Terry Callier - What Color Is Love (1972)

in precies 't zelfde straatje en zeker even mooi!
Lou Bond - Lou Bond (1974)

Onbegrijpelijk dat deze man niet zo bekend geworden is als pakweg Marvin Gaye of Al Green . Dit album samen met een trits andere cd's van hem kan naar mijn bescheiden mening geen enkele andere artiest in dit genre tippen. Zijn stem, zijn teksten en zijn passie die hij in zijn muziek legt zijn ongeëvenaard in dit genre.

Wat een vakman, hij weet te presteren de plank geen één keer mis te slaan. 40 minuten kippenvel, prachtig!

Thanx voor de tip BobbieMarley. Een dijk van een plaat met werkelijk, maar dan ook werkelijk een waanzinnige opener Dancing Girl. Hoe is het mogelijk dat deze man onontdekt is gebleven! Heerlijk timbre en goed gespeeld. Mooie kritische teksten. Helemaal goed.

Mooi om te lezen, dat je hem zo mooi vindt.

Berichten over het overlijden van Terry verplaatst naar Terry Callier

You Goin' Miss Your Candyman.. Mijn hemels!

De rest ook!

Ik kan het helaas maar deels met je eens zijn. De hoes, Dancing Girl en Ho Tsing Mee zijn naast laatstgenoemde inderdaad hemels. Vooral het wat snellere werk van deze man is echt briljant. Rustigere wat minder, You Don't Care vind ik heel mooi, maar een nummer als What Color is Love doet me dan weer helemaal niks. Beetje cheesy zelfs. Maar al met al nogal blij dat ik dit heb leren kennen. Valt meer dan genoeg te genieten.

4*

Gebaseerd op z'n prachtige stemgeluid ( en wat hij daarmee doet ), vind ik hem een klasse apart op New Folk Sound. Op deze plaat verzuipt zijn stem jammergenoeg te regelmatig in de begeleiding om mij nog te kunnen bekoren, na de eerste 2 nummers is het voor mij gedaan. Ik neem aan het Callier het zelf helemaal goed vond, maar voor mij moest de arrangeur zich de ogen uit z'n kop schamen. Volgens mij is het zijn taak om de sterke punten van de zanger naar boven te halen. Dat lukt hem alleen met Dancing Girl en dat is wel buitenaards mooi, dus toch nog nèt een voldoende.

Excuseer bovenstaande uitbarsting ik had blijkbaar meer tijd nodig om deze plaat te absorberen, maar via Occasional Rain is dat toch wel aardig aan het lukken.

Ik blijf het jammer vinden dat iemand met zo'n geweldige zangstem hier en daar tegen de begeleiding in staat te schreeuwen maar ik zie de funktionaliteit daarvan nu wel. De enige mindere nummers vind ik de wat obligate soft-soul van Just As Long As We're In Love en You Don't Care. Dat laatste lijkt bovendien haast wel meer Philly dan Chicago ........

Niets veranderlijker dan een mens Wat blijft muziek toch heerlijk subjectief!

Dit is mijn ontwikkelplaatje voor de Paasdagen. Vanmiddag voor het eerst gehoord. Een fijne kennismaking.

Prachtige plaat is dit, een samensmelting van soul en funk die werkelijk waar een genot voor de oren is. Muzikaal zo smooth en gevoelig en die stem! Aangrijpend mooi.

Is dit een uniek werkje? of bestaan er nog door mij onontdekte parels in een soortgelijke stijl, iemand tips? Choconas wellicht?

Het is hier al eerder genoemd: Lou Bond - Lou Bond of Willie Wright - Telling the Truth en anders gewoon zijn eerste The New Folk Sound of Terry Callier

Dat zijn uitstekende suggesties van aERodynamIC, zeg maar van aero tot aero. Toch wil ik hier nog wel even de uniciteit van dit prachtige What Color Is Love benadrukken, ik ben althans nog niets tegengekomen dat op dezelfde geniale manier soul, funk, jazz, folk en wat dies meer zij met elkaar verweeft. Ook de andere platen van Terry Callier niet, al weet je dat ik The New Folk Sound of Terry Callier wel erg hoog heb zitten.

Ik heb nog wel wat andere tips voor je, maar houd daarbij dus in je achterhoofd dat het zeker niet als twee druppels water hierop lijkt. Eerder doet de klankkleur of de sfeer van de albums me hieraan denken. Dan denk ik aan het soul/jazz-meesterwerk Gil Scott-Heron - Pieces of a Man (1971), maar die ken je volgens mij al, en Donny Hathaway - Everything Is Everything (1970) en Donny Hathaway - Donny Hathaway (1971), met de geweldige gospelstem van Mr Hathaway. Voor de folkbenadering met een vleugje soul verwijs ik je naar John Martyn, met name de albums John Martyn - Solid Air (1973) en John Martyn - Bless the Weather (1971).

Verder heb ik zo het idee dat je Beverly Glenn-Copeland - Beverly Glenn​-​Copeland (1970) al kent!

In het straatje soul-funk denk ik eerder aan deze parels van Jim Ford - Harlan County (1969) of
Dan Penn - Nobody's Fool (1973)

Dit is ook een aanrader: Jon Lucien - Rashida (1973)

Bedankt voor de tips allen, ze gaan op de luisterlijst!

mmm draai deze al jaren en hij begint stiekem toch beter te worden....halfje erbij voor dit gedurfde meesterwerk!