menu

Black Sabbath - Heaven and Hell (1980)

mijn stem
4,10 (371)
371 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock / Metal
Label: Vertigo

  1. Neon Knights (3:51)
  2. Children of the Sea (5:33)
  3. Lady Evil (4:22)
  4. Heaven and Hell (6:57)
  5. Wishing Well (4:04)
  6. Die Young (4:42)
  7. Walk Away (4:23)
  8. Lonely Is the Word (5:50)
  9. Children of the Sea [Live, Single B-Side] * (6:24)
  10. Heaven and Hell [Live, Single B-Side] * (7:19)
  11. Lady Evil [Mono Edit, 7 * (3:54)
  12. Neon Nights [Live in Hartford, CN, U.S.A., 1980] * (4:49)
  13. Children of the Sea [Live in Hartford, CN, U.S.A., 1980] * (5:58)
  14. Heaven and Hell [Live in Hartford, CN, U.S.A., 1980, 12 * (12:34)
  15. Die Young [Live in Hartford, CN, U.S.A., 1980] * (4:36)
toon 7 bonustracks
totale tijdsduur: 39:42 (1:25:16)
zoeken in:

avatar van JVT
4,5
JVT
Ik ben zo enkele dagen geleden begonnen aan m'n ontdekking van black sabbath. Ik kende eigenlijk alleen een paar singles. Maar dit klinkt veel beter dan alles wat ik tot hiertoe van BS had gehoord. Ook hoor ik Ronnie James Dio liever dan Ozzy. Wat een geweldige zanger is dit!!
Heerlijk plaat! En ik heb nog veel meer te ontdekken.
4,5*

buizen
Zo'n beetje het beste album van Black Sabbath, samen met het debuutalbum (die een heel andere zanger kende). Sabbath met Dio op hun best.

avatar van AstroRocker
4,5
JVT Mob Rules is ook een knaller van jewelste. Persoonlijk vind ik die ook iets beter dan Heaven and Hell.

avatar van ricardo
5,0
Mob Rules heeft sign of the southern cross eropstaan, een vergelijkbaar nummer ontbreekt hierop.

Vind beide platen kwalitatief vergelijkbaar.

Vind deze periode ook vele malen beter dan het begin met ozzy.

Tis ook net of iommi in het dio tijdperk meer herkenbare rifjes gemaakt heeft nog.

avatar van Bluebird
4,0
Ozzy blijft natuurlijk het Sabbath icoon van het eerste uur. Maar in de Dio en Martin periode heeft BS wat mij betreft kwalitatief zondermeer het beste werk afgeleverd.

Cured
Lastig vergelijken vind ik het. Het is voor mij duidelijk Paranoid met Ozzy en deze met Dio.

buizen
Black Sabbath - Heaven & Hell - Mob Rules vormen (voor mij dan) de absolute Black Sabbath Trilogy.
Het is ongepast te vragen hieruit een keuze te maken welk album 'de beste' is. Elk album kenmerkt een tijdperk en een ingeslagen (steeds dappere) weg. Wat voor mij wel zonneklaar is is dat Black Sabbath tot de allerbeste metalbands gerekend moet. Ever.

avatar van iggy
4,0
De Dio periode heeft mij wat tekort geduurd om een echte verglijking te kunnen maken met de Ozzy periode. Feit is dat deze en zijn opvolger klassiekers zijn. De Martin periode zegt mij niks. Op de een of andere manier had/heb ik het wel gehad met Sabbath na Dio.

avatar van AstroRocker
4,5
Ik vind de Ozzy periode wat wisselend, met name Technical Ekstacy en Never Say Die vallen wat tegen.. mijn absolute favoriet met Ozzy is Sabotage. De platen van Sabbath met ome Dio liggen wat mij betreft erg dicht bij elkaar, met uitzondering van The Devil You Know. Dehumanizer is erg onder gewaardeerd wat mij betreft.
De platen uit de Tony Martin periode kan ik ook erg waarderen, Headless Cross en Cross Purposes zijn erg gaaf. En last but not least vind ik Born Again en Seventh Star ook erg goed te pruimen.....

Cured
iggy schreef:
De Dio periode heeft mij wat tekort geduurd om een echte verglijking te kunnen maken met de Ozzy periode.
+1

avatar van iggy
4,0
Je doelt waarschijnlijk op dat Heaven & Hell gedoe uit 2009 ?
Rustig aan me voorbij laten gaan.
Er zijn trouwens nog 2 platen die ik ken. Opnieuw geboren en de 7e ster, that is. En daar vind ik geen barst aan.

avatar van AstroRocker
4,5
Klopt iggy, de meningen over met name Born Again zijn er verdeeld....
En inderdaad bedoel ik de Heaven & hell uit 2009. Er staan maar twee echt gave nummers op, de rest is wat matigjes naar Sabbath maatstaven.

avatar van iggy
4,0
Ik reageerde eigenlijk op dat berichtje van Cured (+1) .

avatar van ricardo
5,0
Op wishing well en walk away na staan hier louter klassiekers op die tot aan het laatst ook op hun live setlist stonden. Volgens mij speelden ze in het dio tijdperk van deze de meeste nummers live. Van mob rules ook een paar, en van dehumanizer alleen I volgens mij. De laatste plaat uit 2009 heb ik ook, maar vind ik op den duur wat monotoon in hetzelfde ritme wat drammerig voorkabbelen. Heb die laatste destijds wel gekocht, maar zet hem eigenlijk nooit meer op.

Van de Ozzy tijd vind ik eigenlijk alleen paranoid in zijn geheel goed, en die pakt mij meer dan het debuut. Eigenlijk heb ik aan paranoid en een goede verzamelaar wel genoeg van ozzie in huis.

De platen met dio heb ik allemaal, zowel studio als live

avatar van ricardo
5,0
buizen schreef:
Black Sabbath - Heaven & Hell - Mob Rules vormen (voor mij dan) de absolute Black Sabbath Trilogy.
Het is ongepast te vragen hieruit een keuze te maken welk album 'de beste' is. Elk album kenmerkt een tijdperk en een ingeslagen (steeds dappere) weg. Wat voor mij wel zonneklaar is is dat Black Sabbath tot de allerbeste metalbands gerekend moet. Ever.
ik zie geen paranoid staan, vind je die echt beter dan het debuut?

avatar van Bluebird
4,0
AstroRocker schreef:
Ik vind de Ozzy periode wat wisselend, met name Technical Ekstacy en Never Say Die vallen wat tegen.. mijn absolute favoriet met Ozzy is Sabotage. De platen uit de Tony Martin periode kan ik ook erg waarderen, Headless Cross en Cross Purposes zijn erg gaaf.

Geheel mee eens, vooral wat Sabotage betreft.

buizen
ricardo schreef:
(quote)
ik zie geen paranoid staan, vind je die echt beter dan het debuut?


Black Sabbath is het debuut. Vind ik beter dan de opvolger Paranoid. Voor de eerste keer dat zoiets occults z'n intrede deed. Heerlijke productie ook.

avatar van ricardo
5,0
Ik schreef het in de haast even te snel. Mijn vraag was eigenlijk of je het debuut echt beter vind dan paranoid. Maar dat heb je inmiddels al beantwoord zie ik.

avatar van JVT
4,5
JVT
AstroRocker schreef:
JVT Mob Rules is ook een knaller van jewelste. Persoonlijk vind ik die ook iets beter dan Heaven and Hell.

Die ga ik zeker beluisteren!

avatar van milesdavisjr
3,5
De eerste van Sabbath met Ronnie. Het was even wennen om de 'boerse' Ozzy vervangen te zien worden door Dio. Ronnie heeft echter ontegenzeggelijk een betere stem dan Ozzy, veel krachtiger. Wat niet wil zeggen dat ik Osbourne niet kon hebben, ik vond hem met name in de begindagen van Sabbath goed bij de muziek passen. Heaven and Hell klinkt weer geïnspireerd. Weg zijn de vreemde probeersels van de voorgaande albums van Sabbath. De nummers klinken weer zwaar en energiek. Neon Knights en Heaven and Hell zijn voor mij de sterkste nummers, al hoewel de plaat over de hele linie een consistente indruk maakt.

buizen
Naar aanleiding van de dood van Geoff Nicholls dit album voor de honderdduizendste keer aan het luisteren. Vinyl. Toen gekocht. 1980. Een magisch jaar. Een geweldig album. Terecht 5,0 *.
Iconische onnavolgbare gitaarriffs van Tony Iommi, ondersteund door toetsen. Het was de tijd van ook Rainbow en Deep Purple en Thin Lizzy. Toetsen speelden een rol in de hardrock. Nu zie je dat in de gothic nog.

avatar van spinout
4,0
Geoff Nichols was niet echt een toetsenist, maar kon wel machtige soundscapes en bevreemdende geluiden creëren. Dat was voor Black Sabbath meer dan voldoende; sterker nog, dat was precies wat BS nodig had.

avatar van Faalhaas
4,5
buizen schreef:
Iconische onnavolgbare gitaarriffs van Tony Iommi, ondersteund door toetsen. Het was de tijd van ook Rainbow en Deep Purple en Thin Lizzy. Toetsen speelden een rol in de hardrock. Nu zie je dat in de gothic nog.


Ik ervaar Heaven and Hell niet echt als een album waarop de toetsen heel prominent aanwezig zijn. Ze worden af en toe ingezet om een bepaalde sfeer neer te zetten zoals bijv. bij Die Young, maar verder spelen ze niet een hele grote rol toch?

buizen
Faalhaas schreef:
(quote)


Ik ervaar Heaven and Hell niet echt als een album waarop de toetsen heel prominent aanwezig zijn.

Nee, ik ook niet.
Het was 1980 en Geoff Nichols kwam in dat jaar bij Black Sabbath, bij dit fantastische album en zijn inbreng in Die Young.

Faalhaas schreef:
(quote)


Toetsen.. spelen .. niet een hele grote rol toch?

Nee, een rol. In de hardrock. Niet een hele grote rol.

Zal nog eens wat schrijven bij een album. Wat een lol.

avatar van Broem
5,0
Selecteer 2 favoriete tracks staat er onder de tracklist. Impossible...Briljant album wat, analoog aan een goeie fles wijn, met de jaren beter wordt

avatar van Faalhaas
4,5
buizen schreef:
(quote)

Nee, ik ook niet.
Het was 1980 en Geoff Nichols kwam in dat jaar bij Black Sabbath, bij dit fantastische album en zijn inbreng in Die Young.

(quote)

Nee, een rol. In de hardrock. Niet een hele grote rol.

Zal nog eens wat schrijven bij een album. Wat een lol.


Ik heb je berichtje misschien wat verkeerd geïnterpreteerd. Bij de bands die jij aanhaalde als Rainbow en Deep Purple spelen ze een veel prominentere rol. En in een hedendaagse stroming als gothicmetal ook natuurlijk. Vanwege die vergelijkingen leek het (voor mij) alsof je dit bij dit album ook zo ervaarde. Mede omdat je zei dat ze de gitaarriffs ondersteunen, en dat doen ze niet echt toch?

Waarschijnlijk gewoon verkeerd begrepen dus. Excuses hiervoor.

avatar van glenn53
4,5
De twee platen hiervoor bevatten ook keyboards. Op 'Never say die' meer dan bij deze plaat vind ik. Don Airey was daar verantwoordelijk voor.

avatar van De buurman
4,5
Dit moet toch één van de opmerkelijkste comebacks zijn uit de hardrock. Sabbath's verval was al ingezet met Sabotage, alhoewel dat nog een redelijke plaat was. Maar Dio blies na vijf jaar nieuw leven in de band. Ik denk dat de rol van Martin Birch hier ook belangrijk was.

Mob Rules, dat hierna kwam, vind ik vanwege het titelnummer, Southern Cross en Edge Of The World nog nèt een stukkie beter. Door de zware drumsound en de nog dikkere gitaarmuren is die in zijn geheel wat agressiever. Maar de open sound van Heaven And Hell... pff moeilijk hoor. Voor mij behoren deze twee, samen met Sabbath Bloody Sabbath, tot de absolute hoogtepunten van de band.

avatar van Zagato
4,5
De twee studio albums die RJD met Black Sabbath heeft gemaakt behoren wat mij betreft tot de hoogtepunten van zijn oeuvre. Die Young is het hoogtepunt van dit album, wat een knaller is dat. Uiteraard staan er nog meer hoogtepunten op, het Rainbow achtige Lady Evil vind ik wat minder.

Gast
geplaatst: vandaag om 09:34 uur

geplaatst: vandaag om 09:34 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.