Door met weer eens een leuke 'gouwe ouwe' uit België:

België 1983: Pas de Deux - Rendez-Vous




Let vooral op de manier van aankondigen... dat was toch echt songfestival (en dan heb ik het niet over het commentaar van Willem Duijs)

Ik vond het dat jaar een heel raar nummer maar tegelijkertijd boeide het me wel en dat doet het nog steeds.
Sterker: ik ben het door de jaren heen steeds meer gaan waarderen. Dit was duidelijk iets anders en het werd toen helaas niet echt gewaardeerd met een slechts een 18e plaats van de 20.
Deze versie met orkest bevalt me trouwens ook goed. Ik ben beter bekend met de studioversie maar nu ik dit zo terugzie vind ik het orkest absoluut een positieve bijdrage leveren.

Heerlijk nummer
Het staat ook op Life Is Music (2008) van Studio Brussel, omdat dit het allereerste nummer was dat op Studio Brussel gedraaid werd.

Leuk nummer inderdaad.

Wat heeft de presentatrice trouwens een prachtige jurk aan.

echt een afgrijselijk nummer.

"Rendez-vous, maar de maat is vol en m'n kop is toe"....

Laten we het maar houden op een anti-eurosongnummer om op te vallen ipv. te scoren. Er had toch niemand écht verwacht dat we hiermee punten zouden scoren... wel?

Rendez-vous is zó fout dat het weer leuk wordt. Zeker niet de beste Belgische inzending ooit, destijds vond ik er niets aan maar nu vind ik het wel een leuke grap.

Het is officieel!

Na zéér kritische herbeluistering van de 19 waardige nummers volgt hier de DEFINITIEVE 2MY TOP 19 voor EUROVISION 2012!

Edit: verwarring rond Italiaanse inzending gecorrigeerd!

1. Italie
2. UK
3. Moldavië
4. Ierland
5. Frankrijk
6. Denemarken
7. Zweden
8. Duitsland
9. Spanje
10. Rusland
11. Slovenië
12. Slowakije
13. Griekenland
14. Nederland
15. Servië
16. Finland
17. Oekraïne
18. Wit-Rusland
19. Hongarije

Italië: Nina Zilli - L'Amore È Femmina (Out Of Love) (Italy) 2012 Eurovision Song Contest - YouTube

gelukkig maar... ik corrigeer m'n Definitieve Lijst!

Nederland 1993: Ruth Jacott - Vrede




Laat ik mijn favoriete Nederlandse inzending ooit eens plaatsen (okay: ook Edsilia met Hemel en Aarde).
Vrede had in 1993 gewoon moeten winnen. Ze eindigde vaak op 1 in de polls dus velen dachten er net zo over. Helaas werd ze slechts 6e.
Leuk om Willem van Beusekom dit te horen presenteren. Die was toch echt wel een heel stuk beter dan Jan Smit waar we het nu mee moeten doen.

O ja Joan Franka..... zo hoort een band je te begeleiden!!!

Pas de Deux is echt geweldig. Vooral de orkestversie is bijna modern-klassieke muziek. Ik durf het de beste Belgische inzending ooit te noemen.

Vrede vind ik ook de beste Nederlandse inzending ooit.

Ik wordt ook niet blij van de knullige presentatie van Joan & Co. Waarom denken we daar niet wat meer over na in Nederland? Het is echt een net wel/net niet naar de finale-nummer en staat of valt dus echt met het optreden. Ik ben bang dat we in de halve finale zo in plaats van achtste dertiende worden en dat is niet goed genoeg. Vind overigens ook de viool geen gelukkige keus. Ik denk dat ik het heel klein had gehouden. Alleen Joan op het podium. Eén vuurkorf en wellicht dat clipje met die nostalgiebeelden op de achtergrond. Met de belichting het podium heel klein maken. Creeër een tegenstelling met acts die het hele podium vullen.


Kan dit jaar de finale niet live kijken. Da's voor het eerst in tijden, maar ik heb iets anders.

Oke! Vrede is inderdaad misschien wel de beste Nederlandse inzending aller tijden, al mag Hemel en Aarde er inderdaad ook zijn. Persoonlijk vind ik Out on my own (Michelle, 2001) ook erg mooi en bijzonder.
Maar ook live deed Ruth het waarschijnlijk het allerbeste van die drie!

Ik ben ook fan van Out of My Own. Jammer dat het zo wegviel tijdens het festival (groot podium, als eerste optreden).
Toch vinden veel mensen het juist een zwakke inzending. Ik dus niet

De tweede repetitie met dé jurk inclusief hoofdtooi:

[embed]http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=tC2d6jo6UmA[/embed]

Ik ga telkens weer helemaal stuk bij die band..

Blijft goud. Vooral die knul met de banjo.

Iets beter dan de eerste. Iets.... Maar dat ligt vooral aan Joan. Haar "band" zit er nog altijd niet uit.

Out On My Own is volgens mij de enige keer dat ik gebeld heb om te stemmen voor het Nationale Songfestival. Vond ik ook mooi. En bij Linda Wagenmakers dacht ik dat we kans hadden om te winnen, dat heb ik daarvoor en daarna nooit zo gevoeld.

Dit is zeker wel een verbetering. Ze zingt beter en beweegt een stuk losser, waardoor het charmanter overkomt.

Maar die gast met die banjo moet echt direct op het vliegtuig terug naar Nederland stappen.

Ik heb dat ook alleen maar bij die inzending gehad ja. Voelde het gewoon vanwege die verpletterende Ahoy performance (wat viel dat toen op het festival tegen zeg).
En die Enschede ramp maakte het ook allemaal niet beter.

Joan zelf presenteert zich iets beter nu: ze straalt nu meer blijheid uit maar die band blijft knurftig. Die violist, die banjospeler

Vooralsnog lijkt het me duidelijk dat we jaar 8 ingaan qua niet halen van de finale en dat Europa zich daar wel een beetje om vermaakt. Dat arme Nederland toch.....
Toch blijf ik er maar op hopen. Het zou wel eens leuk zijn. Maar mocht het wonder toch geschieden dan spelen we geen enkele rol van betekenis in de finale lijkt me.

Dat denk ik ook niet, maar de finale halen is al bijna winnen voor ons.

Andere clip (laten ze a.u.b. toch geen close-ups van 'de band' maken... het ziet er niet uit zo nep)




Ga ik het zeggen? Ja, ik ga het zeggen..... dit is net zo'n bizarre inzending als Sieneke destijds. Hier snapt Europa niet veel van.
Uiteraard is dit nummer beter en ik gun het haar echt maar het blijft iets 'raars' en dat voor een land die al jaren roept dat het oostblok met poppenkast inzendingen komt.

Wat me een beetje ergert is dat veel mensen hopen op aardig wat punten uit Turkije omdat ze Turkse roots heeft. Ehm.... vonden wij het niet altijd zo onterecht dat alle Turken door heel Europa maar op hun eigen land bleven stemmen waardoor ze de finale telkens met gemak haalden en het daar ook goed deden?!
Blijkbaar heeft nu ineens niemand meer een bezwaar als ze dat nu bij ons doen.

Ik denk nog steeds dat dit nummer ergens in de middenmoot van de halve finale gaat belanden (tussen de zevende en de veertiende plaats). In de hoge middenmoot als het optreden indruk maakt, in de lage middenmoot als het niet echt indruk maakt. Het zal volledig staan of vallen met het optreden en dat ziet er vooralsnog niet goed genoeg uit.

Mocht het misgaan dan wil volgend jaar de voorselectie wel doen. Of ze gratis deze tips geven:

De achtergrond is belangrijk imo. Aanvankelijk was het plan volgens mij ook om beelden van de videoclip (met dat jongetje en meisje) te projecteren, maar volgens de organisatie kon dat niet. En zoals verwacht is de Nederlandse delegatie weer eens te bekakt om hun mond open te trekken, waardoor we nu weer zo’n achtergrond hebben die weinig toevoegde waarde heeft voor het liedje. Malta had vorig jaar aanvankelijk ook een beroerde achtergrond, maar na wat beklag mocht die vent (ben even z’n naam vergeten) fragmenten van z’n videoclip laten te zien waardoor het gehele plaatje wat beter uit de verf kwam; en hij werd met dat beroerde nummer nog elfde ook!

De bovenstaande rehearsals van Joan weten me nog steeds niet te overtuigen. De act is waardeloos. Ik hoop dat de regie - tegen de wensen van de Nederlandse delegatie in - alleen maar close-ups van Joan laat zien. Ik kijk nog liever 3:00 naar die tooi dan al dan naar al het andere…


Maaaaaaaar... Sieneke werd elfde bij het televotende publiek. Dat deden Glennis, Treble, Edsilia, Hind, De Toppers en zeker de 3js haar niet na. En ik begreep dat ook wel, want als je Sieneke ziet / hoort, moet je gewoon lachen. Dat bedoel ik niet lullig of zo, maar dat gezicht van haar in combinatie met dat liedje... dat was ongekend op het ESF! Tussen al die serieuze inzendingen had je ook echt zo'n Sha-la-lie moment nodig en vergeet niet: iedereen in de zaal was enthousiast.

Of ze in de zaal enthousiast zijn boeit me niet. Alle gaybars van Europa zijn leeg die avond want ze zitten in de zaal en die houden nu eenmaal wel van een feestje

Het gaat om de mensen thuis en die zie ik hier, zeker deze sterke halve finale, niet op stemmen. Misschien dat we ietwat meer kans hadden in de eerste halve finale maar dan nog: wil je winnen dan moet alles goed zijn en dat doet het niet.
Als het dan toch gek moet (want dat denken ze in Europa) dan staat Joan er verdomde stijfjes bij (ter vergelijk: kijk eens naar de puntmutsen act van Moldavië, sloeg qua act nergens op maar spetterde wel).

Nederlanders staan er om bekend zurig te zijn over hun eigen land en op het songfestival is dat zeer zeker waar. Ik wil daar niet bij horen maar ze geven helaas niets om er voor te zorgen dat ik er anders tegenover sta en dat al heel wat jaren lang helaas.

Het liedje van Moldavië zat dan ook goed in elkaar; de puntmutsen versterkten de sfeer alleen maar. Het behoorde niet tot mijn favorieten, maar ik vond het zeker niet kansloos; vooral de trompetjes die zo af en toe op kwamen zetten vond ik erg leuk en het nummer had potentie om mensen over heel Europa aan te spreken (ze kregen ook veel punten vanuit het Verenigd Koninkrijk toch?).


Die zullen ze in Azerbeidzjan vast niet hebben. Maar dan nog, in veel landen is het vooral nog steeds een familie-evenement. Als het écht alleen maar een gay-evenement was geweest dat had bijvoorbeeld iemand als Charlotte Perrelli in 2008 allang gewonnen en zeker niet iemand als Dima Bilan. Dat familie-imago bestaat in Nederland allang niet meer... misschien dat daarom veel grote namen het laten afweten hier!?

Uiteraard moest je die opmerking niet al te serieus nemen (sterker: ook onder gays in Nederland leeft het Songfestival niet echt meer, dat was meer in de Paul de Leeuw dagen)

Uitzonderingen daargelaten.

Weet jij daar meer van dan?

In 1997 besloten we met een groepje het festival in een gaybar te bekijken. Het was het jaar waarin Ierland een grootmacht was op dat gebied en we zaten met wat Ieren aan de bar. Helemaal leuk dus maar verder bleef het opvallend rustig. Tegen 23 uur begon de zaak goed vol te lopen en werd het grote scherm opeens uitgezet (puntentelling was net begonnen). Weg Songfestival. Wij boos uiteraard want het werd notabene groots aangekondigd dus wat flikten ze nu! De andere gasten hadden geklaagd, vonden het allemaal niks en wilden lekkere muziek

Na lang zeuren en vooral erg boos zijn werd er een kleine draag t.v. in de kelder geplaatst naast de wc's. Konden we met een aantal omheen gaan staan.
Wat een aanfluiting was dat. Eens en nooit meer. Gays en Songfestival gaan hand in hand? Niet mijn ervaring.

Verenigd Koninkrijk 1998: Imaani - Where Are You




1998 was een leuk jaar met prima inzendingen. Het jaar dat ook 'onze' Edsilia het zo goed deed. Opvallend is dat donkere dames met een lichte r&b inslag het dat jaar blijkbaar goed deden en dat mag opvallend genoemd worden want normaal gesproken hebben donkere artiesten het toch wat zwaarder op het festival. Klinkt eng, is het ook, maar statistieken schijnen het aan te tonen.

Hoe dan ook zat Imaani flink in de race met Dana International om het festival te winnen. Uiteindelijk won curiositeit het van kwaliteit want dat Imaani een betere zangeres is mag duidelijk zijn. Het nummer werd in Europa een hit om er daarna vervolgens nooit meer iets van te horen.
Nog steeds een lekker nummer wat mij betreft.

Ik ben het hier niet helemaal mee eens! Imaani (UK) had gewoon mazzel dat ze bij de laatste punten nog net genoeg punten kregen om Malta in te halen, waardoor ze 2e werden. Beide landen zaten inderdaad niet ver van de overwinning af, maar de strijd ging vooral tussen Israel en Malta. Ik vind het nog steeds jammer dat Malta niet de 10 of 12 punten kreeg...

Maar inderdaad was er niks mis met de inzending van Groot-Brittannie dat jaar! Jammer dat we nooit meer wat van haar hebben gehoord!

Goed nummer inderdaad. Ik heb ‘m nog op cd-single! Imaani had even later ook nog een tweede single, getiteld You Got a Way, maar die deed het een stuk minder goed dan Where Are You (hij is ook een stuk minder interessant btw). Vorig jaar zong ze overigens nog op drie nummers van een album van de Britse jazz-funk formatie Down to the Bone.

En nu we het toch over de huiskleur hebben...
Wat eigenlijk wel opmerkelijk is, is dat Imaani de eerste (!) gekleurde zangeres was die het Verenigd Koninkrijk vertegenwoordigde op het ESF, terwijl wij “onze” Millie Scott in 1966 al stuurden. Ruim dertig jaar eerder dus; dat duurde opmerkelijk lang. Vooral voor een land als ’t Verenigd Koninkrijk imo.

Verder kun je gerust concluderen dat Imaani en Edsilia elkaar punten hebben gekost. Beide nummers waren zeer eigentijdse (Europese) R&B-nummers, met een perfecte algehele performance. Als één van de twee nummers niet was ingezonden, had de ander waarschijnlijk gewonnen in Birmingham.

Ook wel grappig trouwens dat Edsilia haar dochtertje Imaani heeft genoemd.

Die draak kreeg sowieso veel te veel punten Helaas zagen we haar later nog 2 keer terug.

(en dan moet je ook nog samenleven met iemand die helemaal gek van dat nummer is.....)