menu

The Police - Synchronicity (1983)

mijn stem
3,68 (385)
385 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Pop / Rock
Label: A&M

  1. Synchronicity I (3:23)
  2. Walking in Your Footsteps (3:36)
  3. O My God (4:02)
  4. Mother (3:05)
  5. Miss Gradenko (1:59)
  6. Synchronicity II (5:02)
  7. Every Breath You Take (4:13)
  8. King of Pain (4:59)
  9. Wrapped Around Your Finger (5:13)
  10. Tea in the Sahara (4:19)
  11. Murder by Numbers * (4:36)
toon 1 bonustrack
totale tijdsduur: 39:51 (44:27)
zoeken in:
Ted Kerkjes
Ik vind Mother een schitterend nummer. Briljant gecomponeerd.
Interessant verhaal over die hoes! Dat wist ik niet.
Ik heb de CD in mijn bezit, en daar zijn het horizontale strepen, vandaar dat ik dacht dat de hoes verkeerd stond.

avatar van lennon
4,0
Ted Kerkjes schreef:
Ik vind Mother een schitterend nummer. Briljant gecomponeerd.


Niet slecht bedoeld: Dit geeft aan dat er uiteindelijk voor ieder product dus wel liefhebbers zijn. Moeilijk te begrijpen voor mij (het woord briljant bij dat nummer) maar dat zal bij songs die ik briljant vind ook zijn voor anderen. Erg leuk om te zien, dat wel

Ted Kerkjes
lennon schreef:
Niet slecht bedoeld: Dit geeft aan dat er uiteindelijk voor ieder product dus wel liefhebbers zijn. Moeilijk te begrijpen voor mij (het woord briljant bij dat nummer) maar dat zal bij songs die ik briljant vind ook zijn voor anderen. Erg leuk om te zien, dat wel
Het is niet direct mijn muziek en een heel album vol met zulke muziek zou mij gek maken, maar in de context van het album vind ik het een erg goed nummer. Sfeervol, vooral. Het is ook niet mijn favoriete nummer, en het nummer zelf zal ik dan ook niet zo gauw briljant noemen, maar ik vind het briljant gecomponéérd: ik vind het knap dat je zulke hysterische chaos kunt overbrengen in een lied dat -naar mijn mening dan- ook nog eens mooi is.
Wellicht dat ik nou nog niet helemaal duidelijk heb gemaakt waarom ik het nummer zelf niet zo snel briljant zou noemen maar waarom ik het nummer wel briljant gecomponeerd vind . . . maar ik denk dat dat gewoon iets is dat moeilijk onder woorden te brengen is. Het is een klein nuance verschil.

avatar van Funky Bookie
4,0
Hele lekkere plaat van de heren. Mooi om zo af te sluiten.
Ik heb alleen wel meer dan bij de vorige albums het idee dat ik naar een Sting album zit te lijsten, dan naar een Police album.
Wel razendknap dat de anderen hierin mee zijn gegaan.

avatar van rkdev
4,5
Draai momenteel dit geweldige album weer eens vanaf vinyl. Kant B (vanaf liedje 7) is misschien wel 1 van de meest briljante plaatkanten die ik ken, met uitschieters 'King of Pain', het geniale 'Wrapped Around Your Finger' en natuurlijk de perfecte popsong 'Every Breath You Take' (maar helaas kapotgedraaid). 'Tea in the Sahara' neemt al een voorschot op de stijl van 'Dream of the Blue Turtles', Sting's 1e soloplaat.

Kant A begint en eindigt fantastisch met de twee 'Synchronicity' nummers en ook 'Walking in Your Footsteps' is super. 'O My God' is een redelijk Sting nummer (waarin hij 'Every Little Thing She Does Is Magic' quote aan het einde, iets wat hij ook nog zou doen op 'Seven Days'), en 'Miss Gradenko' is maar middelmaat (sorry Stewart). 'Mother' tot slot is een draak eerste klas en dit nummer had in mijn ogen de plaat niet mogen halen ten faveure van 'Murder By Numbers' of 'Once Upon a Daydream' (beiden mede geschreven door Summers). Maar goed, de spanningen in de band waren ten tijde van dit album zo groot dat ook Andy en Stewart vinylruimte claimden.

Op de B-kant van 'Wrapped Around Your Finger' staat een nummer geschreven en gezongen door Andy Summers getiteld 'Someone to Talk To', dat met vocalen van Sting echter best een aardig Police nummer had kunnen worden en beter de plek van 'Mother' had kunnen innemen. Echter weigerde Sting dit nummer te zingen. Waarom 'Mother' de voorkeur boven 'Someone to Talk To' weet ik niet.

avatar van adri1982
4,0
Ted Kerkjes schreef:
Ik vind Mother een schitterend nummer. Briljant gecomponeerd.
Ik heb de CD in mijn bezit, en daar zijn het horizontale strepen, vandaar dat ik dacht dat de hoes verkeerd stond.
Ik heb deze cd ook in mijn platenkast en vind 'Mother', waarin Andy Summers ook een heel mooi nummer. Bijna net zo goed als het schitterende 'Every breath you take', dat over een jongen (of man) gaat die een meisje (of vrouw) mist (Een gevoel dat ik wel herken), en dat in 1997 toch nog redelijk werd gesampled door Puff Daddy. Ook 'King of pain' is heel mooi, dat Sting schreef voor zijn toenmalige vrouw Frances Tomelty, waarvan hij in 1984 scheidde.

(Eigenlijk wel jammer dat je niet meer op de site zit. Jij hebt in het verleden een paar albums met muziek van de Efteling op deze site toegevoegd, waar ik onlangs nog geweest ben.)

avatar van meneer
adri1982 schreef:
(Eigenlijk wel jammer dat je niet meer op de site zit. Jij hebt in het verleden een paar albums met muziek van de Efteling op deze site toegevoegd, waar ik onlangs nog geweest ben.)


Zeer zeker mee eens ! Ted Kerkjes gaf een prima licht Melancholieke Nederlandse Herinneringen schwung aan deze onvolprezen site ! Uniek in zijn soort !

avatar van Broem
3,5
Zag laatst een live dvd van deze band waarin "Wrapped Around Your Finger" voorbij kwam. Wist even niet meer van welk album dit nummer kwam dus maar eens m'n platenkast ingedoken en dit album tevoorschijn gehaald. Meteen helemaal gedraaid. Begrijp even niet waarom ik dit album de afgelopen 20 jaar niet meer heb gedraaid. Niks mis mee.

avatar van loneranger
3,0
Een goed album van The Police. Mijn favorieten zijn 'Every breath you take' (strak en krachtig) en 'Wrapped around your finger' . 'Tea in the Sahara' is een lekker duister nummer met een bijna mystieke sfeer. 'Murder by numbers' is ook lekker donker.

avatar van Tony
4,0
loneranger schreef:
'Murder by numbers' is ook lekker donker.

Heb dit album op vinyl, daar staat ie niet op.... Ken alleen de live versie met Frank Zappa.

avatar van lennon
4,0
Tony schreef:
(quote)

Heb dit album op vinyl, daar staat ie niet op.... Ken alleen de live versie met Frank Zappa.


Staat alleen op de cd uitgave.

Wel opvallend want toch een erg sterk nummer..had zo op de plaat gepast.

avatar van deric raven
4,0
Na het luisteren van een solo album van Andy Summer mij weer eens meer in deze band verdiept.
Ik wist al dat Stewart Copeland een veelzijdige drummer was, maar nooit geweten dat de gitarist net als Sting zoveel interesse in Jazz had.
Geeft weer eens aan dat The Police meer in hun mars had.
Summer is ook nog eens 10 jaar ouder dan de rest, en al de veertig jaar gepasseerd toen Synchronicity uit kwam.
Dan kan ik mij goed voorstellen dat je als band zijnde uit elkaar aan het groeien bent.
The Police hoort thuis tussen Joe Jackson en Elvis Costello; veelzijdige muzikanten met veel muzikale bagage, die per ongeluk net tijdens de punk hun opleving maken.
Hun pech, of hun geluk?
The Jam zou je ook nog kunnen noemen.
Maar The Police wist de grootste hits te scoren.
Idolen die al op leeftijd raakten, net als onze eigen Doe Maar.
Ook een band die ten onder ging aan het succes, en de beperking die het hun gaf.
Mother is een poging om anders te klinken.
Every Breath You Take min of meer ook, maar deze ballad werd wel een gigantisch succes.
Nog steeds ben ik van mening dat niet Synchronicity de ondergang van The Police betekende, maar juist Every Breath You Take.
Deze single zou niet meer te evenaren zijn.
Dat Sting solo gelijk wist te scoren, zie ik niet als ego centrisch.
Even alle drie op adem komen; Every Breath It Takes.
Nog steeds stond de deur naar The Police open.
Maar het stutwerk hield de fundering helaas niet meer overeind.

avatar van Minneapolis
3,0
Half goed.. Mother verpest kant A, en het daarop volgende Miss Gradenko en Synchronicity II vind ik ook erg matig, dus kant A is met 3 nummertjes niet de moeite. Daarom kom ik ook niet verder dan 3 sterren.

Maar kant B vind ik een erg leuk Sting werkje! De reggae (jammer) en punk (die ik soms erg leuk, maar soms ok erg rommelig vond) zijn grotendeels verdwenen en het lijkt iets samenhangender. Sommigen die juist meer waarde aan dat rauwe randje van hier voor hechtten zullen zeggen dat het saaier is dan de vroege albums.

Deze kant B vind ik in de lijn van Zenyatta Mondatta; het minst populaire Police album, maar mijn favoriet. Hun beste nummers staan daar misschien niet op, maar dat is i.m.o. wel het meest constante album.

3,5
Het eerste gedeelte van dit album is mij nauwelijks bij gebleven, het laatste gedeelte vanaf Every breath you take des te meer.

avatar van Snakeskin
4,0
Het is door pure eenzaamheid dat mij de release van "every breath you take" en later synchronicity nog voor de geest staat. Ondertussen is dat 35 jaar terug, Het was een van de mooiere zomers van de vorige eeuw. De zomer werd gedomineerd door Michael Jackson die helemaal binnenliep met "Thriller"en Bowie die op wereld in deze zomer Nederland aandeed ter promotie van het positieve "Let's dance". Ondanks al dat geweld is de B kant van de lp datgene wat het meest is blijven hangen van die zomer. De wisselvallige A kant wordt fors omhoog getrokken door een viertal voltreffers die van start gaat met "every breath you take" en met "Tea in the sahara" en haar langzame fade out afsluit. Typische Police plaat.

avatar van Bruce Almighty
4,0
Het enige studioalbum van The Police dat ik nog te gaan had. Alles op chronologische volgorde, weliswaar met tussenpozen, beluisterd. Erg van genoten, want ik vind dit een prachtband, al moet ik eerlijk bekennen dat er weinig foute keuzes in de singles zitten. Die vind ik meestal bij elk album er wel bovenuit springen en heb ik ook vaak aangevinkt als favoriete tracks. Ironisch genoeg vind ik Zenyatta Mondatta dan wel weer het meest aanvoelen als een coherent album, ondanks dat album gevoelsmatig wat minder hits heeft voortgebracht.

Synchronicity heeft een aardige eerste helft die ik qua niveau vergelijkbaar vind met de vorige plaat, Ghost in the Machine. Niet slecht en het luistert lekker weg, maar tegelijkertijd gaat het een beetje het ene oor in en het andere weer uit. Ik behoor overigens ook tot de groep die vindt dat Mother erg buiten de boot valt. Misschien dat ik het in een bepaalde context nog wel had kunnen waarderen, maar het past hier totaal niet en is eigenlijk vrij vervelend. Vanaf het prachtige Every Breath You Take kakt het echter nergens meer in. Met King of Pain, Wrapped Around Your Finger, Tea in the Sahara en Murder by Numbers weet de band op bevredigende wijze afscheid te nemen. Jammer om te bedenken dat de bandleden de nummers hier al niet meer in dezelfde ruimte inspeelden, maar Synchronicity is desondanks een erg fijne afsluiter geworden.

4*

avatar van bikkel2
4,0
Het is inderdaad een waardige afsluiter.
Wel een gelikte plaat en de rauwe randjes zijn weg.
Dat geeft zo nu en dan wel wat heimwee naar de eerste 2 platen vooral.
Daar gaat het trio nog lekker tekeer en is één en ander spontaner vastgelegd.
Maar daarintegen hebben ze zich wel verder doorontwikkeld.
Songmatig bevat deze laatste groepsplaat materiaal wat tot hun sterkste behoord.
In die zin vreemd en ook jammer dat de heren besloten dat samenwerken voorlopig niet tot de mogelijkheden zou behoren.
Volgens mij waren ze officieel nog niet uit elkaar de komende jaren. Maar goed we weten het vervolg.
Sterk album.

Autobahn
Er staan op dit album een aantal erg goede nummers, zoals Every Breath You Take om er maar eentje te noemen, maar toch krijgt dit album geen 5 sterren van mij, vanwege een paar matige nummers zoals O My God en Mother. Maar 4,5 sterren is deze zeker waard!

avatar van De buurman
5,0
Mother is wel grappig als je het vaker hoort, maar op een gegeven moment is de mop oud. Verder een perfect album.

avatar van Zagato
4,5
Wat is Synchronicity II toch een geweldig mummer. Waarschijnlijk mijn favoriete The Police album.

avatar van Queebus
4,5
De laatste album van de grootste band uit de eerste helft van de jaren '80. En een waardig afscheid want wat is dit een geweldig album. Zelfs de volgens sommigen matige nummers van Andy Summers (Mother is zwaar beïnvloed door King Crimson, ook geen wonder want Summers en Fripp werkten samen) en Stewart Copeland mogen er best zijn al kunnen ze niet wedijveren met die van Sting. En best wel bijzonder is dat de beste nummers niet op kant 1 staan maar op 2. Tea In The Sahara, King Of Pain en Wrapped Around Your Finger zijn klassiekers. Topplaat!

avatar van RonaldjK
3,5
Het allereerste waar ik aan denk bij dit album is dat Sting op tv bij Countdown de vraag kreeg wie hij in Every Breath You Take bezingt. Hij wenste geen antwoord te geven. Een bijna angstaanjagende tekst, wellicht over een stelende manager maar waarschijnlijker over een ex-lief. Met het verhaal van Snakeskin hierboven vermoed ik dat de frustratie die van de tekst afdruipt, door menig fan met gebroken hart vroeg of laat zal zijn herkend.

Vooraf vallen drie zaken op. De buitenhoes bestaat in maar liefst 36 kleurenvariaties, vertelt Discogs.
De binnenhoes vermeldt “All noises on this album played by The Police”. Heb zitten koeklen wie dan de beperkte blazers en de frequente keyboards voor rekening namen, maar vond het antwoord niet.
Hugh Padgham produceerde, een naam die ik inmiddels bij zoveel (in genre uiteenlopende) artiesten ben tegengekomen, dat ik vermoed dat hij een vuistdikke bio vol smakelijke ervaringen zou kunnen schrijven.

De naald daalt in de groef. Meer indrukken. Nieuw is de belangrijke rol van toetsen. Bovendien blijken de pepers van reggae en ska grotendeels ingeruild voor (kwaliteits)pop. Gebleven zijn de frisheid, experimenteerdrang én het feit dat de meeste liedjes vlot doortikken.
De zwanenzang van The Police start sterk met deel I van titelsong Synchronicity, een heerlijk nummer. Geleidelijk wordt duidelijk dat de prominente blazers van voorganger Ghost in the Machine nagenoeg zijn verdwenen. In plaats hiervan kreeg Andy Summers ruimte terug voor zijn gitaar. Hoera!

Op Walking in your Footsteps klinkt een Afrikaans ritme, waarschijnlijk afkomstig van drummer Stewart Copeland die in de jaren ná The Police uitgebreider op zoek ging naar muziek van andere continenten. Best geinig, maar zelfs slechts 3’36” is mij te lang; de melodie pakt me niet.
Ook het navolgende Oh My God is qua melodie niet sterk. De dwaze monoloog Mother vond ik geschikt om eens in de tien jaar op te zetten, ondanks de fijne gitaarjazz die in 7/4-maat klinkt. Miss Gradenko bevat wederom Afrikaanse percussie-invloeden, precies goed voor de twee minuten die het liedje duurt.

Synchronicity II sluit de A-zijde af en daarmee begint tevens een zegereeks. Ik ben verbaasd te ontdekken dat dit geen single is geweest, mijn geheugen bedriegt me. Daarmee is het de beste 7” die The Police nooit heeft uitgebracht.
De B-zijde start even sterk met de single waar ik in de inleiding over schreef, #3 in juni 1983 in de Nationale Hitparade; deze wordt gevolgd door King of Pain dat hetzelfde erepredikaat krijgt als Synchronity II. Hierna het rustiger Wrapped around your Finger (#24 in september).
Met het reggae-achtige (toch nog!) Tea in the Sahara en het jazzgitaartje in Murder by Numbers klinken de laatste nummers op de laatste studioplaat van de groep. Ik kan er niet zoveel mee.

Alle intensieve jaren van repeteren, opnemen en touren deden de bom barsten. Sting ging solo, waarbij ik zijn muziek vanaf zijn derde soloalbum vooral sáái vind; Copeland werd een drummer voor drummers en mensen die van niet-westerse muziek houden, hartstikke knap maar eveneens niet mijn kopje thee; hetzelfde geldt voor de vaak filmische muziek van Andy Summers.
Voor Stings actieve betrokkenheid bij milieu en politiek heb ik juist bewondering. Hier herken ik iemand die uit de punk/wavescene komt en oprecht bezorgd is, wat hij al sinds de jaren '80 deelt. Nog in augustus 2022 deed hij in Polen zijn mond open.

De albums van The Police hadden véél pit en schuwden het muzikale experiment niet, passend bij deze tiener in die jaren. In 2007 had ik ze kunnen gaan zien op de reünietournee, maar de hoge prijs en het feit dat ze in een voetbalstadion stonden (de akoestiek is daar doorgaans rúk) weerhielden me daarvan.
Samen met Blondie bezette The Police vanaf 1978 de bergtop van de eerste lichting new wave, een belangrijk deel van mijn pubersoundtrack vormend. Gekluisterd aan de radio, leuke liedjes op cassette opnemen. Vele andere namen volgden, maar beide bands zijn mij zeer dierbaar, nog altijd.

avatar van dazzler
3,0
RonaldjK schreef:
Synchronicity II sluit de A-zijde af en daarmee begint tevens een zegereeks. Ik ben verbaasd te ontdekken dat dit geen single is geweest, mijn geheugen bedriegt me. Daarmee is het de beste 7” die The Police nooit heeft uitgebracht.

U heeft een feilloos geheugen volgens mij.

https://www.discogs.com/master/109157-The-Police-Synchronicity-II

avatar van RonaldjK
3,5
Hahaha, niet dus! Google en ik weten alles, maar hier? Had het gecheckt bij dutchcharts.nl (Nationale Hitparade) en top40.nl, waar ie niet als hitsingle voorkomt, zelfs niet in de tipparades van beide hitlijsten.

Maar inderdaad, ook in Europa op 7" verschenen aldus Discogs. En verrek, Dutch Charts vermeldt 'm wel degelijk, leert nader koeklen. Zou het in Nederland een radiohit zijn geweest, dat ik 'm als single herinner? Dank voor de correctie!

avatar van Don Cappuccino
De A-kant van deze plaat is voor een band die zo razend populair was behoorlijk gedurfd. Sowieso mijn favoriete materiaal van The Police, vooral Synchronicity I en II. Daar is de balans tussen pakkende songs en complex in elkaar verweven instrumentatie eigenlijk gewoon perfect. Bij deze plaat zitten ze vooral op de A-kant in dezelfde hoek als King Crimson en Rush aan het begin van de jaren '80.

avatar van gaucho
4,0
RonaldjK schreef:
Had het gecheckt bij dutchcharts.nl (Nationale Hitparade) en top40.nl, waar ie niet als hitsingle voorkomt, zelfs niet in de tipparades van beide hitlijsten.

Maar inderdaad, ook in Europa op 7" verschenen aldus Discogs. En verrek, Dutch Charts vermeldt 'm wel degelijk, leert nader koeklen. Zou het in Nederland een radiohit zijn geweest, dat ik 'm als single herinner? Dank voor de correctie!

Die 'Europese' persing is een Nederlandse, want geperst bij CBS in Haarlem (dezelfde perserijen die nu gebruikt worden door het tegenwoordige Record Industry). Ik sluit dus niet uit dat hij op de Nederlandse radio te horen was, maar ik kan het me - als toch fervent radioluisteraar in die dagen - niet herinneren.

Het is ook een vrij gewaagde single als je mikt op een hitnotering, vind ik. Teveel 'out of line' met het radiovriendelijke materiaal dat toen 'in' was. Aan de andere kant: het nummer haalde zowel in Engeland als in de VS de top 20, zo lees ik op Wikipedia. Al zegt dat ook veel over de enorme populariteit die de band toen genoot. Vooral aan de overkant van de plas waren ze op dat moment een van de grootste bands ter wereld. Wel interessant dat deze single, net als de meeste Police-singles, een non-album track als B-kant heeft: Once upon a daydream.

Het is een van de weinige Police-singles die ik niet heb. King of pain was ook een single, en die vind ik een stuk radiovriendelijker, maar die deed in Nederland ook niets. Gek genoeg werd de vierde single, Wrapped around your finger, wel weer een kleine hit.

Ze waren ook hier enorm populair, maar niet elke single haalde de charts. Van Reggatta de blanc werd Bring on the night een flop. Al zie ik nu pas dat die alleen in West-Duitsland en de VS op 45 toeren werd uitgebracht.

avatar van dazzler
3,0
SYNCHRONICITY REVISTED

Ik ben gisteren bijna uit mijn bed gevallen toen ik voor het slapengaan het zo bejubelde classic album Synchronicity van Sting, Copeland en Summers onder de loep nam. Niet omwille van het Lennoniaanse geschreeuw van de gitarist op zijn eigen compositie Mother maar omwille van de werkelijk erg teleurstellende eerste plaatkant. Daarop zweert het trio alle reggaeinvloeden die hun muziek tot dan toe hadden gedomineerd gewoon af. De titeltrack valt om onduidelijke redenen uiteen in twee delen die deze plaatkant openen en afsluiten. Synchronicity II werd op single gezet maar de rock drive van deze compositie kan me niet bekoren. Daartussen staan vier nummers met de houdbaarheidsdatum van een single b-kant. Het trippelende Walking In Your Footsteps van Sting kan ik nog enigszins verdragen. Een ode aan de dinosaurussen die 50 jaar gelden op onze planeet rondliepen. Waarom vroeg ik me af? Misschien wel om aan te kondigen dat er drie draken zouden volgen. O My God gaat nergens naartoe: Sting improviseert, probeert maar een song is het niet echt. Dan volgt Mother van Summers dat als een tang op een varken deel uitmaakte van het vijfde en laatste Police album. En als Andy mag, dan mag ik ook, moet Stewart gedacht hebben. Zijn Miss Gradenko heeft echter weinig op het lijf. Ik hoor Sting al denken: als we alle troep op kant 1 gooien en we pakken daarna uit met vier potentiële hitsingles op kant 2, kraait er geen haan naar. Want wat kan je inbrengen tegen Every Breath You Take? Te veel gehoord? Luister dan niet zo slaafs naar de radio. Of tegen het zoetgevooisde King Of Pain? Misschien dat het wel heel erg volgens het Sting boekje geschreven is om de meisjes te plezieren maar het is een goed nummer. Mijn favoriet op deze plaat is Wrapped Around Your Finger. Hierin hoor ik al het eerste soloalbum van de frontman. En dat hoor ik ook in het ingetogen maar zeef sfeervolle Tea In The Sahara. En omdat Synchronicty één van de allereerste platen was die tegelijk op CD verschenen, krijg je er in dat format de Every Breath You Take b-kant Murder By Numbers als bonustrack bij. Een geniaal nummer waarin meester Sting moeiteloos jazz patronen door een popsong weet te weven. Tegen dat de andere drie b-kanten uit de Synchronicity sessies aan de beurt waren, was ik ingedommeld. Maar ik durf wedden dat ze beter zijn dan de drie dino's op de eerste plaatkant.

Van **** naar ***.

avatar van RonaldjK
3,5
Ik snap dazzler goed, al was het mogelijk lang geleden dat je dit album goed had beluisterd? Immers, hoe verder de eerste generatie wavebands in de jaren '80 kwam, hoe meer pop er in hun muziek kwam. Dat met wisselend resultaat. De voorbeelden zijn legio en ik laat me niet verleiden tot namen noemen.

Alhoewel ... Blondie, Fischer-Z/John Watts, Madness, The Stranglers en The Cure zijn de eersten die me te binnen schieten. Eigenlijk is de lijst eindeloos en in bijna alle gevallen heb ik het meest met de muziek uit de eerste jaren van deze en andere namen.

Hopelijk heb je geen verwondingen opgelopen toen bijna je uit bed viel en desondanks goed geslapen. En zet straks voor het slapengaan wat beters op!

Gast
geplaatst: vandaag om 17:09 uur

geplaatst: vandaag om 17:09 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.