Dikkop schreef:
Tot nu toe heb ik de eerste 3 albums van New Order beluisterd en dit vind ik duidelijk de minste. Dreams Never End, Chosen Time en Doubts Even Here vind ik geweldig.
De andere nummers boeien me minder. Ik heb het gevoel dat ze maar een beetje voortkabbelen zonder dat het ergens boeiend wordt. Dit heb ik bv sterk met Denial.
Een vrij donkere, saaie plaat naar mijn mening. Een beetje zoals die laatste van Interpol.
Geef mij maar Age of Consent of Love Vigilantes. De euforische New Order bevalt mij meer.
(Ik weet dat Interpol en New Order totaal verschillend zijn qua geluid.)
New Order: euforisch??? Niet in mijn woordenboek. Ik zou je willen adviseren de albums in hun context te zien;het is moeilijk vanuit PC&L terug te gaan naar Movement, maar Movement was pas de eerste stap.
En ook de 12"s - die je los van de albums moet zien - vertellen een heel ander verhaal. NO is zeker in de begintijd een band in wording geweest, en de 12"s vertellen een ander verhaal dan de albums; imo hebben die veel meer power.
Everything's Gone Green is imo een quintessental nummer - m.n. door toepassing van sequencers. Ik vind dat een veelgroter wendpunt in het oeuvre dan bijv. Blue Monday (al zit daar een hgeelfraaie Kraftwerk-sample in, die van "the choral"; The Perfect Kiss is dan wel weer quintessential, vanwege de toepassing van sample techniek.
Zorg dat je de chronologie handhaaft en zet de 12"s daarin in de juiste volgorde - Substance, Best of, Rest of, Singles en andere compilaties zijn nl uitsluitend zgn convenience releases (voor de koper/fan). Zelf ben ik blij met de dual disk collector's editions (draait makkelijker) al valt echt weleea op aan te merken.