menu

Radiohead - The King of Limbs (2011)

mijn stem
3,63 (1196)
1196 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock / Electronic
Uitgebracht in eigen beheer

  1. Bloom (5:15)
  2. Morning Mr. Magpie (4:41)
  3. Little by Little (4:27)
  4. Feral (3:13)
  5. Lotus Flower (5:00)
  6. Codex (4:47)
  7. Give Up the Ghost (4:50)
  8. Separator (5:20)
totale tijdsduur: 37:33
zoeken in:
avatar van bloempje24
4,0
Malle schreef:
Yorks stem is eigenlijk radiohead, het maakt amper meer uit wie wat nog bijdraagt en op welke manier, geef de rest van de band een fietsbel, koektrommel en winkelwagen en daar komt ook ene radioheadplaat uit voort.


Ik denk dat je de band onderschat. Met name Colin en Jonny Greenwood.
Voor de liefhebbers van Codex ] YouTube - Moon Trills - Jonny Greenwood

Yorke's solonummers zijn relatief sober, wat rauwer. Het kenmerkende van dit album, maar ook van songs als Morning Bell en Weird Fishes zijn de typische hypnotiserende klanktapijten waarbij op een broeierige brij aan ambient er laag voor laag klanken, vervormde gitaren en stemsamples zich als een loop herhalen en spanning binnen de track opbouwen. Yorke's solowerk heeft dat niet, dus ik vermoed dat de band deze toevoeging tot het kenmerkende geluid geeft.

Cymbal Rush vormt hier trouwens een uitzondering op, maar dat was (van oorsprong) sowieso al een Radiohead nummer.

Dikkop
Discussies als deze verwacht je eerder op youtube dan op musicmeter, maar goed...

The King of Limbs begint prachtig met Bloom. Het pianoloopje, de tegendraadse drums, de invallende trompetten en violen... Wat een manier om te starten met een album! Nu al is het duidelijk dat Radiohead een andere richting uitgaan dan ze op In Rainbows hebben gedaan. Dit maal hebben ze gekozen voor hypnotiserend Amnesiac achtige muziek beïnvloed door de dubstep scene. Niet echt een genre waar ik al veel in aanraking mee gekomen ben, maar ik vind dat Radiohead er zeer goed mee weg komt. Morning Mr Magpie is niet het beste nummer van TKOL, maar zwak vind ik het niet. Little By Little lijkt op momenten op I Might Be Wrong. In tegenstelling tot velen hier kan ik Feral wel appreciëren. Het heeft wat weg van Pulk-Pull Revolving Doors maar hier is het experiment beter gelukt. Feral heeft wel nood aan een goede koptelefoon of oorjes want anders zijn de zeer lage bassen bijna niet te horen. De tweede helft van het album is waarschijnlijk zelfs sterker dan het eerste. Lotus Flower is het enige nummer op het album dat catchy genoemd kan worden. Het is al een lange tijd geleden dat ik een betere single gehoord heb. Codex en Give up the Ghost zijn wat rustiger en toegankelijker dan voorgaande nummers. Beiden vind ik zeer sterk. Aan de ene kant wil ik dat Seperator de afsluiter is van The King of Limbs deel 1, maar aan de andere kant liever niet. Dit album heeft geen nood aan een tweede deel. Het zou het album waarschijnlijk alleen maar zwakker maken.

avatar van Ceriel
5,0
@Dikkop: Feral vergelijken met Pulk/Pull revolving Doors vind ik echt iets met appels en peren, net als LIttle By Little met I Might Be Wrong. Ik vind het toch echt vier compleet verschillende tracks.Waarom vind je laatstgenoemden op elkaar lijken? Ja ok, ik luister ze nu even achter elkaar... wellicht de gitaren? Nee, ik kan echt compleet geen vergelijking trekken, hoe ruimdenkend ik ook moge zijn.

avatar van herman
3,5
Wat ik wel kwalijk vind is dat bij sommigen, zowel voor- als tegenstanders, het ontbreekt aan empathisch vermogen en nuance.
Kunnen we ophouden met op elkaar te reageren?
Terug naar de muziek van dit album s.v.p.
Discussies als deze verwacht je eerder op youtube dan op musicmeter

Ik heb er flink de bezem doorgehaald. Naast het off topic zijstraatje over de Beatles (meer iets voor het forum of de artiestenpagina werd het bij vlagen wel erg onvriendelijk. Als iemand een afwijkende mening heeft, hoeven er niet meteen een paar mensen bovenop te duiken en hem door het slijk te halen, laat staan te betichten van een "gebrek aan verstandelijke vermogen" (ja, dat stond er echt) omdat je een bepaald nummer niet kan waarderen.

Vanaf nu weer on topic en op een normale manier discussiëren aub.

twnmrs
Ik ben benieuwd wat die oetels van pitchfork over dit album te zeggen hebben.
Tot nu toe alleen maar reviews gelezen die me vertellen dat het niet hun beste album is, maar dat het schoppen tegen de verwachtingen wel vet gevonden wordt.
Het zat er al aan te komen dat de mannen weer een flinke dosis electronica erin zouden rammen. Kijk maar daar de office charts van Yorke.
Ik vind dit met Kid A het beste album.
Waarom? Omdat iedereen die veilige gitaarmuziek wilt horen en ze het niet (of nauwelijks) krijgen bij deze twee. En omdat ik een voorstander ben van experimenteren met electronica.

avatar van orbit
3,5
Interessant plaatje van Yorke en zijn mannen.. heeft inderdaad invloeden van sommige electronic in zich, overigens niet helemaal mijn type electronic, maar hoe het hier verwerkt is bevalt me wel. Flying Lotus ken ik slechts wat enkele tracks van en ik hoor de overeenkomsten wel, maar ook met stuff van Subconcious Records e.a., maar wel dusdanig in een nieuw vormpje gegoten dat het niet verveelt of oudbakken klinkt. Yorke heeft ook soms een zeer fris stemgeluid en stuurt de nummers meer dan op veel matige composities op Amnesiac bijvoorbeeld. Lotus Flowers is daarvan een goed voorbeeld, mooi nummer ook.. soort electronic soulmuziek. Codex komt daarna als een soort berusting, weer een mooi nummer met die blazers. Yorke zijn stem bevalt me hier weer erg goed, helder en niet zo jeukerig en zeikerig als op eerdere releases. Give Up The Ghost.. hmm, minpuntje, beetje ome Neil-achtig kampvuur gebazel, maar dan dus weer met zo'n zeikerig sfeertje. Separator klinkt dan weer als een soort lekker funky nummer met een bijna beatles-esque stem van Yorke, hier zou ik de associatie Beatles nog het meest bij zoeken, alsof ze in een tijdmachine zijn gezet een paar decennia later.
De eerste 4 nummers zijn wat hectischer en jazzier qua geluid, meer electronic-invloeden ook, maar enorm geschakeerd qua overgangen en details. Bloom doet me aan veel van Radiohead denken, zeker ook weer Kid A en Amnesiac, maar hoor hier nog meer The Eraser in terug (alhoewel ik die maar eenmaal heb gehoord). Mr. Magpie ook een typisch RH-nummer, eerste Beatle-invloeden hoor ik hier ook in terug, maar puur in het rustige psychedelische van het nummer.. het ritme is onvervalste uptempo jazzy electronic. Prima nummer! Nummer 3 is ook een lekker uptempo nummer, veel typischer Radiohead nu weer, dit had op Amnesiac kunnen staan, Yorke zeurt er zo nu en dan ook welig op los. Maar meer uptempo dan dat album gelukkig. Feral is eigenlijk het enige echte electronic nummer op deze plaat.. heerlijke drive en iets oosters/ bezwerends. Als dit Radiohead 2.0 is, zou ik ze aanraden hier meer van op hun platen te zetten, meer van dit soort tracks zou echt ten goede komen aan de hele luistertoer, al mogen ze qua tempo dan wel verschillen.

avatar van blur8
2,0
Eindelijk een organische RadioHead.
In Rainbows kon mij niet bekoren door de wisselvaligheid van de tracks.
Hier is het hele product een eenheid, met heel natuurlijk in elkaar overlopende songs.
Na 'Lotus Flower' zakt mijn aandacht in, om niet meer terug te komen,
maar dat maakt wel 23 minuten puike nieuwe RH..

avatar van Pronk
4,5
half puntje omhoog
ik kan niet van dit album afblijven sinds vorige week vrijdag!

avatar van Gloeilamp
4,0
En hij staat al weer bij twee mensen in hun top 10


Music-Master
ik kan niet anders dan 3sterren geven.de cd heeft net te weinig magie ofzo.

avatar van Eveningguard
2,5


Had ik net gezien ja. Laagste Radiohead cijfer tot nu toe maar nog steeds een dikke voldoende.

avatar van KampF
3,0
8.3

Ik ben meer voor een 7,2348111923 op dit moment.

avatar van Maartenn
4,5
Maartenn (crew)
KampF schreef:
8.3

Ik ben meer voor een 7,2348111923 op dit moment.


7,2348111923? Kan je dat ook toelichten ?

avatar van Koston
3,5
Eveningguard schreef:
(quote)


Had ik net gezien ja. Laagste Radiohead cijfer tot nu toe maar nog steeds een dikke voldoende.


De dag dat Radiohead een onvoldoende gaat scoren zal nooit komen, denk ik. Daarvoor zijn het te goeie muzikanten en songschrijvers, en is Nigel Godrich een te goeie producer. Als het ene mindere is, zal het andere wel nog steeds aanwezig zijn. Zo zie ik het voor The King of Limbs. Het songmateriaal is deze keer wat zwakker dan we normaal zijn van Radiohead, maar de productie is weer als vanouds fantastisch. Dit maakt dat een cd van Radiohead tot nu toe altijd (buiten Pablo Honey) het gemiddelde overstegen heeft.

avatar van Maartenn
4,5
Maartenn (crew)
Mooi 'Spinning Plates' einde bij Give Up The Ghost

Servaas D.


Over smaak valt amper te twisten, maar dat moet ik op deze site niet komen beweren of ik kan er wegblijven. Dus: deze score lijkt me te magertjes. Het is een recensiescore geworden die TKOL afweegt ten opzichte van de Radioheadstandaard, en op basis van de korte duur. Was dit een andere band geweest of stonden er meer nummers op, kreeg het gegarandeerd een 'Best New Music'-labeltje mee. En het zou al helemaal zeker beter scoren dan het vol stroeve lyrics zittende, clichéthematisch gewauwel kennende en muzikaal niet echt sublieme ferm over het paard getilde The Suburbs van Arcade Fire. Ach ja, water onder de brug, nietwaar?

Servaas D.
Haha, ik neem lage recensiescores meteen wat persoonlijk als het op Radiohead aankomt. Het is de enige band waarmee ik dat heb. Herkenbaar voor iemand?

avatar van madmadder
3,5
Een 7,9 is wel bedroevend laag inderdaad...

Music-Master
madmadder schreef:
Een 7,9 is wel bedroevend laag inderdaad...

mwah precies goed lijkt me juist.'t het 10maal beter kunnen woorden.

avatar van Serpiente
3,0
Ik vind het een moeilijk album om een mening over te hebben. Ik vind de muziek wel goed, er zitten hele leuke deunen in, maar aan het einde van het album is er niets blijven hangen. Na 8 nummers heb ik echt het gevoel van "wat heb ik nou geluisterd?".
Ik heb verder ook alleen OK Computer, Amnesiac en In Rainbows. Ik vind die albums echt geweldig. In Rainbows steekt er wel ver bovenuit Deze beschouw ik als één van de beste van het afgelopen decennium). Tot nu toe vind ik TKOL veel minder. Er zitten net even te veel mompel/brabbel nummers tussen. Ik heb echt geen idee wat hij zingt. In Rainbows heeft dat veel minder. Maar goed, het kan ook een groeialbum zijn. Ik geef hem nog een kans. Als hij alsnog bevalt dan koop ik het schijfje als die in de winkels ligt.

Op dit moment zou ik het nog 3 sterren geven. Erg neutraal dus.

paranoidandroid
waar komt dit ineens vandaan?!

avatar van jellecomicgek72
3,0
Geen idee, iig van deze planeet.

avatar van Noere
2,5
Zat in de wortelsoep.

bloempje24 schreef:
(quote)


Ik denk dat je de band onderschat. Met name Colin en Jonny Greenwood.
Voor de liefhebbers van Codex ] YouTube - Moon Trills - Jonny Greenwood

Yorke's solonummers zijn relatief sober, wat rauwer. Het kenmerkende van dit album, maar ook van songs als Morning Bell en Weird Fishes zijn de typische hypnotiserende klanktapijten waarbij op een broeierige brij aan ambient er laag voor laag klanken, vervormde gitaren en stemsamples zich als een loop herhalen en spanning binnen de track opbouwen. Yorke's solowerk heeft dat niet, dus ik vermoed dat de band deze toevoeging tot het kenmerkende geluid geeft.

.


Misschien wel, ken vaag wat solowerk van yorke, dus kan de verschillen niet echt beoordelen, maar ook yorke speelt solo niet alleen, het verschil zit hem wellicht in dat radiohead als band opereert, en yorke als soloman met mensen om hem heen die doen wat hij wil

Dat zou betekenen dat ik er naast zit, en uiteraard was mijn uitspraak te kort door de bocht;)

Dikkop
@ Ceriel: Ik heb het niet echt over de melodieën als ik de verschillende nummers vergelijk. Toen ik zei dat Feral wat mee heeft van Pulk-Pull Revolving Doors bedoel ik dan vooral dat ze allebei totaal anders opgebouwd zijn dan de andere nummers op de platen. Nog veel elektronischer dan de rest. Een duidelijke structuur is er niet echt aanwezig, zang is naar de achtergrond geschoven en beats en percussie spelen de belangrijkste rol. Beide nummers roepen ook een gelijkaardige sfeertje bij me op. Ik heb ook gepost dat I Might Be Wrong en Little by Little op momenten vergelijkbaar zijn. Hier heb ik het dan vooral op het gitaargeluid. Toen ik het hoorde moest ik dan ook direct denken aan I Might be Wrong. Ik vind namelijk dat Little by Little perfect op Amnesiac zou hebben gepast. Maar dat is inderdaad wel niet zo duidelijk nu ik het zelf nog eens beluister

avatar van devel-hunt
3,0
Deze CD vandaag beluistert. Muzikaal zit de plaat weer perfect in elkaar, maar dat begint ook zo´n beetje het radiohead probleem te worden, de perfectie. Iedere ziel lijkt uit de muziek. Het klinkt mij te steriel en te glad. Bovendien heb ik het gevoel dat ik naar de zoveelste variant van Kid A zit te luisteren. Oude wijn in nieuwe zakken.

2 luisterbeurten verder, en ik heb zo het id dat vaker luisteren veel meer gaat prijsgeven , groeiplaat en dat is vaak een goed teken

Tis iig ene plaat waar je voor moet gaat zitten, de tijd voor moet nemen, bij voorkeur te beluisteren op koptelefoon

IIg is het geen slechte plaat, daarvoor zit er teveel talent in huize radiohead, mijn gevoel is 2 ledig, wat moet ik hiermee, en tegelijkertijd ben ik toch nieuwsgierig, en dat is wellicht de kracht van de plaat, je weet er niet goed raad mee, maar je kan het ook niet zomaar van tafel vegen
Wel vind ik hem wat eentonig in de zin van yorkes stem, ja dat hij kan zingen is ene feit, maar op den duur denk je , ik wil wel eens wat anders horen, in die zin is de plaat lang genoeg

Geen beoordeling, daarvoor moet ik het vaker beluisteren,maar weet niet of dat er van gaat komen

avatar van Ceriel
5,0
Dikkop schreef:
@ Ceriel: Ik heb het niet echt over de melodieën als ik de verschillende nummers vergelijk. Toen ik zei dat Feral wat mee heeft van Pulk-Pull Revolving Doors bedoel ik dan vooral dat ze allebei totaal anders opgebouwd zijn dan de andere nummers op de platen. Nog veel elektronischer dan de rest. Een duidelijke structuur is er niet echt aanwezig, zang is naar de achtergrond geschoven en beats en percussie spelen de belangrijkste rol. Beide nummers roepen ook een gelijkaardige sfeertje bij me op. Ik heb ook gepost dat I Might Be Wrong en Little by Little op momenten vergelijkbaar zijn. Hier heb ik het dan vooral op het gitaargeluid. Toen ik het hoorde moest ik dan ook direct denken aan I Might be Wrong. Ik vind namelijk dat Little by Little perfect op Amnesiac zou hebben gepast. Maar dat is inderdaad wel niet zo duidelijk nu ik het zelf nog eens beluister


Ok dan. Ik snap wat je bedoelt met I Might Be Wrong en Little By Little. Qua toonhoogte en gitaren zitten deze twee wel een beetje bij elkaar, ondanks het twee totaal verschillende tracks zijn.
Ik vind dat er in PPRD en Feral juist extreem veel veel structuur zit. Bijna zoveel dat het bijna mechanisch wordt. Ze zijn allebei wel wat 'vreemd'. Ik vind eerstgenoemde sinds ik 'm ken (Ik luisterde Amnesiac pas voor het eerst vorig jaar, shame on me) één van m'n favoriete Radiohead-tracks. Er zit zoiets ontzaglijk magisch in. Gewoon een 'liedje' maken dat gaat over deuren en luiken, er schuilt zoveel achter, letterlijk en figuurlijk. Feral heeft ook iets, maar vind het niet zo sterk als Pulk Pull tot dusver. Maar ik vind ook dat deze twee de 'vreemde' nummers zijn op beide albums.

avatar van Eveningguard
2,5
Album blijft erg rond de 3,75 schommelen.

Gast
geplaatst: vandaag om 09:27 uur

geplaatst: vandaag om 09:27 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.