menu

David Sylvian - Brilliant Trees (1984)

mijn stem
4,08 (427)
427 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock
Label: Virgin

  1. Pulling Punches (5:02)
  2. The Ink in the Well (4:29)
  3. Nostalgia (5:42)
  4. Red Guitar (5:11)
  5. Weathered Wall (5:44)
  6. Backwaters (4:53)
  7. Brilliant Trees (8:42)
totale tijdsduur: 39:43
zoeken in:
avatar van Mjuman
Dibbel schreef:
Dus maar weer eens een paar keer opgezet.
Maar het blijft helaas voor mij een matig album, wat veel te veel voortkabbelt en gedeclameerd met een stem die ik gewoon niet aangenaam vind.
Ik zet Adolescent Sex nog wel eens op...


Ja, ja - it is me what! Smaken verschillen, maar fijnproeverschap lijkt me niet voor jou weggelegd. Volgens mij wil je gewoon nostalgisch terug naar de 80's. Deze Sylvian een 2,5* geven en Wet Wet Wet - Popped in Souled Out (1987) dezelfde avond 3,5*

Dat is zo ontiegelijke bakvissenmuzak - de enige reden waarom dat album hier in de kast staat- tussen kartonnetjes om niets over te dragen op andere lp's - is dat mijn lief (jonger dan ik) daarmee is opgegroeid. Mag ik je de Dolly Dots aanbevelen - evt heb ik er nog wel een vinilio dubbel

avatar van Tony
4,5
@ Dibbel: Misschien Quiet Life van Japan nog eens proberen, zit verrassend meer pit in. Anders weet ik het ook niet meer en is de conclusie van devel-hunt de enig juiste. Je hebt de Dolly Dots trouwens nog best een hoge beoordeling gegeven, maar dat is aan jou natuurlijk.

5,0
Mjuman schreef:
(quote)


Ja, ja - it is me what! Smaken verschillen, maar fijnproeverschap lijkt me niet voor jou weggelegd. Volgens mij wil je gewoon nostalgisch terug naar de 80's. Deze Sylvian een 2,5* geven en Wet Wet Wet - Popped in Souled Out (1987) dezelfde avond 3,5*

Dat is zo ontiegelijke bakvissenmuzak -
de enige reden waarom dat album hier in de kast staat- tussen kartonnetjes om niets over te dragen op andere lp's - is dat mijn lief (jonger dan ik) daarmee is opgegroeid. Mag ik je de Dolly Dots aanbevelen - evt heb ik er nog wel een vinilio dubbel





avatar van Dibbel
2,5
Quiet Life ga ik zeker weer eens proberen, heb ik ook weer onder staan, omdat ie bijna uit mijn geheugen is verdwenen.
En van The Dolly Dots mis ik er trouwens nog een paar , maar die zijn best moeilijk aan te komen tegenwoordig...
Tja, en stemmen. Robert Smith, Morrissey en Ian Curtis (om nog maar eens wat uit die mooie tijden te noemen) verdraag ik wel goed. Met Lou Reed heb ik soms weer wel moeite.
Overigens heb ik nog altijd van ex-mevrouw Dibbel het verzoek liggen om een kopietje te maken van Wet Wet Wet .

avatar van chevy93
devel-hunt schreef:
Het is een stem van het kaliber ' love it or hate is' geen tussenweg, van het gaat wel, is er mogelijk.
Nou, dat lijkt me ook wel wat overdreven. Hij is geen Neil Young, Antony Hegarty of Kate Bush.

avatar van musician
5,0
Nee, gelukkig niet. Maar wat heeft dat er mee te maken?

avatar van Mjuman
Toch kan ik me daar wel wat bij voorstellen. HIer David Sylvian - Manafon (2009) heeft (ex-user) jazzo Pretfrit, toch niet de minste, Sylvian op Manafon - tot hilariteit van andere users - getypeerd als "voorleesmoeder".

Het ging me niet zozeer om het al dan niet 'trekken' van zijn stem - kan dat ook in deze betekenis? - maar dan nog vind ik 2'5* erg weinig, gezien de 3,5 voor de erg natte band. Bij Sylvian wordt beduidend beter gemusiceerd.

Overigens hier (8-6-2011) staan de lp's die ik te koop heb, daarbij twee Dolly Dots Muziek >> Koop en Ruil >> Te koop: vinyl

avatar van musician
5,0
Waarbij ik dan zou opmerken dat de vocalen van Sylvian buitengewoon goed aansluiten bij de muziek die wordt gemaakt. Hij "draagt" het als het ware naar grote hoogte. Als geheel is het natuurlijk geweldig.

Bij een andere muziekstijl kun je er vraagtekens bij gaan stellen. Maar zowel hier als eerder bij Japan toont Sylvian zijn meerwaarde. Hij creëert er een geheel eigen stijl mee, zonder enig kopieergedrag. Ja, vroeger hield hij van Brian Ferry en David Bowie.

Daarna wordt het de vraag of je er van houdt ja of nee.

5,0
musician schreef:
Waarbij ik dan zou opmerken dat de vocalen van Sylvian buitengewoon goed aansluiten bij de muziek die wordt gemaakt. Hij "draagt" het als het ware naar grote hoogte. Als geheel is het natuurlijk geweldig.

Bij een andere muziekstijl kun je er vraagtekens bij gaan stellen. Maar zowel hier als eerder bij Japan toont Sylvian zijn meerwaarde. Hij creëert er een geheel eigen stijl mee, zonder enig kopieergedrag. Ja, vroeger hield hij van Brian Ferry en David Bowie.

Daarna wordt het de vraag of je er van houdt ja of nee.



Klopt en bij Japan gebruikte hij zelfs John Punter (de producer van Roxy Music)

avatar van devel-hunt
4,5
Of je van een stem en een bepaalde soort muziek houd is allesbepalend.
Maar de stem van Sylvian, die ik persoonlijke heel mooi vind, is wel bijzonder karakteristiek. Het is een stem die de aandacht trekt, en niet alleen ondersteunend is in een muzieknummertje.
Het is een stem die eenvormig is, op een positieve wijze. Donker, indringend en mystiek. Maar ook een stem met beperkingen. Ik ken genoeg mensen die de zenuwen krijgen van die stem, terwijl er legio mensen, zoals ik, het één van de mooiste stemmen uit muziekland vinden.

5,0
Draai momenteel alles van David en geef dit album een halfje meer.
Top product waar er nog meer van zouden volgen, maar waar hij ook een aantal keren - voor mij - de plank mis sloeg

WPE
tja, je houdt van zijn muziek of dus niet. Ik heb deze cd al lang geleden gekocht, niet lang nadat hij uit kwam en heb er geen dag spijt van gehad. Heerlijke muziek, zweverig, heel eigen met ook een dromerige zang. En zowaar zelfs een hit op de radio: Red Guitar. Kom daar nu nog maar eens mee aanzetten met zoiets
Maar hoe dan ook: je kunt van dit album intens genieten.

avatar van BoyOnHeavenHill
5,0
Als ik met "verse" oren naar dit album luister heeft het nog altijd hetzelfde ademstokkende effect als de eerste keer dat ik het hoorde. Nog altijd lijkt Brilliant trees de standaard te zijn waarmee mensen hier Sylvians solowerk beoordelen (hoewel toch ook wel veel mensen Secrets of the beehive noemen). Het gebruik van de trompet die als een synthesizer klinkt (en vroeger dacht ik dat het ook echt een synth wàs, bijvoorbeeld tijdens de eerste maten van het titelnummer) is in ieder geval een soort handelsmerk voor deze plaat geworden: als ik nu ergens zo'n geluidje hoor denk ik meteen aan Brilliant trees. (Of zijn er doorgewinterde jazzluisteraars die onmiddellijk wijzen op trompetsolo's op platen die ver buiten mijn aandachtsgebied liggen?)
        Eigenlijk staat er geen zwakke broeder op het album, maar mijn favoriet blijft toch Nostalgia; ik heb me ook altijd afgevraagd of dat nummer over de gelijknamige film van Andrei Tarkovski uit 1983 ging, en dat kan volgens mij eigenlijk ook niet anders met een regel als "The sound of waves in a pool of water" (herkenbaar voor wie de film heeft gezien?).
        Een mooi contrast: een zeer spirituele plaat, maar hij begint èn eindigt met een verwijzing naar "the soil". Ook voor mij nog altijd de Sylvian-standaard; acht fantastische albums tussen 1980 en 1993, niet misselijk.

kistenkuif
BoyOnHeavenHill schreef:
Of zijn er doorgewinterde jazzluisteraars die onmiddellijk wijzen op trompetsolo's op platen die ver buiten mijn aandachtsgebied liggen?


Die met electronica vervormde trompet wordt bespeeld door Jon Hassell. Voor zover ik weet de enige trompettist met die specifieke sound. (Nils Petter Molvaer komt in de buurt). Beluister eens Hassell's samenwerking met Brian Eno: Possible Musics en Dream Theory zijn verslavend mooi. Maar dit wist je al, neem ik aan.

avatar van BoyOnHeavenHill
5,0
Wel dat het Jon Hassell was, niet dat hij de enige is, en al evenmin dat hij heeft samengewerkt met Eno (die heeft als spin ook in zóveel webben gezeten, dat heb ik niet bijgehouden). Luister overigens hier eens naar Big snake van Lloyd Cole & the Commotions uit 1987: zodra ik dat hoorde wist ik dat dat Jon Hassell moest zijn - en jawel. Typisch voorbeeld van "hee, mooi effect, maar wel èrg Sylvian."

kistenkuif
Daarom een halfje erbij voor de enige echte....net weer beluisterd: staat nog steeds als een stijlvol huis.


avatar van bikkel2
5,0
Blijft een heel fijne plaat. Sylvian gaat als het ware verder waar Japan stopte.
De balans in het instrumentale is weer uiterst smaakvol gearrangeerd.
Nooit volgepropt maar uiterst kien in passende transparantie vertolkt.
En dan de diepte in zijn stem....... altijd goed.

avatar van Monsieur'
4,0
bikkel2 schreef:
Blijft een heel fijne plaat. Sylvian gaat als het ware verder waar Japan stopte.
De balans in het instrumentale is weer uiterst smaakvol gearrangeerd.
Nooit volgepropt maar uiterst kien in passende transparantie vertolkt.
En dan de diepte in zijn stem....... altijd goed.


Je haalt me de woorden uit mijn mond.
Nooit gedacht dat stemmen heerlijk konden zijn.
Dit album stemt mij tevreden.

avatar van bikkel2
5,0
Goed om te horen !!

avatar van lennon
3,5
Ooit eens aan Japan begonnen, maar kon er niet echt inkomen. (moet er wel bij zeggen dat dat Oil on Canvas was)

Nu dit album meegenomen op de gok uit de kringloop, en dat bevalt me een stuk beter moet ik zeggen.
Zijn stem vind ik mooi passen bij de muziek! Ik heb nog 2 albums van hem meegenomen, dus ben benieud of ik die ook zo leuk vind.. wellicht kan ik me daarna toch nog eens aan Japan gaan wagen.

Maar, gewoon een mooi album, en Backwaters vind ik heeeeeeel erg mooi!

avatar van zaaf
4,5
Benieuwd hoe (en of) zich dit verder ontwikkelt, Leo.

avatar van Premonition
5,0
lennon schreef:
Ooit eens aan Japan begonnen, maar kon er niet echt inkomen. (moet er wel bij zeggen dat dat Oil on Canvas was)


Gentlemen Take Polaroids eens proberen, Leo.

avatar van Monsieur'
4,0
Premonition schreef:
(quote)


Gentlemen Take Polaroids eens proberen, Leo.


Quiet Life.

5,0
Persoonlijk vind ik Oil on Canvas ook een bereplaat

4,5
musician schreef:
Ik vind Brilliant trees ook geweldig.

Alleen: is deze cd alternatieve muziek, is David Sylvian een alternatieve muziek artiest?

En een alternatief voor wat eigenlijk? Vaak wordt in bepaalde kringen het onderscheid gebruikt om goed (alternatief) en fout (alle andere muziek) te kwalificeren.

En in de jaren '80 telde bij 'de betere' muziekbladen alleen maar mee wat 'alternatief' was. Dat gold voor Vinyl maar ook voor Oor.

Met excuses, maar het is het grootste gezwam dat ooit is uitgevonden. Ergerniswekkend gewoon. Er is zeker goede alternatieve muziek (voor wat daar dan onder wordt gerankschikt) maar ook heel veel treurige.

Aan de andere kant van het spectrum, is er ook heel veel goede 'andere' muziek te bespeuren.

De ooit (nogal arrogant) bedachte scheidslijn tussen alternatief en de rest in de jaren 80 heeft onze kijk op dat decennium aardig vertroebeld.


Hey musician, lees je reactie nu pas na al die jaren. Phew, wat een opwinding. Volgens mij werd onder alternatief niets anders verstaan dan alternatief voor commercieel succesvol. Gewoon een gevalletje woordenboek dus. Niet veel denken kwa muzieksmaak verheven te zijn boven de beatles alleen omdat ze in de hitparade stonden. De snobisme paranoia kan dus aan de kapstok blijven.

avatar van musician
5,0
Helemaal niet.

Wat er volgens jou onder werd verstaan "alternatief voor commercieel succesvol" is alvast niet juist. Er was alternatieve muziek die heel commercieel succesvol was en andersom werd er veel niet succesvolle niet alternatieve muziek gemaakt.

Dan bestaat er ook nog heel veel commercieel succesvolle muziek die heel goed is maar niet goed gevonden mocht worden, alléén omdat het commercieel succesvol was.
Andersom was er veel alternatieve muziek die niet om aan te horen was.

Dus zo gemakkelijk kom je daar niet van af, van die discussie. Dat was geen paranoia, ik heb het decennium bij volle bewustzijn meegemaakt.

avatar van zaaf
4,5
niet een beetje beneveld soms?

avatar van zaaf
4,5
musician schreef:
Wat er volgens jou onder werd verstaan "alternatief voor commercieel succesvol" is alvast niet juist.

Volgens mij is een wetenschappelijk lemma hierover niet te doen. Maar waar haal je vandaan dat deze these niet juist is?

Alternatief is een interessante term omdat het inderdaad de vraag oproept, alternatief for what?

Als we het op deze plaat toestpitsen, daar zijn we tenslotte te gast, dan ervaar ik dit inderdaad als alternatief. Alternatief voor kommersjele sjit idd. Alternatief in de zin van: er mag wat bij gerookt worden. Alternatief in de zin van: ik hoef geen retegoeie installatie te hebben om dit op waarde te schatten.

En zo blijkt maar weer, definities zijn altijd persoonlijk.

avatar van bikkel2
5,0
Van mij mag Sylvian onder het noemertje alternatief. Niets mis mee.
Bepaalde mensen die nog nooit van de man gehoord hadden en wel vaag Japan, vonden het wel mooi, maar ook wat zwaar op de hand ,toen ik het ooit eens opzette.
Nu vind ik dat op Briliant Trees reuze meevallen trouwens.

Red Guitar kwam trouwens dagelijks langs op de britse muziekzender Music Box. Was ook mijn 1e kennismaking met Sylvian.
Hier in Nederland vond men het kennelijk al te afwijkend.
Japan was nu ook niet bepaald een groep met hits hier.

Laat het maar fijn wazig blijven.

Gast
geplaatst: vandaag om 16:19 uur

geplaatst: vandaag om 16:19 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.