The Strokes - Angles (2011)

Ik moet het toch opnemen voor deze plaat. En gezien de reacties eigenlijk ook voor de band.
Natuurlijk hadden ze een knijter van een debuut en konden ze de hierop volgende verwachtingen niet waarmaken met hun tweede album. Daarna duurde het lang, soloprojecten, stiltes en dan het derde album, weer niet zo goed als hun eerste, wellicht nog minder dan hun tweede?
Dan, na een nóg langere stilte en nog meer soloprojecten (die overigens qua muzieksmaak steeds verder uit elkaar kwamen te liggen), alsnog de vierde plaat.
En weer niet zo goed als de eerste, dus direct een kutplaat? Dat is mij te gortig, maar het lijkt me wel de gedachte die menige reactie en stem hier heeft veroorzaakt.
Er staan prachtige nummers op deze plaat, die niet klinken als Last Nite, maar wat wil je. Het is 10 jaar later! Ze zouden zich kapot moeten schamen als ze na 10 jaar nog steeds niet verder waren gekomen dan hun debuut. Ze hebben zich ontwikkeld, zowel als band als artiest. Waarschijnlijk zijn ze muzikaal uit elkaar gegroeid, maar nog steeds verbonden. Vandaar de groei aan verscheidenheid aan nummers op één album in de loop der jaren.
Speel Machu Picchu, Under Cover, Taken for a Fool en Life is Simple en je hebt vier prachtnummers. Games, Call me back en Gratisfaction zijn ook prima en vooruit, de rest mag je overslaan. Maar geef de plaat een eerlijke kans, het is meer dan 'het vierde album van de bank van This is it'.

Eens met Kuhnekxs: geen kutplaat, maar ook zeker geen topper. Dus gewoon 'cherry picking' en de leuke nummers luisteren, en de rest ....ach ja. Machu Picchu, Under Cover, Taken for a Fool en de rest kun je overslaan, tenzij je een echte liefhebber bent.

Under Cover of Darkness en Taken for a Fool vind ik bij de beste 'Strokes platen horen. Hadden zo op Is This It kunnen staan.

De zomer viel tegen?

Ik kom nog steeds nauwelijks door dit album heen. 't rockt niet. 't roept geen emoties op. 't is meestal niet catchy. 10 nrs slechts ook nog.

De tweede ronde van de Strokes-KO is begonnen! Allen daarheen!

Wat ik niet echt begrijp is de kritiek op Two Kinds Of Happiness. Ik vind dat gitaarriffje echt ongelooflijk catchy.

"'t is niet catchy"zegt blaauw. zot. al eens naar machu picchu geluisterd? kan het nog catchier?

Best een leuk album vond ik dit altijd. Alleen nummer 6-8 vind ik helemaal niks, jammer, anders had het nog best een hoog cijfer kunnen worden.

Ja, dat kan. Luister Under Cover of Darkness maar eens.
Maar Machu Picchu is ook een oorwurm, hoor. Tijdje niet geluisterd, maar hij zit weer in mijn hoofd!

Ik kan mij herinneren dat ik best verzot was op dit album toen het uitkwam. Daar is weinig van overgebleven moet ik zeggen, vind het nu een matig album. Eerste drie tracks zijn wel echt goed, met Machu Picchu als absolute oorwurm die bij het beste werk van The Strokes hoort.

Dit album begint wel nog aardig met de eerste drie nummers, maar dan komt de eerste stinkerd al langs: You're So Right.

Taken For a Fool is dan weer een tof nummer, maar daarna begint de echte ellende pas: vier absolute gedrochten, pas normal. Het album revancheert zich gelukkig nog op het einde met het 'goed-maar-ook-niet-meer-dan-dat' nummer Life Is Simple in the Moonlight.

Meer dan een 3* kan ik hier helaas niet aan kwijt.