menu

Genesis - ...And Then There Were Three... (1978)

mijn stem
3,60 (358)
358 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock
Label: Charisma

  1. Down and Out (5:25)
  2. Undertow (4:47)
  3. Ballad of Big (4:47)
  4. Snowbound (4:30)
  5. Burning Rope (7:07)
  6. Deep in the Motherlode (5:14)
  7. Many Too Many (3:30)
  8. Scenes from a Night's Dream (3:30)
  9. Say It's Alright Joe (4:18)
  10. The Lady Lies (6:05)
  11. Follow You Follow Me (3:59)
totale tijdsduur: 53:12
zoeken in:
avatar van Metal-D78
3,5
Gisteren nog maar eens beluisterd. De 2007-versie. Wat hierboven al wordt aangegeven, fijn melancholisch, amper gitaar en vooral veel Banks. Lekkere plaat voor bij (niet in) de open haard.

avatar van lennert
4,5
Het eerste album zonder Hackett bevat alsnog een aantal van de mooiere stukjes muziek die de band ooit heeft neergezet. Rutherfrod mag terecht trots zijn op zijn partij op Burning Rope, aangezien de gitaarsolo in combinatie met het bombastische toetsenwerk een waar hoogtepunt op het album is. Ook nog steeds een lekker progressieve songstructuur. Opener Down And Out voelt ook nog proggy en bovenal nog vrij stevig. Deep In The Motherlode is voor mij ook een spannende track, waarbij wederom toetsen en overstuurde gitaren een prachtige geluidsmuur vormen. Het is niet per se 'heavy', maar de sound voelt constant vol en heeft daardoor impact. Hackett's gitaarwerk was vanzelfsprekend steviger, maar ik ben fan van hoe de band hier alsnog een zware sound kan neerzetten. Scenes From A Night's Dream is dromerig (terecht) en frivool.

Grappig hoe de twee meest toegankelijke nummers (Many Too Many, Follow You Follow Me) dus eigenlijk niet echt toe te dichten zijn aan Collins. Ik had ergens altijd begrepen dat vooral laatste nummer het 'einde' zou inluiden en dat dit vooral Collins' schuld zou zijn geweest. Nu dan, het nummer zelf is helemaal geen ramp, maar als ik zie dat de Rutherford de tekst heeft geschreven en de band gezamenlijk de songstructuur uitwerkte, dan vraag ik me af of die 'teloorgang' toch niet gewoon een group-effort was. Hoe dan ook, voorlopig beledigt het me niets. Helemaal niet als er nog een monsterlijk goede track als The Lady Lies aan het einde komt. Wat een weergaloos basspel! En Phil Collins geeft hier voorlopig zijn beste zangprestatie.

De algemene sound doet me wederom denken aan hoe Rush in de jaren '80 synthesizers en een wat killere gitaarsound combineerde. Nu is Signals een van mijn favoriete Rush-albums en ik merk dat ik wederom wat overeenkomsten hoor. Grappig, al voelt het niet alsof Lee/Lifeson/Peart nu echt letterlijk bezig waren met het kopieren van Genesis. Het voelt gewoon als een logische ontwikkeling. De eindscore en voorlopige plaatsing in de lijst zal dan ook wel als een shock aankomen bij de die-hardfans, maar ik kan niet anders dan houden van dit album.

Tussenstand:
1. Nursery Cryme
2. Wind & Wuthering
3. Selling England By The Pound
4. A Trick Of The Tail
5. The Lamb Lies Down On Broadway
6. ...And Then There Were Three
7. Foxtrot
8. Trespass
9. From Genesis To Revelation

avatar van RuudC
4,0
Ik vermoed dat ik de invloed van Hackett onderschat heb. ...And Then There Were Three... is toch weer een behoorlijk andere plaat van Wind & Wuthering. Die en A Trick Of The Tail waren als gesneden koek, maar hier moet ik toch echt weer even aan de sound wennen. Op het eerste gehoor klinkt het album vrij simpel. Bij het herluisteren stijgt de waardering wederom en valt op dat de songs toch wel weer goed in elkaar steken. Zo toegankelijk is het dus niet. Ik kan me wel goed voorstellen dat er hier fans afgehaakt zijn. Soms gaat het me ook wel te ver, zoals op het heel zoetsappige Follow You Follow Me. Maar toch staan er in de vorm van o.a. Snowbound en Burning Rope ook heel genietbare stukken op. Een krappe vier sterren uiteindelijk.

Tussenstand:
1. Selling England By The Pound
2. Nursery Cryme
3. A Trick Of The Tail
4. Winds & Wuthering
5. The Lamb Lies Down On Broadway
6. Foxtrot
7. Trespass
8. ...And Then There Were Three...
9. From Genesis To Revelation

Misterfool
RuudC schreef:
Ik vermoed dat ik de invloed van Hackett onderschat heb. ...And Then There Were Three..

Alleen speelt Hackett hier al niet meer mee.
De muziek is hierdoor gelijk een stuk minder pastoraal en de nadruk komt veel meer op het toetsenspel te liggen. Het levert prima muziek op, maar de nummers missen een zekere wisselwerking die de composities zo spannend maakten op de voorgaande albums.

avatar van RuudC
4,0
Weet ik. Daarom vind ik de titel van deze plaat eigenlijk wel grappig. Ik bedoelde te zeggen deze plaat duidelijk anders klinkt dan de vorige twee. Vandaar dat ik zei dat ik Hackett waarschijnlijk onderschat heb en een dikkere vinger in de pap had dan ik vermoed.

Misterfool
Ah, dan heb ik u enkel verkeerd begrepen.
Mea Culpa.

4,0
Mmmm,

Dit was destijds de eerste LP dat ik van Genesis kocht. Maar toen en nu nog steeds een boontje voor deze LP. Uiteraard is de "Peter Gabriel" Genesis periode ongelofelijk veel beter , maar deze blijft nog altijd een latere Genesis klassieker...………..

avatar van BoyOnHeavenHill
3,5
Een logische en weloverwogen stap richting kortere songs met klassiekere structuur, en kwalitatief niet veel minder dan z’n voorgangers, zeker niet wat betreft kant 1 waar mijn drie aangevinkte nummers (Undertow, Snowbound en Burning rope) op staan. De tweede helft vind ik wel wat minder, met bijvoorbeeld het flauwe ritme van Deep in the motherlode en de taaie synthesizersolo van The lady lies, maar ook daar wordt het nooit echt slecht, en sowieso klinkt het allemaal als een klok dankzij de overtuiging van met name toetsen en drums en de assertiviteit van de zang – een nummer als Ballad of Big stelt niet zo veel voor, maar het krachtige orgel en de power van het drumwerk maken er toch iets bijzonders van. Voor mij als liefhebber-van-Genesis-oude-stempel hoort deze plaat zeker nog in het klassieke rijtje thuis.

5,0
Na lange tijd weer eens beluisterd. Heeft niet dat bijzonder van The Lamb en Selling, maar wel heerlijk verteerbaar, zeker door het toetsenwerk.

5,0
SluijterP schreef:
Na lange tijd weer eens beluisterd (remastered). Heeft niet dat bijzonder van The Lamb en Selling, maar wel heerlijk verteerbaar, zeker door het toetsenwerk.
Ben net weer aan het eind van Burning Rope, wat een geweldige song is dat toch! En dan verder met Deep in the motherlode, heerlijk! Was in gedachten een 4*, zetten na het halve album toch een 4,5. Maar nu, na complete herbeluistering een voor mij zeldzame 5*. Ook al zullen weinige fans het met me eens zijn, ik geniet!

4,0
SluijterP schreef:
(quote)
Ben net weer aan het eind van Burning Rope, wat een geweldige song is dat toch! En dan verder met Deep in the motherlode, heerlijk! Was in gedachten een 4*, zetten na het halve album toch een 4,5. Maar nu, na complete herbeluistering een voor mij zeldzame 5*. Ook al zullen weinige fans het met me eens zijn, ik geniet!



Alleen Follw You Follow me en Say it's allright Joe hadden ze beter weg kunnen laten daarom van mij niet het volle pond. Ook ik mis toch wel het Hackett geluid daarom is Banks prominent aanwezig op dit album.

avatar van meesterdch
Ik heb dit album de laatste weken ook weer veel geluisterd door de drum cover video's van Niko Becker. Mijn waardering, zeker ook voor het geweldige drumwerk van Phil Collins, is daardoor enorm toegenomen. Dit is voor mij echt toch nog wel prog en je hoort echt de links met de twee albums daarvoor. Ik vind ook dat daar waar Rutherford soleert hij dat prima doet. Maar vooral zijn baswerk is hier echt heel fenomenaal. Zeker de opener heb ik sindsdien weer veel op gehad.

Genesis - Down And Out Drum Cover (High Quality Sound) - YouTube

avatar van rkdev
4,5
meesterdch schreef:
Ik heb dit album de laatste weken ook weer veel geluisterd door de drum cover video's van Niko Becker. Mijn waardering, zeker ook voor het geweldige drumwerk van Phil Collins, is daardoor enorm toegenomen.
Super gaaf filmpje inderdaad. Nooit zo in de gaten gehad dat deze drumpartij zo complex was. Tof om te zien.

avatar van FrodoK
3,5
Deze eindelijk ook aangeschaft. Ik kende hem al wel, maar ik duik er nu pas echt in. Ik voel wel dat hij meer tegen ATOTT en W&W aanleunt dan tegen Duke. In die zin echt de laatste plaat van Genesis 2.0 voordat de echt 'commerciële' platen kwamen.
Een boel leuke ideeën, maar sommige voelen net even niet genoeg uitgewerkt.
Zwaar geluid, dat wel. Ik moest echt even wennen, er komt wel heel veel op je af aanvankelijk. Maar als de herkenning wat op begint te spelen valt er toch wel het één en ander te genieten aan deze plaat. Ik ben positiever gestemd dan voorheen

avatar van bikkel2
4,0
Steve Hackett uiteindelijk weg en dan blijven er inderdaad drie over.
Nu was Hackett wel een herkenbare technisch uitstekende gitarist en gefrustreerd geraakt dat zijn bedenksels kennelijk onvoldoende gehoord werden, besloot hij net als Peter Gabriel zich op het gladde ijs van soloartiest te begeven.
Hoe dan verder, dat was wel even een dingetje natuurlijk.
Er zijn wat audities geweest, maar uiteindelijk werd de oplossing wederom intern gevonden. Rutherford in een dubbelrol als gitarist/ bassist.
Een solist is Rutherford echter niet, dus krijgt Tony Banks nog meer de ruimte op dit album.
In basis een logische opvolger van Wind & Wuthering uiteindelijk.
Het is vooral degelijk, toch ook wel fris en met name de 1e helft is vrij sterk. Veel power, vernuft, maar wel wat bombastischer. Maar dit is verklaarbaar omdat Banks alle registers open gooit.
Was daar met Hackett meer balans, Rutherford's gitaar bijdragen zijn vooral begeleidend, functioneel en meer in riffvorm. Zijn baspartijen vallen bij wijze van spreken meer op.
De 2e helft is wat minder verheffend. Muzikaal overigens voorbeeldig, maar met name Many Too Many en Say It's Allright Joe zijn niet persé slecht, maar ook niet bijzonder memorabel. Een poppyer geluid, wat simpeler ook.
The Lady Lies lijkt een folksong in structuur, maar het trio geeft het een frivole prog draai.
Blijft de single en uiteindelijk bekendste song Follow You Follow Me over als slotsong.
Beetje dreinerig zoals bekend, maar het heeft ook wel een sympathieke vibe. Het werd dan ook een hitje.

Conclussie: Net even wat minder impact dan de voorganger, maar Genesis als trio valt zeker niet tegen hier. De eerste 5 songs zijn echt sterk en Burning Rope is wat mij betreft een classic.
Tuurlijk is het wennen zonder de subtiliteit van Hackett.
Eén en ander komt wat logger over. Echter als doorstart is het een verdomd aardig album.

4,0
bikkel2 schreef:
Steve Hackett uiteindelijk weg en dan blijven er inderdaad drie over.
Nu was Hackett wel een herkenbare technisch uitstekende gitarist en gefrustreerd geraakt dat zijn bedenksels kennelijk onvoldoende gehoord werden, besloot hij net als Peter Gabriel zich op het gladde ijs van soloartiest te begeven.
Hoe dan verder, dat was wel even een dingetje natuurlijk.
Er zijn wat audities geweest, maar uiteindelijk werd de oplossing wederom intern gevonden. Rutherford in een dubbelrol als gitarist/ bassist.
Een solist is Rutherford echter niet, dus krijgt Tony Banks nog meer de ruimte op dit album.
In basis een logische opvolger van Wind & Wuthering uiteindelijk.
Het is vooral degelijk, toch ook wel fris en met name de 1e helft is vrij sterk. Veel power, vernuft, maar wel wat bombastischer. Maar dit is verklaarbaar omdat Banks alle registers open gooit.
Was daar met Hackett meer balans, Rutherford's gitaar bijdragen zijn vooral begeleidend, functioneel en meer in riffvorm. Zijn baspartijen vallen bij wijze van spreken meer op.
De 2e helft is wat minder verheffend. Muzikaal overigens voorbeeldig, maar met name Many Too Many en Say It's Allright Joe zijn niet persé slecht, maar ook niet bijzonder memorabel. Een poppyer geluid, wat simpeler ook.
The Lady Lies lijkt een folksong in structuur, maar het trio geeft het een frivole prog draai.
Blijft de single en uiteindelijk bekendste song Follow You Follow Me over als slotsong.
Beetje dreinerig zoals bekend, maar het heeft ook wel een sympathieke vibe. Het werd dan ook een hitje.

Conclussie: Net even wat minder impact dan de voorganger, maar Genesis als trio valt zeker niet tegen hier. De eerste 5 songs zijn echt sterk en Burning Rope is wat mij betreft een classic.
Tuurlijk is het wennen zonder de subtiliteit van Hackett.
Eén en ander komt wat logger over. Echter als doorstart is het een verdomd aardig album.


Ook voor mij. Door deze plaat ben ik de band Genesis meer gaan verkennen én terechtgekomen bij hun eerder werk. En zo progressieve rock leren kennen en waarderen .... Dus dit blijft voor mij toch een belangrijk plaatje.

4,0
@bikkel 2 goed neergezet!! Hackett miste ik echt heel erg! Zijn sounds was voor een groot deel de Genesis sound

avatar van FrodoK
3,5
Voor mij is dit juist één van de laatste die ik echt ontdek. Grappig!
De plaat verbindt (logischerwijs) de oude en de nieuwe Genesis aan elkaar. Het leuke is dat ik mede daardoor die 'nieuwe' periode nu aan het herwaarderen ben, dus ook Duke en Abacab. Op die albums gebeuren toch ook nog heel leuke dingen. Jammer dat de suites de albums niet gehaald hebben, maar zeker wel begrijpelijk.

5,0
the lady lies: wat een prog pareltje

avatar van meneer
Ergens in 2015... Bij dit album:
meneer schreef:
Toen ik deze lp kocht ( jaja, vinyl, ik weet het) was ik een beginnend puber en flink verliefd. Deze muziek was daarbij dragend en zwaar aansprekend om allerlei fantasieën van mijn verkering volledig te beleven. Toen het wichtje mij dan ook na 3 weken vertelde dat het 'uit' was heb ik het album nog een paar keer beluisterd maar uiteindelijk in een vergeethoek weggelegd. Elk nummer was te gevoelig geworden voor deze jongen..

Gisteren nog een kleine verwijzing naar dit bericht in de onvolprezen Prog Ladder 2022. Maar vanochtend luisterde ik, na gisteren, weer een keer naar Ballad of Big en mijn beste meesterdch, ik denk dat ik voor het eerst het nummer echt goed hoorde zonder de herinneringen/gevoelens van midst-jaren 80. En dat was eigenlijk best prettig. Ook wel vreemd want ik ken de band van vele albums maar vandaag het nummer beluisterd zoals het (ws) bedoeld was.

Leonidas5
Zonder twijfel de topper in het oeuvre van Genesis, ongeacht wat de zogenaamde kenners vinden. De afwezigheid van Hackett wordt opgevangen door Rutherford en de collectie songs is om van te smullen. Niet voor niets was dit hun commerciële doorbraak en zorgde de plaat voor vele nieuwe fans. Prachtige muziek beginnend met de vreemde tempowisseling van down and out met een prachtige flow die kenmerkend is voor een topalbum. Het ontroerendste nummer blijft voor mij say its allright Joe en met na de afsluitende hit follow you follow me realiseer je je wow. Wat een album. Wat een muzikanten! 5 sterren uiteraard

5,0
Ik wil toch nog eens pleiten voor een herwaardering van dit geniale album. Compactere progrock dan voorheen, gevat in ijzersterke songs met prachtig toetsenspel vooral, en met veel variatie. Was een groot commercieel succes, vooral ook door de briljante hitsingle. Voor elke afhaker kwamen er 100 fans bij. Dik 5 sterren naar mijn oordeel, briljante , betoverende plaat.

avatar van Twinpeaks
3,5
Best aardige plaat , goede songs en Collins zingt prima. Luistert prettig weg . Mooiste track vind ik hier Burning Rope en ook The Lady Lies krijt een ster. Voor de rest een degelijke plaat en de opmaat voor het megasucces dat zou volgen. 3 en halve ster.

5,0
de opmaat van een andere genesis periode volgde idd hierna: zeker niet niet te vergelijken met de periode tot en met deze LP (nou ja duke ook, want die vind ik ook magistraal)

5,0
Ik las ergens een mooie omschrijving van dit album: "het mooiste popalbum ooit wat een prog liefhebber zich kan wensen". Waarvan akte.

Gast
geplaatst: vandaag om 10:07 uur

geplaatst: vandaag om 10:07 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.