Met het schaamrood op de kaken moet ik bekennen enkel tot Relayer bekend te zijn met Yes' muziek. Alles na Relayer is voor mij, totdat deze marathon is afgelopen, 'muzikaal abacadabra'. Stiekem was dat ook één van de achterliggende gedachten om deze marathon te gaan doen: bekend raken met het complete oeuvre van Yes en wellicht enkele nieuwe pareltjes ontdekken waar ik me mee kan vermaken. Ik kan gelukkig melden dat het eerste onbekende pareltje ontdekt is. Dat pareltje draagt de naam 'Going For The One'.
In de muziek heb je altijd bepaalde dingen waar je een zwak voor hebt. Voor mij zijn dat drie zaken (en daarnaast vast nog wel meer): concept albums, prominente/show-stelende bassisten en orgels. Ik kan bijvoorbeeld intens genieten van het orgel op Muses Megalomania (vooral de geremixte versie) en op Close To The Edge. Laat het dan nu net mijn geluk zijn dat Rick Wakeman op Going For The One heeft besloten het orgel centraal te stellen en het een prominente rol in zijn toetsenarsenaal te geven
. Luister bijvoorbeeld naar Parallels, een nummer dat eigenlijk volledig gecentreerd is rondom het orgel. Maar ook in Awaken, wederom een fabelachtige epic die met gemak naast Close To The Edge en The Gates of Delirium geplaatst kan worden, speelt het orgel een prominente rol (vooral vanaf 5:43. Echt een lust voor het oor).
Van de vijf composities op Going For The One springen er voor mij drie uit: het titelnummer, Parallels en Awaken. Going For The One, titelnummer en plaatopener in één, begint met een smeuïge riff van Steve Howe, waarna alle elementen van de typische Yes-sound aan bod komen: Chris Squires ronkende bass, Alan Whites swingende drums, de frivole / speelse keyboardriedeltjes van Rick Wakeman en de uit duizenden herkenbare stem van Jon Anderson. Vooral het refrein op Going For The One vind ik erg gaaf; één van de meest catchy refreinen die ik Yes tot nu toe heb horen spelen.
Parallels is het volgende pronkstukje op Going For The One. Geweldig om te horen hoe het overheersende orgel, tezamen met de stuwende, Rush-achtige (alhoewel je eerder bij een Rush nummer van een Yes-achtige bass moet spreken
) bass dit nummer draagt. Parallels klinkt voor mij heel ongedwongen, natuurlijk en speels. Het spelplezier van de mannen van een slordige 45 jaar geleden spat er vanaf, en die energie wordt overgedragen en meegegeven aan de luisteraar. Heerlijk!
Ten slotte Awaken, één enkel nummer dat bijna 40% van de speeltijd van Going For The One beslaat. Yes laat hier eens te meer maar weer eens horen waarom zij terecht tot één van de beste progressieve rockbands aller tijden te worden gerekend, want Awaken is een beest van een nummer. Voor mij bestaat dit nummer eigenlijk uit twee nummers, die naadloos in elkaar overgaan. Vanaf 0:00 tot en met 6:31 wordt er rustig begonnen en richting een climax toegewerkt, met het reeds genoemde orgelriedeltje op 5:43 als absoluut hoogtepunt. Vervolgens haalt men het gas eraf en wordt vanaf 6:31 tot en met 15:31 langzaam richting een andere climax toegewerkt, noot voor noot, instrument voor instrument en laagje voor laagje. Awaken eindigt zoals Going For The One begon: met een smeuïg riff(je) van Steve Howe...
Going For The One is, na twee klassiekers (Close To The Edge en Relayer) en één mispeer (Tales From Topographic Oceans) een album waarop Yes zich meer focust op de songs zelf. De drie voorafgaande albums waren gevuld met uitwaaierende passages, virtuoze solostukken en instrumentale complexiteiten. Gezien het feit dat deze kenmerken inherent zijn aan de Yes-sound, en dus ook op Going For The One aanwezig zijn, valt het mij op dat er op dit achtste studioalbum meer nadruk wordt gelegd op de songs zelf, op de composities. Precies dat maakt Going For The One onderscheidend van andere albums binnen de discografie van Yes en dat is, naast reeds genoemde redenen in dit lange bericht, waarom Going For The One voor mij een 'onbekend pareltje' is, alhoewel ik nu kan zeggen dat het een 'bekend pareltje’ is...
4.5*
Stand:
1. Relayer - 5*
2. Close To The Edge - 5*
3. Going For The One - 4.5*
4. Fragile - 4*
5. The Yes Album - 4*
6. Time And A Word - 4*
7. Yes - 3.5*
8. Tales From Topographic Oceans - 3*