Met elektronische muziek(verder: EM) vanaf pakweg de jaren 90 heb ik vaak nog wat moeite. De drempel bij EM uit de jaren 70 en 80 ligt voor mij stukken lager. Dat komt door de analoge synthesizers .Er klinkt veel meer gevoel in door, juist doordat de klanken iets verouderds en oneffen hebben. Boards of canada(verder: BOC) deed in deze dienst als een soort brug tussen moderne en analoge EM. Aan de ene kant heeft hun muziek veel moderne kenmerken zoals (hiphop/dance/Electro)beats, maar aan de andere kant incorporeert de band juist ook de warmte van analoge synthesizers.
-
Gek genoeg stond ik niet echt te trappelen toen dit album in 2013 uitkwam. Ik was toen, denk ik, meer bezig met mijn studie dan met het actief beluisteren van de nieuwe releases. Om een lang verhaal kort te maken: een aantal weken terug hoorde ik een nummer van dit album bij
Orinoco Radio, waarop ik besloot het album aan te schaffen.
-
Het is gelijk duidelijk dat dit album van een ander elan uitgaat dan de voorgaande releases. Bij de platen hiervoor(neem pakweg:
"In a Beautiful place.." ) hoor je veel duidelijker een hang naar het verleden. Nostalgie voor de vroegste, onbezorgde kindertijd. Dit album is veel zwaarder, er wordt veel meer vooruitgeblikt naar dat andere uiteinde van het leven. Zo’n titel als "Reach for the Dead" lijkt me in dat opzicht ook niet random gekozen. Die zware, bedrukkende golfslagen aan het begin van het nummer, die uiteindelijk aan een hoopvolle conclusie de ruimte geven, spreken mijn inziens ook boekdelen. Er is een prijswaardig gevoel van berusting in dit nummer te vinden. Een kippenvel momentje!
-
Hoewel dit “muzikale nihilisme” heel anders aanvoelt dan de voorgaande albums van BOC, is het slechts een schijnbare tegenstelling. Bij de voorgaande albums bleek er onder de nostalgie vaak een soort depressie schuil te gaan (The Devil Is In The Details bijv) en bij dit album hoor ik naast neerslachtigheid juist veel hoop(Alleen de albumtitel al: Tomorrow’s Harvest).Het nummer waar je die hoop het duidelijkst merkt, is “New Seeds”(al weer zo’n toepasselijke titel). Het ritme is prachtig gekozen, het doet me haast aan krautrock denken. De koorachtige synthesizers op de achtergrond zijn daarnaast een mooi detail. Het doet het arrangement toch net wat gotischer aanvoelen.
-
New Seeds is niet het enige nummer met zo’n gedetailleerd arrangement . Er is echt duidelijk aandacht besteed aan de gelaagdheid van de muziek. Volgens mij is dit ook zo’n album waar ik vaker in zal grasduinen. Elke luisterbeurt geeft weer een nieuw laagje prijs.
-
Al met al een verdomd lekker album van BOC. De duistere klanken zijn aangrijpend en de gelaagdheid nodigt uit om het album vaker te beluisteren. De hoopvolle accenten die de band aanbrengt, zorgen ervoor dat de luisteraar desondanks met een goed gevoel achterblijft. Een van de betere albums van deze band.
-
4.5*.