menu

Pink Floyd - A Momentary Lapse of Reason (1987)

mijn stem
3,40 (637)
637 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock
Label: EMI

  1. Signs of Life (4:25)
  2. Learning to Fly (4:53)
  3. The Dogs of War (6:08)
  4. One Slip (5:07)
  5. On the Turning Away (5:39)
  6. Yet Another Movie (6:14)
  7. Round and Around (1:13)
  8. New Machine Part 1 (1:46)
  9. Terminal Frost (6:17)
  10. New Machine Part. 2 (0:38)
  11. Sorrow (8:48)
totale tijdsduur: 51:08
zoeken in:
4,0
Sorry musican , maar de verghelijking met Genesis en Pink Floyd mag uiterlijk gezien gelijkenissen hebben, maar verder toch, naar mijn mening, echt niet.
Bij Genesis was and then there were three een drama i.v.m. de albums waarop Hackett wel van de partij was. Pink Floyd heeft na het vertrek van Waters nog zeer acceptabele - om niet te zeggen - topalbums gemaakt.

avatar van musician
3,5
A momentary lapse of reason en The Division Bell sluiten vrij redelijk aan bij het solowerk van David Gilmour, tussen 1984 en 2006. Het was mij om het even geweest, had er onder die albums de naam David Gilmour gestaan ipv Pink Floyd.

Ik vind al die vier albums verder wel okee. Het zijn natuurlijk ook albums waar qua makelij ook maar één handtekening onder past, dat van David Gilmour.

Genesis maakte na het vertrek van Steve Hackett in ieder geval nog twee hele goede Genesis albums (And then there were three en Duke) waar de naam Genesis volledig terecht onder staat. Dat is het verschil. Zij werden pas later min of meer de Phil Collins Band.

David Gilmour is, met wie er dan ook nog waren overgebleven in freelance verband bij Pink Floyd, nooit (meer) in staat geweest om een volwaardig Pink Floyd album af te leveren.

Ik denk dat hij zich dat ook later heeft gerealiseerd. Daarom werd On an Island ook een David Gilmour cd. Live brengt hij overigens op uitmuntende wijze het oude Pink Floyd werk, ook onder eigen naam, op de bühne. Laat daar geen twijfels over bestaan. En zo is het ook goed.

avatar van bikkel2
2,5
Ik vind het tweetal soloalbums van Gilmour. voor '' A Momentary'' toch wel degelijk anders van snit.
Minder opgeblazen en op een aantal kleine uitzonderingen na, transparanter en muzikaal ook wat speelser.
Het zou in vorm niet uit moeten maken want op deze come-back plaat onder de Floydvlag heeft Gilmour een duizelingwekkend aantal sessiekrachten ingehuurd.

Eigenlijk vind ik dat Gilmour en vooruit, een beetje Wright en Mason, te geforceerd te werk zijn gegaan om de groep een nieuwe fase in te loodsen.
Ik ga niet weer uitleggen waarom.

Feit is dat ik zijn 2 soloplaten een stuk sympatieker vind.
Ik ben het overigens met musician eens dat het geen pure rotzooi is, maar het geheel afluisteren van deze plaat is voor mij in elk geval geen pretje meer.
Iets waar ik met de beter geproduceerde opvolger minder moeite mee heb.
Al komt die ook nog zelden uit het doosje.

On an Island sluit wellicht wat meer aan bij de vertrouwde Floydsound, maar dan meer qua sfeer in rustige passages.
Ik vind het een aardige plaat, maar iets meer peper had beter gesmaakt.

avatar van devel-hunt
3,5
Toch altijd een vreemde discussie gevonden over de productie van a momentary Lapse of reason. Te veel een jaren 80 productie is de kritiek. Maar ehh...?? de plaat komt toch uit de jaren 80.. ,

Dat was toenterijd dé wijze van produceren, dat was het geluid van die tijd.
PF had waarschijnlijk de behoefte aan te sluiten bij het tijdsbeeld van toen en wilde niet worden weggezet als een oudbollige band van gisteren.
Niemand kon toen vermoeden dat juist die productie van die tijd zo achterhaald zal gaan klinken.

avatar van Rogyros
4,0
Nee, maar daardoor kun je het nu natuurlijk niet mooi vinden. Dit die kritiek lijkt mij daarom wel legitiem. Je hoeft het er natuurlijk niet me eens te zijn.

Als de kritiek is dat Pink Floyd een verkeerde keuze toentertijd heeft gemaakt, kan ik je wat beter volgen. Men zou ook kunnen vinden dat Pink Floyd teveel met de tijdgeest bezig is geweest en te weinig meer de eigen identiteit. Al gaat mij dat wat ver.

avatar van Bluebird
3,0
Op zich is deze plaat best wel te pruimen met wat de jaren 80 te bieden had naast het zich toen ook aan de eisen des tijds aanpassende Rush, Genesis, Yes, enzovoorts. Het is al heel vaak aangehaald hier; dit is machinale, kille, gekunstelde holle bombast wat op zich ook wel weer een bepaald karakter uitstraalt als je het even loskoppelt van de oude successen. Het was voor Gilmour dan ook een hele opgave nadat hij de zaak over de groepsnaam gewonnen had om dit op overtuigende wijze vorm te geven. Dat is hem ten dele of helemaal niet gelukt zoals het nu in het algemeen wordt bekeken. Maar toch blijft het een opvallende eend in het oeuvre dat zeker genoeg instrumentale genietbaarheid bevat wat mij betreft.

avatar van Eveningguard
2,0
Qua productie vind ik dit de slechtste plaat ooit. Er zit wel heel erg veel overbodig spul in.

avatar van iggy
Erg overdreven Eviningguard. Dat maakt mij benieuwd welke plaat je op de tweede plek zet qua slechtste productie?

avatar van Eveningguard
2,0
Het is allemaal zo overbodig en dik aangezet. Ik vind het nog erger dan de gemiddelde pop uit de jaren tachtig.

avatar van haythijs
Jouw antwoord op Iggy zijn vraag is eigenlijk nog steeds vrij onvolledig. Nu geef je wat je er slecht aan vindt, maar nog niet wat je nog meer als 'overbodige, dik aangezette en slecht geproduceerde platen' vindt. Dus wellicht helpt het Iggy, en anderen waaronder mij om bv een nummer 2-3-4 te geven zodat we jouw woorden en onschrijvingen echt kunnen plaatsen. Voorbeelden zeggen zoveel meer dan een paar woorden. Dan worden de door jou gebruikte termen gelijk veel duidender.J
Je bent het overigens niet verplicht om aan deze vraag en oproep te voldoen hoor, het staat je vrij te vinden wat je vindt zonder je te moeten verantwoorden. Maar ook ik vind het wel leuk te horen wat jij dan als 'bagger productie' ervaart.

avatar van Eveningguard
2,0
Typen gaat nogal moelijk, arm is uit de kom geweest. Ik zal na de genezing een uitgebreider antwoord geven.

avatar van haythijs
Auw!! Dat herken ik, en is idd een zeer pijnlijke ervaring. Beterschap vooral, de reactie volgt dan tzt wel ±'

avatar van bikkel2
2,5
Beterschap Bram !

avatar van Edwynn
Ik snap wel wat Evingguard bedoelt. Los van de Miami Viceproductie (die ik eigenlijk best aardig vind) zijn de nummers ook nog eens volgestopt met koortjes, bliepjes en dat soort dingen. De elektronische ritmebegeleiders zijn ook niet altijd op zijn plaats. Dat is zonde. Less is more, zou ik geadviseerd hebben als ik erbij zat. Verder zijn nummers als One Slip en On The Turning Away behoorlijk eendimensionale poprockers die ook maar zo op een Robert Tepper album hadden kunnen staan. Ideaal om een soundtrack van The Breakfast Club of zo mee op te fleuren, maar voor Pink Floydbegrippen wat mager. Learning To Fly en Dogs Of War, ja dat zijn wel puike tracks. Maar ja, die koortjes hè?

avatar van haythijs
Ja ik snap ook wel dat hij dit geen super geproduceerd of klinkend album vindt. Het is anno 2013 ook niet meer mijn smaak. Soms raakt en bepaalde klankkleur achterhaald. Dat ervaar ik ook wel met dit album.
Aan de andere kant, je moet het waarschijnlijk ook in het tijdsbeeld plakken van toen, plus hoe de heren ( en dus vooral Gilmour) er destijds instonden. Het is ook een tijdsopname natuurlijk, soms blijft dat overeind staan, soms ook niet. Om een ander voorbeeld te noemen: The Black Album van Metallica vond ik toen geweldi klinkn, nu staat deze productie mij minder aan. Dat ligt dus ook deels aan mijzelf, hoewel dat album nog altijd beter klinkt als recenter werk van hen.
Maar waar het mij om ging, waarom je dit 'de allerslechtse' dus noemt en wat dan dat 'slechtste' lijstje is om zo een vergelijk te maken. En dus ook de omschrijvingen veel beter duidt.

avatar van Edwynn
Of een productiestijl achterhaald is of niet, heeft mij nooit iets geboeid. Ik vind het wel een beetje jammer dat Lapse Of Reason zo volgestopt is met allerhande overbodige additieven.

avatar van haythijs
Op zich boeit mij dat ook niet of iets achterhaald is, anders zou je erg veel opnames uit de 50 en 60-er jaren ook niet meer kunnen aanhoren.
Neemt niet weg dat het feit zich voordoet dat een bepaalde klankkleur soms een modegrill is die de tand des tijds niet doorstaat. Zie met kleding soms hetzelfde, soms komt het terug, soms blijft het vooral hangen in dat ene tijdsvak. Destijds vond ik al die soundjes wel leuk zoals het into van One Slip. Nu klinkt dat voleldig outdated, al dan niet de geluidjes zelf
Maar dat is ook het punt niet, de vraag is waarom dit het slechts klinkende album ooit was in zijn ogen wat wat zijn de 'verliezers' die het net niet haalden. Komt er vanzelf weer een nieuw topic van waarop ook deels dit album op kan voortborduren. Leuk toch )

avatar van chevy93
3,0
De slechtste productie ooit? Nou, dat lijkt me nogal overdreven...

Denk aan al die derderangs producties van bandjes die slechts één album in hun hele bestaan verkocht hebben. Bands die de zang opnemen met een microfoon van de Action. Dat soort dingen. Wat je ook vindt van de productie, hij is wel professioneel opgenomen en daarom bijna per definitie al niet de slechtste ooit.

Probeer eens wat albums van het Label Immortal: http://www.musicmeter.nl/label/Immortal. Dat is slechte kwaliteit. En zelfs dat is ongetwijfeld niet "het slechtste ooit".

avatar van Eveningguard
2,0
Chevy, mijn uitspraken zijn, als ik het niet aangeef, nooit technisch. Het feit dat het allemaal professioneel is opgenomen doet niets af aan het feit dat het album bomvol zit met de meest overbodige en afschuwelijke geluidsbrijen die door hun cheesyness en geliktheid afbreuk doen aan de plaat in mijn ogen.

avatar van bikkel2
2,5
Of het de slechtste produktie ooit is, is moeilijk te bewijzen. Dan moet je zo'n beetje alles geluistert hebben wat er is uitgebracht. Dan kun je een volgens mij een eerlijk oordeel geven, maar dat is ondoenlijk natuurlijk.
Het valt alleen wel op dat er eind jaren 80 platen werden gemaakt met veel overtolligheid en steriliteit.
Tango In the Night van Fleetwood Mac is ook zo'n plaat. Geen enkele soul meer te bekennen.Loepstrak en erg glad.

Maar het is duidelijk wat je tegenstaat en de produktie is ook niet prettig. Ben het daarin grotendeels met je eens.

avatar van musician
3,5
Waarbij aangetekend, dat de jaren 80 productie in de eighties zelf beduidend minder als bezwaarlijk werd aangevoeld dan nu.

Ze (bands, producers) hadden waarschijnlijk ook niet het gevoel dat ze eigenlijk verkeerd bezig waren en vonden het eindresultaat veelal prachtig.

Een tiental jaren geleden zette Paul McCartney zijn ergenis inzake de Phil Spector productie van Let it be om in een Let it be.......... naked versie, waarin hij afrekent met Spector en het album uiteindelijk laat horen hoe hij vond dat het eigenlijk had moeten klinken.

Misschien dat de bands uit die tijd, en dat geldt hier voor A momentary lapse of reason maar ook zeker voor het Tango in the Night album, er ooit nog eens naar zouden willen kijken. Wellicht dat ze dan ook nog eens zouden komen met een ...Naked versie.

Dat zou nog wel eens verrassende resultaten kunnen opleveren.

avatar van bikkel2
2,5
Ik zou er ook erg benieuwd naar zijn. Maar ik vrees dat het nooit gebeurt.
Het ging produktie technisch in die periode snel met de mogelijkheden. Alles kon en werd uit de kast gehaald.
Toen was dat een openbaring, nu klinkt het ronduit gedateerd.
Maar het kan best zijn dat bands/artiesten ook nooit helemaal tevreden zijn geweest over bepaalde werkjes in de 60's en 70's.
Dan kun je wel aan de gang blijven natuurlijk.

McCartney durfde het aan, maar hij was ook de aanjager van het hele Let It Be project toendertijd.
Hij zag al snel in dat Spector's overtolligheid nooit zijn essentie is geweest.

McCartney wilde gewoon weer terug naar de basis. Een vooral live klinkende band zonder poespas.

Wat Mason en Gilmour vinden van deze plaat is onduidelijk.

avatar van Rogyros
4,0
Dat is een hele mooie invalshoek, Hans! Momentary Lapse... Naked! Ik zie Gilmour en co dat nooit doen, maar het lijkt mij een zeer interessant project!

Persoonlijk stoor ik mij niet heel erg aan deze productie, maar het is niet mijn favoriete productiestijl. Dus zo'n naked versie kan nog wel eens erg boeiend worden.

avatar van LucM
2,5
Rond die tijd waren dit soort gelikte producties met een overdaad aan synths en het gebruik van syndrums in, ook Pink Floyd ontsnapte er niet aan. Nu klinken die producties steriel en achterhaald. Overigens hecht ik meer belang aan het songmateriaal dan aan de productie maar ook dit valt hier niet mee. De meeste songs missen spanning en diepgang en dat was net de kwaliteit van de vroegere Pink Floyd-songs. Vaak worden zulke producties aangewend om het gebrek aan inspiratie of sterke songs te camoufleren zoals ook de albums van bv. Yes en Neil Young die rond die tijd uitkwamen.
Het eerder vermelde Tango in the Night is ook glad geproduceerd maar daar zijn de songs globaal beter dan op deze A Momentary Lapse of Reason.

avatar van little lion man
4,0
musician schreef:
Misschien dat de bands uit die tijd, en dat geldt hier voor A momentary lapse of reason maar ook zeker voor het Tango in the Night album, er ooit nog eens naar zouden willen kijken. Wellicht dat ze dan ook nog eens zouden komen met een ...Naked versie.


Big Love... Naked bestaat al op Fleetwood Mac - The Dance (1997)

avatar van musician
3,5
Het is hier het verkeerde album, maar de aanpak is wel geheel anders inderdaad. Het is alleen niet zozeer een ....Naked uitvoering als wel de akoestische versie ervan.

En dan kom je meer bij de Unplugged series uit die diverse artiesten hebben gemaakt (akoestische live albums) en niet zozeer bij de aanpak van de productie.

Maar goed, Unplugged leverde in de praktijk natuurlijk vaak ook een heel andere inkijk dan de eerste, formeel geproduceerde versie.

Ik zie het maar zo, dat alle gemaakte opnames allemaal per instrument, per spoor zijn vastgelegd. Er lijkt mij om die reden een uitgave mogelijk waarin de productie technisch (sterk) afwijkt van de oorspronkelijke.

avatar van little lion man
4,0
Rogyros schreef:
Momentary Lapse... Naked! Ik zie Gilmour en co dat nooit doen

Gezien de live versies verwacht ik niet dat David Gilmour hier een groot voorstander van is. Hoewel zijn In Concert dvd vrij kaal is. Maar geen nummers van A Momentary Lapse of Reason daarop.

avatar van Bluebird
3,0
Van mij mag ie ook zn kleren aanhouden. On The Turning Away zou wel prima geschikt zijn maar bij de rest heb ik ernstige twijfels. Dat wordt teveel gedragen juist door de kunstmatigheid.

avatar van bikkel2
2,5
Geheel eens met Bluebird.

avatar van frolunda
2,0
Klinkt op het eerste gehoor nog niet eens zo onaardig maar na meerdere luisterbeurten blijkt dat A Momentary Lapse of Reason uiteindelijk ten onder gaat aan een gebrek aan goede ideeën (lees composities) en originaliteit.

Gast
geplaatst: vandaag om 12:31 uur

geplaatst: vandaag om 12:31 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.