Pink Floyd - Animals (1977)

Net trouwens weer ff gedraaid.
Die eindriff in Dogs van Gilmour blijft geniaal.
Begin Animals toch steeds meer als mijn favo PF plaat te zien.
Lange tijd was het The Wall, maar dat was toch al een nek aan nek race.
Wat een plaat!

Dank voor de info, Michel! Die docu over the making of WYWH moet ik zeker eens gaan zien!

Op YT te vinden Rogier.

dogs blijft natuurlijk een briljant nummer. ben deze site nog altijd dankbaar voor de 'you've got to be grazy (live at wembley'74)' versie. dogs is samen met comfortably numb, denk ik, de beste songs van pf.
hoe goed dogs, sheep en pigs on the wing ook zijn.....t'is me gewoon een wat te kort album in vergelijk met de anderen DSOTM, WYWH en the wall.
maar....ik maak gewoon geen keuze....ze zijn me alle 4 gewoon even dierbaar. Voor de top10 kies ik dan DSOTM..zegt dus heel weinig.

Floyd probeerde wel eens wat tijdens de gigs.
Interessante periode, want tijdens concerten(nog voor Animals) werden er idd al songs gespeeld in ruwe vorm, die uiteindelijk op Animals verschenen.
Het concept was al duidelijk in de koker van Waters.
Dogs is wellicht de meest opgefokte song van de band ever.
Gilmour fantastisch op gitaar.
Hier laat hij horen dat naast het mooie gitaarspel, hij ook in rauwere riffs uitstekend zijn weg vond.

Ik weet niet waarom Waters metafoor zou moeten zijn voor een sigaren rokend varken. Ik zie ook op geen enkele manier dat "dog" Gilmour iemand was die "de kudde" bij elkaar hield. Dat hij later die jongens weer optrommelde is een ander verhaal natuurlijk.

De enige die hier de kar trok was Waters. Niet omdat hij dat nou zo graag wilde, maar meer doordat de rest gewoon niets te melden had. Voor de overigen, en voor Waters ook wel, was het comfortabel dat dit onder de Pink Floyd vlag gebeurde.

Dat Gilmour niets meer met Animals deed is geen wonder. Dogs is één van Waters' meest venijnige teksten en dat staat volgens mij mijlenver weg van Gilmours beleving. Op de overige nummers speelde hij, niet onverdienstelijk, een paar gitaarsolo's in maar dat was het dan.

Animals blijft voor mij een (naar PF-maatstaven) middelmatig album. Tamelijk eenvoudig concept, met drie lange nummers die qua opbouw. zowel tekstueel als muzikaal tamelijk uitwisselbaar zijn. Dogs is het hoogtepunt, de rest vind ik nauwelijks memorabel.

Ik heb Pink Floyd in De Goffert gezien, zonder Waters, en daar was wel degelijk sprake van Gilmour die daar op de voorgrond stond.
Het uitmelken van The Wall door waters, en wel degelijk om hier financieel mee te scoren.
Sigaar rokend varken staat hier voor slimme zakenman.
Verder een prima uitgebreide beschrijving van wat ik hier boven kort samen vatte.
Nogmaals; ik benoem nergens dat Gilmour muziek van Animals later live uitvoerde.

Dat was minstens 10 jaar na Animals. Zoals ik al zei, dat hij jaren later die jongens weer opporde om onder de Pink Floyd vlag veel centen naar binnen te harken.... Dat kon nog niet bevroed worden tijdens de Animals-sessies.

En Waters die The Wall uitmelkt... okay. Maar het zijn zijn nummers en het is zijn verhaal! Hoezo sigaren rokend varken? Overigens, ik beweer ook nergens dat jij beweert dat Gilmour later stukken van Animals uitvoerde.

Je reageerde op mijn bericht; vandaar de reactie.
Eens dat Gilmour en Waters financieel de boel uitmelkten.
Eigenlijk staan ze beide symbool voor die sigaar rokende varkens.
Mijn kennismaking met Pink Floyd was op de Goffert, waar Gilmour ook recenter (eigen) werk van Pink Floyd speelde (A Momentary Lapse of Reason), wat ik niet eens zo verkeerd vind klinken.
Solo albums van Gilmour vind ik wel stukken minder dan die van Waters; vooral Amused to Death is erg sterk.
Dark Side Of The Moon spreekt mij van de Pink Floyd platen het meeste aan, ik heb de indruk dat toen de verhoudingen binnen de band nog anders lagen, en er minder spanning was, maar dat zegt mijn gevoel.
Dat album komt bij mij over als meer een groepsalbum, waar ieder zijn kwaliteiten het beste kon laten zien.

Op The Dark Side Of The Moon werd er volgens Waters voor de laatste keer nog goed samengewerkt.
Dus dat gevoel klopt.
De nieuwe tour die Floyd deed in 1987, is overigens grotendeels betaald door Gilmour en Mason. Dat pakte goed uit, maar naar het schijnt hebben de heren 'm wel geknepen.

Wat een gave, rauwe uitvoering van Sheep is dit zeg! Dat gitaarwerk scheurt erover.

'Sheep' Pink Floyd Demo's 1976 Alternative version Rare - YouTube

Beter dan de albumversie eigenlijk... ben benieuwd wat anderen er van vinden.

Dit album was eigenlijk altijd langs me heen gegaan, in die zin dat ik hem gewoon nooit bewust in alle rust van voor naar achteren geluisterd heb.
In mijn recente rondje PF platen ben ik er wel voor gaan zitten, en ik ben blij verrast eigenlijk. Luistert toch vrij makkelijk weg, met Dogs als 17 minuten durend hoogtepunt.

Voor mij verreweg het lekkerste Waters/Pink Floyd album!!

Lekker duister, grimmig en ingetogen, zonder de bombast van The Wall, of het 'muzikale onvermogen' van Pros & Con,s.

Hooguit dat The Final Cut en Amused To Death met hun geluidstuntjes als tegenpool qua intensiteit hierbij in de buurt komen, maar dit album is en blijft voor mij ZIJN beste, of beter gezegd nog: 'voor mij zijn meest genietbare'

Ik vind dit een moeilijke, ietwat ongemakkelijke plaat. Om eerlijk te zijn: alleen de hoes is tijdloos magistraal. Zonder die hoes mag er een puntje van af.