menu

Queen - The Works (1984)

mijn stem
3,40 (461)
461 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock
Label: EMI

  1. Radio Ga Ga (5:49)
  2. Tear It Up (3:28)
  3. It's a Hard Life (4:08)
  4. Man on the Prowl (3:28)
  5. Machines (Or Back to Humans) (5:10)
  6. I Want to Break Free (3:20)
  7. Keep Passing the Open Windows (5:21)
  8. Hammer to Fall (4:28)
  9. Is This the World We Created...? (2:13)
  10. I Go Crazy * (3:43)
  11. I Want to Break Free [Single Remix] * (4:19)
  12. Hammer to Fall [Headbanger's Mix] * (5:20)
  13. Is This the World We Created...? [Live in Rio] * (3:02)
  14. It's a Hard Life [Live in Rio] * (4:28)
  15. Thank God It's Christmas * (4:22)
  16. Radio Ga Ga [Extended Version] * (6:52)
  17. I Want to Break Free [Extended Mix] * (7:12)
toon 8 bonustracks
totale tijdsduur: 37:25 (1:16:43)
zoeken in:
avatar van bikkel2
3,0
Bij mij in ieder geval geen favoriet.
The Works opent hoopgevend met de synthpop van Radio GaGa, maar daarna is het voornamelijk een compromis naar de fans toe.

avatar van LucM
3,0
Ik mis op dit album vooral evenwicht, Queen lijkt te twijfelen tussen de oude Queen-sound of meegaan met de tijdsgeest. Er wordt al te vaak gekopieerd van vroeger werk zoals Man on the Prowl een (mindere) doorslag is van Crazy Little Thing Called Love. Machines (Or Back to Humans) past in de tijdgeest maar is nu vooral productioneel achterhaald. Op hun single Radio Ga Ga past die productie wel heel goed.
Het album lijkt mij misschien ook overhaast in elkaar gestoken. I Want to Break Free komt veel beter tot zijn recht in de singleversie met intro en middenstuk.

avatar van bikkel2
3,0
Precies Luc, van het lenen of kopieeren van zichzelf, daar wordt niet al te veel over gerept hier.
It's A Hard Life is duidelijk een soort 2e Play The Game en Man On The Prowl is nog een keertje Crazy Little Thing Called Love.
Natuurlijk zijn beide songs dan wel weer zo gemaakt dat het net een andere wending heeft, maar goed, de insteek kan niemand zijn ontgaan.

Tikje krampachtige plaat toch. De ontvangst betreft Hot Space was niet best en vermoedelijk waren de heren wellicht wat huiverig om fans te verliezen.
Een goedmakertje.
Dan wel weer een hoopvolle start met Radio GaGa, wat ik juist een uitstekend liedje vind.
Ik begrijp de afkeer ook niet zo van velen.
Juist de electronica werkt perfect en het blijft evengoed Queen, met meezing refein en al.

avatar van RuudC
4,5
Precies de twee songs die me weinig doen. De "originelen" trouwens ook niet. Flauwe meezingers en ik heb het altijd jammer gevonden dat Freddie graag Elvis imiteerde. Zoiets heeft hij helemaal niet nodig.

avatar van De buurman
3,5
Zowel Hard Life als Play The Game behoren tot mijn favoriete Queen nummers. Ze lijken zo simpel. Play The Game heeft echter prachtige akkoordovergangen in de bridge, de koortjes zijn warm, en lekker droog in de mix. En de baspartij van Deacon... wat een klasse.
Hard Life bevat één van May’s mooiste gitaarpartijen. Dit niveau heb ik na The Works niet meer zoveel gehoord van hem.
Het zijn beide melodieuze pianoballads, maar ze hebben toch wel een heel andere feel vind ik. Ieder zijn smaak natuurlijk. Maar flauwe meezingers... ik kan me daar moeilijk in vinden.

avatar van bikkel2
3,0
It's A Hard Life is zeker niet slecht, maar m.i heeft het veel weg van Play The Game qua structuur.
Man On The Prowl is mij te makkelijk, al is de pianosolo op het eind wel lekker.
Verder vind ik 1 Crazy Little Thing Called Love wel genoeg.

avatar van Lonesome Crow
4,0
Het knappe van deze plaat is dat alle songs toch 1 geheel vormen. Qua stijl stuitert het alle kanten op maar luistert als 1 geheel prima weg.

Dat heb ik niet bij "The Game" en "A Kind of Magic".

Weinig memorabele songs, dat wel.
De stoere rockers "Tear It Up" en "Hammer to Fall" vind ik zelfs wat plat klinken maar dat irriteert niet.
Ik luister met plezier alle songs, daarom toch nog 4 sterren.

avatar van Riekuzz
3,5
Opzich een best lekker commercieel album van Queen. Niets nieuws qua muziekstijl vrij veel herhaling, maar verveelt niet.

Zou het 4 sterren kunnen geven als het vreselijke Machines back to humans er niet op het gestaan, slechtste nummer uit het hele Queen oeuvre.

avatar van FrodoK
3,5
Die vind ik juist wel lekker, eigenlijk! Gedateerd natuurlijk, maar wel fijn ranzig.

1,0
Zeer slap album van Queen i.v.m. Sheer Heart Attack bijvoorbeeld, waar de vonken van afspringen. En waar (gelukkig) geen synts worden gebruikt ( stond uitdrukkelijk op hun begin albums vermeld)

avatar van lennon
4,0
Neal Peart schreef:
Zeer slap album van Queen i.v.m. Sheer Heart Attack bijvoorbeeld, waar de vonken van afspringen. En waar (gelukkig) geen synts worden gebruikt ( stond uitdrukkelijk op hun begin albums vermeld)

Wat heb je tegen synths in muziek? Als ik je persoonlijke lijst bekijk kan je dat best waarderen.

Je kan dit album natuurlijk niet gaan vergelijken met SHA. Totaal ander tijdsbeeld. Behalve dat 't dezelfde band is, gaat verder elk vergelijk mank.

avatar van bikkel2
3,0
Dat het goed met synths kan samen gaan bewijst Radio Ga Ga wel. Niet voor niets de beste song van het album.
Anderzijds vind ik het ook niet altijd een geslaagd huwelijk betreft Queen.
Soms vind ik dat ze niet altijd de meest smaakvolle sounds gebruikten.
Maar natuurlijk was het de periode dat de synthesizer gebruikt werd en dat was wat mij betreft een prima ontwikkeling. Getuige ook de vele acts die daar terecht veel succes mee hadden.

avatar van meneer
Naar aanleiding van de bovenstaande stukjes weer eens opgezet (en jongens, kom op, jullie kennen Neal Peart toch ? Soms een luis in de pels, duidelijk een eigen strakke smaak en ‘brede’ blik. Zijn eigen stijl, laat hem).

Maar die laatste 35 seconden van ‘It’s a Hard Life’ is toch wel van koninklijk hoog niveau: er wordt gewerkt naar een climax met een koor, Fred haalt dan één van zijn meest legendarische uithalen uit zijn lijf en May en Mercury (piano) blussen deze vocabulaire climax af met een paar hemelse akkoorden. Ik heb het weleens op de piano nagespeeld. Die akkoorden loop is een unieke combinatie zoals alleen Queen dat kan.

Superb !!

avatar van bikkel2
3,0
Ik ben It's A Hard Life ook wel meer gaan waarderen. Het is inderdaad een typische Freddie compositie en eens wat meneer treffend aan geeft.
Qua insteek echter wel iets wat de band eerder deed met Play The Game en Save Me, wat dan wel van de hand van Brian May is.

avatar van spoiler
3,5
Leuke plaat van Queen. Op zich nooit echt weg geweest van deze band, alhoewel ik ook wel hoor dat veel muziek erg goed in elkaar zit.

Deze plaat is een stukje jeugdsentiment. Mijn broer bombardeerde mij met de van deze plaat afgekomen singles.

Man on the Prowl is wel echt ruk zeg. Zit me daar naar een soort Shakin Stevens te luisteren!

avatar van lennon
4,0
spoiler schreef:
Leuke plaat van Queen. Op zich nooit echt weg geweest van deze band, alhoewel ik ook wel hoor dat veel muziek erg goed in elkaar zit.

Deze plaat is een stukje jeugdsentiment. Mijn broer bombardeerde mij met de van deze plaat afgekomen singles.

Man on the Prowl is wel echt ruk zeg. Zit me daar naar een soort Shakin Stevens te luisteren!


Shakin Stevens mocht willen dat hij één nummer van die klasse had. Maar het is gewoon rock n roll, dus crazy little thing called love hoor jij ook zo?

avatar van vielip
4,0
Nou nee, niet persé Shakin Stevens. Maar ik kan een eind meegaan in wat hij bedoeld. Ik vind Crazy little thing called love (en ook Man on the prowl) heel erg matig. Echt een skip nummer.

avatar van bikkel2
3,0
"Crazy" vind ik op een bepaalde manier wel geinig.
Iets wat je achteraf gesteld wel kon verwachten van een band als Queen. Geen highlight in de singles discografie, maar als tussendoortje best leuk.
"Prowl" vind ik ook weinig soeps. Een té opzichtige herhaling van zetten en een vrij matige compositie. Had er van mij niet op gehoeven.

avatar van lennon
4,0
Het hoeft toch ook niet altijd hogere wiskunde te zijn?

Rock n Roll is helemaal mijn ding niet, maar juist dat nummer vind ik wel leuk. Natuurlijk niet hoogstaand, maar heelrijke vocalen, lekkere gitaar van May en luister eens naar het pianospel van Freddie.. Zit allemaal best leuk in elkaar naar mijn idee,

avatar van meneer
Ik moet zeggen dat, sinds ik vanochtend deze berichten omtrent ‘Man on The Prowl’ heb gelezen, het nummer,vandaag, in mijn hoofd blijft ‘hangen’. Ik ben zelf ook nooit zo’n fan geweest van de ‘Rock ‘n Roll’ nummers van de band maar als je luistert naar hun concerten dan doen ze dit soort nummers al vanaf het begin. Juist ook op het podium:

Jeugdherinneringen ?
Feestje bouwen ?
Engelse cultuur van vermaak op het podium (dat doen de Engelsen nl graag) ?
Invloed van bands uit hun jeugd (ze waren in die leeftijd dat de Rock ‘n Roll uit de VS kwam overwaaien naar Engeland) ?

In ieder geval vonden ze het (ook) fijne muziek om te maken en te spelen.

Nu nog dat lied vandaag uit mijn hoofd...

avatar van vielip
4,0
Het hoeft zéker geen hogere wiskunde te zijn allemaal! Liever niet zelfs
Maar ik vind deze stijl gewoon niet zo bij Queen passen op de één of andere manier. Dat is wellicht meer een compliment aan Queen dan kritiek op de stijl an sich zit ik me nu te bedenken. Want ze zijn van vele markten thuis.

avatar van gaucho
3,5
meneer schreef:
Jeugdherinneringen ?
Feestje bouwen ?
Engelse cultuur van vermaak op het podium (dat doen de Engelsen nl graag) ?
Invloed van bands uit hun jeugd (ze waren in die leeftijd dat de Rock ‘n Roll uit de VS kwam overwaaien naar Engeland) ?

Ik kan natuurlijk niet in de hoofden van de heren muzikanten kijken, maar ik denk dat deze redenen er allemaal mee te maken hebben/hadden. Zoals muzikanten-van-nu soms - en zeker bij live-optredens - graag teruggrijpen op covers uit de jaren 70, 80 of 90, zo gold dat ook voor muzikanten die in de jaren 70 en 80 op het hoogtepunt van hun roem stonden. Die zijn natuurlijk opgegroeid met de rock 'n' roll van de jaren vijftig en begin jaren zestig.

Met name live had Queen - en ook bands als Genesis, Led Zeppelin en de Stones - er soms een handje van om op die hele oude nummers terug te grijpen. Mijn eerste reactie was dan vroeger altijd dat zulke bands dat, met een schat aan hoogstaand eigen repertoire, helemaal niet nodig hebben. Maar ze doen het meestal voor hun eigen lol (die dan ook vaak hoorbaar is). En om dezelfde redenen als de talloze coverbands: het speelt lekker weg, het wordt herkend door het publiek en je hebt er snel een zaal mee in beweging.

Dat gezegd hebbende hoeven dergelijke rock & roll-medleys van mij dan nog niet per se op een live-album te staan, zoals nogal eens gebeurt. In de zaal werkt het vast lekker, maar op plaat of CD komt het meestal gemakzuchtig over en past het slecht binnen het eigen repertoire.

En ach, een rock 'n' roll-uitstapje op een verder andersoortige studio-LP kan ik op zijn tijd wel waarderen. Goed voor de variatie. Vooropgesteld dat het nummer in kwestie OK is. Crazy little thing vind ik een stuk leuker dan Man on the prowl, maar ook die laatste vind ik nog wel te pruimen. En op de een of andere manier vind ik dat laatste nummer ook een stuk slechter passen op The Works dan 'Crazy' op The Game. Zal wel komen omdat die laatste LP sowieso een allegaartje van stijlen bevatte en The Works toch vooral een mechanischer jaren tachtig-geluid heeft.

avatar van spoiler
3,5
lennon schreef:
(quote)


Shakin Stevens mocht willen dat hij één nummer van die klasse had. Maar het is gewoon rock n roll, dus crazy little thing called love hoor jij ook zo?



Wat een reacties. Crazy Little Thing kan ik beter pruimen dan Man on the prown.

Sorry, maar ik vind het Queen onwaardig.

Daarnaast past het nummer inderdaad totaal niet bij de rest van de LP The Works

avatar van lennon
4,0
Ach ieder zijn ding,ik stoor me er niet aan maar dateer dan ook van de periode dat Queen populair was met dit album. Ik kende het eerdere werk toej niet, dus stond er meer blanco in. Misschien als je met Queen bent meegegroeid is t een stuk minder. Dan ben ik blij met mijn volgorde van ontdekken, dat luistert minder gecompliceerd.

avatar van bikkel2
3,0
Queen deed vanaf Sheer Heart Attack al uitstapjes richting andere stijlen.
Met name Freddie moet een brede smaak gehad hebben.
Altijd wel in voor verrassende wendingen. Dus eigenlijk was het niets nieuws.
Persoonlijk vind ik Freddie als componist beter in vorm in de 70's. ( puur persoonlijk hoor.)
Ik denk ook niet voor niets dat Deekie en Taylor steeds meer schreven in de 80's, en ook hits.

avatar van vielip
4,0
Freddie was druk met andere bezigheden in die tijd toch?

avatar van bikkel2
3,0
vielip schreef:
Freddie was druk met andere bezigheden in die tijd toch?


Absoluut.

avatar van De buurman
3,5
Queen maakt twee rock ‘n roll liedjes in 4 jaar tijd. Schande. Slecht. Queen-onwaardig.

Wat een onzin. Man On The Prowl is gewoon een lekker nummertje hoor. Heerlijk pianosolootje ook aan het einde.

avatar van galleryplay
De buurman schreef:
Man On The Prowl is gewoon een lekker nummertje hoor. Heerlijk pianosolootje ook aan het einde.

Enigszins teleurstellend dat die solo door Fred Mandel wordt gespeeld en niet Freddy zelf

avatar van De buurman
3,5
galleryplay schreef:
Enigszins teleurstellend dat die solo door Fred Mandel wordt gespeeld en niet Freddy zelf


Geen probleem mee. De toeters van Staying Power en de flamenco in Innuendo, daar werden ook specialisten voor ingehuurd. Zo ook de sax solo in One Year Of Love, en Joan Armtrading mompelde ook nog iets in op Don't Lose Your Head. Gastmuzikanten werden dus wel vaker ingevlogen.

Gast
geplaatst: vandaag om 13:33 uur

geplaatst: vandaag om 13:33 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.