Pink Floyd - Animals (1977)

Zowel The Wall en Animals eindigen dan weer met een hoopvol liedje. Iets wat hij ook al deed op Radio K.A.O.S. met The Tide Is Turning en op zijn laatste plaat met Part Of Me Died bedenk ik me net. Onder al het cynisme schuilt toch ergens nog een optimist met vertrouwen in het goede van de mens

Each Small Candle is er nog zo'n eentje trouwens.

Eigenlijk is zijn boodschap wat dat betreft de afgelopen halve eeuw niet veel veranderd, iets wat hij zelf laatst ook al aangaf in dat beruchte interview op CNN. Hij noemde daar de tekst uit Echoes als voorbeeld: Strangers passing in the street
By chance, two separate glances meet
And I am you and what I see is me

Iemand al een reactie op de nieuwe mix ??

Mijn exemplaar duurt nog even.

Fijn dat je me erop attendeert, ik zal 'm komend weekend voor 't eerst in z'n geheel beluisteren.

Ik heb onlangs de remaster uit 1994 gekocht. En gisteren de remaster uit 2018 ontvangen. Over de mix kan ik nog niets zeggen want nog niet beluisterd. Het album beluister ik met mate want ik ben als de dood dat ik er op uitgeluisterd raak. Het is namelijk één van mijn favoriete albums en zowieso hun beste.

Ik heb alleen Dogs beluisterd en eerlijk is eerlijk; de remix is een echte verbetering. Het meest opvallende is niet Alleen het heldere en diepere geluid maar vooral de drumpartijen van Mason waarbij je elk deel van zijn drumstel kan onderscheiden. Het origineel klinkt wellicht wat warmer en gepolijste maar deze nieuwe mix is mijn inziens echt een openbaring. Klasse gedaan. Mooie hoes btw.

Een aantal jaar geleden werd ik hier duidelijk warmer van dan hedendaags. Het zit allemaal goed in elkaar (vooral de gitaarsolo in Dogs blijft mij bij), maar op een of andere manier vind ik het commentaar in de lyrics wat mat overkomen. Vrij makkelijk om de autoriteiten te bekritiseren op deze manier ondanks alle metaforen.

Ik heb het album in allerlei verschijningsvormen en formats. Was destijds blij met de vinyl remaster uit 2011. Die klonk beter dan het origineel en de 1e cd versie. Deze mix uit 2018 (waarom duurt zoiets 4 jaar) klinkt via Tidal ontzettend lekker. Het laag wat strakker en overall dynamischer. Mooie aanleiding om er weer eens lekker voor te gaan zitten. Animals was destijds het eerste album dat ze in hun eigen opnamestudio hebben geproduceerd en klonk veel minder goed dan het klankmatig superieure DSOTM en WYWH. Daar is genoeg over geschreven. Voor mij het groeialbum van PF wat door de jaren een fraai plekje heeft in gekregen in mijn waardering voor de band. Nog steeds zit de wereld vol met Dogs, Pigs and Sheep

Klopt maar met de 'Loudness' knop ingeschakeld had ik daar destijds weinig last van.

Jeugdzondes zijn er om vergeven te worden 3 weesgegroetjes en u bent door

Vooral de DTS HD remix is zeer indrukwekkend te noemen. Als je van plan bent dit album te vervangen en de setup hebt, dan dit is absoluut de versie die ik zou aanschaffen.

Floyd beste album (en een van de beste albums ooit gemaakt) krijgt hier eindelijk de behandeling die het in 1977 al verdiende. Helaas alleen moesten we er 45 jaar op wachten. Maar te laat is beter dan nooit. Ik had in ieder geval niet kunnen dromen het nog mee te maken.

Heb tot nu toe alleen nog de remix van Dogs gehoord. Dat was behoorlijk schrikken.

Dat prachtige, subtiele Hammond melodietje dat Wright speelt vanaf 1:30 onder z'n akkoorden. Weg.

Andere delaytjes op zangpartijen en Gilmour's "Dragged down by the stone" klinkt enorm kaal. Alle kracht is eruit.

Ik begrijp al dat enthousiasme niet.

Het origineel wint altijd.

Zeker niet altijd.

Het heeft vier jaar geduurd vooraleer deze nieuwe mix verscheen omdat Waters weer eens gezeik had met Gilmour. Over de liner notes. Ook al is hij bijna 80, zijn ego blijft hem toch constant in de weg lopen. Maar goed, het is inmiddels 2022 en is Animals eindelijk verschenen. De platenmaatschappijen zijn uitgeremastered en is met de remix nu een nieuwe ca$hcow gevonden. Opeens verschijnen van steeds meer grote namen uit de 60's en 70's nieuwe versies van hun succesvolle en baanbrekende albums. En kan het hele circus weer opnieuw gestart worden en de verzamelaars zullen dan wel weer de beurs trekken om al die nieuwe versies te kopen. Ben dan ook benieuwd of er nog meer remixen van PF-albums de komende jaren zullen gaan verschijnen. Klankmatig was Animals nu nooit zo'n demo-Lp, zeker niet na Dark Side Of The Moon en ook wel Wish You Were Here. Het was in elk geval weer andere koek dan de twee illustere voorgangers. Wat mij vooral over de streep trok in 1977 om het album aan te schaffen was die mysterieuze hoes en de raadselachtige namen van de composities. In de jaren die volgden, zelfs tot nu, heeft Animals honderden draaibeurten gehad en bleef het album boeien. Alhoewel een remix nu niet echt als een primaire levensbehoefte werd gezien, de originele versie is nog steeds OK, was de nieuwsgierigheid toch wel gewekt toen de eerste berichten doorsijpelden over een op handen zijnde 5.1 surround versie, want als er nóg een PF-album getuned zou kunnen worden middels meerkanaals audio, dan was het Animals wel. En afgelopen week was het zover: naast de LP- en de CD-versie verscheen ook een BluRay-versie (de volledige box verschijnt pas in oktober) en bevatte die dus de mix die het meest voor de verrassing moest zorgen. En na een aantal malen beluisteren kan worden geconcludeerd dat het een geslaagde excercitie is geworden. Geen flipperkast-surround, maar een mooie, uitgebalanceerde surroundmix. Het valt dus alleszins mee. En de nieuwe stereo-versie? Die klinkt OK, maar er blijft met dergelijke remixen toch steeds een gevoel hangen van geschiedsvervalsing. Een Rembrandt wordt ook niet mooier als er veranderingen worden aangebracht. Laten we het maar vooral erop houden dat de remix van klassieke albums een ordinair nieuw verdienmodel is voor platenmaatschappijen. En het is dat nare gevoel dat toch de hele tijd als een échte stoorzender door die remix heen suist.

Pun intended, zeg je dan...

Ik beluister de nieuwe versie al een paar dagen. Wat een enorme verbetering zeg! Knalt je luidsprekers uit nu. Magisch.

Ja, drums en bas zijn krachtiger gemixt maar op Sheep mis ik bijvoorbeeld het pseudo-quadrafonisch effect telkens Gilmour die gitaaraanloopjes doet (Katakatakatakataka ..."You better watched out" ...). Ook tegen het einde klinkt de gitaarriff wat ruwer en minder 'Hoe heeft hij die klank voor elkaar gekregen'. De drums en vooral de reverb op de drums op Dogs vind ik ronduit lelijk.

De Remix 2018 opstaan en ik moet toegeven dat, na eerdere bevooroordeelde kritische berichten van mijn kant, ik dit album mag gaan herwaarderen maar MuMe heeft niet de mogelijkheid om meer dan 5 sterren te geven.

Nou, dan verzin ik wel een eigen mogelijkheid:

Animals 4.0:

Toch wel jammer dat er geen live opname uit 77 bij zit. Dat was toch wellicht hun beste tour ooit.
Weet iemand welke bootlegversie van Oakland het beste is? Ik ben op zoek naar de relatief beste uitgave.
Vooral de uitvoering van Dogs is geweldig maar zelfs als bootleg moeilijk te vinden.

Volgens mij zijn de meeste versies afkomstig van dezelfde bron. Er staan er enkele op YouTube en op de bekende platforms. Ik heb toevallig vorige week een 2CD gekocht van dit concert op Marktplaats voor € 12,- die zeer behoorlijk klinkt. Gewoon alle versies uitproberen en kijken welke het best bevalt.

Eigenlijk gewoon jammer dat Floyd niet koos voor een officiële release, maar dat zal ongetwijfeld te maken hebben gehad met de hele sfeer die er toen in en rond de band hing toendertijd.
Waters was vooral boos op een deel van het publiek die teveel herrie maakte en vond de inmens grote hallen waarin de band hun kunstje moest doen een ware hel.
Deels komt daar ook het idee van The Wall vandaan. Een muur op het podium om zich af te zonderen van de fans. Waters scheen hier al mee te komen tijdens een autorit na een concert tijdens de Animals tour.

De basis voor The Wall ligt in het beruchte incident tijdens de laatste show (6 juli) van de 1977 tournee in Montreal. Iemand uit publiek gooit bier naar/op Roger, waarop Roger deze jongen vraagt naar voren te komen en op het podium te klimmen, waarop Roger deze jongen in zijn gezicht spuugt. Er staan wel opnames van Montreal en het incident op YouTube, waarbij Roger vlak voor het incident nog iets onverstaanbaars roept. Dit gebeurde tijdens de instrumentale encore, waarbij Gilmour al het podium had verlaten en volgens Mark Blake in zijn boek Pigs Might Fly vanuit zijn kleedkamer doodleuk door het publiek naar de sound desk was gelopen om te zien hoe de rest van de band het optreden afmaakte zonder hem.

Het idee om een muur tussen het publiek en de band te bouwen was bij Roger al enkele jaren eerder begonnen op te borrelen. Maar na Montreal was het hek voor Roger wel van de dam. Na de show had Roger voor de lol een worsteling met manager Steve O' Rourke, waarbij hij verwonding aan zijn voet had opgelopen. Hierop bracht Roger een bezoek aan het ziekenhuis. Bij hem in de auto zaten producer Bob Ezrin en zijn secretaresse (later Roger zijn 2e vrouw) Carolyne Christie, die bij de show in Montreal aanwezig waren. Ezrin had toevallig een vriend mee, die psychiater bleek te zijn. Ook deze vriend reed mee in de auto met Roger naar het ziekenhuis. Na het bezoek aan het ziekenhuis reden ze terug naar het hotel, waarop Roger begon te praten over zijn gevoelens van vervreemding op tournee en dat hem soms het gevoel bekruipt dus een muur tussen hem en het publiek te bouwen. 1 van de aanwezigen in de auto zou volgens Ezrin gezegd hebben dat dit een voortreffelijk idee zou zijn. En dus geschiedde...

Zo zat het dus. Bedankt Stalin