menu

Overig / Algemeen / Laatst gelezen boek

zoeken in:













avatar van madmadder
September:

1. Nathan Harris - The Sweetness of Water 2,5*
2. Sayaka Murata - Earthlings 4*
3. Jan Postma - Is Dit Alles? 4*

Matig leesmaandje weer. Vakantie gehad (al lijkt dat alweer een eeuw geleden) waarbij ik me had voorgenomen om lekker veel te lezen, maar daar is heel weinig van terecht gekomen. Veel bezig geweest met andere hobby's en sociale dingen.

Earthlings en Is Dit Alles? vond ik allebei wel echt heel goed.

Nu op 3/4 van Against the Day, nog iets meer dan 300 pagina's te gaan. Hoop dat ik die ergens de komende weken kan gaan uitlezen en dan is dat wel een monsterproject gebleken (maar tot nu toe wel een heel voldoenend project).

Verder nog bezig met het vierde deel van Harry Potter en ik sta op het punt om het essay 'De Vrijheid om Vrij te Zijn' van Hannah Arendt te gaan lezen.

Na Against the Day snel verder met de Booker Prize genomineerden.


avatar van BoyOnHeavenHill
Wel horizontaal op de sofa lezen hè!

avatar van ZAP!
BoyOnHeavenHill schreef:
Wel horizontaal op de sofa lezen hè!
Ik doe eigenlijk niet anders wanneer ik lees (standen: lui, luier, luist), daar hoeft het geen 'Oblomow' voor te zijn...



avatar van BoyOnHeavenHill
https://images-na.ssl-images-amazon.com/images/I/5132KZI+cWL.jpg
De titel komt van een nummer van Robertsons eerste soloplaat uit 1987, maar dit boek (uit 2016) houdt op bij het slotakkoord van The last waltz op 25 november 1976. Ik weet niets over de ruzie tussen Robertson en Helm, dus ik kan geen oordeel vellen over hoe de inhoud van dit boek zich tot Helms perspectief verhoudt, maar dit is in ieder geval een zeer gedetailleerd verslag van Robertsons periode bij Ronnie Hawkins, de beruchte toernee met Bob Dylan en vooral de carrière van The Band, met veel aandacht voor hun eerste twee platen, waarbij Robertson zich uitput in lof voor zijn ex-collega's, Helm voorop (die hij beschouwt als "zijn oudere broer"). Zeer lezenswaardig.



avatar van Stalin
BoyOnHeavenHill schreef:
(afbeelding)
De titel komt van een nummer van Robertsons eerste soloplaat uit 1987, maar dit boek (uit 2016) houdt op bij het slotakkoord van The last waltz op 25 november 1976. Ik weet niets over de ruzie tussen Robertson en Helm, dus ik kan geen oordeel vellen over hoe de inhoud van dit boek zich tot Helms perspectief verhoudt, maar dit is in ieder geval een zeer gedetailleerd verslag van Robertsons periode bij Ronnie Hawkins, de beruchte toernee met Bob Dylan en vooral de carrière van The Band, met veel aandacht voor hun eerste twee platen, waarbij Robertson zich uitput in lof voor zijn ex-collega's, Helm voorop (die hij beschouwt als "zijn oudere broer"). Zeer lezenswaardig.


Ik las toevallig onlangs nog een interview van de Volkskrant uit 2020, met Robbie Robertson.
Hierin legt Robbie wel uit wat er is voorgevallen, alhoewel dat natuurlijk zijn kant is van het verhaal.
De rest, op Garth Hudson na, is niet meer onder ons en kunnen we het niet meer vragen.
Je moet overigens lid zijn om het artikel te kunnen lezen, allicht dat het te omzeilen is door het te openen op een incognitotabblad.

Hieronder in elk geval een quote. Toegegeven, hij is wat aan de lange kant. Maar niet iedereen zal de link van de Volkskrant kunnen openen denk ik. En anders moet Barbier Moderator zijn gewillige schaar er maar inzetten...

Maar vanaf het derde album Stage Fright (1970) verdampt de onderlinge chemie langzaam. ‘We gebruikten allemaal te veel drugs en ­alcohol’, biecht Robertson op. ‘Maar heroïne, daar heb ik me altijd verre van gehouden. De rest helaas niet.'
De successen blijven, maar Robertson is het zat om de kar steeds meer alleen te moeten trekken. ‘Hadden we een afspraak, kwam niemand opdagen, omdat ze hun roes moesten uitslapen. Dat trok ik niet meer.’


Het zit Robertson nog altijd hoog, vertelt hij aan de telefoon, dat Levon Helm, die hij toch als een soort broer beschouwde, zich van hem had afgekeerd. ‘Levon was de eerste die ik leerde kennen, Hij heeft me het rock-’n-roll-leven in gesleurd. Jarenlang waren we soulmates, totdat die ellendige dope alles verpestte. Levon werd er paranoïde van; hij beschuldigde me van diefstal van zijn auteursrechten en bleef daar tot aan zijn dood over doorgaan.’

Robbie is nog bij het sterfbed van Levon geweest en heeft zijn hand vastgehouden.
Levon was toen al niet meer bij bewustzijn.
Volgens Robbie zijn de royalty's met ieders toestemming verdeeld...

avatar van BoyOnHeavenHill
Dank voor de link, Stalin. Ik ben zelf abonnee van de Volkskrant en kan de link dus openen, en bovendien heb ik het interview indertijd al gelezen. Wat Robertson daarin zegt strookt met de herinneringen en de teneur van zijn autobiografie. En naast de boeken van Robertson en Helm heb je natuurlijk ook nog Across the great divide -- The Band and America (toch ook alweer uit 1993) van Barney Hoskyns.




avatar van AOVV
https://www.boekmeter.nl/images/cover/0/8.jpg?cb=1534036347

Kleine twee maanden over gedaan. Eindelijk uit, zou je dan zeggen, maar ergens toch ook weer niet. Want ik vind King vooral een meesterlijk verhalenverteller én neerzetter van personages. De ontknoping vind ik meestal net wat minder (maar nog steeds fraai)..


Gast
geplaatst: vandaag om 08:16 uur

geplaatst: vandaag om 08:16 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.