menu

Electric Light Orchestra - Out of the Blue (1977)

mijn stem
3,93 (490)
490 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock
Label: Jet

  1. Turn to Stone (3:49)
  2. It's Over (4:09)
  3. Sweet Talkin' Woman (3:50)
  4. Across the Border (3:55)
  5. Night in the City (4:04)
  6. Starlight (4:31)
  7. Jungle (3:54)
  8. Believe Me Now (1:21)
  9. Steppin' Out (4:41)
  10. Standin' in the Rain (4:05)
  11. Big Wheels (5:26)
  12. Summer and Lightning (4:13)
  13. Mr. Blue Sky (5:08)
  14. Sweet Is the Night (3:28)
  15. The Whale (5:08)
  16. Birmingham Blues (4:24)
  17. Wild West Hero (4:40)
  18. Jungle * (3:52)
  19. Wild West Hero [Alternate Bridge: Home Demo] * (0:26)
  20. The Quick and the Daft * (1:50)
  21. Latitude 88 North * (3:24)
toon 4 bonustracks
totale tijdsduur: 1:10:46 (1:20:18)
zoeken in:
avatar van PUbu
4,5
Wandelaar schreef:
Vaker gehoord wellicht, maar ieder z’n mening en dat respecteer ik.

PS. Ik zou graag even dat ruimteschip instappen om de planeet een tijdje te verlaten. Wat een gedoe hier beneden.


Bij dit album werd een bouwpakketje van dat ruimteschip erbij geleverd, lol.
Ik heb hem toen net zo grijs gedraaid als de studiobanden van ELO, door het vele overdubben.

avatar van Tony
5,0
Bouwpakketje? Daar kan ik me niks van herinneren.... Ik heb wel een uitklapposter met Jeff Lynne, Bev Bevan (heette die jongen echt zo...??) en de andere 5 bandleden van dat moment erbij zitten. Dat poster heeft nog heel lang (jaren naar mijn idee) in mijn jongenskamer gehangen. Gelukkig kwamen daar toen nog geen meisjes...

avatar van TEQUILA SUNRISE
4,0
Bouwpakket zegt mij ook niets, de poster wel.
Mooie plaat deze dubbelaar.

avatar van Ebby
4,0
Zat inderdaad een bouwpakketje bij.

avatar van musician
4,5
PUbu schreef:
Bij dit album werd een bouwpakketje van dat ruimteschip erbij geleverd, lol.

Ja, geinig. Ik heb dat bouwpakket nog onaangeroerd in mijn LP versie zitten.
Er zit een standaard bij, het is blijkbaar de bedoeling dat je het in elkaar zet en dan op je bureau. Handig ben ik niet en zonder gebruiksaanwijzing ben ik al helemaal nergens. Dus ik schat in dat ik hem uit angst het te vernielen heb laten zitten bij het album

avatar van gaucho
4,5
Ja, dat bouwpakket zat inderdaad bij de oorspronkelijke release, evenals de poster. Het exemplaar van mijn destijds aangeschafte dubbelaar heb ik inderdaad zelf gebouwd en op mijn kamer neergezet. Was goed te doen (kwartiertje ofzo) en het zag er geweldig uit.

Ik heb de grijsgedraaide dubbel-LP uit mijn tienertijd later vervangen door een fonkelnieuw exemplaar, waar bouwpakket en poster gelukkig ook nog bij zaten. Maar in mijn huidige album zitten beide nog onaangeroerd. Op de een of andere manier houd ik me voor dat de LP dan completer is, meer in de oorspronkelijke staat. Voor de waarde zal het verder niet veel uitmaken, vermoed ik.

Dit was trouwens sowieso een album met een iconische hoes. Prachtig vormgegeven; het voegde echt iets toe aan de muziek. Je werd als het ware via dat ruimteschip op de hoes - en ook de binnenkant van de klaphoes, die het interieur van het ruimteschip toont - het ELO-universum binnengezogen. Het was ook zo'n plaat die zich in een rij albums altijd onderscheidde. Als je bij iemand op bezoek kwam en je zag iemands platencollectie staan, kon je het vanaf de zijkant altijd meteen zien als deze er tussen stond.

avatar van gaucho
4,5
De hoes is trouwens gemaakt door een Japanner met de naam Shusei Nagaoka. En die heeft nog wel meer iconische hoezen uit de jaren zeventig en tachtig op zijn geweten. Met name van Earth, Wind & Fire. Hij had wel wat met het thema ruimte, zo te zien...

avatar van PUbu
4,5
Zeker ook All’n All? Was ook zo mooi, je had echt iets in handen.

avatar van Running On Empty
4,0
Paar maanden geleden deze dubbelaar gevonden in een Kringloop voor 5 Euro in perfecte staat en met een onaangetast bouwpakket erin. Fijne plaat die ik op vinyl echt heerlijk vind klinken.

avatar van gaucho
4,5
PUbu schreef:
Zeker ook All’n All? Was ook zo mooi, je had echt iets in handen.

Ja, die ook. Bij die plaat heb ik hetzelfde gevoel als bij deze: alsof de muziek er beelden bij krijgt. Dat is absoluut de meerwaarde van een LP ten opzichte van streaming of CD...

avatar van gaucho
4,5
Running On Empty schreef:
Paar maanden geleden deze dubbelaar gevonden in een Kringloop voor 5 Euro in perfecte staat en met een onaangetast bouwpakket erin. Fijne plaat die ik op vinyl echt heerlijk vind klinken.

En, ga je 'm opzetten? Het bouwpakket bedoel ik Dat je de plaat gaat opzetten, lijkt me vanzelfsprekend.

Mijn ervaring is dat er wel verschil zit in die vele verschillende vinylversies. Mijn eerste exemplaar was een Amerikaanse cut-out, uit de tijd - zo las ik later - dat er teveel platen uit dezelfde stampers geperst werden om aan de vraag te voldoen. En dat kwam de kwaliteit niet ten goede. Mijn huidige versie is een Engelse persing, en die klinkt een stuk beter. Al blijft dit een ietwat wollige jaren zeventig-productie waarbij ik altijd denk: dat had beter gekund. Maar per saldo accepteer ik dit album voor wat-ie is: een meesterwerk.

Weliswaar eentje met heel verschillende tracks, stemmingen en stijlen (waar bijvoorbeeld voorganger A new world record veel meer een eenheid vormt), maar tegelijkertijd vind ik dat ook de kracht van dit album. Het symfonisch getinte Concerto for a rainy day, de novelty-effecten van The jungle tot aan de synth-instrumental The whale (die ik, in tegenstelling tot sommige anderen hier, overigens geen vuller vind) - ik vind het allemaal even prachtig.

IJzersterk zijn vooral de singles: Mr Blue Sky is met zijn doordrammende staccato-ritme en het klassiek getinte slot een van de leukste nummers uit de jaren zeventig. Sweet Talking woman heeft een onweerstaanbaar refrein dat je niet snel uit je kop krijgt nadat je het hebt gehoord, en Turn to stone is een voortdenderende stoomtrein, die even tot stilstand komt in die vocale brug, en een stuwend einde dat een overduidelijk eerbetoon is aan A day in the life.
In Engeland was Wild west hero nog een vierde single, die het zowaar ook nog tot de Top-10 wist te schoppen. Die vind ik minder dan de andere drie, maar is evengoed een mooie afsluiter van het album.

avatar van PUbu
4,5
Ik had het toen in mekaar gezet. Maar kan er niet veel meer van herinneren. De single Mr Blue Sky heb ik nog. Met b kant one summer dream.
Jeff Wayne schijnt tijdens een verblijf in Zwitserland zo n beetje al die songs geschreven te hebben.
Verder vertelde hij ooit eens dat door het vele overdubben van de viool en cello op een gegeven moment door de banden kon kijken.
Toen was de techniek nog niet zover en klinkt het misschien daardoor een beetje wollig. Hun laatste albums klinken gewoon perfect, kwa geluid.
John Lennon was zeer gecharmeerd van ELO, wanneer de Beatles nog hadden bestaan dan hadden ze deze muziek gemaakt, zei hij eens in een interview.
Randy Newman schreef trouwens een liedje over hun.

Ik kende toen ELO al van de nummer Telephone Line, Living Thing en de andere singles, maar dit album was wel mijn eerste kennismaking met hun, als albumartiest.
Al snel kochtte ik hun vorige albums en Eldorado is voor mij de ELO album. Na Out Of The Blue haalden ze voor mij niet het nivo van hun albums tot deze.
Dit album is zeer coherent, had voor mij ook niet korter gemogen.

avatar van Running On Empty
4,0
gaucho schreef:

En, ga je 'm opzetten? Het bouwpakket bedoel ik Dat je de plaat gaat opzetten, lijkt me vanzelfsprekend.

Nope, bouwpakket blijft netjes in de hoes.

Ik heb een stuk of 3 vinyl versies nu en moet ze nog eens goed vergelijken.

avatar van jorro
4,5
Vroeger had ik dit ook op vinyl. Nu in flac formaat op mijn NAS. Maar meestal stream ik muziek. Ik hoor het verschil toch niet meer. Vanwege mijn leeftijd en te veel concertbezoek destijds.
Maar over dit album: Grandioos. ik heb het vaak gedraaid en stream het regelmatig. Koptelefoon op en genieten maar.
En uiteraard staat dit album op een hoge plaats in de jaarlijst 1977 van Oor. 18e, samen met Year of the Cat van Al Stewart. Ook een prachtig album.
4,5 * blijft 4,5*!

avatar van spinout
2,0
All Music Guide to rock noemt dit album: "An overproduced, overwrought piece of pop fluff masquerading as something important". Daar kan ik me goed in vinden.

avatar van Deranged
5,0
Dat hebben ze over mij ook vaak zat gezegd.

Gewoon afgunst.

Voor mij is dit album zeker belangrijk.

Zoals ik onlangs al uit de doeken deed bij A New World Record voor mij op zeer jonge leeftijd een eerste kennismaking met de onvervalste Jeff Lynne swag wat allesbepalend is gebleken daar ik deze inmiddels als religie in mijn eigen leven implementeer.

Ik noem het biggelisme.

Dit is de naam van mijn swagger movement.

Alles zorgvuldig uitgedacht.

avatar van aerobag
3,5
Sympathiek album. De term overgeproduceerd vind ik niet helemaal onterecht in context van dit album, alhoewel ik het meer bravoure zou noemen. Album is nog steeds onvervalste ‘good fun’, een bruisend pop rock opera met disco/funk elementen, excentriek genoeg om te blijven boeien. De score zou voor mij wat hoger uitpakken, als er hier en daar wat bijgeschaafd zou worden, al zal menig ELO fan nu wel afkeurend naar het scherm staren. Er zijn toch wel wat zwakke broeders te vinden en het album was voor mij wat gebaat bij wat extra focus, juist omdat de sound groteske is.

avatar van bawimeko
4,0
spinout schreef:
All Music Guide to rock noemt dit album: "An overproduced, overwrought piece of pop fluff masquerading as something important". Daar kan ik me goed in vinden.

Grappige quote, maar volgens mij heeft ELO zichzelf nooit neergezet als 'something important'.

avatar van Hans Brouwer
4,5
spinout schreef:
All Music Guide to rock noemt dit album: "An overproduced, overwrought piece of pop fluff masquerading as something important". Daar kan ik me goed in vinden.
Daar kan ik mij dus helemaal NIET in vinden....

avatar van LucM
5,0
Vreemde quote, ELO heeft zichzelf inderdaad nooit neergezet als 'something important'. Het kan enigszins overgeproduceerd aandoen maar dat past goed in het totaalplaatje (rijk gearrangeerd is voor mij nog geen synoniem van overgeproduceerd). Balance of Power vind ik meer overgeproduceerd en minder tijdloos dan deze Out of the Blue.

avatar van Dibbel
5,0
Belangrijke plaat destijds.
Er was altijd wel iemand die deze had en hij werd veel gedraaid op vriendenavonden en feestjes.
Ik denk dat ik dit dan toch maar de beste van ELO vind.
Het klinkt nog steeds allemaal fantastisch (je hoort vanalles gebeuren en inderdaad rijk gearrangeerd en niet die doffe plofproductie waar Jeff Lynne later het patent op had) en ik vind nog steeds alle nummers even goed.
Het Concerto For A Rainy Day is nog steeds fantastisch (Big Wheels!) en Jungle (And They Danced!) is het grootste feestje van de plaat.
Voor de rest is hier alles al over gezegd.

Op vinyl en CD en ja nog steeds 5 sterren.

4,5
Ondertussen een 4 tal cd's van ELO, maar deze dubbelaar blijft toch mijn favorietje. Een van de eerste platen die ik kocht ( ja wel .... n de V&D Roosendaal ). Zoveel jaar later , luister ik nog altijd met heel veel plezier naar deze plaat

avatar van Queebus
4,5
ELO is in mijn herinneringen de eerste band waar ik echt voor ging, net voor Genesis, Rush en Saga. Out Of The Blue, Discovery en Time waren albums die toen ik de kans kreeg op tape van vinyl opnam en wekenlang acheter elkaar draaide. Het mooie van Out Of The Blue is natuurlijk dat het een dubbelalbum is dus veel materiaal en dat van de hoogste kwaliteit al vind ik kant 4 ietsje minder. Out Of The Blue kwam in oktober 1977 uit en misschien daarom is het voor mij een perfecte herfstplaat, net een warme deken. Heerlijke songs, prachtige strijkers en koortjes en hemelse keyboard sounds. Jungle is altijd een favoriet geweest, zeker als je die denkbeeldige leeuw hoort grommen "come join us if you so desire". Tijdloos goed album en de Magnus Opum van Jeff Lynne.

avatar van Tony
5,0
Queebus schreef:
... al vind ik kant 4 ietsje minder.

Na de magistrale mini-opera van kant 3 is iedere kant ietsje minder natuurlijk.

Queebus schreef:
de Magnus Opum

Vele varianten op het magnum opus gezien, maar deze voor het eerst geloof ik.

avatar van Queebus
4,5
Oeps, tikvautje..

avatar van RonaldjK
4,5
Najaar 1976 ontdekte ik als pre-puber popmuziek, die mij bereikte via Hilversum 3. Zonder enige voorkennis van genres of namen bestonden er twee soorten liedjes: leuke en niet-leuke. In een oude werkagenda van mijn vader startte ik najaar 1977 mijn eigen wekelijkse top 15. De eerste #1 daarin was Ma Baker van Boney M, mijn favoriete zomerhit die daar zo’n vier weken standhield, de tweede was Needles and Pins van Smokie dat eind oktober de Nationale Hitparade betrad.

Drie weken later hoorde ik een nieuw liedje van een mij onbekende groep: Turn to Stone van Electric Light Orchestra, dat met een opzwellend, ietwat dreigend intro vanuit de radio mijn kamer binnenvloog. Het werd top 5 in mijn persoonlijke lijst. In maart 1978 volgde Mr. Blue Sky, dat ik nog beter vond met strijkers en koor én dat bijzondere einde. Je dacht dat het liedje na een dikke drieëneenhalve minuut voorbij was, maar het vervolgde met een ander thema. Majestueus! December 1978, een jaar na Turn to Stone, haalde Sweet Talkin' Woman nog eens #24.

Eén van mijn vrienden bleek zo’n drie jaar later de elpee Out of the Blue te hebben, waarvan ik als science-fictionfan de hoes magisch vond. Hij stond van november 1977 tot half augustus 1978 in de Album Top 50 van de Nationale Hitparade, piekend op #3, Eenmaal volwassen kocht ik ‘m dan zelf, waarbij de klassieker sindsdien menig rondje op mijn draaitafel en later ook als dubbel-cd-met-bonussen is gedraaid.

Favorieten kiezen is moeilijk. Nog altijd zijn de drie eerste kanten mijn favoriete, dus tot en met track 13. Daarna pakt het me minder, op Wild West Hero na en vanavond vielen me de audio-effecten in The Whale positief op. De bonussen bleken weinig toe te voegen.
Vooral de kanten A (track 1 – 4) en C (track 10 – 13) draai ik graag en de B-zijde doet daar nauwelijks voor onder. Deze start met het sterke Night in the City, op Starlight klinken de destijds modieuze discoviolen en het opgewekte Jungle vond ik eveneens niet onaardig. Mooiste nummer daarop is echter het prachtige miniatuurtje Believe Me Now, later gebruikt in het radioprogramma Theater van het Sentiment. Of was het in Goudmijn?

Out of the Blue is zowel warm als avontuurlijk. Als tiener waande ik me bijna in een ruimteschip, als volwassene viel me de perfecte productie op, ongekend voor die tijd en nog altijd heerlijk. Laat dat maar aan Jeff Lynne over. Voor Top 2000 á Gogo vertelde hij in 2012 over de totstandkoming van Mr. Blue Sky, op YouTube terug te zien.

Het schijnt de komende week vooral grijs weer te worden. Perfect weer voor deze plaat.

4,5
Samen met The Wall van Pink Floyd is dit het album dat toen anno eind jaren 70 grijs werd gedraaid . Zalig toch ! Maar nog altijd na al die jaren niet versleten of vervelend ... Mooi toch

Gast
geplaatst: vandaag om 07:23 uur

geplaatst: vandaag om 07:23 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.