Ben het eens met eigenlijk heel veel schrijvers, Dazzler heeft weer een prachtig compleet stuk.
Met Herman eens inzake de jammerlijke aanwezigheid van I am the law.
Met Beaster eens over Seconds.
Het ís prachtige synthesizer pop, laat dat duidelijk zijn. Ik vind het eigenlijk ook nog steeds niet gedateerd, al is het dan duidelijk jaren 80. De nummers zijn stuk voor stuk van hoog niveau.
Dazzler eindigt met:
dazzler schreef:
Een heel jaar lang zou de groep teren op het succes van Dare.
Slechts één single werd in laatste maanden van 1982 een hit.
Het onvolprezen Mirror Man / You Remind me of Gold.
Daarna zou het nooit meer hetzelfde worden ...
Nee, dat is helemaal waar. Ik vond The Lebanon nog aardig, een paar jaar later. Ik heb mij wel afgevraagd, waar dat nou door kwam. Zo'n piek en dan daarna alleen maar forse dalen.
Had de muziek, die op Dare door The Human league werd gepresenteerd, wel langdurige overlevingskansen? Of was het eenmalig, in de geest van de tijd, kansloos tegen de elementen van de nabije toekomst?
Was de Human league al bijvoorbaat gedoemd om te mislukken (gebrek aan talent, uitstraling) of lag het aan de muzieksoort, de electronica?
Er zijn meer voorbeelden uit die tijd, eenmalig een groot album in de electronische muziek en de rest werd al snel marginaal (in verkopen en aanhang) zoals Ultravox, Orchestral Manoeuvres in the dark, Howard Jones.
Maar, ik vond in Dare van The Human League toch het meeste talent zitten. Smaakvol en gedurfd gedaan. Geen moment van verveling. De Rumours van de synthesizer-pop. Een groter compliment had uit mijn pen niet kunnen komen.