menu

The Cure - Seventeen Seconds (1980)

mijn stem
4,13 (1031)
1031 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock
Label: Fiction

  1. A Reflection (2:09)
  2. Play for Today (3:39)
  3. Secrets (3:19)
  4. In Your House (4:06)
  5. Three (2:36)
  6. The Final Sound (0:52)
  7. A Forest (5:55)
  8. M (3:03)
  9. At Night (5:54)
  10. Seventeen Seconds (4:01)
  11. Cult Hero - I'm a Cult Hero * (2:59)
  12. Cult Hero - I Dig You * (3:25)
  13. Another Journey by Train [Home Demo] * (3:12)
  14. Secrets [Home Demo] * (3:40)
  15. Seventeen Seconds [Live 1980] * (3:59)
  16. In Your House [Live 1980] * (3:32)
  17. Three [Studio Alt Mix] * (2:45)
  18. Cult Hero - I Dig You [Live 1980] * (3:36)
  19. Cult Hero - I'm a Cult Hero [Live 1980] * (3:21)
  20. M [Live 1980] * (2:56)
  21. The Final Sound [Live 1980] * (0:26)
  22. A Reflection [Live 1980] * (1:39)
  23. Play for Today [Live 1980] * (3:46)
  24. At Night [Live 1980] * (5:37)
  25. A Forest [Live 1980] * (6:28)
toon 15 bonustracks
totale tijdsduur: 35:34 (1:26:55)
zoeken in:
avatar van viking1
4,0
Wauw dat ik zo'n zolder had!ha.ligt daar nog meer van zulks moois?
Heb hem op cd goede cure plaat.

5,0
Destijds uit en te na besoroken door Ad Visser in Superclean Dreammachine.
Ik wist niet wat ik hoorde topalbum!!

avatar van Bluebird
4,0
Ik was ook verkocht toen A Forest op de radio te horen was. Een unieke sound, transparant, meeslepend, onheilspellend en atmosferisch. Na hun eerste 4 voortreffelijke albums was het voor mij wel over met The Cure.

avatar van ricardo
4,5
Dat is jammer blauwe vogel, want de albums erna zijn minstens net zo goed zo niet beter, vooral disintegration is echt hun Magnum epos vind ik, ander sfeertje dan doomy albums als deze faith en pornograpy, maar zeker net zo goed.

Ik zal de 4 tot 5 albums na pornograpy ook nog maar een keertje gaan checken, echt je bent er nog niet te oud voor en hebt nog alle kans.

avatar van Bluebird
4,0
Brrr, nee, echt niet. Ben van nature al een doemdenker dus te vrolijk moet het zeker niet worden met die clownoutfit, trompetjes, kammetjes en rare toestanden die daarna de kop op ging steken.

avatar van ricardo
4,5
Maar de volgende albums zijn zeker niet vrolijk hoor, hooguit misschien de top, en nog een beetje head on the door maar daarna gingen ze echt een andere koers varen vanaf kiss me kiss me kiss me, ik zou disintegration zeker nog een keer gaan beluisteren mocht je die nog niet kennen.

Eigenlijk zie ik kiss me 3x disintegration en wish wel een beetje als een soort drieluik (met disintegration als absoluut hoogtepunt) hetzelfde als deze faith en pornograpy, op de eerste 3 waren ze vooral boos, en op de latere 3 was er vooral berusting, eigenlijk net zo zwaarmoedig wel als de 3 eerdere doomy albums.

avatar van Bluebird
4,0
Zal ik zeker nog eens doen maar dan zal het beslist de sfeer en de toon van het album zelf moeten zijn die de doorslag moet gaan geven. Visueel moet ik de rest dan echt uit mijn kop verbannen.

avatar van ricardo
4,5
Bluebird schreef:
Zal ik zeker nog eens doen maar dan zal het beslist de sfeer en de toon van het album zelf moeten zijn die de doorslag moet gaan geven. Visueel moet ik de rest dan echt uit mijn kop verbannen.
de sfeer van disintegration gaat jou wel bevallen dat weet ik wel bijna zeker, kan me niet voorstellen dat jou dat album gaat tegenvallen.

avatar van Bluebird
4,0
Mijn meest magische herinneringen bewaar ik aan de circustenttoer uit '81 toen Faith in het middelpunt stond. Zoals ik ze toen heb gezien kon het daarna voor mij alleen nog maar minder worden, Maar zoals gezegd, ik zal de rest nog eens een kans geven als ik er aan toe kom. Er kwamen me toch een aantal flutsingles in de jaren 80 die me alle lust ontnamen om me nog langer aan een plaat van The Cure te wagen, maar dat terzijde.

avatar van ricardo
4,5
Dat waren waarschijnlijk singles van de albums The top en head on The door, dat waren inderdaad wat meer poppy albums. Maar de singles van disintegration vind je ook niet goed dan?

Voor mij is faith uit het doomy tijdperk hun beste album, heb het vaak geprobeerd met pornograpy, was in het begin enorm enthousiast erover maar die vind ik eigenlijk een beetje over de top, geef mij faith of disintegration maar, vind ik hun beste albums. Al mag deze er natuurlijk ook beslist zijn, net als kiss me 3x en wish ook nog, al vind ik die wel een klein beetje mosterd na de maaltijd na het geweldige disintegration.

avatar van dazzler
4,0
Het aantal flutsingles dat The Cure gemaakt heeft in de jaren 80 is op één schrijnwerkershand te tellen.
Robert Smith heeft nu eenmaal een oor voor puike pop, precies daarom ben ik een grote fan.

Ik zie bijvoorbeeld weinig verschil tussen Boys Don't Cry en Inbetween Days.
Gewoon, sterke new wave met een stevige scheut pop.

avatar van Edwynn
4,0
Zo zie ik het ook. Zowel van deze Cure van Seventeen Seconds als de Cure van Head On The Door bevallen mij uitstekend. De enige mindere single vind ik dan nog die toeters en bellenversie van Close To Me.

avatar van Tony
3,5
De singles hebben mij er destijds van weerhouden aandacht te besteden aan Disintegration, een van de grootste blunders in mijn lange leven als muziekliefhebber. Heb gelukkig de fout ingezien en Disintegration alsnog de volledig verdiende plek in mijn CD toren naast deze Seventeen Seconds, Faith en Pornography gegeven.

avatar van Mjuman
dazzler schreef:
Het aantal flutsingles dat The Cure gemaakt heeft in de jaren 80 is op één schrijnwerkershand te tellen. Robert Smith heeft nu eenmaal een oor voor puike pop, precies daarom ben ik een grote fan.

Ik zie bijvoorbeeld weinig verschil tussen Boys Don't Cry en Inbetween Days.
Gewoon, sterke new wave met een stevige scheut pop.


Deels ermee eens, voor de laatste zin zou ik dat graag willen wijzigen in: de eerste is strakke wave met een scheut pop, de tweede is pop met een scheut strakke wave.

Ik hou meer van de strakke - uitgeklede muziek zoals 17 secs en daarvoor - wave dan de opgeflutselde vanaf na Faith (dat voor mij een grensgeval is). Disintegration is voor mij niets meer of minder dan The Cure die de 80's nog even samenvat in een bloemlezing - hel blijft een re-hash, hoe goed gedaan ook

avatar van dazzler
4,0
Laat ik het nog eens anders proberen.
Inbetween Days is Dreams Never End van New Order met een flinke scheut pop.

Hun zwakste 80s singles zijn volgens mij
Jumping Someone Else's Train (iets te hapklare brok),
The Walk (aapt New Order na) en Catch (te lief voor een single).

En wat Disintegration betreft heb ik een afwijkende mening, waarvan ik niet genees.
Ik vind de singles (en vooral de extended versies) namelijk beter dan de albumtracks.

avatar van Mjuman
De eerste singles van The Cure zijn imo juweeltjes (Arab, Cairo m.n) en ook Jumping vind ik fijn - vanwege de gitaarlijn die overgaat in keyboard; live was het een classic.

Single-oeuvre van The Cure is idd in één woord impressive .

avatar van Premonition
4,5
Daarom vind ik Japanese Whispers ook zo'n fijn plaatje (op The Walk na). Een aantal perfecte popsingles met een waverandje, noodzakelijk na de traumatische Pornography-tour waar the doom and gloom tot over the top werden doorgevoerd.
Op Seventeen Seconds staan ze ook; A Forest natuurlijk, maar ook Play for Today en In Your House.
Disintegration is niks voor mij, vaak geprobeerd, maar is een herhalingsoefening van het begin jaren tachtig werk maar dan zonder de spannende composities. Het is allemaal wat te "smooth", een soort Robin Guthrie light.

avatar van Snorren
5,0
viking1 schreef:
Wauw dat ik zo'n zolder had!ha.ligt daar nog meer van zulks moois?
Heb hem op cd goede cure plaat.


Excuses voor mijn late reactie. Ja, er liggen geweldige dingen! LP's van traditionele Kroatische muziek van mijn opa tot de psychedelische rock uit de jaren '70 van mijn moeder. Prachtig.

avatar van viking1
4,0
Haha, beter laat dan nooit!
Koester die zolder en geniet van al dat moois.

avatar van Madjack71
4,5
Loom, slepend, prettig zittend in het donker. De hoes is sprekend voor de muziek, vage contouren maar toch beeldend.Een album dat luisterd als 1 geheel en eigenlijk ook direct uitnodigd om het meteen weer opnieuw op te zetten. Wat moet deze muziek destijjds voor een grote groep mensen een openbaring zijn geweest in de nadagen van punk, disco en sympho. Maar met gemak ook nu goed mee kunnen draaien. Heerlijke plaat.

Nieuwstad
dazzler schreef:
Cult Hero is een eenmalig 7" single projectje van Robert Smith en bassist Simon Gallup.
Wie er nog in meespeelde zullen de die hards je vanavond wel vertellen ... wedden?


Weddenschap verloren

avatar van orbit
4,5
Had je nog wat Cure posts openstaan Nieuwstad?

Nieuwstad
Ik hang graag de spuit 11 uit ja

avatar van Eveningguard
3,0
Eigenlijk vind ik track 2 en 7 echt goed. De sound staat hier helaas nog in zijn kinderschoenen en dat is in mijn geval niet positief. Slecht is het zeker niet, de plaat is sfeervol genoeg om te blijven boeien. Morgen maar weer eens draaien.

avatar van orbit
4,5
Dan moet je nodig tracks 4 en 8 nog maar eens goed beluisteren, en dan als de laatste slok wijn: track 10! Deze plaat is behoorlijk consistent, los van zijn hoogtepunten.

avatar van Eveningguard
3,0
Naar mijn mening, lieve Orbit, staan er een aantal flink mislukte en gedateerde experimenten op. De opener is bijvoorbeeld compleet belachelijk. Piano en The Cure? Wat een nepheid. Het zit een hogere waardering nogal in de weg. Plastic zou ik het willen noemen.

avatar van orbit
4,5
Misschien moet je dit nog maar eens een stuk vaker luisteren, A Reflection is een ultiem stuk sfeer die eigenlijk de hele plaat inleidt, zoals het bedoelt is. Jammer dat je een tijdsdocument uit 1980 al plastic vindt...

Nieuwstad
Eveningguard schreef:
De opener is bijvoorbeeld compleet belachelijk. Piano en The Cure? Wat een nepheid.


Doe toch normaal man

Die piano komt later op het album nog weer terug trouwens. En gedateerde sound? Ja mochten bands anno nu willen dat ze zo vernieuwend, puntig en puur klinken als dit.

avatar van Amicus
4,5
Chameleon Day schreef:
Mooie beelden. Of het publiek enig idee heeft waar ze naar luisteren?


Super man

Bedankt voor het posten

avatar van Eveningguard
3,0
orbit schreef:
Misschien moet je dit nog maar eens een stuk vaker luisteren, A Reflection is een ultiem stuk sfeer die eigenlijk de hele plaat inleidt, zoals het bedoelt is. Jammer dat je een tijdsdocument uit 1980 al plastic vindt...


Toevallig wel dit tijdsdocument hé... Je weet best dat ik een liefhebber ben van The Cure. Maar dan voornamelijk van de donkere sfeerschepping van Faith (All Cats Are Grey is qua muzikale ondersteuning intens mooi en fris).

Gast
geplaatst: vandaag om 15:29 uur

geplaatst: vandaag om 15:29 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.