Muziek / Toplijsten en favorieten / Het MuMe Top 1000 Project #2 - Discussietopic
zoeken in:
1
geplaatst: 21 oktober 2020, 10:37 uur
Over welk album gaat het hier precies? I'm Not Dead, M!ssundaztood, of...?
1
geplaatst: 21 oktober 2020, 10:39 uur
Nee joh gek, het gaat natuurlijk om het album.
Maar is het nou die van Boris of Four Tet...
0
geplaatst: 21 oktober 2020, 10:43 uur
[quote]ArthurDZ schreef:
Over welk album gaat het hier precies? I'm Not Dead, M!ssundaztood, of...?[/quote
Animals van 78. Bij schaduwlijstje op 42.
En omgekeerd: Born to Run was 68 en Sign of the Times 100.
(quote)
Over welk album gaat het hier precies? I'm Not Dead, M!ssundaztood, of...?[/quote
Animals van 78. Bij schaduwlijstje op 42.
En omgekeerd: Born to Run was 68 en Sign of the Times 100.
0
geplaatst: 21 oktober 2020, 20:36 uur
Veel platen die nog relatief dicht bij hun positie van vorige keer blijven.
0
geplaatst: 21 oktober 2020, 21:42 uur
Ik nul bij de 5 vandaag geplaatste albums. Ook niet heel gek want het meeste is drek en dan nog een stapje verder.
0
geplaatst: 21 oktober 2020, 22:08 uur
Laatste twee updates en gelijk twee top 3 albums weg. Drek vigil? Uit je nek!
0
Casartelli (moderator)
geplaatst: 22 oktober 2020, 10:44 uur
Over drek gesproken. Mezzanine (hoewel gedaald) redt de laatste update.
0
geplaatst: 22 oktober 2020, 11:22 uur
EttaJamesBrown schreef:
Yep. Overigens blijft de schaduwlijst puntental x stemmen redelijk accuraat.
Vandaag zegt de lijst voor 50-41:
Tool 2x
Damien
Smashing
Joy
Beatles
Sigur
Arcade
Sufjan
Pink
Van deze 10 zijn al een paar voorbij gekomen. Ik zal checken of er nog eentje spot on gaat komen.
Yep. Overigens blijft de schaduwlijst puntental x stemmen redelijk accuraat.
Vandaag zegt de lijst voor 50-41:
Tool 2x
Damien
Smashing
Joy
Beatles
Sigur
Arcade
Sufjan
Pink
Van deze 10 zijn al een paar voorbij gekomen. Ik zal checken of er nog eentje spot on gaat komen.
Bingo! Siamese Dream staat in de schaduwlijst ook precies op 48.
Mezzanine komt ook in de buurt op 40.
4
geplaatst: 22 oktober 2020, 11:28 uur
Over drek gesproken: Neurosis, wat een album!
760. Florence + the Machine - Lungs (2009)
Florence en haar (drum)machines gaat aan mij verloren. Ik snap het appeal van dit album wel, maar die bombastische sound is er een waar ik snel verzadigd aan geraak.
2,5*
759. Daft Punk - Random Access Memories (2013)
Ik was niet zo fan van dit album ten tijden van release. Nu ik het album herbezoek heb ik het idee dat ik naar iets heel anders als destijds luister. Alsof alles nu veel meer op zijn plaats valt. Waar ik toen nog niet zat te wachten op dit album, waardeer ik nu juist de artistieke keuzes die Daft Punk gemaakt heeft. Dit is denk ik ook wel de kracht van Daft Punk, ze nemen bekende elementen en zetten dit opzettelijk in een grandioze spotlight. En ik snap het, deze overdreven sound zal sommige op de zenuwen werken en klinkt mogelijk als een verbastering van het bronmateriaal, maar Daft Punk weet zó goed hoe ze dit moeten benaderen. Van de funky oorwurmen tot de meer uitgesponnen disco epics, dit is toch wel een album die enorm bij mij gegroeid is.
4*
758. Pere Ubu - The Modern Dance (1978)
Eind jaren ’70, tijdens de opkomst van wat later als post-punk gelabeld zou worden, was er een weelde aan bands die meerdere hoogstandjes vertoonden, maar wat mij betreft piekte het pasgeboren genre direct met deze excentrieke groep uit Cleveland. De band onderscheidt zich met een constante stroom aan originaliteit en een sound die 40 jaar na dato mij nog steeds doet verwonderen. De stem én de vocale performance van frontman David Thomas is er één uit duizend (Alhoewel de zanger van Black Midi in 2019 ook zijn best deed om zijn innerlijke Thomas op te roepen). Ik heb artikelen gelezen die suggereren dat de thematiek van het album berust op de desoriënterende bijkomsten van de industrialisatie en ik moet zeggen: het is inderdaad een behoorlijk schizofreen album. Enerzijds opzwepende gitaarritmes, anderzijds chaotische samples en surrealistische uitstapjes. Het is een prettig gestoorde rollercoasters aan prikkels van begin tot eind. Het swingt de pan uit terwijl de wereld om je heen zich constant lijkt te vervormen, maar het album verliest zichzelf nooit. Het mag duidelijk zijn, van de eerste scherpe tonen van Non-Alignment Pact tot de laatste jammende gitaarklanken van Humor Me, dit vind ik echt een topper.
5*
757. Foo Fighters - The Colour and the Shape (1997)
Alhoewel ik een aantal jaren terug FF altijd trouw op mijn mp3-spelertje had staan, heb ik nooit helemaal geklikt met deze band. Enerzijds waardeer ik dat Grohl en co het grimmige van de grunge van zich af schudden, anderzijds mis ik dan ook weer eens dat ze eens flink de diepte in duiken. Het blijft wat formulastisch, toch toont het album genoeg karakter. Dit album kent ook zeker een gouden triade in de vorm van Monkey Wrench, Hero en Everlong.
3*
756. Neurosis - Through Silver in Blood (1996)
Zowel een klap-in-je-smoel album, als een album die atmospheric in atmospheric metal zet. Het begint al bij die intrigerende hoes en de surrealistische vibes die hij uitstraalt. De muziek is gruwelijk en intens, gitaren die klinken als sirenes, samples van piepende schanieren, beklemmende tempo wisselingen en zware gitaarpartijen. Toch is het ook weer niet zó ontoegankelijk. Duidelijke rode draden, een nadruk op sfeer met een opbouw die houvast biedt voor de luisteraar en vocalen die niet direct compleet ontvreemden. zoals AOVV 7 jaar geleden al omschrijft: Hun roots in de hardcore punk komen hier goed van pas. Waarschijnlijk een van mijn favoriete metal albums.
4,5*
760. Florence + the Machine - Lungs (2009)
Florence en haar (drum)machines gaat aan mij verloren. Ik snap het appeal van dit album wel, maar die bombastische sound is er een waar ik snel verzadigd aan geraak.
2,5*
759. Daft Punk - Random Access Memories (2013)
Ik was niet zo fan van dit album ten tijden van release. Nu ik het album herbezoek heb ik het idee dat ik naar iets heel anders als destijds luister. Alsof alles nu veel meer op zijn plaats valt. Waar ik toen nog niet zat te wachten op dit album, waardeer ik nu juist de artistieke keuzes die Daft Punk gemaakt heeft. Dit is denk ik ook wel de kracht van Daft Punk, ze nemen bekende elementen en zetten dit opzettelijk in een grandioze spotlight. En ik snap het, deze overdreven sound zal sommige op de zenuwen werken en klinkt mogelijk als een verbastering van het bronmateriaal, maar Daft Punk weet zó goed hoe ze dit moeten benaderen. Van de funky oorwurmen tot de meer uitgesponnen disco epics, dit is toch wel een album die enorm bij mij gegroeid is.
4*
758. Pere Ubu - The Modern Dance (1978)
Eind jaren ’70, tijdens de opkomst van wat later als post-punk gelabeld zou worden, was er een weelde aan bands die meerdere hoogstandjes vertoonden, maar wat mij betreft piekte het pasgeboren genre direct met deze excentrieke groep uit Cleveland. De band onderscheidt zich met een constante stroom aan originaliteit en een sound die 40 jaar na dato mij nog steeds doet verwonderen. De stem én de vocale performance van frontman David Thomas is er één uit duizend (Alhoewel de zanger van Black Midi in 2019 ook zijn best deed om zijn innerlijke Thomas op te roepen). Ik heb artikelen gelezen die suggereren dat de thematiek van het album berust op de desoriënterende bijkomsten van de industrialisatie en ik moet zeggen: het is inderdaad een behoorlijk schizofreen album. Enerzijds opzwepende gitaarritmes, anderzijds chaotische samples en surrealistische uitstapjes. Het is een prettig gestoorde rollercoasters aan prikkels van begin tot eind. Het swingt de pan uit terwijl de wereld om je heen zich constant lijkt te vervormen, maar het album verliest zichzelf nooit. Het mag duidelijk zijn, van de eerste scherpe tonen van Non-Alignment Pact tot de laatste jammende gitaarklanken van Humor Me, dit vind ik echt een topper.
5*
757. Foo Fighters - The Colour and the Shape (1997)
Alhoewel ik een aantal jaren terug FF altijd trouw op mijn mp3-spelertje had staan, heb ik nooit helemaal geklikt met deze band. Enerzijds waardeer ik dat Grohl en co het grimmige van de grunge van zich af schudden, anderzijds mis ik dan ook weer eens dat ze eens flink de diepte in duiken. Het blijft wat formulastisch, toch toont het album genoeg karakter. Dit album kent ook zeker een gouden triade in de vorm van Monkey Wrench, Hero en Everlong.
3*
756. Neurosis - Through Silver in Blood (1996)
Zowel een klap-in-je-smoel album, als een album die atmospheric in atmospheric metal zet. Het begint al bij die intrigerende hoes en de surrealistische vibes die hij uitstraalt. De muziek is gruwelijk en intens, gitaren die klinken als sirenes, samples van piepende schanieren, beklemmende tempo wisselingen en zware gitaarpartijen. Toch is het ook weer niet zó ontoegankelijk. Duidelijke rode draden, een nadruk op sfeer met een opbouw die houvast biedt voor de luisteraar en vocalen die niet direct compleet ontvreemden. zoals AOVV 7 jaar geleden al omschrijft: Hun roots in de hardcore punk komen hier goed van pas. Waarschijnlijk een van mijn favoriete metal albums.
4,5*
0
geplaatst: 22 oktober 2020, 11:32 uur
En hoera voor Pixies en hoera voor Massive Attack. Prince heb ik nooit echt goed naar geluisterd, alhoewel een groot deel van mijn directe omgeving zweert bij dit album.
0
geplaatst: 22 oktober 2020, 14:45 uur
Huh, hoezo ben ik Mezzanine vergeten dan? Klopt niet hoor, hoort sowieso in mijn top 100.
0
geplaatst: 22 oktober 2020, 16:02 uur
Zo, in 2 dagen mijn hele top 3 weg, maar niet verkeerd in de top 100 lijkt me
0
geplaatst: 22 oktober 2020, 16:29 uur
aERodynamIC schreef:
Zo, in 2 dagen mijn hele top 3 weg, maar niet verkeerd in de top 100 lijkt me
Zo, in 2 dagen mijn hele top 3 weg, maar niet verkeerd in de top 100 lijkt me
Je nummers 1 en 2 zelfs in de top 50
0
geplaatst: 22 oktober 2020, 18:07 uur
Waarom zeg je dan niet gewoon top 50 i.p.v. top 100? Ik zag alleen je nummers 1 en 2 langskomen in de top 50, gezien je woordkeuze ging ik er dus automatisch van uit dat je nummer 3 dan ergens tussen de 50 en de 100 stond
0
geplaatst: 22 oktober 2020, 18:16 uur
Merkwaardig, vrijwel albums albums van Marillion (inclusief Fish zijn Vigil) doen het erg goed, maar uitgerekend Misplaced Childhood moet flink inleveren.
0
geplaatst: 22 oktober 2020, 18:22 uur
GrafGantz schreef:
Waarom zeg je dan niet gewoon top 50 i.p.v. top 100? Ik zag alleen je nummers 1 en 2 langskomen in de top 50, gezien je woordkeuze ging ik er dus automatisch van uit dat je nummer 3 dan ergens tussen de 50 en de 100 stond
Om jou te testen!Waarom zeg je dan niet gewoon top 50 i.p.v. top 100? Ik zag alleen je nummers 1 en 2 langskomen in de top 50, gezien je woordkeuze ging ik er dus automatisch van uit dat je nummer 3 dan ergens tussen de 50 en de 100 stond
En toen bleek dat je gefaald had zag ik zelf dat mijn top 3 net de top 50 heeft gehaald
0
geplaatst: 23 oktober 2020, 18:30 uur
5/5 deze update en het zijn allemaal stijgers! Ik zit in de lift
4
geplaatst: 23 oktober 2020, 18:38 uur
Staat The National nou 3 keer in de top 50? Hangen de slingers al in huize Gretz? Poezen een national shirtje aan?
2
geplaatst: 23 oktober 2020, 19:05 uur
aerobag schreef:
Poezen een national shirtje aan?
Poezen een national shirtje aan?
HAHA, ik moest hardop lachen, want ik zie het al helemaal voor me
2
geplaatst: 23 oktober 2020, 22:02 uur
aerobag schreef:
Poezen een national shirtje aan?
Ik denk een turtleneck. En groene wanten.Poezen een national shirtje aan?
0
geplaatst: 24 oktober 2020, 10:05 uur
Ik heb nog even gekeken of het klopt, maar inderdaad, Dark Side of the Moon heeft gewoon bizar slecht gescoord.
Overigens heeft dynamo d een verkeerde id meegegeven (73 i.p.v. 53), maar dat zal het verschil ook niet gaan maken.
Zeer opvallend aangezien de progalbums het dit jaar vrij aardig leken te doen en zelfs de albums van Pink Floyd niet per se slecht scoorden.
Overigens heeft dynamo d een verkeerde id meegegeven (73 i.p.v. 53), maar dat zal het verschil ook niet gaan maken.
Zeer opvallend aangezien de progalbums het dit jaar vrij aardig leken te doen en zelfs de albums van Pink Floyd niet per se slecht scoorden.
0
geplaatst: 24 oktober 2020, 10:11 uur
chevy93 schreef:
Merkwaardig, vrijwel albums albums van Marillion (inclusief Fish zijn Vigil) doen het erg goed, maar uitgerekend Misplaced Childhood moet flink inleveren.
Merkwaardig, vrijwel albums albums van Marillion (inclusief Fish zijn Vigil) doen het erg goed, maar uitgerekend Misplaced Childhood moet flink inleveren.
Heel vreemd idd, ik had deze nog niet verwacht. Eerder richting Top 10 eigenlijk.
Het zelfde is eigenlijk van toepassing op Dark Side alleen is het wegzakken daar wel terecht
0
Zack
geplaatst: 24 oktober 2020, 11:16 uur
Nog geen Metal ....of ik zie wat (of alles al ) over het hoofd.
Purple Rain hoger dan Sign O’ the Times zie ik o.a.
Siamese Dream ook hoog toch wel (heb ‘m zelf ook in huis).
Wel idee wat er zoal nog moet komen, maar ik laat me verder verrassen....
Purple Rain hoger dan Sign O’ the Times zie ik o.a.
Siamese Dream ook hoog toch wel (heb ‘m zelf ook in huis).
Wel idee wat er zoal nog moet komen, maar ik laat me verder verrassen....
1
Casartelli (moderator)
geplaatst: 24 oktober 2020, 12:52 uur
chevy93 schreef:
Ik heb nog even gekeken of het klopt, maar inderdaad, Dark Side of the Moon heeft gewoon bizar slecht gescoord.
Overigens heeft dynamo d een verkeerde id meegegeven (73 i.p.v. 53), maar dat zal het verschil ook niet gaan maken.
Zeer opvallend aangezien de progalbums het dit jaar vrij aardig leken te doen en zelfs de albums van Pink Floyd niet per se slecht scoorden.
Tja, überprogger GrafGantz heeft nou eenmaal geen lijstje ingediend.Ik heb nog even gekeken of het klopt, maar inderdaad, Dark Side of the Moon heeft gewoon bizar slecht gescoord.
Overigens heeft dynamo d een verkeerde id meegegeven (73 i.p.v. 53), maar dat zal het verschil ook niet gaan maken.
Zeer opvallend aangezien de progalbums het dit jaar vrij aardig leken te doen en zelfs de albums van Pink Floyd niet per se slecht scoorden.
0
Zack
geplaatst: 24 oktober 2020, 13:16 uur
Donkere tijden voor Dark Side of the Moon. Zou WYWH nog wel komen of ik heb die gemist....
* denotes required fields.