menu

David Bowie - Lodger (1979)

mijn stem
3,63 (410)
410 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock
Label: RCA

  1. Fantastic Voyage (2:54)
  2. African Night Flight (2:55)
  3. Move On (3:18)
  4. Yassassin (Turkish For: Long Live) (4:11)
  5. Red Sails (3:44)
  6. D.J. (4:00)
  7. Look Back in Anger (3:06)
  8. Boys Keep Swinging (3:18)
  9. Repetition (2:59)
  10. Red Money (4:17)
  11. I Pray, Olé * (3:56)
  12. Look Back in Anger [New Version] * (6:58)
toon 2 bonustracks
totale tijdsduur: 34:42 (45:36)
zoeken in:
avatar van sjoerd148
Het experiment is in mijn beleving hier wat doorgeslagen. Zelfs rap en raggae komen voorbij op dit album. Het is wat rommelig, maar gaandeweg het album wordt het beter.
Boys Keep Swinging en Red Money zijn prima tracks. Bij die laatste moest ik erg aan New Order denken.

avatar van saxotoon
Een man op zoek naar een route. Knap staaltje ontwikkelingsproces van een muzikant die niet (alleen) gericht was op succes. Op deze onderhuurder vooral groei naar een volgende fase.
Ik hou er wel van.

avatar van davevr
4,0
Voor de geinteresseerden, Bowie is al sinds 1976 Zwitsers staatsburger.

avatar van devel-hunt
4,0
davevr schreef:
Voor de geinteresseerden, Bowie is al sinds 1976 Zwitsers staatsburger.


Omdat het belastingklimaat daar enorm gunstig is. Volgens mij heeft hij een lange tijd in Zwitserland gewoond, maar leeft hij vooral in New York.
En Lodger, fantastisch natuurlijk.

avatar van davevr
4,0
devel-hunt schreef:
(quote)


Omdat het belastingklimaat daar enorm gunstig is. Volgens mij heeft hij een lange tijd in Zwitserland gewoond, maar leeft hij vooral in New York.
En Lodger, fantastisch natuurlijk.


Hij heeft Lodger opgenomen in Zwitserland en had daar een chalet gekocht. Hij heeft daar volgens mij effectief gewoond tot zijn huwelijk in 1992 in Lausanne met Iman, daarna woonden ze vooral in NY en Londen. Tot zover mijn wisjeweetjes, in elk geval klaar voor de muziekquiz volgende vrijdag

avatar van kaztor
5,0
Merkwaardig, die overwegend positieve tendens van de laatste paar paginas/jaren. Ik kan me echt volledig vinden in de reacties en dat is eens anders geweest.

avatar van bikkel2
4,0
Misschien toch een herwaardering. Ik vind het zelf een goed en best logisch vervolg op Low en Heroes.
Bowie laat duidelijk de teugels wat vieren en Lodger is daarom op een aangename manier wat losser en rommeliger.
Niet zijn beste, maar wel eentje die tot zijn aangenaamste gerekend mag worden.

avatar van davevr
4,0
Ik vind nog altijd dat deze een brug slaat tussen de Bowie er voor en de Talking Heads achtige waanzin. Goeie plaat.

avatar van Funky Bookie
4,0
Verrassend album.
De eerste 3 nummers klinken een beetje ongeïnspireerd.
Ineens komt dan Yassassin met die funky gitaat en de Arabische invloeden.
Vanaf dat moment heeft het album mij te pakken.
Echt een smeltkroes van stijlen met een flinke New Wave saus.

avatar van Sanderzzz
3,5
Lodger is het sluitstuk van de Berlijnse trilogie en wordt gezien als het zwarte schaap in de familie. Het is totaal anders dan de voorgaande twee. Deze keer bevat het album 10 losse tracks zonder de instrumentale nummers die in Low en Heroes aanwezig waren.

Ik vind de waardering op musicmeter correct alhoewel ik enorm veel twijfelde tussen een 3,5 of een 4. Er zijn namelijk bepaalde nummers op dit album die me enorm kunnen bekoren en verder luistert het album zeer vlot weg. De grootste zorg die ik heb tijdens het luisteren is dat het album klinkt als 10 tracks die los staan van elkaar. Het is ook moeilijk een genre te plakken op dit album omdat Bowie springt van experimentele nummers naar een Oosters geluid, Reggae, pop, rock ... Dit album is dus een rommeltje... maar wel een steengoed rommeltje!

Fantastic Voyage is een geweldig kort openingsnummer met een Bowie die twee keer geweldig uithaalt. Het nummer is helaas te snel voorbij. African Night Flight gaat dan weer de experimentele kant op met een snel zingende Bowie, een warboel van geluiden en Afrikaans gezang (??). Vind dit toch wel een prettig nummer maar het is niet iets dat ik frequent op zet van de beste man. Hetzelfde geldt dan ook voot Move On. Leuk experimentje met de omgekeerde tekst van een andere Bowie song , maar helaas weer te kort en te 'bland' om meer naar te luisteren.

Dan wordt het album beter met het nummer Yassassin. Och wat een heerlijk nummer! Als dit nummer begint krijgt het album meer vorm met volwaardigere nummers. Daarmee zeg ik niet dat bijvoorbeeld Fantastic Voyage tegenvalt (integendeel), maar de eerste drie nummers lijken meer op stukjes muziek dan een volwaardig nummer. Yassassin is een lekker Arabisch/Reggae nummer en heeft een prachtige vibe.

Het Oosterse komt een beetje terug in Red Sails. Leuk nummertje maar het heeft voor mij iets te veel lege momenten. Bowie wacht naar mijn mening te lang met de volgende strofe. DJ is dan weer geslaagd in alle opizchten. Wat een heerlijk swingend nummer! Heerlijke pop , dansbaar en ook niet te veel op automatische piloot. Beste nummer samen met Boys Keep Swinging. Dat laatste is gewoon een pure hit. Het nummer zit vol pit en de bombastische gitaarriff op het einde maakt het meer dan af.

Look Back In Anger is een zeer fijn nummer , mooi gezongen ook. Repetition vind ik dan weer totaal misplaatst na al die toppers. Dit vind ik het minste nummer van het hele album. Red Money is dan wel weer een lekker einde.

Als je het album nummer per nummer bekijk, bevat het merendeel geweldig materiaal. Als geheel kon het iets beter. De dertiende reguliere plaat van Bowie krijgt van mij een mooie score van 3,5*.

avatar van bikkel2
4,0
Het is idd een allergaartje en dat rommelige is helemaal waar.
Toch lukt het Bowie om het zodanig te verpakken dat het toch een aantrekkelijk album is geworden.
Het is losjes, het rockt en er wordt gestoeit met invloeden uit de wereldmuziek en je hoort duidelijk de invloed van de New Wave.
Ik vermoed dat de Talking Heads goed vielen bij Bowie.
Oude bekende Eno had ook bemoeienissen met die band, dus dat is een kort lijntje.

Toegeven, Lodger maakt minder indruk dan Low en Heroes, maar het is wederom een prima plaat. Wel voor andere sferen.

avatar van Sanderzzz
3,5
Inderdaad Een mooi sluitstuk van zijn jaren 70 periode, alhoewel Scary Monsters (ongeacht de release datum) daar eigenlijk ook nog bij mag horen

avatar van kaztor
5,0
Ik kreeg het vanmiddag wat moeilijk toen ik Move On in de auto afspeelde waarin hij verhaalt over favoriete bestemmingen.
Ik zie 'm al zitten daarboven met z'n zeiljacht en slaapmatje.

avatar van musician
3,5
Ik kan mij voorstellen, dat grote groepen fans na Station to Station, Low en Heroes (chronologische volgorde) enigszins lichtelijk teleurgesteld waren bij het verschijnen van Lodger. Yassassin is voor mij inzake Bowie en de jaren '70 wel een klein dieptepunt.

De overige nummers zijn niet echt slecht maar zelden wordt het niveau van de 7 voorliggende jaren van Bowie gehaald. Dat waren tropenjaren, geef ik direct toe. De boog hoeft ook niet altijd gespannen te staan en er staan best een paar prima nummers tussen. Misschien was het voor David Bowie jammer dat er gelijk ook een vergelijk met voorgaande albums werd gemaakt.

Alleen Heroes werd in Berlijn opgenomen heb ik wel eens begrepen. Low eigenlijk niet eens en Lodger ook niet. De Berlijn jaren slaan eerder op de aanwezigheid van Brian Eno, die evenwel net zo Engels is als Koningin Elizabeth.

De troosteloosheid van Berlijn in de jaren rond 1977, prachtig muzikaal beschreven op Heroes, ontbreekt dan ook op Lodger. Ergo, in feite is Lodger meer van de opbeurende kant. Waarbij Eno wel prominent aanwezig is maar ook een andere rol heeft dan op de voorgaande twee albums.

Al met al is het op zich geen slecht album maar de lat van David Bowie lag gewoon veel te hoog om ooit nog opnieuw te kunnen halen.

avatar van titan57nl
Ik hoorde ooit iemand zeggen dat het ook te maken had met contracten, eens om de zoveel jaar moest ie met een album komen??

avatar van bikkel2
4,0
In kwaliteit een stapje terug ,- dat hoort iedereen wel denk ik.
Toch is Lodger een fijne plaat door de wat sleazy en lossere aanpak.
Bowie wilde duidelijk een plaat die weer eens songmatiger zou zijn en waar de perfectie een minder belangrijk element zou zijn.
Ga maar na,- Boys Keep Swinging is een typisch voorbeeld hoe Bowie ging voor een garagerock achtige aanpak.
De drummer bast en de bassist drumt. Dus de ritme-sectie is hier niet al te indrukwekkend.
Ook typisch Bowie, maar het werkt wonderwel.
Op Lodger pakt hij van alles mee, maar ik vind het vooral voorbeeldig rocken.
Het start afwisselend met de rustieke opener Fantastic Voyager ( is geen typische opener, maar kennelijk voor Bowie wel.)
En de volgende 3 songs zijn wat mij betreft lekker en uitbundig.
Ook Yassassin draagt mijn goedkeuring.
Het is hoorbaar met plezier gemaakt en waarom zou Bowie geen meezinger mogen maken.

Lodger is in continuiteit m.i wat sterker dan Scary Monsters,- die op de helft iets inzakt - maar wel een ijzersterke 1e helft kent, waar deze dan weer niet aan tipt.

Lodger draai ik nog regelmatig. Met name vanwege de spontaniteit en de hunkering naar een losser en minder serieus geheel.
Moet ook kunnen.

avatar van Frenz
2,5
musician schreef:
Ik kan mij voorstellen, dat grote groepen fans na Station to Station, Low en Heroes (chronologische volgorde) enigszins lichtelijk teleurgesteld waren bij het verschijnen van Lodger. Yassassin is voor mij inzake Bowie en de jaren '70 wel een klein dieptepunt.......


Dat gold zeker voor mij, bij Lodger haakte ik af. Nu ik de albums die ik in de jaren tot nu gemist heb, opnieuw een kans geef, moet ik ook opnieuw beluisteren of ik niet te hard geoordeeld heb over dit album. Nee dus, ik kom er niet doorheen, het is een soort allergie, ik krijg jeuk van dit album.

Moet kunnen, er blijft genoeg over om van te genieten

Robertus
Same here, maar blijkbaar durf ik niet lager te stemmen. Het album komt pas een beetje los bij de drie singles achter elkaar. Ik wil het zo graag goed vinden, maar het lukt niet echt. Altijd zo geweest. Maar goed, toch een paar prima singles.

De videoclips van die singles zijn dan weer wel erg goed en hebben een belangrijke historische betekenis binnen Bowies totaalkunst. Maar als ik bij de muziek blijf, 3,0 denk ik

avatar van kaztor
5,0
Ik vind het vooral het zwarte schaap van z'n 70's-oeuvre. Ik val hier in herhaling, maar een derde album met de opzet van Low en "Heroes" was een doodssteek geweest. Volgens mij zag Bowie dat in en kwam met een plaat dat duidelijk de invloeden van Talking Heads en new wave met zich meedraagt. Voor mij blijft dit album altijd verrassen en doet het in niets onder voor z'n voorgangers.

avatar van Lonesome Crow
3,5
Dat lullige speelgoedorgeltje in het begin van "Yassassin"..... dan kan voor mij dat nummer al niet meer stuk.
Volgens mij bewust "over the top".

Ritmisch interessante plaat, lekker losjes.
En dan nog 2 geweldige singles op rij "Look Back in Anger" en "Boys Keep Swinging".

Zoals bij bijna alle Bowie albums niet echt te vergelijken met voorgaand werk, een unieke artiest is heengegaan.

avatar van Tony
4,0
Ik vind deze Lodger en het erop volgende Scary Monsters nu eens wel heel logisch in elkaars verlengde liggen eigenlijk, geen stijlbreuk zoals zo vaak bij Bowie het geval was. Scary Monsters is wat bijtender, maar een Boys Keep Swinging had in een iets fellere uitvoering zo op Scary Monsters mee gekund en er totaal niet op misstaan.

avatar van Lonesome Crow
3,5
Tony schreef:
Ik vind deze Lodger en het erop volgende Scary Monsters nu eens wel heel logisch in elkaars verlengde liggen eigenlijk, geen stijlbreuk zoals zo vaak bij Bowie het geval was. Scary Monsters is wat bijtender, maar een Boys Keep Swinging had in een iets fellere uitvoering zo op Scary Monsters mee gekund en er totaal niet op misstaan.


Mee eens, Scary Monsters vindt ik wel een coherenter geheel net als TMWSTW en Ziggy.
Die 3 luisteren ook wat lekkerder weg als de rest van zijn jaren '70 ouvre.

Elbsegler
Lekker album hoor. Ben sinds zwarte zondag weer meer naar mijn Bowie-platen gaan luisteren, en deze valt toch wel erg goed. Jammer dat ik dit album zo lang verwaarloosd in de kast heb laten staan.

avatar van devel-hunt
4,0
Elbsegler schreef:
Jammer dat ik dit album zo lang verwaarloosd in de kast heb laten staan.

Dan kan je nu in ieder geval van dit zwaar onderschatte album genieten, alles heeft zo zijn voordelen.

Elbsegler
Ja, eerlijk is eerlijk: Zonder Bowies dood zou dit album langer in de kast hebben blijven staan.
Soms heb je een trap nodig om weer eens te bewegen. In dit geval figuurlijk natuurlijk, maar niet minder waar.
Prachtig album toch hoor. 4 verdiende sterren.

avatar van loneranger
3,0
Het derde album in de 'Berlijn trilogie' en toch net even anders dan 'Low' en 'Heroes', minder depressief en zonder de instrumentale/ambient tracks op de vorige twee albums. De tendens is allemaal wat vrolijker. 'African nightflight', 'Look back in anger' en 'Boys keep swinging' zijn mijn favorieten.

avatar van lennon
3,0
Hieronder is mijn recensie te zien zoals ik 'm geplaatst heb op http://leosbloghuis.blogspot.nl/

Het 3e album uit de Berlijn trilogie. De samenwerking met Eno had Low en Heroes opgeleverd, en dit album sloot dat hoofdstuk af. Van de 3 albums vind ik dit degene met de lelijkste hoes. Bowie die erbij ligt alsof hij is overreden door een trein, het spreekt me echt niet aan. Zo mooi als de 2 voorgangers waren, zo dubbel lelijk vind ik deze hoes. Het album is opgenomen gedurende de tournee van Bowie in 1978, wat duidelijk maakt dat hij enorm veel energie en inspiratie had in die periode. Eigenlijk de gehele 70's periode is een zeer vruchtbare gebleken in de Bowie wereld.

Het album mist de ambient achtige instrumentale songs die Low en Heroes wel bevatten. Voor mij een plus, want dat breekt de 2 klassiekers voor mij wat af.

1.Fantastic Voyage (2:54)
Een kalm en rustig begin van het album, dat start lekker. Ik hoor zelfs een Mandoline op dit nummer. Dat is toch een instrument wat ik niet zo snel plaats bij Bowie. Het nummer wordt prachtig gezongen, er zit een mooie uithaal in tegen het einde van dit iets te korte nummer.

2.African Night Flight (2:55)
Het nummer start met vreemde geluiden, dat zal de invloed van Eno zijn. Hier moet ik even inkomen. Bowie rapt bijna. Het klinkt zenuwachtig en theatraal. De muziek is redelijk donker en tegendraads. Niet een nummer wat je even lekker opzet. Het relaxte sfeertje wat Fantastic voyage had neergezet is wel weg. Vreemd nummer, wat me niet echt pakt, op de "zang" van Bowie na.

3.Move On (3:18)
Bowie's vocalen zijn mooi laag op deze track. Weer een start waar ik twijfelachtig instap, maar toch wordt mijn interesse naarmate het nummer vordert gewekt. Lekkere percussie op dit nummer. Het nummer eindigt helaas te snel, want het wordt al snel een heerlijke track, maar 3 minuten zijn zo voorbij.


4.Yassassin (Turkish For: Long Live) (4:11)
Een reggae-achtig nummer, gecomineerd met Turkse invloeden. Het is een daardor muzikaal een interessant nummer. Wel weer een typisch Bowie, vreemd nummer, maar één met charisma. Je blijft luisteren.

5.Red Sails (3:44)
Vocaal gaat Bowie hier in het refrein tegen het randje. De muziek doet me wat aan Heroes denken, dat zal te maken hebben met het gitaarspel. Het snelle ritme leidt me wat af en ik kan niet helemaal in dit nummer komen. Ik red het einde van het nummer net, ik ben bijna in staat de naald van de plaat te trekken, dat is geen goed teken.

6.D.J. (4:00)
Een nummer met een enigszins iets funky inslag. Lekker gitaar en bas werk. Het is bijna een toegankelijk nummer, zeker het refrein, maar net voor het refrein komt een tegendraads deuntje tevoorschijn wat het toch weer wat vreemd maakt. Maar dit is zeker een sterke song. Bowie schijnt hier David Byrne te willen immiteren qua zang, maar ik kan dat niet echt horen. Ik hoor gewoon Bowie.

7.Look Back in Anger (3:06)
Dan is het tijd voor een stukje Rock. Weer Bowie die erg laag zingt, ik luister er graag naar. Het snelle ritme is erg aanstekelijk. De backing vocals die ook door Bowie (en Visconti) worden gezongen zijn mooi samengevoegd met de lead vocals. Dit is een heel erg lekker nummer.

8.Boys Keep Swinging (3:18)
Dit nummer staat voor mij een beetje symbool voor hoe Bowie klinkt. De mooie zang, de wat monotone koortjes, en tegendraadse muziek. Als klein kereltje heeft dit nummer heel veel draaibeurten moeten krijgen om de waarderig te krijgen die het verdient. De magishce clip met de vrouwelijke Bowies is legendarisch. De solo aan het eind trek ik niet echt. Dat is me echt te vreemd. Dat zal ook niet meer goed komen tussen ons denk ik.

9.Repetition (2:59)
De zang van Bowie doet me hier denken aan Lou Reed. Muzikaal gezien niet de meest toegankelijke track, maar ook hier geldt dat charismatische weer, dat het toch genoeg boeit.

10.Red Money (4:17)
Een lekker loom ritme, blikkerig gitaar geluid en een bas die mooi zwaar klinkt. Dat maakt het nummer tot wat het is. Een passende afsluiter die absoluut past in het geheel van het album qua sound.

Ondanks het feit dat dit album de instrumentale tracks mist, is het voor mij toch de minste van de trilogie. Er staan zeker boeiende nummers op, maar als geheel is dit een vreemd album, wat je niet zomaar opzet. Hier moet je echt zin in hebben. Hoogtepunten zijn voor mij 1.Fantastic Voyage en Look back in anger. Het voordeel is dat de songs, en dus het album niet al te lang duren, dus een heel lange zit is het niet. Echter is het gewoon zo dat Bowie veel meer betere albums dan dit heeft gemaakt, en die zet ik liever op. 3 sterren.

avatar van bikkel2
4,0
Andre koek dan de twee klassieke voorgangers en ga daar maar eens over heen !
Uiteraard wel goed van Bowie om het roer weer om te gooien.
Je hoort de New Wave duidelijk terug en het kan haast niet anders dat de Talking Heads van enige invloed is geweest.
Het is in ieder geval prettig chaotisch hier en het heeft een wat vrijblijvender uitgangspunt.
Persoonlijk een fijn Bowiealbum die dan wel bij de Berlijntrilogie hoort, maar eigenlijk weinig van doen heeft met de krautrock die op Low en Heroes zo fraai wordt vertolkt.

Lodger is een subtopper in Bowie's discografie wat mij betreft.
Staan heel sterke werkjes op, maar niet alles is even memorabel.
Twijfelde zelf tussen 3,5 en 4, maar de losse sfeer en de straighte produktie gaf mij toch het zetje naar boven.

avatar van lennon
3,0
Het Afrikaanse wat in het album zit, is dat de referentie naar talking heads?

Een andere link kan ik niet echt horen..

Robertus
lennon schreef:
Het Afrikaanse wat in het album zit, is dat de referentie naar talking heads?

Een andere link kan ik niet echt horen..


Ook. Maar ik hoor het zelf ook in D.J.; Onderwerp en voordracht van de tekst; beetje neurotisch, licht tongue-in-cheek. Echt imiteren zou ik het ook niet willen noemen; maar hooguit een soort hommage, hij heeft nou eenmaal niet het stemgeluid van David Byrne.

Op papier lijkt het ook een haast onvermijdelijke kruisbestuiving: Brian Eno was in dezelfde tijd ook heel druk bezig met Talking Heads en nam die invloed mee naar Bowie. Gitarist Adrian Belew speelde al langer met Bowie (Lodger, Stage) en bracht op zijn beurt (niet persé intentioneel) Bowie later weer naar Talking Heads.

Ok, wellicht wat warrig verhaal, maar ik bedoel dat de invloeden in twee richtingen gaan en Lodger precies in dat chronologische middelpunt van wederzijdse kruisbestuiving staat.

Gast
geplaatst: vandaag om 03:10 uur

geplaatst: vandaag om 03:10 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.