De ondergewaardeerdheid van George Harrison begint wat mij betreft teveel een eigen leven te leiden. Ik denk dat hij binnen de context van The Beatles het beste gedijde. Deze kwaliteiten heeft hij in zijn vroege solowerk meegenomen. All Things Must Pass is een heel goed album wat zich kan meten met de eerste soloalbums van John en Paul (ik trek de productie alleen zo slecht...) alleen wat mij betreft heeft hij daarna nooit meer dat niveau gehaald. Slecht is het werk wat erop volgde allerminst, maar heeft hij nummers gemaakt vergelijkbaar met de klasse van Here Comes the Sun, Something, Taxman, The Innerlight, WMGGW, Piggies etc.? Ik denk van niet.
Binnen The Beatles hadden ze hem inderdaad meer ruimte moeten geven vanaf Sgt. Pepper: Only a Northern Song, The Inner Light, Old Brown Shoe, Not Guilty, Circles, Sour Milk Sea, All Things Must Pass, I Live For You. Allemaal goede nummers, elk nummer met zijn eigen twist, en misschien wel beter dan het werk van de anderen (ik moet zelf nog overtuigd worden...)
Maar:
a. Door de chemie tussen en competitiedrang van deze heren is hij in positieve zin beïnvloed, maar daar heeft hij nooit écht deel van weten uit te maken.
b. De productiviteit (die imo vrijwel altijd kwaliteit betekende!) van John en Paul heeft hij niet kunnen bijbenen in zijn Beatlestijd.
c. Oké, All Things Must Pass was een bevrijding voor George, niet voor niets een driedubbelaar, maar als ie zoveel creativiteit in zich meedroeg waarom niet zelf de stekker er uit trekken, en waarom pas wachten tot 1970 en tot Paul McCartney dit deed.
d. Het feit dat The Beatles vanaf Sgt. Pepper nog relevantie behielden is wat mij betreft voornamelijk te danken aan Paul McCartney (oh ja, ik moet en George Martin niet vergeten...). Ik geloof niet dat zowel John als George hier energie noch inspiratie voor hadden. De concepten van zowel Pepper, Magical Mystery Tour, Abbey Road als Let It Be komen uit de koker van Paul. Weliswaar zorgden de andere leden voor hun, niet onbelangrijke, 'lichaamsdelen', maar het perfectionisme, het oog voor detail, zijn blijvende ambitie en vernieuwingsdrang zijn zonder twijfel het hart geweest voor de niet onverdienstelijke laatste jaren van de band. George Harrison heeft hier bouwstenen aan bijgedragen maar zonder de drive van Paul geloof ik niet dat George creatief gezien tot zulke hoogten zou stijgen. Nummers als Piggies en Something vind ik zelfs overduidelijk beïnvloed door Paul...
Nu moeten jullie allemaal niet denken dat ik een hekel heb aan George Harrison, absoluut niet: Here Comes the Sun staat in mijn Top 10 all-time Beatle-nummers en mijn favoriet ondergewaardeerd nummer komt ook van zijn hand (Long, Long, Long), alleen ik vind juist dat zijn 'dark horse'-karakter teveel wordt gecultiveerd. Het gaat zelfs zover op dit forum dat op All Things Must Pass op een enkele 'driester' na, negatieve commentaren praktisch ontbreken...
Mijn betoog vliegt behoorlijk off-topic maar om dit terug te koppelen naar Abbey Road. Het epische karakter van Kant B was het geesteskind van McCartney en Martin, of zoals
wikipedia zegt:
he climax of the album is the 16-minute medley consisting of several short songs, both finished and unfinished, blended into a suite by McCartney and Martin. Bij deze medley plagieert Harrison bovendien opzichtig zijn eigen gitaarlijn, zoals ik bij
Cream - Goodbye al heb vermeld en wat ik stiekem toch een beetje jammer vind...