Nick Cave & The Bad Seeds - Ghosteen (2019)

Ghosteen is eigenlijk het eerste album waar ik moeite mee begin te krijgen. Hoop niet dat dit een voorbode is. Cave immers liet na de opnamen van Nocturama en no more shall we part als eens vallen dat hij aan stoppen ging denken. Dat moment komt denk ik een stap dichterbij na Ghosteen

Tegenvaller na het heel erg sterke Skeleton Tree, waarop ik Cave hoorde zoals ik hem nog niet eerder hoorde. Op Ghosteen staan genoeg dingen die ik interessant vind en die me ook raken, maar daar staat ook veel tegenover dat me koud laat. Cave lijkt hier gewoon zijn best niet te doen en zich al te gemakkelijk te wentelen in meanderende vormloosheid en trucjes die hij al eerder heeft uitgehaald. Het titelnummer bijvoorbeeld lijkt te bestaan uit drie, vier nummers - of aanzetjes daartoe - die min of meer aan elkaar geplakt zijn, zonder een echte opbouw. Voor 'Hollywood' geldt dat ook, al vind ik dat een spannender nummer met die vieze synthbas. Zo'n nummer als 'Waiting For You' is ook gewoon een archetypische Cave-ballad waarvan het een wonder is dat hij die nog niet eerder had geschreven en uitgebracht; had zo op pakweg The Boatman's Call gekund. Op andere momenten komen die eeuwige Warren Ellis-loops me de neus uit wanneer die praktische de hele muzikale begeleiding zijn, of zijn de teksten me echt te gemakzuchtig. Er zijn beklemmende momenten, maar ook veel kitsch en theater (die falset wanneer hij over Kisa begint, grenst aan het lachwekkende). Een heel punt minder dus dan Skeleton Tree, en dat terwijl ik het gewoon erg jammer vind om iemand als Cave een score onder de vier sterren te moeten geven (zie wederom het eveneens al te gemakzuchtige The Boatman's Call).

Valt mij vooralsnog flink tegen. Zeker part II, maar over het geheel is het wat minder bezield dan zijn eerdere werk. Het komt wat geforceerd over, alsof hij per se een magnus opus wilde maken, terwijl zoiets natuurlijk niet lukt als je het nadrukkelijk probeert. Ik hoor eigenlijk nergens iets nieuws (op de lengte van enkele tracks na dan misschien), wat op zich niet erg is, maar op het eerdere werk is het ook gewoon beter.

Ik vind het vooral nogal geforceerd, bombastisch en saai met momenten. Mooi als je echt op zoek bent naar een spirituele ervaring (en zo zijn er veel getuigen zijn soloconcerten), met de hogepriester Cave die de weg leid naar verlossing en je zielensvragen beantwoordt, met de nodige bombast.

Iets teveel Enya ja. Maar mooi dat ie eens iets anders probeert, jammer dat vele Bon Ivertkes hem al voor waren gegaan.

Hollywood. Helemaal gevloerd.

Mijn 3e poging.
Ik kom niet verder dan het 3e nummer, trek het niet meer.
Dat achtergrondkoor of is het Ellis, wtf.
Pijn kan lijden tot prachtige platen (God Machine, Mount Eerie, the Apartments bv) maar deze komt bij mij niet binnen. Heb One more time with feeling ook gezien de dag dat ie uitkwam, zo pijnlijk, dat heb ik nu niet (meer).
Snap heel goed dat Nick deze plaat maakt, maar niets voor mij.
Idool, zag m voor het eerst in de Meervaart in 1984, ja ik kwam voor the Smiths, zeker zo'n 15 gigs van Nick gezien, velen legendarisch, hij komt zeker met 3 elpees in mijn top 50.maar deze laat ik lopen.

Om compleet te blijven toch maar aangeschaft.

Opmerkelijk hoe op Ghosteen het hoesontwerp en de electronische begeleiding met elkaar in symbiose zijn.

Waarom dit niet op 1 cd staat ... meneer Cave heeft lak aan het milieu/klimaat

Mooiste wat Nick Cave heeft voortgebracht. Dit album kan zo in het rijtje van Blackstar van Bowie en You want it darker van Leonard Cohen.

Die verdeling over twee cd's is complete aanstelleritus.

Neen, want de songs op de tweede cd zijn de ouders, die waren dus eerst. En de songs op de eerste cd zijn hun kinderen................

OK misschien een beetje dan. Maar ja fok it, als het maar bloedmooi is toch?

Dat waren beiden afscheidsalbums, beiden nét niet postuum uitgebracht. In dat rijtje passen Cake or Death van Lee Hazlewood en The Wind van Warren Zevon.

Deze hoort daar niet bij, Ghosteen is een rouwplaat, geen afscheidsplaat. Persoonlijk vind ik Ghosteen beter te vergelijken met A Crow Looked Back At Me van Mount Eerie: een persoonlijk werkstuk wat eruit móest maar waar ik als luisteraar bij op afstand blijf.

Vind 't allemaal maar aanstelleritus.. Deze plaat in zijn geheel, zijn solo shows, zijn red hand website en het hele goeroegedrag wat ie ook op zijn distant sky toernee met de bad steeds ten toon spreidde. En ja ben altyd groot liefhebber van zijn werk geweest maar haak de laatste tyd af mede door die aanstelleritus.

Was het maar bloedmooi, in plaats van een beetje saai.

De Speld: Nick Cave schaamt zich diep voor zijn aanstelleritus. ‘Ik laat mij voortaan inspireren door mijn trouwe fans”

Ja, inderdaad een meesterwerk. Is de beste plaat van het jaar gebleken, voor mij.

Mooiste plaat die ik de laatste 20 jaar gehoord heb. Petje af.

Ik vind er niks aan. Wat een suffe muziek. Niet om door te komen. Misschien leuk om op een landerige zondagmiddag met je vrienden te maken, maar om het ook op een plaat uit te brengen getuigt van weinig realiteitszin, maar ondanks dat wordt het toch als een van de beste platen van het jaar beschouwd. Zo zie je maar wat een trouwe fans hij heeft.

De plaat vind je niks, maar je hebt blijkbaar ook geen hoge dunk van degenen die de plaat wel waarderen. Dat maakt dat juist jóuw mening er minder toe doet.

Dit is zéér zware kost en dus lastig verteerbaar. ´bright horses´ is wonderschoon. Nummers als `leviathan´, ´gallion ship´, ´the spinning song´en ´hollywood´ trekken je de diepte in. Indrukwekkend wat Cave hier neerzet. Ik wacht nog met een stem.

Jammer, maar ik vind het een draak van een album. Veel te kitscherig en bombastisch, met een depressieve Cave waarbij je na een paar nummers al zin hebt om er zelf een einde aan te maken. Bright Horses, Sun Forest en Hollywood kunnen me nog wel enigszins bekoren, maar met de rest kan ik vrij weinig. Hopelijk gaan Cave en de Bad Seeds er weer flink tegenaan op de volgende plaat, want hier word ik niet vrolijk van.

Dan moet je al helemaal het vorig album niet beluisteren. Die kan gelijk door naar de vuilnisbak!

Mooi, hij is onder de 4* beland!

Wat zal je toch met een geweldig gevoel 2020 ingaan, gefeliciteerd!

Een wat realistischer beoordeling van dit draakje daar ben ik wel mee in de noppen. Vriendelijk dubbel twintig!

Leuk voor je noobie! Je bent altijd wel tegendraads he?

Says Mr. 0,5... en slechts 3x Cave stemmer. Dikke groeten en fijn dubbel twintig.

Vuurwerk zonder zicht voor ogen.