sterk nummer, met een sterk intro ook wel. Iets wat deze band wel vaker doet, beginnen met bas en drum bv, vervolgens synths en dan de gitaar introduceren. Ik vind het wel super om op zo'n manier een nummer in te glijden. Killertrack dus deze en blij dat deze zo hoog staat

I'm in the room without a light
The room without a view
I'm here for one more treacherous night
Another night with you
It tortures me to move my hands
To try to move at all
And pulled
My skin so tight it screams
And screams and screams
And pulls some more

Hanging like this
Like a vampire bat
Hanging like this
Hanging on your back
I'm helpless again

My body is cut and broken
It's shattered and sore
My body is cut wide open
I can't stand anymore
It tortures me to move my hands
To try to move at all
And pulled
My skin so tight screams
And screams and screams
And screams some more

Hanging like this
Like a vampire bat
Hanging like this hanging on your back
Oh it's torture
And I'm almost there
It's torture
But I'm almost there

It's torture
But I'm almost there
It's torture
But I'm almost there

avatar van orbit
Tsja, het zal niemand verwonderen dat bij mij het meeste van Porn nog niet voorbij was gekomen, maar die 8 nummers van Disintegration begrijp ik ook volkomen! Afhankelijk van mijn stemming soms stuivertje wisselen met Porn, het is dat ik de krankzinnige intensiteit van Porn nog steeds wat buitenissiger vind en voorliefde heb voor extremiteit, maar Disintegration is eigenlijk wel hun heilige graal, zeker muzikaal gezien. En wat een sfeer, een psychoactief tabletje is er niks bij. Alsof je zelf door een wervelwind van emoties wordt gekogeld zonder dat maar één stukje van je lichaam er verzet tegen kan bieden. Disintegration is religie op schijf gezet en de volgers begrijpen dat maar al te goed. Mensen die het langdradig vinden hebben de klik nooit gevonden en zijn blijven hangen in andere fases van de band, maar je mist eigenlijk het allerbeste wat ze te bieden hebben. Alhoewel dat inmiddels wel een strijd der titanen op het allerhoogste niveau is gezien hun overweldigende aanbod aan briljante nummers.

avatar van luigifort
21. Untitled (Luigi 3, Johan 52)

Deze sneuvelt helaas net buiten de top 20 op de 21e plaats. Ikzelf heb m op 3. De eerste 3 Cure songs van mijn top 200 kunnen any other day van stuivertje wisselen. Ik vond het zo moeilijk kiezen welke op 1 te zetten, het had net zo goed deze kunnen zijn, evenals mijn nr. 2 die nog moet komen. Mijn nr. 1 is al geweest zoals u weet . Zucht, waar te beginnen? Toen ik het album net had en een stuk jonger was was dit de song die ik het minst begreep. Ik snapte niet goed dat deze naar het leek gewonere track kwam na de sweeping majesty van het album dat Disintegration is. We hebben op dat moment die 4 loodzware tracks hiervoor achter de rug en ineens werd ik gepresenteerd met een schijnbaar meer upbeat, wat vrolijker melodie, althans zo was het in mijn oren. Ik kan het me niet heel goed meer herinneren, maar het kan zijn dat ik deze track niet helemaal of niet met mijn volle bewustzijn afluisterde. Een stuk later, toen ik wat ouder was/werd is het helemaal goed gekomen en viel deze hemelse song waarschijnlijk op een keer helemaal binnen. Upbeat en vrolijk hoorde ik er ineens niet meer in, ik had het verward met melancholie en bitterzoetheid, iets wat je later past leert of kunt voelen in je leven of na levenservaring/ belangrijke momenten.

De track begint met melancholisch en eenzame synthtonen die doen denken aan lang vervlogen tijden en klinken als een harmonica. Dan komen we erin met geweldige drums met een vederlicht roffelritme. Let op die geweldige crushing klappen op elke vierde maat, divine!
Tegelijk met de drums horen we een langzaam tokkelend basritme, donkere synthtonen die diep wegbrommen na elke 4e maat lijkt het weer, als in accordance met de drums, een echo als het ware van een trein die lang vertrokken is en dat geluid als herinnering achtergelaten heeft. Tegelijk ook daarmee horen we het melancholische en licht treurende geluid van Robert's gitaar die naar het klinkt (in mijn oren in ieder geval) een maat achterloopt op de rest van de muziek, of het is het geluid van de gitaar zelf, maar in ieder geval geeft dat een ontzettend weemoedig gevoel, alsof je nog met een been in het verleden staat.

En dan de tekst...iedereen die een liefde heeft meegemaakt die voorbij is gegaan moet zich hier wel in herkennen, lijkt me. Achtergelaten met datgene wat er tussen jullie gebeurd is (the ghost), een machteloos gevoel waar je in zit en niet hebben kunnen zeggen kunnen doen wat je ten tijde van had willen zeggen of doen of de woorden er niet voor hebben of de manier van uiten. A time wasted en die komt niet meer terug. En dan de pijn waar je mee achterblijft in het heden voortreffelijk verwoord in het gnawing my heart away hungrily (jep, zo voelt het ja) en de pijn die nooit meer weg gaat (ook waar), afgesloten met het nooit meer over haar dromen. Dat kan ik me ook zo goed voorstellen, in ieder geval niet meer zoals het was. Kortom, een geweldige gevoelens overmeesterende tekst.

Als Robert zijn woorden afgesloten heeft gaan we instrumentaal weer verder, maar dan klinkt het nog zwaarder en dieper dan de intro. Het voldongen feit moet ten uiterste gevoeld! Inderdaad zoals Franck hierboven aanhaalt het belangrijkste en mooiste gedeelte van de song met Robert's prachtig breekbare solo die doet wegmijmeren en toch nog ergens lichtelijk hoopvol of liefdevol klinkt en overgaat in de mooiste fade-out van een song ever, waar de harmonicaklanken van het begin weer tevoorschijn komen, steeds luider, tot die alleen overblijven in de leegte en stilte en die uiteindelijk als laatste wegsterven met een laatste lange wegdrijvende noot en jou met diepe pijn en in verplettering achterlaat. Een ontzettende song, een hemelse pracht, what else can i say, een dieper gevoel dan dit is er niet. Kun je deze song in 1 beeld vangen? Ik denk het niet. Maar wacht even...wil je weten hoe dat gevoel eruit kan zien? Kijk dan in de ogen van Roger O'Donnell, de toetsenist aan het eind van dit clipje van de live Dvd Trilogy in Berlijn, als hij die laatste tonen speelt. Zo voelt deze song ongeveer!

Hopelessly drift in the eyes of the ghost again
down on my knees and my hands in the air again
pushing my face in the memory of you again
but i never know if it's real never know how i
wanted to feel never quite said what i wanted
to say to you never quite managed the words to
explain to you never quite knew how to make
them believable and now the time has gone
another time undone hopelessly fighting the
devil futility feeling the monster climb deeper
inside of me feeling him gnawing my heart away
hungrily i'll never lose this pain never dream of
you again

avatar van SirNoodle
Op 23 How Beautiful You Are, dat was zowat de enige overgebleven track in mijn eigen top 20 waar ik nog even twijfels over had als die hier in jullie top ging voorbijkomen. Mooi stukje ook erover, geweldig mooie track, inderdaad bijna perfecte pop-plaat.

De top 20 komt er aan, ik heb er nog 5 over uit mijn top 20, de bingo-kaart zal wel volgeraken, want mijn laatste 5 zijn ook wel 'klassiekers'.

En over Disintegration: zoals ik al eerder zei, schitterend album als geheel, apart vind ik heel wat tracks kwaliteit verliezen, alleenstaand komen ze soms wat langdradig over, terwijl dat op het album nooit zo lijkt. Untitled is bvb fantastisch als eindtrack, maar losstaand zou ik dat bijna nooit beluisteren.

avatar van vigil
Zo lang The Same Deep Water as You maar in de Top 3 staat maakt het me verder niet zo veel uit

avatar van dazzler
Top 30 gebaseerd op de nummers 21 tot 100.

01. Boys Don't Cry
02. Shake Dog Shake
03. Close to Me
04. The Lovecats
05. 10:15 Saturday Night
06. The Exploding Boy
07. Secrets
08. The Caterpillar
09. If Only Tonight We Could Sleep
10. The Holy Hour
11. In Your House
12. Other Voices
13. Let's Go to Bed
14. A Strange Day
15. Six Different Ways
16. Birdmad Girl
17. Dressing Up
18. Prayers for Rain
19. Killing an Arab
20. Drowning Man
21. M
22. Primary
23. Like Cockatoos
24. A Few Hours after This
25. The Hanging Garden
26. Kyoto Song
27. The Blood
28. Jumping Someone Else's Train
29. Hot! Hot! Hot!
30. Seventeen Seconds

Voor wat het waard is natuurlijk.
Want ik zie heel wat evenwaardige songs ver uit elkaar staan.

Opvallend (of niet niet voor wie mij kent).
- een duidelijk klemtoon op het wat meer poppy werk
- de meest Cure teksten vind ik niet zo bijzonder (uitzonderingen in de eerste helft van de top 30)
- en misschien daardoor dat een aantal iconische albumtracks bij mij ontbreken

In 1992 was ik samen met een vriend deejay op de Cure avond in ons jeugdhuis.
Een hele avond Cure draaien van Three Imaginary Boys tot Wish. De avond was zo'n succes
dat een naburig jeugdhuis ons uitnodigde om een paar maanden later bij hen hetzelfde te doen.

avatar van johan de witt
Mooi rijtje ook, ik ben benieuwd naar je uiteindelijke lijst, met de laatste 20 erbij.
Vooraf hadden we het er al over of we de poppy of doom-kant van The Cure nu het mooist vonden en kwamen we tot de conclusie dat het ongeveer 50/50 zou zijn.
Kijkend naar de top 20 tel ik 9 poppers en 11 doomers dus dat komt mooi uit
Hoewel sommige nummers beide elementen in zich dragen.

avatar van luigifort
20. Fascination Street (Luigi 10, Johan 43)

De top 20 dus . Nog maar eentje uit mijn top 10 dan . Dit was de track van het album Disintegration die ik na een paar keer beluisteren het meest ultragaaf retecool vond , en dat bleef lange tijd zo. Inmiddels zijn er een aardig aantal voorbijgestreefd. Maar in de top 5 staat ie zeker wel van mijn Disintegration-faves. Een van de krachtigste nummers van The Cure tout court naar mijn mening. Het geeft altijd een flinke kick en verveelt nooit. Er gebeurt daar teveel voor in de song denk ik. Uiteraard prefereer ik de albumversie, ik ben over het algemeen geen fan van single-edits. Dit nummer is daar een goed voorbeeld van, het intro is hier essentieel en wordt in die edit toch wel drastisch ingekort. Radio is natuurlijk een snel medium. Wel een superclip trouwens, al was Robert er helemaal niet tevreden mee. Het werd alleen in de USA uitgebracht. De Amerikaanse platenmaatschappij weigerde Lullaby als single . Fascination Street was de eerste nummer 1 van de net door Billboard opgerichte Modern Rock Charts en bleef daar 7 weken staan
We beginnen de track met wat lijkt op een sirene en dan knallen we erin met een hele vette en dreigende bas, misschien wel de sterkste of in ieder geval luidste uit de Cure-canon. Het drumwerk blijft niet achter en is ook flink raak. Langzaam komen dan die geweldige gitaarpartijen van Robert en Porl naar binnen drijven. Heerlijk hoe de leadgitaar hier zo jengelt, eigenlijk ook wel als een sirene. Fijn toetsenwerk ook wel aan het eind van de intro. Tja, eigenlijk is die eerste 2,5 minuten al pure perfectie en Robert maakt het helemaal af met een totaal vervreemdende tekst. Ik voel me dan alsof ik in New Orleans ben of zo op Lou Reed's Halloween Parade. Middenin Robert's betoog zet de muziek nog n tandje bij met zware synths en die sublieme gitaar die er telkens doorheen crasht. Op het eind gooit Robert er nog een heerlijke solo uit. Eigenlijk is deze track gewoon 5 minuten full throttle, ongelooflijk het effect van die luide kakafonie aan instrumenten en ondertussen zo melodieus als de pest . Op deze track mogen de boys heel erg trots zijn, het laat je verbluft achter. Een nummer 1 positie was deze song zeker ook waard geweest

Oh it's opening time down on fascination street
so let's cut the conversation and get out for a
bit because i feel it all fading and paling and i'm
begging to drag you down with me to kick the
last nail in yeah i like you in that like i like you
to scream but if you open your mouth then i
cant be responsible for quite what goes in or
to care what comes out so just pull on your hair
just pull on your pout and let's move to the beat
like we know that it's over if you slip going
under slip over my shoulder so just pull on your
face just pull on your feet and let's hit opening
time down on fascination street

so pull on your hair pull on your pout cut the
conversation just open your mouth pull on your
face pull on your feet and let's hit opening time
down on fascination street

avatar van Johnny Marr
Mooi stukje bij Untitled hoor. En Fascination Street tjongejonge wat een nummer, misschien toch ietsje te laag inderdaad.

avatar van vigil
ik had deze ook nog niet verwacht. Gelukkig is er wel te zien aan wie dat dan gelegen heeft

Maar goed 8 x Dis in de top 10 is natuurlijk ook niet leuk.

Gast
geplaatst: vandaag om 01:16 uur

geplaatst: vandaag om 01:16 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.