Zo, dus de Vaandeldrager van de Prog wordt hier ontleed, gefileerd en beschouwd. Is hij nog wel die Vaandeldrager ? Verloochent hij zijn verleden ? Of is het een Ziener? Vercommercialiseert hij ? Hebben we te maken met de progressieve Mozart van de 21e eeuw ? Is hij getroffen door creatieve armoede ? Is Wilson bezig om een nieuwe fanbase te bereiken ?
Elke hartstochtelijke Wilson fan heeft het afgelopen jaar toch weleens wat bevreemdend zijn/haar oren doorzocht zich afvragende wat Steven aan het uitbrengen is.
Mij kan het niet bommen of luisteraars het nu mooi of niet mooi vinden. Over smaak wordt, tussen de armoedige reclames door op deze site, veel getwist wat nu goed is of wat niet. Maar ja, smaak en twisten..
Ik ben gewoon eerlijk wbt de, tot nu toe, uitgebrachte nummers van dit album. Maar mijn smaak veroordeelt dit gewoon tot slecht. Of het nu commercieel is, anders vernieuwend progressief of creatieve armoede.
Bij zijn 'To The Bone' stond ik al wat vreemd te kijken toen mijn vrouw bij 'Permanating' plots midden in de kamer haar ABBA moves deed in een spontane dans. Maar ja, ik heb een mooie, vrolijke vrouw dus ik danste gezellig mee. Onderwijl wat bevreemdend luisterend naar de falsetto van Wilson.
Maar bij de nummers van dit album heb ik de neiging om mijn Eurosong Festival scoreblok te pakken en Zero Points uit te delen want deze nummers kunnen, voor mij, zo volgend jaar in de
Eurovisie Songfestival #2 lijst geplaatst worden. Misschien iets voor
aERodynamIC ?
Ik ga Wilson niet meteen in het 'verdomhoekje' zetten. Als hij deze kant de aankomende jaren op wil gaan, prima. Maar ik luister er niet graag naar. Maar ja, Wilsons Toekomst Bijt, blijkbaar..
En dan heel eerlijk, ik vind het ook gewoon jammer van wat ik tot nu toe gehoord heb.