menu

Deftones - Koi No Yokan (2012)

mijn stem
3,94 (317)
317 stemmen

Verenigde Staten
Metal
Label: Reprise

  1. Swerve City (2:44)
  2. Romantic Dreams (4:38)
  3. Leathers (4:08)
  4. Poltergeist (3:31)
  5. Entombed (4:59)
  6. Graphic Nature (4:31)
  7. Tempest (6:05)
  8. Gauze (4:41)
  9. Rosemary (6:53)
  10. Goon Squad (5:39)
  11. What Happened to You? (3:53)
totale tijdsduur: 51:42
zoeken in:
avatar van Slowgaze
4,5
Augustus 2015: ik zou snel eens over Koi No Yokan schrijven. April 2015: het wordt eens tijd. Gore staat inmiddels al ruim een week dagelijks op, en ook eerder werk wordt weer gedraaid; zo ook dit meesterwerk uit 2012. Wat een jaar trouwens met fantastisch werk van Kendrick Lamar, Fiona Apple, Frank Ocean en EL-P, en Deftones heeft een album gemaakt dat prima in dat rijtje past (en door al dat muzikale geweld heb ik dit album destijds over het hoofd gezien, maar dat is een terzijde).

Wat mij nog altijd ontzettend bevalt aan Deftones is de muzikale inventiviteit, zeker binnen haar eigen geluid. Dat Deftonesgeluid is heel typisch voor hen, al vanaf debuut Adrenaline (zo’n twintig jaar geleden; in 1995): metal die zowel heel bruut als heel dromerig en gewoonweg mooi is; harde riffs én Chino Moreno’s slepende zang. Op opvolger Around the Fur werd het palet uitgebreid met geluidsmanipulaties van toen nog gastmuzikant Frank Delgado, die een vast lid van de band werd en een steeds grotere rol kreeg, ook als toetsenist. Op White Pony, waar ik een soms wat moeizame relatie mee heb (maar later eens meer daarover, bij dat album) trad een soort versplintering op: én de prachtige triphop van ‘Teenager’, én de zwakke, ongenuanceerde metal van ‘Elite’. Daarna volgden een hoofdzakelijk metalgericht album, en daarna eentje waarop opvallend Pink Floyd-achtig werk af werd gewisseld met minder interessant hard werk.

En daarna kwam Diamond Eyes, de eerste plaat met Sergio Vega als nieuwe bassist. Het was een opvallend consistente plaat, in de zin van dat ze niet geplaagd werd door de wisselvalligheid van de vorige drie albums. Op het titelnummer en ‘Beauty School’ na waren er geen uitschieters, en er waren wat mindere broeders als ‘This Place is Death’, maar dat was niet onoverkomelijk. Wat belangrijker was en is: het album is een soort blauwdruk voor de Deftones-formule 2.0: metal, shoegazing, die hard-zacht-dynamiek, Delgado die een steeds belangrijkere rol krijgt. En nu, nu gaan we het toch eens over Koi No Yokan hebben: daar is die formule op heel hoog niveau uitgewerkt.

Enige punt van kritiek is dat ik Moreno’s slepende refreinen soms wat vermoeid vind klinken; hetzelfde kritiekpunt heb ik trouwens ook op voorganger en (de overigens heel sterke) opvolger. Maar verder is er veel te genieten: Delgado’s toetsenpartijen zijn prominenter tevoren, en soms hoor je zijn synthesizernoten door de gitaarmuren heen prikken. Mooi. Het geluid is me soms wat te gecomprimeerd (hoe zeg je dat?), er is iets te weinig ruimte, de instrumenten worden wat op elkaar geperst (zie wederom voorgaande album en dat daarna), en bij minder actief luisteren kan dat tot enige eenvormigheid leiden. Maar dat is toch schijn: dit is de Grote Integrerende Plaat. Weg versplintering van White Pony of Saturday Night Wrist, hallo elf nummers waarin veel, erg veel van waar de band op die albums mee flirtte op is verwerkt.

Wat levert dat in de praktijk op? Prachtige, slepende nummers die van hoogtepunt naar hoogtepunt gaan. ‘Entombed’ is, in weerwil van de titel, een wijds nummer waarin de band zeker in het refrein bijna het luchtruim lijkt te kiezen; van claustrofobie is geen sprake. ‘Graphic Nature’ is uptempo-Joy Division, door een metalband gespeeld. 'Rosemary' gaat van heel zacht naar heel hard, maar heel vloeiend: de harde riff waar het nummer mee eindigt lijkt niet uit de lucht te vallen, maar logisch uit de opbouw te vloeien. Zulke fantastische nummers getuigen allemaal van een grote beheersing en inventiviteit.

Het mooiste is misschien nog wel 'Goon Squad', waarin alles dat Deftones zo goed maakt samenkomt: een slepend refrein, harde riffs, Delgado die een muur van gemanipuleerde geluiden optrekt (ik kreeg er ‘MX’-flashbacks van). Probeer daar eens overheen te komen. Het lukt niet helemaal met ‘What Happened To You’, maar een waardige afsluiter is dat zeker; het laatste nummer op een plaat die je stil achterlaat.

avatar van horizon
4,0
Na de herontdekking van Diamond Eyes verder naar deze Koi No Yokan en ik ben nu halverwege en mij valt als eerste op dat dit album niet zo lekker klinkt. En dan vooral in de productie lijkt er iets mis. Alsof de instrumenten soms niet bij elkaar horen.
Eerste vier nummer zijn daardoor erg wisselvallig. Maar Entombed & Graphic Nature klinken opeens weer een stuk beter.

Straks maar verder luisteren.

avatar van horizon
4,0
Vorige bericht zal er nu waar vreemd uitzien.... Maar wat een geweldig album weer!


Graphic Nature mag zo aanschuiven in het rijtje pareltjes van Be Quiet, Change en Minerva.

avatar van aerobag
4,0
White Pony kende ik wel en waardeer ik ook, maar ik had helemaal niet door dat Deftones later nog behoorlijk dicht bij het niveau van deze hoogvlieger zou komen. Koi No Yokan slaagt hier toch echt zeker in. Wat is Leathers is een onwaarschijnlijk energiebom, genieten geblazen.

avatar van jellylips
5,0
Opgehoogd naar 5*. Ik zit hem eens te vergelijken met White Pony die ik 5* heb gegeven, maar ik kan niet zeggen dat deze plaat me minder raakt dan White Pony. De productie is lekker, maar een tikkeltje vlakker dan White Pony. Maar daar worden de songs niet minder van. Van begin tot eind fantastische nummers. Graphic Nature en Gauze lijken wat niemendallerig, maar niet alles kan even 'belangrijk' klinken. Superplaat.

avatar van Stuntovic
4,5
Deze plaat 3x achter elkaar gedraaid en twijfelde om hem naar 4* te zetten en ook weer om hem naar 5*.. Heel apart maar juiste conclusie is om hem lekker op 4,5* te laten. Want elke keer als ik dit album luister vliegt ie voorbij en zit ik zonder na te denken mee te zingen en headbangen. Er staan alleen maar goeie nummers op, misschien alleen de afsluiter is iets minder.
Favorieten:
Swerve City
Poltergeist
Gauze
Goon Sqaud

avatar van Slowgaze
4,5
Stuntovic schreef:
Favorieten:
Swerve City
Poltergeist
Gauze
Goon Sqaud

Haha, fuck, hou eens op met zo creepy te zijn. Die laatste drie heb ik namelijk ook aangevinkt hier, al zou ik op jouw lijstje Swerve City eerder vervangen door Rosemary of Graphic Nature.

avatar van Stuntovic
4,5
Slowgaze schreef:
(quote)

Haha, fuck, hou eens op met zo creepy te zijn. Die laatste drie heb ik namelijk ook aangevinkt hier, al zou ik op jouw lijstje Swerve City eerder vervangen door Rosemary of Graphic Nature.


Creepy? Zegt de man met een Mr.Mime als plaatje! XD

avatar van Slowgaze
4,5
Touché.

avatar van Slowgaze
4,5
Ik schrik me elke keer weer kapot van het begin van Leathers.

avatar van Don Cappuccino
5,0
Slowgaze schreef:
Ik schrik me elke keer weer kapot van het begin van Leathers.


Ik krijg het na tien jaar meedrummen met dit nummer nog steeds niet goed voor elkaar om hem precies goed in te zetten. Blijft zo'n onverwachtse binnenkomst.

avatar van king_pin
3,5
Jeetje dit album is al weer 10 jaar oud. Toen deze uitkwam wekte het mijn interesse voor Deftones weer op, dat is toch wel het beste wat een album teweeg kan brengen. Toch hebben ze sindsdien niet aan dit album kunnen tippen.

avatar van Yield
Ben het hele oeuvre van deze band maar weer eens aan het draaien. Op Saturday Night Wrist na, ben nog steeds op zoek, heb ik alle reguliere albums in mijn kast staan. Ben nooit een echte metalhead geweest, maar voor Deftones ben ik altijd warm gelopen. Met Diamond Eyes was er sprake van een come-back na 4 jaar radiostilte en dat album gaf weer een vertrouwd, maar voller en vetter geluid met retestrakke riffs en gelukkig nog steeds die fantastische strot van Chino. Alleen al grote bewondering dat de beste man na al die jaren zijn magische stembanden nog heeft. Koi is, samen met White Pony, mijn favoriete album. Het niveau zakt ook nergens in. Toch is Deftones niet voor iedereen, en dat kan. Er is wat mij betreft geen band die ook maar in de buurt komt.

avatar van Juul1998B
5,0
Zojuist deze klasse plaat op vinyl besteld!
Mocht niet ontbreken in de collectie die ik puur samenstel uit platen die ik zelf ook echt goed vind, anders vind ik het nutteloos maar goed.
Imo de sterkste plaat van Deftones!

Gast
geplaatst: vandaag om 15:28 uur

geplaatst: vandaag om 15:28 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.