stem geplaatst

stem geplaatst

stem geplaatst

stem geplaatst

stem geplaatst

stem geplaatst

stem geplaatst

stem geplaatst

stem geplaatst

stem geplaatst

stem geplaatst

stem geplaatst

Wat word ik toch ontzettend vrolijk van dit album. Uiteraard wordt er gecomponeerd en gemusiceerd in de stijl van The Beatles en Queen, maar kom, er zijn slechtere invloeden denkbaar.

En als je in die zin dan niet uitblinkt in originaliteit is het dus echt zaak er voor te zorgen dat je wel dusdanig goede nummers maakt die op zichzelf ook allemaal de moeite waard zijn. En dat zijn ze zeker!

Wat zitten de nummers heerlijk in elkaar. Tuurlijk een tikkeltje theatraal, maar daar houd ik wel van als het gedoseerd gedaan wordt. En dan met de al genoemde achtergrond dat Robbie vrijwel Blind is en desondanks nog vrijwel alles zelf inspeelt, maakt het nog wat indrukwekkender.

Bijzonder goed album, zelfs nog een stukje beter dan The Alliance, doordat de nummers nog wat afwisselender zijn en wat meer diepgang hebben.

stem geplaatst

stem geplaatst

stem geplaatst

stem gewijzigd, oorspronkelijke stem was 4,0 sterren

stem geplaatst

stem geplaatst

Mijn special edition was ergens in de post tussen Engeland en Grunn in een hoekje verdwenen, want het duurde even voordat ik het boekwerk binnen kreeg. Tot dat moment de verleiding kunnen weerstaan om nummers te gaan luisteren, zodat ik een 'blanco' ervaring kreeg op het moment dat ik het zou opzetten.

Nu was ik zeker geen fan van de laatste twee albums, dus er zat wel wat terughoudendheid in om me te veel verheugen. Dat had niet gehoeven.
Nu valt er altijd veel te analyseren bij de albums van Steven Wilson, maar waar het mij om gaat bij zijn muziek, is of hij mij weet te raken en of ik opveer bij het horen van zijn muziek en me weet 'mee te sleuren' zijn muziek in. Dat ik merk dat mijn aandacht automatisch naar de muziek getrokken wordt. Dat ik verrast wordt door wat hij doet, de wendingen die hij maakt tijdens zijn nummers, onverwachts iets toevoegt.

De vinger er op leggen waarom hem dat hier wel zo goed lukt ten opzichte van zijn vorige twee albums lukt me nog niet zo goed. Wellicht heeft het uitstapje met Porcupine Tree hem goed gedaan qua inspiratie.
Maar hoe dan ook, tot mijn verrassing levert Steven weer een album af, waar ik bijzonder enthousiast over ben en veel draai, omdat ik en geraakt wordt en er zo veel te ontdekken valt.

stem geplaatst

stem geplaatst

stem geplaatst

stem geplaatst

stem geplaatst

stem geplaatst

stem geplaatst

Bruce Soord wist mij al te verrassen met zijn vorige solo-album die hier bijzonder goed in de smaak viel, ook beter dan de laatste The Pineapple Thief albums.
Zou het hem dat weer lukken met zijn nieuwe album? Het antwoord is overtuigend "Ja!"

Alicia verwoordt het wat mij betreft erg treffend met de term liedjessmid. Het klinkt allemaal niet erg ingewikkeld, maar doordat het zulke mooie liedjes zijn, weet hij je toch steeds weer naar het puntje van de stoel te trekken bij elke beluistering. Mooie melodieën en sterke composities, waarin er niet heel veel lijkt te gebeuren, maar toch meer dan genoeg om het spannend en afwisselend te houden. Sterker nog, om je helemaal in op te laten gaan.

Ik zou het niet beslist onder de noemer prog willen scharen. Gek genoeg roept het qua gevoel, vooral op het gebied van de composities en melodieën wel wat associaties op met Neil Finn van Crowded House. Maar goed, dat kan goed aan mij liggen.

Hoe dan ook, bijzonder sterk album!

stem geplaatst