menu

Grease (1978)

mijn stem
3,02 (246)
246 stemmen

Verenigde Staten
Pop / Score
Label: RSO

  1. Frankie Valli - Grease (3:26)
  2. John Travolta en Olivia Newton-John - Summer Nights (3:37)
  3. Olivia Newton-John - Hopelessly Devoted to You (3:05)
  4. John Travolta en Olivia Newton-John - You're the One That I Want (2:50)
  5. John Travolta - Sandy (2:36)
  6. Frankie Avalon - Beauty School Drop Out (4:00)
  7. Stockard Channing - Look at Me, I'm Sandra Dee (1:41)
  8. John Travolta - Greased Lightning (3:14)
  9. Cindy Bullens - It's Raining on Prom Night (2:52)
  10. Alone at the Drive-In Movie (2:25)
  11. Sha Na Na - Blue Moon (2:23)
  12. Sha Na Na - Rock N' Roll Is Here to Stay (2:03)
  13. Sha Na Na - Those Magic Changes (2:18)
  14. Sha Na Na - Hound Dog (1:25)
  15. Sha Na Na - Born to Hand Jive (4:40)
  16. Sha Na Na - Tears on My Pillow (2:04)
  17. Louis St. Louis en Cindy Bullens - Mooning (2:16)
  18. Cindy Bullens - Freddy My Love (2:48)
  19. Louis St. Louis - Rock N' Roll Party Queen (2:12)
  20. Stockard Channing - There Are Worse Things I Could Do (2:23)
  21. Olivia Newton-John - Look at Me, I'm Sandra Dee [Reprise] (1:31)
  22. John Travolta en Olivia Newton-John - We Go Together (3:00)
  23. Love Is a Many Splendored Thing (1:23)
  24. Frankie Valli - Grease [Reprise] (3:24)
totale tijdsduur: 1:03:36
zoeken in:
avatar van niethie
2,5
Heb de film Grease vroeger meerdere malen gezien en er is een periode geweest dat ik hem erg leuk vond en uiteraard vond ik de liedjes ook erg leuk, vandaag de dag vind ik het echter veels te zoetsappig allemaal, begrijp me niet verkeerd er staan nog steeds een aantal zeer leuke nummertjes op en stiekem vind ik het nog wel een leuk plaatje maar over het algemeen is het mij wat te truttig, enkel leuk als jeugdsentiment.

2,5 sterren

stuart
Een paar goede/mooie liedjes, met name You're The Want That I Want met die lekkere baspartij. Met het titelnummer duik ik zo weer in mijn lagere schooltijd herinneringen. Voor de rest niet erg bijzonder, misschien wel af en toe aardig voor de liefhebber van de 'oude' muziek nummers.

Verschrikkelijk die muziek. Doet me denken aan de discoperiode. Het enige positieve is dat ik gek was van Olivia Newton John. Heel wat natte dromen van gehad.

Father McKenzie
Ik begrijp de meeste kritieken echt niet op deze muziek; Dit is een musical die zich afspeelt in de fifties, en de muziek die hier te horen is refereert erg aan de jaren vijftig (Sha-Na-Na bijvoorbeeld).
En voor de rest staan er grote dijken van hits op van Olivia NJ en John Travolta, partysongs eigenlijk.
Nou ja, deze plaat heeft hier op de site blijkbaar de kaas gegeten, ik snap er geen donder meer van.

Dit is supercommercieel, geheel akkoord, maar dit is wèl degelijk gemaakt, en hier staan echt leuke dingen op.

LucM heeft het tenminste nog wat begrepen!

stuart
Father McKenzie schreef:
Ik begrijp de meeste kritieken echt niet op deze muziek; LucM heeft het tenminste nog wat begrepen!

Jullie zijn wel een beetje de Nestors op deze site, maar jullie hebben hebben het natuurlijk niet altijd bij het rechte eind , heren.

Hoeft ook niet, stuart., het is mijn persoonlijke mening en die wijkt nogal eens af van de grotere massa. En bij de gratie van die verschillen ontstaan soms best leuke en boeiende dicussies.

stuart
Alhowel jij ook een Nestor bent (positief bedoeld) bedoelde ik bij dit album niet jou, voor de duidelijkheid.

Qua leeftijd leeftijd lig ik voor op Father McKenzie, maar ik zie mezelf ook niet als nestor. Maar als ik terugdenk aan de Greaseperiode zag ik (op foto's) nog redelijk jong en fruitig uit. Vergane glorie, zullen we maar zeggen, evenals Grease. Ik zag trouwens pas nog ergens een foto van Olivia. Mijn dromen zijn een stiuk minder nat geworden

avatar van LucM
3,5
Een meesterwerk is dat niet, maar "You're the One That I Want" en "Hopelessly Devoted to You" zijn toch wel klassiekers die eeuwig fris klinken en ook de titelsong vind ik erg geslaagd.
De 50's-covers (o.a. door Sha-Na-Na) zijn tenslotte goed uitgevoerd. Dit album heeft totaal niets met disco te maken, maar met de 50's rock'n roll en is duidelijk een retro-album. De jaren '50 waren in die tijd erg in en dit album en film paste daar perfect bij, vandaar het enorme succes.

Stijn_Slayer
Ik vind het verschrikkelijk, al die flauwe liedjes. De film vond ik ook al oersaai.

stuart
Dat mag, Stijn. Mischien speelt ook mee dat je in een andere tijd bent opgegroeid en er sowieso niets mee hebt.

Stijn_Slayer
Dat speelt denk ik ook een rol ja.

2,5
ik vind dit album ook niet echt heel goed. Maar deze is ook niet echt van mij tijd. Er zijn wel een paar bekende nummers die ik goed vind.

avatar van Serpico
4,5
Fantastisch

BUT NOW THERE'S NOWHERE TO HIDE
SINCE YOU PUSHED MY LOVE ASIDE!
I'M MAD IN MY HEAD
HOPELESSLY DEVOTED TO YOU
HOPELESSLY DEVOOOOTED TO YOU!

Supergrappige liedjes, vooral bij Look At My I'm Sandra Dee moet ik iedere keer weer lachen. De rest swingt heerlijk de pan uit, van de meezingers als You're The One That I Want tot dat hele mij tot voor kort onbekende middenstuk van dit album (You ain't nothing but a hound dog!). John Travolta en Olivia Newton-John hebben prachtige stemmen hiervoor, dat hele simplistische gedoe over de liefde is gewoon briljant en dat einde met Love Is A Many Splendored Thing is bijna ontroerend. Geweldige soundtrack die je kunt blijven en blijven luisteren. De liedjes zijn niet voor niets algemeen erfgoed geworden.

4,5*

avatar van bikkel2
3,5
Het is vaak zoiets van ; Mag ik dit wel leuk vinden .

Zo ging het met ABBA ook vroeger op school . Een echte vent keek wel uit om van dat soort muziek te houden . Later besef je pas hoe knap die muziek inelkaar zit .
Met Grease ging ik wel om . Die hele jaren 50 stijl vond ik eigenlijk best cool . Vetkuiven , leren jasjes . Het hele idee eromheen sprak mij wel aan .
Een musicalfan ben ik overigens nooit geworden . Ik was 10 jaar toendertijd . Queen was het helemaal maar dit vond ik gewoon leuk .

avatar van Madjack71
Deze film dankte zijn succes m.i met name aan het enthousiasme en charisma tussen de acteurs tijdens het maken ervan. Daarnaast natuurlijk een flink portie jaren vijftig nostalgie, toen alles nog zo anders leek.
Grease is een klassieker gebleken, dat niet makkelijk te evenaren bleek, getuige ook het slappe slappe Grease 2.
De mooiste nummers van deze dubbel lp vind ik zelf toch de bekendste ervan, vooral die met Travolta en Newton-John. Daarnaast zijn de liedjes van Travolta ook leuk..en god zegen de greep, destijds heb ik ook een roze lp van hem gekocht, met diezelfde Sandy en GreaseD Lightning erop, de rest was nog zoeter als een roze koek.
Wat ook nog okee is zijn Franki Valli en Frankie Avolon. Met Sha-Na-Na heb ik niet veel, destijd met Woodstock ook al niet.

avatar van master-rens
3,0
Er zitten erg gave nummers op dit soundtrack album, maar sommige nummers vind ik wat saai.
Musical met beeldmateriaal is trouwens ook erg vermakelijk.
Gaat niet snel vervelen.

avatar van deric raven
3,5
Mijn eerste echte elpee.
Er waren al albums gekocht van Disney tunes en Vader Abraham en de Smurfen.
Maar ik wilde de muziek hebben die aan de andere kant van de muur gedraaid werd.
Boven mijn bed hing op het plafond een vergeelde uitgescheurde poster uit de Micro gids.
Op de kermis gewonnen buttons op een goedkoop spijkerjasje.
Grease is the word.
Hoe leg je als vijfjarige kleuter nou uit welke muziek je wilt hebben.
Daar had ik toch echt het oudere buurmeisje voor nodig.
Samen naar de lokale platenboer.
Trots op mijn eerste aankoop.
Al was het geld door ouders toe gestopt.
Olivia en John waren mijn idolen.
De meest coole personen op aarde.
Overal klonk muziek uit deze film.
Bij de slager, kapper en bakker.
Iedereen zong het mee.
Een nieuwe wereld openbaarde zich.
Het ultieme universele gevoel.
John Travolta was mijn Elvis Presley.
Frankie Valli opper Beatle John Lennon.
Rock & Roll op kleuterschool nivo.
Er was nog geen K3 of Justin Bieber.
Het toneelstukje werd nog opgevoerd door echte acteurs.
Dit zijn de eerste stappen.
Nog regelmatig zou ik vallen.
De ene tieneridool na de andere.
Dolly Dots, Madonna, Paul Young, Doe Maar en Duran Duran.
Allen staarden naar mij.
Vanuit de muren van een kinderkamer.
Oorsprong van de verslaving van een muziekliefhebber.

avatar van musiquenonstop
3,0
Was mijn eerste bioscoopervaring op mijn zesde. De soundtrack werd daar ter plaatse aangeschaft, en met twee oudere zussen was er geen ontkomen aan.
Op een gegeven moment heb je het allemaal zo vaak gehoord, dat wanneer je het niet meer hoort, dan ga je het zelf maar draaien.

Eindresultaat, ik kan elk nummer wel waarderen, het geeft je een brede muzieksmaak, en sommige nummers geven je gratis het beeld er nog bij ook in je hoofd

avatar van blaauwtje
3,5
Pure jeugdsentiment, de meiden uit de klas liepen weg met JT, de jongens uiteraard op ONJ.

Voor de leuke herrinering(want daar is muziek toch voor gemaakt, het markeert bepaalde punten in je leven een deze plaat hoort daar cker bij ) een 3.5

avatar van musiquenonstop
3,0
Jeugd.... ja lang geleden... vroeger was alles beter (de muziek wel) zeggen ze. Maar de cd's en ipod's van nu zijn toch wel heel erg handig. Er schoot me net een beeld door het hoofd van een rose varken. Iedereen die de lp heeft gehad snapt wel wat ik bedoel. Ik heb dat varken eigenlijk nooit op een andere plaat dan deze gezien.

avatar van Dibbel
Ook soms een rood varken.
Polydor is ook niet het originele label, dat is RSO (Robert Stigwood Organisation).
Robert Stigwood was (is) een bekende impresario en entertainment-entrepreneur.
Dat label heeft het varken als logo.
Ook te zien op platen van de Bee Gees, Eric Clapton, Yvonne Elliman en nog een paar.
En op deze dubbel-LP inderdaad, die ik nog steeds heb.

avatar van tbouwh
3,5
Leuke soundtrack, van een vrolijke en tijdloze film. Herbergt enkele klassiekers, zoals You´re the One That I Want, Summer Nights, Greased Lightning en Hopelessly Devoted to You. Opfleurende musicalnummers, die na ruim 30 jaar nog steeds hun waarde niet verloren hebben. De rest van de cd is een aaneenschakeling van ( grotendeels ) korte, vrolijke songs, waardoor je je nooit gaat vervelen. Een klassieker, 3,5*

avatar van tbouwh
3,5
friday the 13 th schreef:
Weet iemand of het liedje van het schoolbal hier ook opstaat. Ik dacht dat in het liedje de tekst: "how low van you go " voorkomt.

Ik heb deze cd voor 2 € in mediamarkt gekocht ( een dubbel cd met John Travolta's album erbij)


Das Born to Hand Jive, die staat er idd op

Hendrik68
Wat leuk dat dit album ook nog eens onder de aandacht komt. Ik had nog niet gestemd, maar ken hem uit mijn hoofd. Klassiek album waarvan het wellicht wel handig is als je de tijd waarin dit werd uitgebracht enigszins hebt meegemaakt. Al zou dat in mijn ogen niet zo heel veel uit mogen maken. Ik was ook nog maar 10, de muziek hoorde ik op de radio, de film zag ik pas jaren later. Heb de film inmiddels vele malen gezien. Hoewel het verhaal natuurlijk flinterdun is word ik er elke keer weer vrolijk van en dat komt mede door de muziek. Ik denk dat er van weinig films zo veel hits afgekomen zijn. Dat is geen garantie voor kwaliteit, maar zegt toch wel iets denk ik. Dat dit album niet boven de 3 sterren uitkomt vind ik teleurstellend en ook niet terecht. Zelden pasten filmen muziek zo mooi bij elkaar.

avatar van Lura
Kan me voorstellen dat je als je in die tijd 10 was, je dit mooie muziek vond, Henk. Zelf was ik al in de twintig en had ik niks met deze muziek.

avatar van Johnny Marr
2,0
Het titelnummer is een goed popnummer, en You're The One That I Want en Summer Nights zijn ook wel es leuk als je hem niet te veel hoort, maar wat is dit eigenlijk toch flauwe muziek. Ik heb getwijfeld tussen 2* en 2,5*, maar het werden er uiteindelijk toch 2,5* omdat de soundtrack ook gewoon weer eindigt waar het begonnen is: met het titelnummer.

avatar van adri1982
1,5
Dit vind ik nou echt geen leuk album. Commerciële blije overhypte kitch. Ik heb er vandaag maar eens naar geluisterd, mede omdat er vele mensen in het verleden lovend over spraken. Maar sorry hoor, dit is gewoon slecht. 'Grease' van Frankie Valli is er voor nodig om de cd van mijn 0,5 en 1,0-groepen af te houden. Vandaar dus dit lage cijfer.
Ook heb ik niet zo'n fijne herinnering aan 'You're the only one that I want'. Ik kan mij nog herinneren dat in het najaar van 2011 een toen der tijdse vriendin (A.......) van me waar ik verliefd op was, met een andere man (J...) danste op dit nummer, terwijl ik dat juist zo graag met haar wilde. Dit was op een reünie van vele reizen bij een reisorganisatie. Toen wij naderhand in een groep naar een restaurant gingen om te eten, liepen A en J omarmt naast elkaar .

Ik denk dat ik maar weer eens even 'Astradyne' van Ultravox op ga zetten om dit weer te vergeten.

avatar van musician
2,5
Zou ik worden geloofd als ik zou zeggen dat ik dit album nog nooit had gehoord, tot voor kort.
Ja, de singles zijn natuurlijk bekend.

Saturday Night Fever sprak mij aan, vanwege oud en nieuw Bee Gees werk.
Met de vrolijke jaren vijftig en dan vooral in de herhaling, in 1978 was dit al retro, heb ik maar weinig.

Ja, ik mag graag naar grote Amerikaanse auto's kijken en het was het decennium van de opkomst van rock & roll. Maar verder.
Deze muziek stemt mij ook niet vrolijk, het is nep als je het een beetje afzet wat er wél in de jaren '50 werd uitgebracht.

De romantiek, de film vertoont dansende mensen in de straten, ik kan mij daar op deze wijze helemaal niets bij voorstellen. Behalve de hits, waarmee je dan nog een "hitparaderelatie" mee hebt opgebouwd, is de rest erg magertjes, bitterzoet en veel te glad.

Maar ik kan niet anders dan erkennen dat Grease de grote hit van 1978 was. 5 singles dus in de Top 10, de LP wekenlang op één en uiteindelijk ook het meestverkochte album van het jaar. En dat betekende in aantallen toen nog echt veel.

Ik wil het heel erg graag tegen die tijd nog afzetten en in bescherming nemen. Maar eigenlijk was de oubolligheid van het album al troef in 1978.
En dat was bij voorganger en generatiegenoot Saturday Night Fever absoluut niet het geval, dat kan nu nog steeds worden gezien als een regulier Bee Gees album met wat andere bands als rare eenden daar tussen.

avatar van dazzler
3,0
musician schreef:
Deze muziek stemt mij ook niet vrolijk, het is nep als je het een beetje afzet wat er wél in de jaren '50 werd uitgebracht.

Deze muziek verhoudt zich tot de rock and roll van de jaren 50
zoals een musical zich verhoudt tot het ware leven. Opgeklopt dus.

En vanuit die optiek kan ik deze als soundtrack van een musical nog appreciëren.
De hits waren ook terecht hits omdat het erg lekkere en meeslepende plaatjes waren.

En ze staan ook netjes vooraan in de tracklijst.

Gast
geplaatst: vandaag om 05:41 uur

geplaatst: vandaag om 05:41 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.