meneer schreef:
Maar bij de nummers van dit album heb ik de neiging om mijn Eurosong Festival scoreblok te pakken en Zero Points uit te delen want deze nummers kunnen, voor mij, zo volgend jaar in de
Eurovisie Songfestival #2 lijst geplaatst worden. Misschien iets voor
aERodynamIC ?
Laat deze user nou net een zwak voor Wilson en Eurovision hebben. Zou het dan echt een combi kunnen zijn? Oh mensen, trek de riemen maar stevig aan.......
Ik volg Wilson eigenlijk best wel, maar altijd een beetje vanaf de zijlijn. Ik heb deze hele discussie dan ook niet echt gevolgd en het kan me niet schelen wat meneer uitbrengt. Laat dat bij meneer Corgan van de Smashing Pumpkins nu geheel anders liggen. Zijn laatste worp: pop met synths wordt dus wel gefileerd door mij. Eurovision? Laat maar achterwege bij wat Corgan & Co uitbrengen. Not done. Vanaf mijn zijlijn snap ik dus wel hoe fans hier over denken. Zou ik ook doen.
Goed, ik geef toe dat ook mijn wenkbrauwen omhoog gingen bij
Self. Ik had nog geen noot gehoord van dit album, maar dit is inderdaad toch wel even wat anders dan wat ik gewend ben van mister Wilson.
Maar ik ben een zijlijn liefhebber. Ik kan het uitschakelen. Vind ik dit alles dan ook leuk? Is dit niet allemaal een beetje suf? Oubollig?! Disco grooves, jaren '80 synths met het kenmerkende Wilson-rockgeluid als herkenbaar sausje? Misschien, maar ik vind dat hier toch best een lekkere groove wordt neergelegd, iets waar ik Billy Corgan op zijn laatste worp niet op kon betrappen. Ook de falsetto die af en toe op dit album zijn werk doet, bevalt me prima.
Deze popliedjes ademen en klinken organisch. Ik durf zelfs te zeggen dat ze catchy klinken. Au! Hoe laat je hier de 'ware fans' nu zo snel mogelijk verdwijnen?! Poef, weg zijn ze, bij deze. Maar ik blijf hangen. Ik kan de hele 'back catalogue' echt wel even vergeten en me focussen op dit album.
Nou
meneer: als jij het dansen met mevrouw beu bent wil ik dat dansje wel overnemen hoor. Pak jij er gezellig een scoreblok bij.
Ik ben alle somberheid van het moment zo ongelooflijk zat, ik heb even geen behoefte aan depressieve sombermansen op mijn muzikale menu waar ze normaal het hoofdgerecht vormen. Wilson geeft me nu even een luchtig gevoel. Ja, uitgerekend hij. Vervelend voor de fans. Ik ken het gevoel als je held dat doet, maar hier boeit het mij voor geen meter: The Future Bites en dat is een feit. Laat mij dan maar even dansen