The Strokes - The New Abnormal (2020)

Ode to the Mets is echt gegroeid. Heerlijk nog zo'n refreintje op het eind wat het nummer nodig heeft om niet op eenzelfde melodielijn te blijven hangen.

Ode to the mets en Not the same anymore zijn twee parels die de plaat perfect afsluiten, beste nummers van het album. Ken geen nummer van The Strokes waarin de stem van Julian zo verfijnd klinkt als in Ode to the mets.

Dit precies, kippevel stukje

Dit album is zelfs nog tot verdere hoogtes gegroeid voor mij! Wil m ook al op vinyl hebben al is die nog niet beschikbaar dacht ik
The strokes hebben een geweldige transformatie doorgemaakt. Ze zijn van orgineel naar orgineel gegaan.

Totaal geen mindere nummers op dit album. Enige nummer dat ik niet vaak draai is eternal summer maar ook die kan groeien.
Komop guys, dit album mag best gemiddeld 4 sterren krijgen

Ik heb hem zondag via Plato besteld, als het goed is krijg ik hem vandaag/morgen binnen, al zie ik nu op de website staan dat ie pas 1-5-2020 weer beschikbaar is.

Prachtig album, na het geniale This is it eindelijk weer een geweldig album. Al moet ik eerlijk zeggen dat ik de platen daar tussenin niet fatsoenlijk de moeite heb gegeven.

Hoogtepunten: The Adults Are Talking, At The Door, Ode To The Mets

Ik zag idd dat ie pas 1-5 weer beschikbaar is! Ik ga m op large kopen denk ik, ook geen hele dure prijs:''24 euro''
Grappige is, ik vind This is it ook goed maar ben geen fan van het eerste uur ofzo terwijl dit album me wel echt ''fan'' kan maken
Goede hoogtepunten
Selfless vind ik erg onderschat ook!

Wat is dat Selfless toch een heerlijk nummertje. Hoe sierlijk de stem van Julian zich kronkelt rond de instrumentatie. Echt croonen. Mooi mooi. Goede melodie ook.

Jawel, voor mij toch stiekem wel onderweg naar de positie van lekkerste Strokes plaat tot nu toe. Gevarieerd, lekker losjes en toch strak gespeeld, overal kleine verrassingen in de uitstekende liedjes en Casablanca zingt beter dan ooit. Er is geen liedje dat ik skip, dat heb ik, hoe goed sommige andere platen ook waren, toch nog niet eerder meegemaakt. En gezien de start van de anderhalve meter samenleving is de titel, het nieuwe abnormaal, ook zo lekker passend. Speciale vermelding gaat deze keer naar het nummer Ode to the Mets, met dat elektronische beginriedeltje dat verder helemaal niet meer terugkomt, en het meer dan fantastische einde, waar Julian er nog even achteloos een refreintje uitgooit dat het toch al niet misselijke liedje naar de Olympus katapulteert. Nee, dit is niet de band die debuteerde met de vraag ‘Is This It?’ Dit is een volwassen band die deze plaat ook ‘This is it!’ had kunnen noemen.

De variatie in zang valt mij inderdaad direct op bij deze plaat, erg fijn. Ben nog niet zover dat ik er een cijfer aan wil hangen, vind zowel de opener "The Adults Are Talking" als "Selfless" twee steengoede nummers.....en die falsetstem die overgaat in ruigere zang op "Eternal Summer" is ook smullen trouwens!


Volg hier mijn playlist met indie-folk-pop-soul-pareltjes

Nu al een stuk of tien keer beluisterd en blijft nog steeds heerlijk. Sterker nog.. Hij lijkt te groeien. Het einde van het eerste nummer had van mij nog wat langer mogen duren. Heerlijk hoe die verschillende gitaarriffjes door elkaar lopen en die bass wat prominenter in de mix. Wat zingt ie nou. Maybe not tonight?

Dit klinkt net zo fris als het pak yoghurt -houdbaar tot 11-2- dat ik onlangs uit mijn koelkast viste. Slaapverwekkend, vreselijk zeikerige zanger, kortom niet mijn muziek. Next!

Waarom stemmen op iets wat je op voorhand al niets vind? Ik ken ook een hoop albums die ik helemaal niets vind, maar ik vind het niet fair om dan naar die pagina af te rijzen en vervolgens een 1.0 te geven. Ik hou me bezig met artiesten en bandjes die me interesseren, en ga artiesten die ik op voorhand al niets vind niet een 1.0 geven om enkel m’n gal te spuwen.

Na meerdere luistersessies ga ik m’n stem verhogen van 4.0 naar 4.5. Het album bevat een hoop variatie en de liedjes klinken steeds fijner in de oren. Soms lijkt het wel vanzelfsprekend om een vervolg album als minder goed te beoordelen maar The Strokes zijn het niet verleerd, en hebben wederom weer een uitstekende plaat op de markt gebracht.

Welkom op musicmeter.

Als hij het heeft geluisterd heeft hij het recht om een 1 te geven. Daar kunnen leuke discussies uit ontstaan imho.

Toch maar weer geprobeerd. Wat een slappe hap. Echt helemaal nergens de urgentie van wat Strokes eens was.

Sluit ik me bij aan. Ik vroeg me bij het luisteren voortdurend af of ze voor deze - sinds 2004 totaal niet ontwikkelde - sound inmiddels niet veel te oud zijn. Op hun eerste twee albums waren het enthousiaste jonge honden met een prikkelende nonchalance, nu klinkt het vooral sneu en kinderachtig m.i.

Totaal verrast van dit nieuw album van The Strokes. Tuurlijk mag je deze band niet meer vergelijken ten tijde van Is This It... Ik vind dat ze een nieuwe sound hebben gevonden en dat past wel in mijn straatje. Luie dromerige indie rock met een vleugje electronica. Begrijpelijk dat fans van het eerste uur afhaken en dit maar een saaie bedoening vinden.

Je moet voor dit album Wel even doorbijten... maar dan ontdek je heel veel goede songs die best catchy klinken en zich in je hoofd gaan nestelen. Zoals Brooklyn bridge to Chorus of bad descisions.
Not the same anymore, the adults are talking en ode to the mets zijn de steunpilaren van dit album. Volwassen dromerige klassevolle songs waar je blijft naar luisteren, opnieuw en opnieuw.

In het begin heb ik me er ook zitten in ergeren, maar ik ga niet meer in discussie. Iedereen heeft zijn eigen mening ook al hebben ze het album vluchtig beluisterd of juist wel. Ik zal nooit een lage score kunnen geven en dat is wellicht ook niet objectief ? Ik hou bijvoorbeeld niet zo van prog Rock, heb het geprobeerd maar ik zal dan ook geen mindere core geven omdat ik enorm veel respect heb voor artiesten welk genre ze ook spelen. Ik speel zelf nu een half jaar gitaar en het is verdomd moeilijk...

Sorry voor off topic
Het nieuwe album van the strokes is meer dan de moeite

[quote]Elbow schreef:
Totaal verrast van dit nieuw album van The Strokes. Tuurlijk mag je deze band niet meer vergelijken ten tijde van Is This It... Ik vind dat ze een nieuwe sound hebben gevonden en dat past wel in mijn straatje. Luie dromerige indie rock met een vleugje electronica. Begrijpelijk dat fans van het eerste uur afhaken en dit maar een saaie bedoening vinden.

Wat verrast je dan?
Ik ben verrast door de positieve kritieken, ik hoor het niet en ja ben liefhebber van de eerste 2 platen en een fantastische live bootleg.
Leentjebuur bij de Cure, New Order, beetje electronica, maakt dit een goede plaat?
Wat mij betreft niet, ik luister wel voor de 1e keer dus ga dan geen score geven.
Die synths de hele tijd, pfff
Misschien komt het nog.

Voor de mensen die 45 minuten wat te lang vinden: hier is een medley van 3 minuten. Klein detail: het wordt gespeeld op een ukelele.

OMG, geweldig! Zo zie je hier maar weer hoe geweldig deze nummers in elkaar steken, en hoe catchy ze eigenlijk wel niet zijn. Prachtig gedaan, thanks for sharing!

Na de eerste twee albums heb ik jarenlang geen Strokes meer gedraaid. Nu ik deze op 1 zie staan in de Rotatielijst, toch weer eens proberen. Heerlijk album. De kenmerkende Strokes ingrediënten, maar lekker fris en een paar echt goeie songs met meer diepgang dan die je kon vinden op de eerste twee platen. The Adults are Talking & Bad Decisions zijn mijn favo's tot dusverre.

Hm. Ik ken The Strokes eigenlijk alleen van This is It en Room on Fire.

Dan had ik toch op iets meer rommelige gitaartrackjes gehoopt.
Dit klinkt me een beetje teveel als The Killers of zo.
Nu heb ik niets tegen The Killers, maar eentje is wel voldoende.

Hmm The Killers kan ik er duidelijk niet in horen haha en dat zeg ik als fan van her eerste uur
Wel is het misschien een nieuwe stijl die The Strokes hanteren. En wees blij. Ze zijn volwassen geworden en hoeven niet meer wild te doen om goede muziek te maken

Tja, de heren hebben natuurlijk zelf ooit een standaard gezet, waar ze nooit meer aan gaan voldoen. Maar dat wil niet zeggen dat dit een beroerde plaat is. Ik vind de critici dan ook wel heel erg zuinig, maar ja, die verwachtingen hè. Dit is een aangename plaat, waarop afwisselende songs met voldoende coolness worden neergezet. Geen hoogvlieger, geen mispeer, gewoon prima.

Ik zet het album toch vaker op dan ik eerst had verwacht. Voor mijn gevoel hebben ze eindelijk de vorm en sound gevonden die nu bij ze past. Op vorige albums werd er misschien iets te veel gezocht naar de oude tijden. Daarnaast staat er geen enkele misser tussen - zelfs het a-typische Strokes nummer At The Door past hier mooi in het geheel - en luistert het vanaf het begin tot eind lekker weg. Favoriet hier is Not the Same Anymore. Daarom verhoog ik ook naar 4*.

Na First Impressions of Earth uit 2006 heb ik me niet meer veel met the Strokes bezig gehouden.Vond het er allemaal niet op vooruit gaan en er was wel interessantere en betere muziek voorradig.
Nu er na zeven jaar weer eens een nieuw album verscheen,de eerste berichten positief waren en het aanbod op dit moment nu niet bepaald overliep van kwaliteit wilde ik ze wel weer eens gaan proberen.
Aanvankelijk werd ik door the New Abnormal nu niet direct uit mijn stoel geblazen,maar na zo'n vier a vijf keer de plaat gehoord te hebben begonnen zich toch bepaalde contouren af te tekenen.
De heerlijk ontspannen stijl bijvoorbeeld,het vijftal uit New York lijkt voor elk nummer uitgebreid de tijd te hebben genomen waardoor de meeste songs niet alleen vrij lang duren maar ook doordachter,voller,rijker en uiteindelijk vaak nogal eens behoorlijk eclectisch klinken.Dat daardoor de toch altijd al wat nonchalante zangstijl van Julian Casablancas prima tot zijn recht komt is een extra pluspunt.
De negen tracks op the New Abnormal hebben dan ook veel te bieden,al vergt het wel wat tijd en geduld van de luisteraar voor ze volledig tot wasdom komen.Valt dan ook niet mee om terstond hoogtepunten of persoonlijke favorieten aan te wijzen maar voorlopig gaat mijn voorkeur voorzichtig naar Brooklyn Bridge to Chorus,Bad Decisions en Why Are Sundays So Depressing uit,al zal dat in de toekomst wellicht nog wel eens gaan veranderen.
The New Abnormal is dan ook een erg fijn en goed album,met een waarschijnlijk lange houdbaarheidsdatum,waar ik zodoende de komende tijd mee vooruit kan.

Oh wat hou ik van die albumtitel. Alsof ze een middelvingeralbum voor Rutte hebben gemaakt.

Beetje verslaafd aan Ode tot the Mets nu.