bikkel2 schreef:
Steve Hackett uiteindelijk weg en dan blijven er inderdaad drie over.
Nu was Hackett wel een herkenbare technisch uitstekende gitarist en gefrustreerd geraakt dat zijn bedenksels kennelijk onvoldoende gehoord werden, besloot hij net als Peter Gabriel zich op het gladde ijs van soloartiest te begeven.
Hoe dan verder, dat was wel even een dingetje natuurlijk.
Er zijn wat audities geweest, maar uiteindelijk werd de oplossing wederom intern gevonden. Rutherford in een dubbelrol als gitarist/ bassist.
Een solist is Rutherford echter niet, dus krijgt Tony Banks nog meer de ruimte op dit album.
In basis een logische opvolger van Wind & Wuthering uiteindelijk.
Het is vooral degelijk, toch ook wel fris en met name de 1e helft is vrij sterk. Veel power, vernuft, maar wel wat bombastischer. Maar dit is verklaarbaar omdat Banks alle registers open gooit.
Was daar met Hackett meer balans, Rutherford's gitaar bijdragen zijn vooral begeleidend, functioneel en meer in riffvorm. Zijn baspartijen vallen bij wijze van spreken meer op.
De 2e helft is wat minder verheffend. Muzikaal overigens voorbeeldig, maar met name Many Too Many en Say It's Allright Joe zijn niet persé slecht, maar ook niet bijzonder memorabel. Een poppyer geluid, wat simpeler ook.
The Lady Lies lijkt een folksong in structuur, maar het trio geeft het een frivole prog draai.
Blijft de single en uiteindelijk bekendste song Follow You Follow Me over als slotsong.
Beetje dreinerig zoals bekend, maar het heeft ook wel een sympathieke vibe. Het werd dan ook een hitje.
Conclussie: Net even wat minder impact dan de voorganger, maar Genesis als trio valt zeker niet tegen hier. De eerste 5 songs zijn echt sterk en Burning Rope is wat mij betreft een classic.
Tuurlijk is het wennen zonder de subtiliteit van Hackett.
Eén en ander komt wat logger over. Echter als doorstart is het een verdomd aardig album.
Ook voor mij. Door deze plaat ben ik de band Genesis meer gaan verkennen én terechtgekomen bij hun eerder werk. En zo progressieve rock leren kennen en waarderen .... Dus dit blijft voor mij toch een belangrijk plaatje.