Queen - Made in Heaven (1995)

Eindelijk opnieuw op vinyl uit, en kan je deze plaat dus kopen tegen een (redelijk) normale prijs.. al is €30.- nog steeds veel.. maar toch, voor een originele druk betaal je véél meer!

Kant 4 bestaat uit "13" en zal dus wel in mint condition blijven (hadden ze liever wat bonus tracks op kunnen zetten)

1.It's a Beautiful Day (2:32)
Freddie is niet meer, maar we gaan niet treuren, we vieren het leven van Freddie. De positieve boodschap van de opening is duidelijk. Geniet van het leven! Mooie opener die een nog mooiere toon zet!
Een opname die van origine al in 1980 ontstond, ziet 15 jaar later alsnog het levenslicht, en is abosluut mooi opgewaardeerd, vooral dankzij Deacon!

2.Made in Heaven (5:25)
Dit nummer was al bekend van Freddie's solo album. Ik moet zeggen dat ik m met de kracht van May's gitaar en Taylor's drums toch wel een stuk mooier vind. Natuurlijk is dit een opvuller, maar zeer passend, en met respect behandeld...

3.Let Me Live (4:45)
De titel is wat dubbelzinnig, ook al dateert de song al uit the Works sessies. Maar ik wat dit album doet is eigenlijk wat de titel zegt. Het houdt de gedachte aan de geweldige Freddie levend. Ik vind het een pakkend, typisch Queen nummer met de koortjes, het gospel achtige, en de typische piano. Mooie samenzang van de 3 zingende Queen leden. Fijn nummer!

4.Mother Love (4:49)
Het mooiste nummer van dit album. De stem van Freddie is werkelijk fantastisch. Daarbij komt dat het muzikaal ook gewoon wonderschoon is. Het nummer vertelt eigenlijk alles, en dat is de reden waarom ie mij ook zo aanspreekt: I'm a man of the world and they say I'm strong. But my heart is heavy and my hope is gone keiharde woorden die me werkelijk (nog steeds) kippenvel bezorgen. Later kwam ik pas te weten dat dit nummer ook echt het allerlaatste is wat Freddie ooit heeft opgenomen, en dat May het nummer afzingt, omdat het Freddie niet gelukt is de laatste tekst in te zingen. Dat maakt het nog tragischer, maar ook nog zo veel meer waardevol. Die uithaal in de brug... waar deed de man het van, terwijl hij aan het sterven was? Wat een wilskracht, wat een inspiratie, wat een vak gek!! Wat een held!
Het einde van het nummer is mooi symbolisch gedaan.. we horen een tijdsloop van Freddie die in omgekeerde chronologsiche volgorde terug gaat... terug naar de baarmoeder... terug naar het begin... het begin van het einde.. of het einde van het begin?

5.My Life Has Been Saved (3:15)
Ook al bekend als b-kant van een van de singles van the Miracle. Waarschijnlijk door de titel toch ook op dit album geplaatst. Wederom klinkt deze versie net iets krachtiger en voller, en dus beter dan het originele nummer.

6.I Was Born to Love You (4:49)
Wederom een nummer van Mr Bad guy. Deze keuze snap ik niet zo goed. In tegenstelling tot de eerdere 2 "verqueende" nummers vind ik dit geen vooruitgang. De samples van kind of magic aan het eind e.d. maken het wat nep voor me. Geen verbetering voor dit nummer dus.

7.Heaven for Everyone (5:36)
Een nummer opgenomen voor Rogers band the Cross. Ook deze nieuwe versie heeft mijn voorkeur. Wederom zal de titel de hoofd reden zijn geweest om het ook op dit album te plaatsen. Maar Freddie zingt het zo mooi, het past perfect.

8.Too Much Love Will Kill You (4:20)
Bekend geworden door het Freddie tribute concert, en de single die May daaropvolgend uitbracht. Dat vond ik toen al mooi, maar toen ik deze versie hoorde, viel die van May echt in het niets. De zang van Freddie is magistraal.... Wat een verlies... elke keer als ik dit nummer hoor, merk ik hoe erg ik de man mis in de muziekwereld. Wat voor moois hadden we nog kunnen hebben?
Het nummer was origineel bedoeld voor the Miracle, maar haalde het niet. Blij dat ie alsnog het daglicht heeft gezien!

9.You Don't Fool Me (5:24)
Knap en aanstekelijk nummer. Dit nummer schijnt pas echt voorzien te zijn van de muziek zoals het op de plaat staat, nadat Freddie was overleden. In deze hoedanigheid heeft hij dit nummer dus nooit gehoord. Da's vreemd, en knap, want het nummer klinkt als geschreven voor een hitparade! Knap stukje werk van de producer dus. Heerlijke solo van May op dit nummer!

10.A Winter's Tale (3:49)
Het laatste nummer wat Freddie schreef (muziek en tekst) en een beauty! Hij heeft een moment van mindfullness gehad, want hij geniet van het uitzicht in Montreux. Wederom prachtig gezongen! Het is verworden tot een kerstnummer. Dat werd ook een beetje zo gebracht toen het nummer op single uit kwam (speciale kerst verpakking) maar dat is niet erg. Ik vermoed niet dat het Freddie's bedoeling was. Top afsluiter van dit album.. had het kunnen zijn.....

11.It's a Beautiful Day [Reprise] (3:01)
... Echter horen we de postieve tekst van de 1e track nogmaals, maar nu gevolgd door een rock deel. Klintk wel goed, maar had van mij niet meer gehoeven. Er wordt nog even gerefereerd aan Seven seas of Rhye, door het piano loopje er door heen te mixen, maar dat maakt het wat rommelig voor me. Een overbodige afsluiting wat mij betreft.

Vervolgens zijn er ook nog de track "Yeah" wat alleen maar bestaat uit "yeah" van Freddie, en een sample is uit Don't Try Suicide van het album the Game. Daarna de track "13" wat mij doet denken aan de hemelvaart van Freddie.. je hoort wat rare spacey geluiden, en de heren van Queen wat zeggen... en dat duurt nogal lang,.... symbolisch.. maar 1 luisterbeurt en nooit weer.

Conclusie: ondanks de "verqueende" opvullers vind ik dit als geheel een sterk album. Natuurlijk zijn de nieuwe tracks de meest interessant van dit album. De breekbare, doch krachtige stem van Freddie is erg mooi om te horen. Feit dat de man dood is zal er vast een emotionele waarde op leggen, maar 20 jaar na de release geniet ik nog steeds van deze plaat.

Een mooi afscheid van Freddie, waar hij zelf ook nog aan heeft mee gewerkt. Daarom zie ik dit album ook niet als uitmelken. Het had ook het afscheid van de band Queen moeten zijn, maar dachten May en Taylor helaas anders over.

I long for peace before I die, rust zacht Freddie....

Dit album haalt het natuurlijk niet bij hun eerste vier vijf albums dat was Queen in optima forma. Dit is een leuk afsluitertje maar had voor mij niet gehoeven. Ben het ook eens met de analyse van De Buurman

Dat had je al eens gezegd ja...

Ik ga mij er even mee bemoeien

Dit is natuurlijk helemaal niet te vergelijken met hun eerdere werk......vooral ook niet doen.
Deze plaat staat op zichzelf.
Dit is een passend eerbetoon aan de great Freddie.
Zoals Lennon al memoreert - dit is Freddie die met zijn laatste krachten nog songs ingezongen heeft. Her en der met knip en plakwerk en enkele tracks die niet echt gelukt zijn, maar het is wel oprecht en beladen.
De betreurde frontman ging tot het laatst door, en het is zangtechnisch beslist nog goed en daarom alleen al de moeite waard om te laten horen.

Dit is een mooi eerbetoon en zo had Freddie het ook gewild.
Zeker gezien van wat er nog bruikbaar was.

Soms heb ik het gevoel alsof bands maar in één bezetting mogen bestaan en dan ook nog eens maar 4 platen mogen maken, waarbij hit-singles uitgesloten zijn, en liefste mag zo'n band alleen tussen 1969 en 1979 bestaan hebben.

Terugkijkend op dit album blijkt nu wel dat ze bijvoorbeeld I Was Born To Love You hadden kunnen vervangen met Let Me In Your Heart Again.

Lennon stelt


Ozric Spacefolk zegt


De waarheid zal misschien in het midden liggen. Als romanticus, ook muziekromanticus, neig ik meer naar Lennon's opvatting. Topbands met een 'chemistry' die al vanaf bij wijze van spreken (maar vaak ook echt) vanaf de eerste high-school-optredens bij elkaar waren en uiteindelijk roem vonden zouden op moeten houden zodra een van de fabulous four or five overlijdt.
Led Zeppelin, Beatles, etc.
Queen is zonder FM geen Queen meer, beter ware het te stoppen.
Slayer had ook moeten stoppen na de dood van Jeff Hanneman en zo zijn er veel voorbeelden.

Maar je moet het nu eenmaal respecteren als May, Deacon en Taylor door gaan met een andere zanger. Maar de chemistry is weg, het was niet mijn keuze geweest.

Deacon was de enige verstandige en stopte na only the good die young...

Grappig, altijd gedacht dat hij daar al niet meer aan meewerkte, maar niets is minder waar. Mooi tribute dan nummer aan Mercury, alleen past het niet op Queen Rocks.

Leuk eerbetoon. Ik snap het opzet. Freddie vroeg erachter, het was zijn manier om door zijn laatste dagen te komen, hetgeen waar hij zich nog op smeet. Achteraf was het voor de overgebleven bandleden ongetwijfeld ook een manier om het verlies te verwerken. Maar het resultaat is héél wisselvallig. Het hoogtepunt komt voor mij al meteen in het korte openingsnummer. Daarna flakkert het her en der wel eens op, Freddie's stem blijft magistraal, maar de sampletrucjes en het toch zwakke songmateriaal halen me helemaal uit het opzet. Het is duidelijk dat er eigenlijk te weinig materiaal was opgenomen om een langspeler te maken.

Voor mij is Innuendo de laatste Queen-plaat, die me wel bij de keel grijpt tot aan de laatste noot. Sterker zelfs, het is misschien wel mijn favoriete Queen-album.

Toch, door de emotionele belading: 2,5*.

Ik vond altijd Let Me Live zo'n geweldig en ook klassiek Queen klinkend nummer. Het doet wat denken aan Somebody To Love. Kom ik er nu pas achter dat het uit 1983 komt. Dat gospelachtige koor is mooi!

Kan iemand mij de ware bedoeling geven van het (te) lange zweverige uittro van Beautiful Day reprise. Heeft dit een bedoeling of is iemand in slaap gevallen achter de toetsen? Ik hoorde eens iemand zeggen dat dit de hemel moest voorstellen en als je goed luistert, je Freddie hoort... Ik vind het persoonlijk jammer en vind dat het album had moeten stoppen bij Winters Tale. Iemand??

Ik denk dat je het idd als een soort lang outro moet horen van hun actieve opname periode waarin een wat zweverige ambiënte toon zit om je in ‘ die hogere sferen’ te laten belanden. Freddie fades away als het ware. Vergelijkbaar met Who wants to live forever misschien?
Nu was Queen natuurlijk ook van de lange outro’s natuurlijk, volgens mij een band die bij live optredens hun outro’s echt als een onderdeel van de song maakten. Meer en langer outro’s dan bv Stones, Who, Zeppelin , om grote acte uit hun begintijd te noemen. Misschien ook daarom een soort statement, als defintif slotakkoord, welliswaar een ander soort outro van bv de live outro’s van One Vision of We are the Champions. Kan me wel voorstellen dat het minder boeit. A beautifull day had ook wel gepast, de versie zoals het openingsnummer bedoel ik dan.

Als outro het als een soort eerbetoon bedoeld is, wat ik wel vermoed, mist het volledig zijn doel. Niemand luistert dit namelijk voor een tweede keer in zijn leven lijkt me.

Nou... eerlijk gezegd heb ik het best wel wat keren beluisterd, vooral om misschien wat 'verborgen boodschappen' te kunnen ontdekken. Daarbij vond ik het altijd heerlijk mysterieus en idd een soort begeleidende muziek voor de Hemelvaart (hoop ik dan) van Freddy. Maar zie dit vooral uit het oogpunt van een die-hard fan die dit stukje muziek aangeboden kreeg van een zeer extraverte en feestende band. En ik vond het nog best mooi, en apart, ook.

Best wel goed album eigenlijk. De remastered versie uit 2011 klinkt erg goed. Mijn favoriete nummers zijn: You Don't Fool Me, A Winter's Tale (erg mooi gezongen door Freddie) en Mother Love.

Made In Heaven bungelt ergens onderaan de lijst so far, maar dat zegt gezien de score van 4 sterren meer over de algehele kwaliteit van het rijke oeuvre, dan over hoe 'minder' dit album zou zijn. Het is vooral dat je merkt dat Made In Heaven een allegaartje is waarbij de band zoveel mogelijk prachtige muziek met Freddy's zang de wereld in wilt slingeren. En het is in dit geval gegund, want er staan een aantal prachtige tracks op. Ik kende Too Much Love Will Kill You in de akoestische May-variant en heb dit ook altijd prachtig gezongen gevonden. Maar ja... Mercury is toch beduidend beter als zanger en ik hoor May toch ook het liefste elektrisch spelen. Andere prachtige tracks zijn Mother Love en I Was Born To Love You. You Don't Fool Me begint vreemd, maar loopt uit in een prachtige gitaarsolo om het nummer alsnog heel erg knap en mooi te maken. A Winter's Tale doet me dan beduidend minder.

Ergens voelt het verhaal nu 'af', maar voor de compleetheid nemen we het album met Paul Rodgers toch nog mee. Benieuwd hoe dat gaat bevallen.

Tussenstand:
1. Queen II
2. A Kind Of Magic
3. Innuendo
4. A Night At The Opera
5. The Miracle
6. Queen
7. Sheer Heart Attack
8. News Of The World
9. A Day At The Races
10. The Works
11. Jazz
12. Made In Heaven
13. The Game
14. Hot Space

Een mooi evengoed wat gekunselde hommage aan de betreurde Freddie.
Veel knip en plakwerk en met de laatste vocalen.
" Schrijf zo veel als mogelijk en ik zing het in."
Meldde hij.
Dat ging ondanks zijn snelle achteruitgang heel behoorlijk.
Maar net zo goed werd er geput uit eerder verschenen werk.
I Was Born To Love You verscheen bijv. al op Freddie's soloplaat Mr. Bad Guy, maar nu in een rockende versie.
Het is vooral de beladenheid die hier goed uitpakt.
Mother Love is prachtig ( zijn laatste zangpartij) en You Don't Fool Me had zo uit de periode A Kind Of Magic kunnen komen.
A Winter's Tale kan met een beetje emotionele bui tot tranen roeren.

Het is uiteindelijk een plaat die wel iets doet met je.

Dit album blijft een beetje vreemd. Toen ik het voor het eerst hoorde, viel het me nog niet op, maar tegenwoordig besef ik me wel dat dit een soort verzamelaar is. Dat doet me verder weinig. Het gaat om songs die tot dusverre nog niet op een studio-album van Queen is gekomen en de kwaliteit ligt gemiddeld erg hoog. En toch heeft dit album een speciaal plekje in mijn hart. Ik ben niet gelovig en geloof niet in een hiernamaals, maar het gebaar is heel mooi. Freddie wordt gemist en dat hij nog even mag schitteren is 'm gegund. Ik kan hier middelmatige, laat staan slechte, muziek. Ja, de muziek is zoetsappig en het staat mijlenver af van waar Queen begin jaren zeventig mee begon, maar dit is eveneens prachtig. Made In Heaven, Mother Love, Heaven For Everyone, ga zo maar door. Echt prachtige muziek. Jammer dat dit album te vroeg gekomen is voor Only The Good Die Young.


Tussenstand:
1. Sheer Heart Attack
2. A Night At The Opera
3. News Of The World
4. Queen II
5. Queen
6. Made In Heaven
7. A Kind Of Magic
8. The Works
9. Innuendo
10. A Day At The Races
11. Hot Space
12. The Miracle
13. Jazz
14. The Game

Zo, jullie maken er wel werk van, lennert en RuudC; wat een snelheid!
Overigens mis wel Flash Gordon in jullie overzicht; het is dan wel een soundtrack, doch valt 'ie zeker als volwaardig Queenalbum te beschouwen. En als The Cosmos Rocks nog op het menu staat, mag Flash Gordon zéker niet ontbreken!

Thanks! Ik merk ook dat Queen gewoon uitnodigt tot bingen. Scheelt dat ik veel van het materiaal ook al in mijn kast heb staan en zodoende niet voor het eerst eraan blootgesteld wordt. Flash wil ik best nog wel van een recensie voorzien, maar ik tel hem voor de marathon niet mee aangezien het hier echt gaat om thema's en stukken die speciaal scenes ondersteunen, waar A Kind Of Magic allemaal echte songs zijn. De samenwerking met Paul Rodgers wordt wat mij betreft altijd heel erg onderschat, al twijfelde ik nu toch ook nog wel of ik het wel of niet door zou zetten omdat het zonder Freddy inderdaad toch wel anders is

Flash Gordon zit wel in de Queenbox dus zelf tellen ze het album wel mee. Dus hoort ie er wel een beetje bij.

Is voor die kant ook iets te zeggen hoor, maar voor de marathon hebben we besloten om het niet te doen. Als we ooit Toto zouden doen, zouden we de Dune soundtrack daar ook niet bij optellen

Brian, John en Roger nemen afscheid van hun frontman. Met creatief knip-en plakwerk, maar vooral met heel veel respect. Natuurlijk is dit geen klassieke Queen plaat. Freddie wilde nog wat achterlaten en de band is ermee aan de gang gegaan.
Mother Love is sowieso wel een Queen klassieker. Dit wordt extra versterkt door het gegeven, dat dit de letterlijke zwanenzang van 1 van de beste rockzangers ooit is.

Laat me nog 1 keer zeiken over een te lage score dan.. Dat lijkt me voor dit stuk muziek geschiedenis wel op z'n plaats.
Ik was toentertijd meteen gegrepen door de (in Queen's repertoire unieke) kalme sfeer van het album. Eerder troostend en hoopgevend dan treurig. Ik lees veel over knip en plakwerk, maar ondanks alles vind ik juist een erg mooie eenheid. Sterker nog, ik vind dit één van Queen's meest constante albums.
Het haalt het niet bij A day at the races, maar daarna is het toch echt mijn favoriete album van de heren.

Vier jaar lang werkten de 3 overgebleven leden van Queen aan dit Made In Heaven. Er waren tapes met vocaal materiaal van Freddie Mercury. Zij maakten er alsnog echte songs van, waarbij ze probeerden er een gewone Queen plaat van te maken. En dat is ze na al dat werk toch best aardig gelukt.

Zeker het begin van deze plaat mag er wezen. Sterk ook om positief te beginnen met het fijne nummer It's A Beautiful Day, met daarna de goede titelsong. Echt heel goed vind ik Let Me Live, met een fantastisch gospelkoor. Mother Love was het laatste nummer waar ze samen met Mercury aan werkten en het mag er wezen. I Was Born To Love You klinkt niet voor niets als een 80's single van Queen, want het werd in 1985 geschreven door Mercury, zelf vind ik het erg lekker. Heaven for Everyone is een mooi rustig Queen nummer.

Too Much Love Will Kill You is een aardige sfeervolle Brian May song, die hier gelukkig door Freddie gezongen wordt. Het nummer is geen ode aan Mercury, want het werd al in 1988 geschreven voor The Miracle. De instrumenten zijn wel opnieuw ingespeeld voor dit album. You Don't Fool Me loopt lekker en heeft een fijne gitaar. Ik ben niet zo'n kerstmens en A Winter's Tale was wel een kerstsingle: niet echt mijn ding dus, maar te doen. Gelukkig is daar nog de reprise van It's A Beautiful Day!

Ik vind Made In Heaven een geslaagd project van de overgebleven drie Queen leden. Met respect voor Freddie Mercury gemaakt. Niet elke song is even geslaagd. Maar dit album is toch echt een goede afsluiter.

Ik ben t met je eens West. Maar ken je de originelen van bijvoorbeeld i was born to love you?

En ken je het origineel van Heaven for Everyone? Eigenlijk een Roger Taylor solosong.

Ach verdraaid ja: een 80's single van Freddie Mercury. Had ik het toch goed gehoord!
Edit: toch maar even aangepast in mijn review. Thanks!