menu

Muziek / Toplijsten en favorieten / Het MuMe Top 1000 Project #2 - Discussietopic

zoeken in:
avatar van herman
nico1616 schreef:
Tapestry en Little Simz bij mij op 4 *, dat is niet genoeg voor de 500 beste, maar zeker top 1000 materiaal. Little Simz was een verrassing vorig jaar omdat de meeste hiphop die ik kan smaken uit de US komt.

De Nina Simone ken ik niet, haar oeuvre is zo uitgebreid dat ik niet weet waar verder te gaan na Pastel Blues en Wild is the wind en nu heb ik een tip

Dit is haar debuut, lijkt me sowieso een goed startpunt. Maar van het handjevol albums dat ik ken zijn de 2 die jij noemt wel de beste.

avatar van chevy93
Gretz schreef:
Maar 150+ zou ik echt ziek veel vinden gezien m'n eigen voorkeur voor onbeminde zucht- en sneeuwpopzangeressen
Dat ze onbemind zijn is natuurlijk ook gewoon een imago dat je graag cultiveert, of niet soms?

avatar van chevy93
EttaJamesBrown schreef:
O, weer wat geleerd. Ambient op halve toeren, dat lijkt me voor de fijnproevers. Niet dat ik daar iets op tegen heb.
Radiohead op 1/8e van de snelheid is gewoon onheilspellende ambient.



avatar van aerobag
920. Deaf Center - Pale Ravine (2005)
Ijskoud en aangrijpend. Heeft iets weg van Scandinavische soortgenoot Substrata, maar waar Substrata een helikopter vlucht over gletsjers is, is Pale Ravine een boottocht op een vrachtschip tussen ijsschotsen de hoogte van flatgebouwen. De opwellende tonen zijn grimmiger, maar het neoklassieke aspect van dit album bouwt ook weer houvast en daarmee rust in.
4*

919. Alice Coltrane - Ptah the el Daoud (1970)
Ah madame Coltrane, wat heeft u toch een mooie muziekstukken afgeleverd. Dit album kent een verzachtende, natuurlijke flow. Het neemt zijn tijd om te ontwikkelen en tikt zo af en toe een heerlijke groove aan. En die harp, wat een betoverend instrument is dat toch. Het is nog niet zo verfijnd en intens als haar latere werk, desalniettemin wel een smaakvolle en toegankelijke spirituele reis.
4*

918. U2 - Zooropa (1993)
U2 gooit het op Zooropa over een iets andere boeg. Post-Punk en Pop Rock laten ze even voor wat het is en ze slaan een experimentele kant op. Bewonderenswaardig, maar is het een geslaagd uitstapje? In mijn beleving niet. Tuurlijk, het zijn geen complete koekenbakkers, en ze hebben zo hun momenten, maar het ‘grensverleggende’ van dit album blijft aan het oppervlak steken. Ze doen eigenlijk niets wat andere experimentele bands al ver voor ’93 ook al deden en hetgeen ze nu presenteren is daar eigenlijk maar een mak lammetje bij.
2,5*

917. The Tallest Man on Earth - The Wild Hunt (2010)
Deze kleine grote Zweed heeft met de The Wild Hunt een imposant album afgeleverd. Hij weet in zijn eentje een behoorlijke gelaagde sound uit zijn gitaar te trekken. Zijn nummers kennen een heerlijk dynamisch karakter en zijn teksten zijn niet alleen aangrijpend, maar hij weet ze nog zéér meeslepend voor te dragen. Songwriting van de bovenste plank.
4*

916. Het Zesde Metaal - Nie Voe Kinders (2014)
Mogelijk veroorzaakt door een semi-taalbarrière, maar het lukt me niet goed om in de muziek van Het Zesde Metaal te komen. Dat vind ik zeer spijtig, want volgens mij gaat hier een schatkist aan sterk samenspel van fijne melodieën en sterk songwriting aan mij verloren. Hierdoor blijft mijn waardering wat oppervlakkig. Hopelijk zie ik ooit het licht nog.
3*

avatar van aerobag
The Jesus and Mary Chain staat ook al heel lang op mijn luisterlijst, maar me nooit aan gewaagd. Heel benieuwd hoe die luisterbeurt mij gaat bevallen.

En mooi dat Terry Callier in de lijst staat, ik hoop ook nog heel erg op die 'andere' van hem.

avatar van Koenr
aerobag schreef:
916. Het Zesde Metaal - Nie Voe Kinders (2014)
Mogelijk veroorzaakt door een semi-taalbarrière, maar het lukt me niet goed om in de muziek van Het Zesde Metaal te komen. Dat vind ik zeer spijtig, want volgens mij gaat hier een schatkist aan sterk samenspel van fijne melodieën en sterk songwriting aan mij verloren. Hierdoor blijft mijn waardering wat oppervlakkig. Hopelijk zie ik ooit het licht nog.
3*

Ik verwacht Ploegsteert nog een stuk hoger in de lijst en dat is echt een prachtplaat met enkele van de mooiste Nederlandstalige teksten die ik ken - met name die van Met Drie en van het titelnummer. Probeer de teksten er eens bij te pakken tijdens het luisteren, na een paar keer luisteren is het dialect ook minder lastig dan het in eerste instantie lijkt.

Vanaf Nie Voe Kinders werd het wat mij betreft steeds minder interessant. Niet slecht, maar ook niet meer heel bijzonder. Die uit 2019 heb ik niet eens meer geluisterd, er waren te veel interessantere releases.

nico1616 schreef:
De Nina Simone ken ik niet, haar oeuvre is zo uitgebreid dat ik niet weet waar verder te gaan na Pastel Blues en Wild is the wind en nu heb ik een tip

Ik had Nina in totaal 4x in mijn lijst, naast deze 3 titels heb ik I Put a Spell on You ook nog opgenomen. Veel van haar andere platen bevatten ook prachtnummers, maar zijn over de gehele linie net wat minder sterk.

avatar van GrafGantz
Koenr schreef:
Vanaf Nie Voe Kinders werd het wat mij betreft steeds minder interessant. Niet slecht, maar ook niet meer heel bijzonder.


Onzin, Calais is gewoon hun beste album

avatar van Koenr
Oei. Van Skepsels ken ik enkel de singles, maar van de overige 4 vind ik Calais wel met afstand de minste.

avatar van GrafGantz
Koenr schreef:
Oei. Over Skepsels heb ik geen mening, maar van de overige 4 vind ik Calais wel met afstand de minste.


Kan best, maar wat weet er jij nou eigenlijk van?

avatar van Koenr
Ja, niet zo veel, dat is ook weer zo.

avatar van Casartelli
Casartelli (moderator)
Calais (het nummer) hoort wel tot hun beste, naar ook mijn bescheiden mening. Ploegsteert is het enige album dat ik van de heren heb en ik kan me zowel in de taalbarrière van aerobag als in de observatie van Koenr over (de tekst van) het titelnummer wel vinden.

Enfin. Nu maakt na Very ook Behavior een duikeling van jewelste. Er ontbrak dit jaar duidelijk een Pet Shop Boys-fan in het stemmenlegioen. Dark Matter is dan wel weer een leuke binnenkomer. En dat geldt ook voor The Runaway Found in de vorige update en voor Build a Rocket Boys hier (die had ik zomaar kunnen hebben, maar kennelijk toch niet).

avatar van Brunniepoo
Zo, op het moment van schrijven heb ik alle 185 albums minstens één keer beluisterd. En ook vandaag was het in de meeste gevallen weer fijn:

Hank Williams III - Straight to Hell (2006) 4*
The Veils - The Runaway Found (2004) 4*
Tim Buckley - Goodbye and Hello (1967) 4*
Spiritualized - Ladies and Gentlemen We Are Floating in Space (1997) 3,5*
Jon Hopkins - Immunity (2013) 4*
Radical Face - The Family Tree: The Roots (2011) 4*
Stars of the Lid - The Tired Sounds of Stars of the Lid (2001) 3*

avatar van nico1616
Voor Behaviour van Pet Shop Boys moet je geen fan zijn, het is gewoon hun allerbeste album gedrenkt in een soort nostalgie die me telkens weer pakt.
Dat Goodbye and Hello van Tim Buckley er vorige keer niet instond, is verrassend. Ik dacht dat muziek van de Buckley's op zijn retour was, dus deze binnenkomer doet me plezier.
Spiritualized is wel leuk, maar ik heb moeite met de lengte van de albums. Ladies and Gentlemen ... heeft een prachtig titelnummer maar van de rest kan ik me weinig herinneren. Ik heb wel eens een beklijvend concert gezien op Primavera, het leek wel gospel, maar dat is dit album toch niet echt, of wel?

avatar van vigil
The Stones bij herman? Had ik niet verwacht

avatar van chevy93
vigil schreef:
The Stones bij herman? Had ik niet verwacht
't staat er echt, pagina achttien, zwart omrand

avatar van ranja
Dirty, gaaf, mijn nummer 4 van Sonic Youth. Ik ga er ook van uit dat er nog wel minimaal 2 van deze band komen.

avatar van vigil
chevy93 schreef:
(quote)
't staat er echt, pagina achttien, zwart omrand

Ik wist ook al niet dat hij t AD las

avatar van aerobag
915. Pet Shop Boys - Very (1993)
Pet Shop Boys kent een uitdagende houding richting pop en balanceerde daar altijd al een beetje op het randje van kitsch mee(Kitsch van de beste soort wel te verstaan), maar op dit album is het mij allemaal iets té, om echt een favoriet van mij te zijn. De beats zijn iets teveel gemarineerd en de synthesizers hebben te lang in de snelkoker gezeten.
3*

914. Iron & Wine - Our Endless Numbered Days (2004)
Zeer fijngevoelig album die je flink in je hart kan treffen. Heerlijke sfeer, maar album levert een heel klein beetje aan glans in gedurende de gehele speelduur, als de creatieve put der songwriting wat uitgedroogd lijkt te raken. Naked As We Came is overigens een van de gevoeligste folk liedjes ooit gemaakt. Subliem hoor, petje af voor Sam Beam.
3,5*

913. Jónsi - Go (2010)
Jonsi’s solo debuut is gevuld met grootse symfonische composities en speelse, maar intieme melodieën. Een upbeat aanpak van de mysterieuze Sigur Ros sound. Met vlagen net iets té overgeproduceerd naar mijn smaak. Soms zelfs iets ongefocust, met een Jonsi die geneigd is van de hak op de tak te springen met zijn stijl.
3*

912. Gang Starr - Hard to Earn (1994)
Het album waar Dj Premier zijn producties 100% meester werd en een imposant scala aan effectieve beats en verfijnde instrumentals levert. Guru kopt de beats in, met iets vertraagde maar ingrijpende flows en spit zijn streetknowledge zoals alleen hij dat kon. Class(ic) act.
4*

911. Red House Painters - Red House Painters (I) (1993)
Krachtig spul hoor, de muziek van Red House Painters. Elk akkoord is doordracht en de teksten van Kozelek zijn even aangrijpend als persoonlijk. Er zit zo’n verdriet in dit album verstopt, maar de vertelling is wonderschoon. Een ongeëvenaard oprecht album.
4*

avatar van aerobag
Tortoise in de top 1000, waar hij hoort

En de eerste Rolling Stones en Sonic Youth, benieuwd hoeveel er nog volgen.

Ik gok nog 3x Sonic Youth en 5x Rolling stones

avatar van vigil
Ik hou van gemarineerde beats

avatar van chevy93
vigil schreef:
(quote)

Ik wist ook al niet dat hij t AD las
Je komt uit Rotterdam of niet, hè.

avatar van herman
Mooie update met de Stones, Tortoise en Sonic Youth. En van allemaal heb ik albums die nog hoger staan.

vigil schreef:
The Stones bij herman? Had ik niet verwacht

Die staan zelfs 5 keer in mijn lijstje, de hoogste heel hoog. Na David Bowie mijn meest gedraaide artiest van de afgelopen 20 jaar denk ik. Al is het de laatste tijd wat minder.

avatar van vigil
Oké, vijf keer zelfs. Ook die zag ik niet aankomen

avatar van herman
aerobag schreef:
Ik gok nog 3x Sonic Youth en 5x Rolling stones

Ik 4 keer Stones en 4 keer Sonic Youth (al heb ik er zelf nog 5 hoger staan dan Dirty).

avatar van herman
vigil schreef:
Oké, vijf keer zelfs. Ook die zag ik niet aankomen

Ik had er lang ook niet zoveel mee (gewoon wel leuk), maar 15 jaar geleden viel het kwartje ineens en toen heb ik ze helemaal grijsgedraaid. In 2014 live gezien op Pinkpop en in de periode daarvoor het hele oeuvre afgedraaid. Sindsdien luister ik wel wat minder, eigenlijk vooral naar de 2 albums die mijn top 50 gehaald hebben en ongetwijfeld nog zullen komen.

avatar van 123poetertjes
En de eerste PBH-exclusive is een feit

avatar van jordidj1
Wow jij hebt hem ook hoog

avatar van EttaJamesBrown
Nu mag die exclusieve PBH-club beide buurplaatjes beluisteren. Van een portie Elvis en Waterboys is nog nooit iemand slechter geworden.

Hoe kan ik trouwens lid worden van die PBH?

Magick1
Ik zie dat ik jullie feestje met een dag heb uitgesteld door Taylor Swift bijna helemaal onderaan mijn lijst te plaatsen.

avatar van Koenr
815. Taylor Swift - 1989 (2014)

De nieuwe Taytay laat ik - gezien 't gebrek aan liefde voor The National en Bon Iver van mijn kant - met liefde aan me voorbij gaan, maar zoals voorgenomen ben ik nu wel eindelijk voor 1989 gaan zitten. Met mijn steeds verder groeiende liefde voor popmuziek moest het er sowieso een keer van komen. Helaas is het is niet de plaat waar ik op had gehoopt - misschien moet ik nog wat verder terug in haar oeuvre voor een plaat die wel klikt.

Zowel muzikaal (elke keer dat opbouwen naar nog grootsere, bombastische versies van terugkerende stukken) als tekstueel had ik op een interessantere ervaring gehoopt. Want hoewel ik Shake it Off qua lyrics wel een leuk empowerment-anthem vind, groeide tijdens het luisteren naar 1989 langzaam het besef dat Swift's visie en ervaringen toch niet helemaal aansluiten bij hoe ik mijn romances/liefde/seks/onzekerheid ervaar - en daar gaan veel van de nummers toch over. Teksten als die van Wildest Dreams en How You Get the Girl zijn exemplarisch, ik kan daar echt heel weinig uithalen. Dan voel ik een veel grotere connectie met de teksten en visie van een artiest als FKA twigs.

Daarnaast zijn we de afgelopen jaren ook gewoon verwend met - in mijn oren - betere popmuziek. De nieuwste platen van Rina Sawayama, Carly Rae Jepsen, Charli XCX, Caroline Polachek en enkele andere dames klinken allemaal leuker, speelser, eigenzinniger. Om nog maar te zwijgen over de take op popmuziek vanuit het PC Music kamp.

Shake it Off en Blank Space blijven wel leuke nummers, maar als geheel is dit voor mij geen blijver. Helaas, maar ik ben dan ook geen Starbucks-lover.

2,5*

Gast
geplaatst: vandaag om 12:25 uur

geplaatst: vandaag om 12:25 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.