menu

Muziek / Nieuws / R.I.P Muziekindustrie? Goeie zaak!

zoeken in:
avatar van Mjuman
Even aanhaken bij Gaucho: vroegah zette je regelmatig albums op cassette voor vrienden en andersom (zij voor jou); op de cassette's zat dan een heffing en je mocht - legaal - één kopie maken van een album voor "thuisgebruik" - zo luidde de formulering. Een casette (Maxell UDXL C90 voor de kenners) met Byrds/Kinks ruilen tegen één met Nel Young/Led Z. was normaal en noemden we nog niet peer-to-peer exchange. Vond je de muziek niks, kon je altijd er iets anders overheen opnemen - als ik naar een feest ging had ik trouwens altijd een paar mix-casettes bij me (just in case). Het was doodnormaal om elkaar op te hoogte te brengen van goede nieuwe dingen (al leek muziek toen wel langer mee te gaan dan nu).

Internet heeft het makkelijk gemaakt snel (virtuele) verre vrienden te maken; en de intentie om elkaar (vrienden) met nieuwe muziek kennis te laten maken is gebleven. Sterker nog het is er veel makkelijker op geworden - nu heet het wel peer-to-peer.

Toen je een cd op je pc kon kopiëren - later nog eenvoudiger via software van MS, nota bene een bedrijf dat zelf in DRM-software (digital rights management) heeft gedaan - was dat al een slag voor de platenmaatschappij. Ze sliepen nog steeds door in 1994/95 toen de mp3 als digitaal formaat voor de uitwisseling van geluidsbestanden zijn intree deed - en dal bleef zo toen internet in West-Europa penetreerde, met 2003 als doorbraakjaar voor breedband.

Als ik mijn hifi-leverancier mag geloven worden er ook minder cd-spelers verkocht, aangezien iedereen aan het streamen is geslagen. dat gebeurt dan veelal met FLAC-files - ongecomprimeerde bestanden; in mijn omgeving zijn met name de techies daarmee bezig. Ik download nog steeds omdat ik dat een goede manier vind om nieuwe muziek te leren kennen en te proberen. Ik koop nog steeds veel - en post dat niet hier, mede uit een stuk zelfbescherming (ik geef veel uit aan muziek).

Als ik bepaalde consultancy-bedrijven mag geloven, is het downloaden niet eenzijdig slecht voor de platenmaatschappijen: veel dowloaders kopen de muziek ook. Wat wel een opvallend feit is dat betaalde downloads van losse tracks zich tot downloads van volledige albums verhouden als 2,5 : 1

In die kringen wordt ook gesproken van 'succes van de single' - maar dan wel puur digitaal - als fysiek product is de single bijna dood - het leuke is evenwel dat bij de kleinere labels (Domino) de single's, ep's (10" en 12") op vinyl weer terug zijn gekomen. Vinyl heeft dan toch een andere gevoelswaarde.

avatar van Onderhond
Mjuman schreef:
op de cassette's zat dan een heffing en je mocht - legaal - één kopie maken van een album voor "thuisgebruik" - zo luidde de formulering.

In België is er nu ook een soorgelijke heffing op media waar "mogelijk" muziek, films ed opgezet kan worden. Ongeveer op alles met een harde schijf of Flashgeheugen dus.

Jammer genoeg is het gewoon een heffing die volgens mij geen rechten met zich meebrengt. Je betaalt dus wel meer, maar je kan en/of mag er niks meer mee.

Auvibel heffing

avatar van MAS
MAS
Die heffingen op lege cd's, harde schijven e.d. zijn allemaal leuk en aardig maar waar gaat al dat geld naar toe? Waarschijnlijk niet naar de muziekindustrie en als dat al gebeurt gaat het waarschijnlijk naar de majors en niet naar al die kleine independent labels wiens muziek ook veelvuldig wordt gedownload en gebrand.

avatar van Mjuman
MAS schreef:
Die heffingen op lege cd's, harde schijven e.d. zijn allemaal leuk en aardig maar waar gaat al dat geld naar toe? Waarschijnlijk niet naar de muziekindustrie en als dat al gebeurt gaat het waarschijnlijk naar de majors en niet naar al die kleine independent labels wiens muziek ook veelvuldig wordt gedownload en gebrand.


In feite zou na heffing van die rechten (door Buma Stemra) voor bijv. het tengehorebrengen van muziek een settling met de rechthebbende (de oorspronkelijke auteur) moeten plaatsvinden - dat proces loopt soms wel eens vertraging op - daarover heeft Onderhond ook al eens bericht - er kan soms wel een vertraging van 1 jaar tussen innen van rechten en uitkeren zitten.

De generieke rechten (casettes, cd-roms etc, maar ook de vergoeding voor lenen) - da's een stuk lastiger; mooi voorbeeld: maakte onlangs zelf mee dat ik door een andere afdeling van B/S ben benaderd omdat ik in bepaalde met recht had op een deel van de leenvergoeding van boeken (uit de bibliotheek) die ik ruim 25 geleden heb vertaald. Het pakket dat ik daarvoor moet doornemen/invullen is echter zo uitgebreid dat ik me afvraag waar ik aan moet beginnen (voor die paar zilverlingen). De intentie om die vergoeding aan de rechthebbende te betalen is er dus echt wel.

Overigens heeft B/S - i.t.t. wat menigeen zou verwachten - vorig jaar nog een aanzienlijk verlies geleden. Veel info is op de website te vinden.

avatar van musician
gaucho schreef:
(...)Hoezeer de teloorgang van de markt voor fysieke geluidsdragers mij ook aan het hart gaat, toch denk ik dat hij gelijk heeft. De toekomst van muziekaankopen ligt in online downloaden. De verhoudingsgewijs kostbare fysieke distributie heeft zijn beste tijd gehad(...).

Heeft de muziekindustrie zichzelf de nek omgedraaid? Ja, vind ik, vanaf het moment dat de cd kwam en er plotseling 50 gulden moest worden betaald voor een stukje goedkoop plastic.

Ik heb ook cassettes opgenomen (waar Gaucho later over spreekt)maar dat was, door z'n onhandigheid, kwetsbaarheid en maximale opneemtijden, niet zo'n goede vervanger voor de originele (en naar verhouding veel goedkopere) LP.

Digitalisering in combinatie met de hoge prijs van de cd leidde tot mogelijkheden om, al dan niet illegaal, nagenoeg hetzelfde te kunnen maken als de cd. Doordat de platenindustrie dat niet tijdig in de gaten had, zal de cd waarschijnlijk over niet al te lange tijd verleden tijd zijn.

En dat vind ik jammer, als verzamelaar. En dat niet alleen. Recent las ik ergens nog op musicmeter dat een artiest wel heel veel nummers al had opgenomen, maar niet wilde uitbrengen omdat dat duurder zou zijn dan een cd op de markt brengen.

Dat gold dan nog voor Steve Miller maar ik hoorde van de Golden earring bij De Wereld draait door recent hetzelfde verhaal: een cd uitbrengen wordt een dure hobby, zei Barry Hay.

En zo ontstaat voor mij het angstige voorgevoel dat bands, muziekindustrie en consumenten elkaar in een dodelijke omarming houden waarbij ik niet weet waar dat gaat eindigen. Het voorspelt weinig goeds.

avatar van MAS
MAS
Mjuman schreef:

In feite zou na heffing van die rechten (door Buma Stemra) voor bijv. het tengehorebrengen van muziek een settling met de rechthebbende (de oorspronkelijke auteur) moeten plaatsvinden - dat proces loopt soms wel eens vertraging op - daarover heeft Onderhond ook al eens bericht - er kan soms wel een vertraging van 1 jaar tussen innen van rechten en uitkeren zitten.

De intentie om die vergoeding aan de rechthebbende te betalen is er dus echt wel.


Ik vind het fijn om te horen dat ze wel hun best doen om de rechthebbende te betalen maar in het geval van branden/downloaden lijkt mij het een onmogelijke taak. Het niet te controleren of de koper van een lege cd daar Frans Bauer of de Stones op brand.

avatar van bawimeko
musician schreef:
(quote)

Heeft de muziekindustrie zichzelf de nek omgedraaid? Ja, vind ik, vanaf het moment dat de cd kwam en er plotseling 50 gulden moest worden betaald voor een stukje goedkoop plastic.

[knip]

En dat vind ik jammer, als verzamelaar. En dat niet alleen. Recent las ik ergens nog op musicmeter dat een artiest wel heel veel nummers al had opgenomen, maar niet wilde uitbrengen omdat dat duurder zou zijn dan een cd op de markt brengen.

Dat gold dan nog voor Steve Miller maar ik hoorde van de Golden earring bij De Wereld draait door recent hetzelfde verhaal: een cd uitbrengen wordt een dure hobby, zei Barry Hay.

En zo ontstaat voor mij het angstige voorgevoel dat bands, muziekindustrie en consumenten elkaar in een dodelijke omarming houden waarbij ik niet weet waar dat gaat eindigen. Het voorspelt weinig goeds.


Ik denk dat dat meevalt; muziek zal altijd gemaakt én beluisterd worden. Maar niet binnen het kader van te dure muziekwinkels met een erg beperkt assortiment. (Laatst het hoog aangeprezen Measure van Field Music proberen aan te schaffen via een gewone platenwinkel (Van Leest, ik had beter moeten weten...)).
De distributiewijze is nog hetzelfde als die in 1960, terwijl de wereld verder ging met digitaliseren.

Het mooiste systeem vind ik Artistshare:
1) Je bent een artiest en wil een mooi album maken
2) Vraag aan potentiele klanten (via je Website, maar kan ook via MySpace) een bijdrage in de opname- en maakkosten van je album.
3) Alle 'sponsoren' ontvangen je album thuis, via de website kunnen ze extraatjes downloaden,zoals demo's of interviews.
Bekend voorbeeld zijn de laatste twee (prachtige!!) albums van Maria Schneider. Haar projecten kosten veel geld doordat ze met een grote band werkt en veel studiotijd nodig heeft.
Dus Steve Miller en (vooral!) Golden Earring moeten niet zaniken; waar een wil is is een weg!

avatar van musician
bawimeko schreef:
(...)Het mooiste systeem vind ik Artistshare:
1) Je bent een artiest en wil een mooi album maken
2) Vraag aan potentiele klanten (via je Website, maar kan ook via MySpace) een bijdrage in de opname- en maakkosten van je album.
3) Alle 'sponsoren' ontvangen je album thuis (...)

Ik geloof er helemaal niets van dat dat werkt, hoe goed bedoeld ook.

Een band/artiest moet gewoon een cd kunnen maken, onafhankelijk van de vraag of ze wel of geen sponsors vooraf kunnen vinden.

Er is maar één oplossing: Breng de prijs van de cd terug naar max € 10,00 voor een nieuwe/recente en naar € 5,00 voor 'oudere'. De aanschaf van een cd moet aantrekkelijker worden dan downloaden of elke andere vorm van het verkrijgen van muziek.

Dat is misschien even slikken voor de muziekindustrie maar dat moet dan maar.

Trouwens, er zal ook een hulpprogramma op gang moeten worden gezet om alle jeugd (vanaf 10?) weer "aan de muziek" te krijgen.

Want niet alleen illegaal downloaden is een probleem, de muziekwereld heeft zich ook behoorlijk vervreemd van een groot deel van de jeugd, die de aanschaf van muziek helaas allang niet meer als een eerste levensbehoefte beschouwd.

avatar van gaucho
bawimeko schreef:
Het mooiste systeem vind ik Artistshare:
1) Je bent een artiest en wil een mooi album maken
2) Vraag aan potentiele klanten (via je Website, maar kan ook via MySpace) een bijdrage in de opname- en maakkosten van je album.
3) Alle 'sponsoren' ontvangen je album thuis, via de website kunnen ze extraatjes downloaden,zoals demo's of interviews.
Bekend voorbeeld zijn de laatste twee (prachtige!!) albums van Maria Schneider. Haar projecten kosten veel geld doordat ze met een grote band werkt en veel studiotijd nodig heeft.

Hier moet ik musician bijvallen: ik geloof ook niet dat dit het investeringsmodel van de toekomst is. Het is gewoon op de lange duur niet levensvatbaar.

Per saldo is dit ongeveer de methode die Sellaband de afgelopen jaren ook toegepast heeft. En we weten inmiddels hoe het daarmee afgelopen is...failliet dus.
Nou moet ik erbij zeggen dat dat ook komt doordat ze verkeerde keuzes gemaakt hebben: ze investeerden veel in het zelf produceren en verzenden van cd's, terwijl dat eigenlijk een achterhaalde gedachte is. Het zou al wat kansrijker worden als ze de opgenomen muziek distribueren als MP3'tjes, dus zonder extra productie- en verzendkosten.

Maar dan nog heeft dit systeem zo zijn haken en ogen. Voor een deel kan dit misschien werken als je als artiest al een behoorlijke bekendheid hebt vergaard, maar niet als je net begint. Want hoe komen genoeg mensen te weten wat jij in je mars hebt zonder promotie, publiciteit en financiële ondersteuning? Hoe weten ze bijvoorbeeld je website te vinden? Die kloof moet je eerst zien te overbruggen.

Daarnaast blijft de vraag of voldoende mensen geld over hebben voor een product dat ze nog niet gehoord hebben. Ik bedoel: mensen kunnen je een bijzonder talentvol artiest vinden, maar dat biedt hen nog niet de garantie dat het eindproduct waarin ze investeren ook beantwoordt aan de kwalitatieve eisen en verwachtingen: zijn de liedjes goed genoeg, zijn de productie en de mix niet onder de maat etc.

Een deel van de fans zal dat op voorhand niet zo'n probleem vinden, maar een ander deel wél. En dan is er nog de groep die geen MP3'tje wil hebben (ongeacht of die losless is of niet), maar gewoon een fysiek product, dus een cd of een lp. Die groep begint hier ook niet aan. Ik schat de slagingskansen van dit investeringsmodel gewoon niet zo hoog in.

avatar van gaucho
musician schreef:
Er is maar één oplossing: Breng de prijs van de cd terug naar max € 10,00 voor een nieuwe/recente en naar € 5,00 voor 'oudere'. De aanschaf van een cd moet aantrekkelijker worden dan downloaden of elke andere vorm van het verkrijgen van muziek.

Tien jaar geleden zou dit nog gewerkt hebben. Dat zou op dat moment een verstandig besluit geweest zijn van de muziekindustrie.

Inmiddels geloof ik dat het allemaal al te laat is. Persoonlijk heb ik er geen last van (en musician ook niet, volgens mij), maar voor veel jongeren is de CD gewoon niet 'sexy' meer. Ze vinden het geen interessant product - en als ik me in jongeren probeer te verplaatsen, kan ik me dat nog voorstellen ook.
En zoals je zelf al aangeeft: er is een hele generatie opgegroeid met het idee dat je voor muziek niet hoeft te betalen. Er zijn gelukkig uitzonderingen, maar een groot deel daarvan krijg je gewoon niet meer zover dat ze tien euro voor een CD gaan neertellen.

avatar van bawimeko
gaucho schreef:
(quote)

Hier moet ik musician bijvallen: ik geloof ook niet dat dit het investeringsmodel van de toekomst is. Het is gewoon op de lange duur niet levensvatbaar.

Per saldo is dit ongeveer de methode die Sellaband de afgelopen jaren ook toegepast heeft. En we weten inmiddels hoe het daarmee afgelopen is...failliet dus.
Nou moet ik erbij zeggen dat dat ook komt doordat ze verkeerde keuzes gemaakt hebben: ze investeerden veel in het zelf produceren en verzenden van cd's, terwijl dat eigenlijk een achterhaalde gedachte is. Het zou al wat kansrijker worden als ze de opgenomen muziek distribueren als MP3'tjes, dus zonder extra productie- en verzendkosten.

Maar dan nog heeft dit systeem zo zijn haken en ogen. Voor een deel kan dit misschien werken als je als artiest al een behoorlijke bekendheid hebt vergaard, maar niet als je net begint. Want hoe komen genoeg mensen te weten wat jij in je mars hebt zonder promotie, publiciteit en financiële ondersteuning? Hoe weten ze bijvoorbeeld je website te vinden? Die kloof moet je eerst zien te overbruggen.

Daarnaast blijft de vraag of voldoende mensen geld over hebben voor een product dat ze nog niet gehoord hebben. Ik bedoel: mensen kunnen je een bijzonder talentvol artiest vinden, maar dat biedt hen nog niet de garantie dat het eindproduct waarin ze investeren ook beantwoordt aan de kwalitatieve eisen en verwachtingen: zijn de liedjes goed genoeg, zijn de productie en de mix niet onder de maat etc.

Een deel van de fans zal dat op voorhand niet zo'n probleem vinden, maar een ander deel wél. En dan is er nog de groep die geen MP3'tje wil hebben (ongeacht of die losless is of niet), maar gewoon een fysiek product, dus een cd of een lp. Die groep begint hier ook niet aan. Ik schat de slagingskansen van dit investeringsmodel gewoon niet zo hoog in.


Voor Maria Schneider en anderen is het blijkbaar rendabel genoeg om albums te blijven maken en uit te brengen. Het heeft haar vorig jaar zelfs een Emmy-award opgeleverd (wat meer zegt over de bekendheid van haar werk als over per sé de kwaliteit). Gezien de lage dollarkoers heb je voor relatief weinig geld (17 dollar=13 euri, maak er 18 van inclusief verzenden) een mooi album. Ik zie het meer als een soort abonnement; je weet als abonnee toch ook niet zeker of de volgende Kijk, Donald Duck of Playboy goed zal zijn?

avatar van Mjuman
Hieronder een voorbeeld hoe Lady Gaga een vernieuwende aanpak hanteert - we hebben het over Telephone, wellicht nog te vinden op YouTube.

Onderstaand is een citaat uit een artikel van Mike Kirkwood - na het citaat de link naar het oorspronkelijke artikel:

"Lady Gaga, along with her record company, is evolving the album in the form of software as a service. Considering the content of her hit new video, Telephone, it is fitting that she would use software to tackle the hard problem of getting paid by amazing fans.

On her path to global dominance, the site, LadyGaga.com has innovated the next generation of brand management for artists. To do this, she creates a join between Google's YouTube, Apple's iTunes, Twitter, and Facebook. Way beyond having a an Twitter account, LadyGaga is hosting an interface party, and you're invited. She's a performer who is inventing ways to create the value of using multiple platforms to juice the network effects."

Afkomstig van ReadWrite Cloud - neem gerust de moeite even te kijken.

avatar van De-noir
Interessant artikel. Helaas is het al jaren zo dat marketing talent belangrijker is dan muzikaal talent om de hitlijsten te domineren. Quote: 'brand management', 'create (...) value', 'network effects' - managertaal, zegt eigenlijk al genoeg.

Persoonlijk heb ik weinig met digitale sociale netwerken zoals Facebook, Twitters, Hyves e.d., maar wel interessant om te zien dat er steeds meer integratie plaatsvindt. Maakt de boel een stuk gebruiksvriendelijker voor de surfers, en tegelijk een stuk overzichtelijker voor bedrijven die een nieuwe klantenbestand willen aanboren. Maar of dit de muziekindustrie gaat redden?

Lady Gaga: spreek me ook niet aan. Een jongen uit mijn vriendenkring blijft maar beweren dat ze zo authentiek is, alles zelf maakt en daarom zo succesvol is. Ik ken verder weinig van haar muziek, maar wat ik zo onvermijdelijk meekrijg van de radio klinkt me allemaal net zo namaak in de oren als iedere andere popster.

avatar van Mjuman
Ik vind Lady Gaga ook niets, maar ik vind de aanpak wel slim. En die "managerstaal" kan je veranderen in marketingjargon. En da's niet zo gek, het benutten van "social media" is in feite niets anders dan het traditionele mond-op-mond reclame een digitale uitbreiding geven.

Content - print (zoals boeken, tijdschriften), muziek (cd en vinyl etc) en film - krijgt een andere functie en een heel andere gebruikscontext (sociaal, beleving, emotie, expressie). De partijen die zich het beste en het snelste aanpassen, zullen overleven.

avatar van Mjuman
Voor de liefhebbers is hier - in de vorm van een aantal podcasts - een overzicht/analyse van de ontwikkelingen de laatste 10 jaar in de muziekindustrie: on the media - het begint met Facing the free music, de opkomst van Napster. De andere afleveringen staan eronder.

Een van de onderwerpen die worden aangesneden, de prijs van concertkaarten:

"When looking at the problems with the concert industry, Karr points out that in 1975, you could see the Rolling Stones live for $8.50 ($34 in today's money with inflation factored in) but during the last Rolling Stones tour four years ago, the typical ticket price was $100. As you know, that's cheap for a lot of concerts these days. If you want to see a really big act, especially one that appeals to baby boomers (who have more money to spend, on average), expect to spend double that $100 and more."

Ter info: babyboomers zijn geboren in de periode 46 - 60.

avatar van Mjuman
Een nieuwsbericht over EMI (van musicweek.com):

EMI heeft geld nodig van zijn investeerder - 3 * raden wat er gebeurt als dat niet lukt? Dan wordt dus EMI opgesplitst verkocht (de afzonderlijke delen brengen nl meer op).
*********
11:24 | Tuesday May 11, 2010

Terra Firma is keeping tight-lipped on the outcome of the vote among its investors yesterday to decide whether to inject another £105m into EMI.

A spokesman for the company says it is not releasing any information on the result of the vote yet.

However, Terra said yesterday that it was confident it wouldl win the 75% backing it needs to secure the investment and prevent EMI from falling into the control of Citigroup.

Should it fail, there is speculation that EMI could be broken up, with its recorded music assets most likely sold to Warner Music

Meanwhile, Sony, which was reported as being interested in buying EMI Music, should it be offered for sale, has rebuffed these reports, claiming that Sony Music Entertainment CEO Rolf Schmidt-Holtz was quoted out of context in the German newspaper piece that sparked the news.

avatar van platedraaier
Ik vraag me af of de consument hier nu wel of niet iets aan heeft. Als Warner of Sony een deel over neemt, dan zal er denk ik niet veel gebeuren. misschien eindelijk een prijsverlaging van achterlijk dure EMI cd`s?(b.v. Smashing Pumpkins)

Wat zou er gebeuren met de muziek(rechten) als niemand het over neemt?

avatar van Mjuman
Qua rechten: hangt er vanaf wie de eigenaar is: platenmaatschappij of artiest - die ze soms heeft overgedragen. Regelmatig zie je dat het label de artiest in een soort wurggreep heeft (mbt terugwinnen van gedane investeringen en of albumverplichtingen). Zo berusten - volgens mij - de rechten op de eerste 4 albums van Talk Talk bij EMI, in ruil voor het loskopen van EMI na Spirit of Eden.

De rechten bepalen natuurlijk voor een belangrijk deel de waarde van de 'boedel'. Zou een deel verkocht worden aan WB - dan zou het niet eens zo heel slecht kunnen zijn, want dan loop je kans dat een sublabel als Rhino bepaalde 'klassiekers' opnieuw gaat uitbrengen in een mooi jasje (verg. de 2 disc collector's editions van New Order, voorheen Factory en London Records).

avatar van gaucho
NARM is de jaarlijkse Amerikaanse 'Music Business Convention', waar onder andere veel statistische gegevens over de omzet van de muziekindustrie worden gepresenteerd. De cijfers over 2009 geven een aardig beeld van hoe die muziekindustrie er tegenwoordig voor staat en wie de kopers zijn.

Citaat: "The record industry was thrown a reality check at the NARM conference this week. 2 percent of releases made up 91 percent of sales from the 98,000 releases of 2009. What is even more of a concern, only 2.1% of releases managed to sell more than 5000 units.

The NARM conference also showed that people still buy the physical disc when it comes to purchasing an album. In the USA last year, 75% of albums sold were on CD.
The study also found that the older the purchasers, the more likely they were to buy a CD. Susan Boyle's 'I Dreamed A Dream' album sold 90.5% on CD.
It also points out that the industry may also be spending too much time focused on the wrong demographic. Purchasing power for music is in the wallets of the older generation. Susan Boyle sold more records last year in the USA than Lady Gaga.

Vinyl is making a comeback. 2.8 million albums sold as vinyl releases last year and 75% of those sales came from independent retailers. The study found that 'fresh artists are staring at a near-zero chance of selling even modest amounts'.


Dat laatste onderstreept waarom ook veel gevestigde artiesten opzien tegen het uitbrengen van nieuw werk. In tegenstelling tot vroeger moeten ze het waarschijnlijk meer hebben van inkomsten uit concerten in plaats van het uitbrengen van een nieuw album.

Het meest schokkende statistische feit: 2 procent van alle releases is goed voor 91 procent van de omzet van de muziekindustrie - een zeer wankele basis, lijkt me. Bovendien komt slechts 2,1 procent van alle releases boven de verkoopgrens van 5.000 exemplaren. Let wel: we hebben het hier zowel over fysieke verkopen (CD's, LP's etc.) als over betaalde downloads. Ik moet er wel bij zeggen dat dit de cijfers zijn die gelden voor de Amerikaanse markt. Maar ze geven een goede indicatie van hoe het er wereldwijd voor staat.

Conclusie: de muziekmarkt is veel gefragmenteerder dan vroeger. Ik heb er geen vergelijkbare cijfers van, maar volgens mij is 98.000 releases enorm veel, veel meer dan pakweg 10 of 20 jaar geleden. Maar al die releases verkopen per saldo veel minder; echte millionsellers zitten er nauwelijks meer bij.

Ook opvallend, maar niet verrassend: hoe ouder mensen zijn, hoe eerder ze geneigd zijn een CD te kopen in plaats van een download. De koopkracht voor muziek ligt bij de oudere generatie, zeggen ze. Ik vraag me toch af of dat waar is. Aan de andere kant: jongeren hebben onverminderd interesse, maar kunnen er vaak gratis aan komen. De kernvraag die de NARM stelt, is dan ook: "How do artists, labels, and the broader industry take advantage of this enormous demand, most of which is being satisfied for free?"

Ik vraag me wel af hoe groot het aantal verkochte tweedehands CD's en LP's zou zijn op dit totale aantal. Als ik naar eBay e.d. kijk, denk ik dat dat een substantieel deel van de markt is - en die cijfers zijn hier natuurlijk niet in verwerkt.

Meer info op The Latest Startling Stats Out of NARM... - Digital Music News - digitalmusicnews.com

avatar van musician
gaucho schreef:
(...) Het meest schokkende statistische feit: 2 procent van alle releases is goed voor 91 procent van de omzet van de muziekindustrie - een zeer wankele basis, lijkt me. Bovendien komt slechts 2,1 procent van alle releases boven de verkoopgrens van 5.000 exemplaren. Let wel: we hebben het hier zowel over fysieke verkopen (CD's, LP's etc.) als over betaalde downloads. Ik moet er wel bij zeggen dat dit de cijfers zijn die gelden voor de Amerikaanse markt. Maar ze geven een goede indicatie van hoe het er wereldwijd voor staat.(...)

Ik heb het een paar keer gelezen om het goed tot mij te laten doordringen. Zeg je nu feitelijk dat er van 98% van alle uitgebrachte cd's er minder dan 5000 exemplaren per cd worden verkocht in de VS? Dus anno 2010 kopen er van de 300 miljoen inwoners oid dat het land heeft, nog maar een handjevol mensen een originele cd?

En de andere 2% van de uitgebrachte cd's zit boven de 5000 exemplaren grens en dat zijn dan bijna allemaal oudere artiesten omdat juist zij nog worden gekocht door de 'oudere' liefhebbers, de groep mensen (zoals jij en ik) die een cd nog fysiek in handen willen hebben.

Ik kan mij voorstellen, dat om die redenen artiesten geen nieuw werk meer willen uitbrengen, de kosten zijn hoger dan de baten. Alleen, wat moeten ze dan nog, met het nieuwe werk dat ze schrijven? Kun je haast niet concluderen dat er een tijdstip komt dat de markt nagenoeg stil komt te liggen, de vraag en aanbod van cd's?

Is dat ook niet de belangrijkste reden dat er helemaal geen nieuw werk (meer) verschijnt van een belangrijk aantal artiesten, ook al zijn ze 'live' dan ook nog steeds actief?

Ik zal de cijfers maar niet interpreteren op de Nederlandse markt, dan krijg je ook schokkende cijfers. Ik ben blij nog in een andere tijd te zijn opgegroeid!

avatar van Mjuman
@Gaucho en Musician.

Heb vluchtig e.e.a. bekeken en zal het eens napluizen, Mijn eerste reactie is dat dit - voor een groot deel - overeen komt met de ideeën van Chris Anderson - The Long Tail - zie The Long Tail - longtail.com
- in de editie van het boek (dat ik heb, uit 2006) is dat ook hoogfdstuk 7, The New Tastemakers).

Die cijfers zijn idd heel extreem. De reden waarom er geen werk meer van oudere artiesten verschijnen? Wellicht de bestaande (wurg)contracten op grond waarvan ze veel moeten afdragen of wellicht de angst een album op te nemen, en verrvolgens te zien dat de verkoopcijfers tegenvallen.

avatar van gaucho
musician schreef:
Ik heb het een paar keer gelezen om het goed tot mij te laten doordringen. Zeg je nu feitelijk dat er van 98% van alle uitgebrachte cd's er minder dan 5000 exemplaren per cd worden verkocht in de VS?

Zo lees ik het ook: van slechts 2,1 procent van alle uitgebrachte albums zijn meer dan 5000 stuks verkocht. Dat is een vrij schokkend gegeven, lijkt mij.
Op zich is het niet nieuw dat een kleine hoeveelheid megasellers de kosten van het leeuwendeel van alle releases moet dragen. Dat is altijd zo geweest. Maar volgens mij lag die verhouding in de jaren zeventig en tachtig heel anders: zo'n 20 procent aan goedverkopende albums dekte toen de kosten van de overige 80 procent, zoiets. Als dat nu nog maar 2 procent is, ben je als platenmaatschappij veel afhankelijker en dus kwetsbaarder.

musician schreef:
Dus anno 2010 kopen er van de 300 miljoen inwoners oid dat het land heeft, nog maar een handjevol mensen een originele cd?

Dat staat er dan weer níet. volgens mij. Het bericht zegt jammer genoeg niets over het totale aantal verkochte CD's. Het lijkt me aannemelijk dat een fiks aantal van die twee procent - nog altijd een kleine tweeduizend verschillende albums - wel degelijk millionsellers zijn geworden. Al staat het buiten kijf dat het aantal verkochte CD's al jaren gestaag afneemt.

musician schreef:
En de andere 2% van de uitgebrachte cd's zit boven de 5000 exemplaren grens en dat zijn dan bijna allemaal oudere artiesten omdat juist zij nog worden gekocht door de 'oudere' liefhebbers, de groep mensen (zoals jij en ik) die een cd nog fysiek in handen willen hebben.

Dat weet ik niet. Daar zitten gegarandeerd enkele 'oude namen' bij: de heruitgaven van de Beatles hebben met name in de VS gigantisch gescoord en natuurlijk ontstond er een run op CD's van Michael Jackson na diens overlijden. Maar ongetwijfeld ook de grootste popsterren van tegenwoordig: van Lady Gaga en de Black Eyed Peas tot Green Day en Susan Boyle.

musician schreef:
Ik kan mij voorstellen, dat om die redenen artiesten geen nieuw werk meer willen uitbrengen, de kosten zijn hoger dan de baten. Alleen, wat moeten ze dan nog, met het nieuwe werk dat ze schrijven? Kun je haast niet concluderen dat er een tijdstip komt dat de markt nagenoeg stil komt te liggen, de vraag en aanbod van cd's? Is dat ook niet de belangrijkste reden dat er helemaal geen nieuw werk (meer) verschijnt van een belangrijk aantal artiesten, ook al zijn ze 'live' dan ook nog steeds actief?

Omdat de kans op een (relatieve) flop dus erg groot is, kan ik me voorstellen dat met name veel oudere artiesten er niet meer aan beginnen. En ja, je groeit dan - ook al doordat het downloaden alsmaar toeneemt - naar een ontwikkeling waarin de markt voor CD's helemaal op z'n gat komt te liggen. Ik denk dat het over een paar jaar echt een niche-markt is, ongeveer zoals de LP nu. Dat werkt ook het verdwijnen van de traditionele platenzaak in de hand. Je moet er straks echt naar op zoek in gespecialiseerde winkels, of online.

musician schreef:
Ik zal de cijfers maar niet interpreteren op de Nederlandse markt, dan krijg je ook schokkende cijfers. Ik ben blij nog in een andere tijd te zijn opgegroeid!

Het blijft natuurlijk gissen hoe dit ligt voor Nederland. Meestal lopen wij een paar jaar achter op dit soort ontwikkelingen. Maar ook hier heb je een klein aantal echte toppers (vergeef me de uitdrukking... ) die goed verkopen. En ook die moeten het vaak al meer hebben van uitverkochte stadionconcerten dan van hun CD-verkoop.

avatar van Mjuman
Ik heb nog niet de tijd gehad om e.e.a. uitvoerig door te lezen en na te zoeken. Over toekomstige business-modellen kan ik wel kwijt dat bijv. Forrester een mogelijke oplossingen in twee richtingen suggereert:

1. time-frame based release
2. een model gebaseerd op abonnement (bijv.) en alle creative uitingen van een bepaald artiest

1. Dit betekent dat je als grote fan (early adopter in het jargon) een fikse prijs betaalt voor een behoorlijke omvangrijke deluxe nieuwe release; 6-8 weken later komt er dan een afgeslankte versie voor de 'massa-markt' en weer 6-8 weken later komt er dan een totaal uitgeklede versie als legal (free?) download - misschien met verplicht reclame kijken.

Groot issue hier: opnieuw de beveiliging: hoe voorkom je - net als bij No Line on the Horizon - dat een plaat al 'lekt' voordat ie überhaupt in de winkel ligt. Als groot fan zullen er ongetwijfeld nog steeds lieden zijn die anderen graag mee willen laten profiteren van zo'n deluxe album.

2. Je neemt een abonnement op alle creatieve uitingen van bijv. Madonna of U2; die hebben bijv. al contracten getekend ivm rechten op non-album uitingen zoals merchandising, tours, dvd's etc. Die uitingen kunnen dan gestreamd worden naar abonnee's of afnemers van kabel-tv die per keer een afdracht doen. Gedacht wordt bijv. al aan opnames van repities, studiobeelden en concertopnames. U2 en Madonna worden dan merken waaraan heel veel zal worden opgehangen.

Er zijn ook al initiatieven om veel back catalogue materiaal via streaming beschikbaar te stellen - uiteraard hier ook op abo- of pay per usage tarieven, of wellicht betaald door adverteerders - denk bijv. aan Spotify. Over de modellen wordt nog nagedacht.

IK zal straks eens gaan zoeken.

Improvision
Het probleem ligt volgens mij aan het gebrek aan dynamiek bij de grote platenlabels. Met de opkomst van programma's als Napster zijn ze koppig blijven vasthouden aan het uitbrengen van muziek op materiële dragers in plaats van mee te gaan met de trend.

(Later zou dan blijken dat concepten als iTunes, waarbij luisteraars graag 1 euro betalen per nummer, succes hebben. Men kan dus makkelijk 15 euro per album kan krijgen zonder kosten voor alle materiële dingen die normaal komen kijken bij het drukken van een CD.)

De grote labels hebben zich toen al in de eigen voet geschoten. Toen de opbrengst van de cd-verkoop begon te dalen, lieten ze de artiesten die minder succes hadden, vallen en verhoogden ze systematisch de prijs van een album. Het gevolg was dat er nog meer personen begonnen te downloaden en door de veranderingen in techniek (van het gecentraliseerde Napster naar de tegenwoordig gedecentraliseerde blogs, torrents,...), verloren de majors hun grip op de muziekmarkt. Oorzaak en gevolg van hun conservatief gedrag: een technologische achterstand. Waar we nu dus mee te maken hebben, zijn grote labels met een te weinig aangepaste infrastructuur, die zeggen dat de muziekindustrie verrot is, en dat is niet waar, integendeel. Ik denk dat ze enkele stappen terug moeten nemen en weer herbeginnen in een andere richting.

Bovendien decentraliseerde naast de illegale muziekmarkt, ook de legale: het aantal kleine labels nam toe. Het is niet moeilijk meer om via het internet je muziek aan de man te brengen. Het is ook niet moeilijk meer om een album te drukken en via het internet te verkopen, desnoods in eigen beheer.

Naast de invloed die het internet heeft op de muziekindustrie, denk ik ook dat het een invloed heeft op de luisteraars. Men ontdekt meer muziek van onbekende muzikanten die niet of nauwelijks gespeeld worden op de radio en meer aansluit bij hun muzieksmaak. Alweer zijn de grote labels hiervan de pineut, omdat ze geen risico's wilden nemen toen ze inkomsten misliepen, en daardoor consequent kozen voor de hitmachines en de alternatieve artiesten lieten vallen.

Ik denk dus niet dat de muziekindustrie dood is, integendeel, hij is aan het openbloeien, er wordt meer muziek uitgebracht dan ooit tevoren. De muziekindustrie staat of valt niet met de majors.

De toekomst zit volgens mij in het internet en in het uitbrengen van albums in beperkte(re) oplage. Ook is er een overgang aan het plaatsvinden naar een visuele cultuur. Het grote geld zit momenteel in het organiseren van festivals en optredens.

avatar van Mjuman
Via een e-mail newsletter werd ik op dit initiatief geattendeerd - vat heel aardig de situatie vanuit Amerikaans standpunt samen - voor de geïnteresseerden:

Restoring Music - Solutions - restoringmusic.com

avatar van gaucho
Aardig artikel uit het NRC Handelsblad van eergisteren: waarom de tegenwoodige tijd geen superhits annex evergreens meer kent, oftewel: de fragmentarisering van de popmuziek.

En de bijbehorende discussie iin de Opinieblog.

Ik ben het niet op alle punten met de auteur eens, maar interessant leesvoer is het wel. Er wordt een erg belangrijk punt aangestipt dat heeft bijgedragen aan de ineenstorting van de muziekindustrie zoals we die jarenlang gekend hebben.

avatar van MAS
MAS
Bedankt voor de links! Erg interessant.

avatar van trebremmit
De vraag is of het erg is dat er geen evergreens meer zijn? Evergreens staan bij mij synoniem voor meuk wat je dag in dag uit op de radio hoort en op een gegeven moment de keel uitkomt.
Goeie ontwikkeling wat mij betreft.

avatar van musician
Dit is volgens mij de kern in het stuk van de NRC waar Gaucho ons gelukkig op wees.

De schrijver had eerst betoogd, dat een startende en daarna subcultuur in het verleden automatisch leidde tot 'hits' maar:

NRC schreef:
De snelle verspreiding van informatie en de enorme invloed van marketing hebben deze eeuw de subcultuur een mokerslag toegediend. Bijvoorbeeld: als er ergens in een Berlijnse buitenwijk honderd jongeren zich apart kleden en op eigen muziek een raar dansje doen als politiek statement, staat dat de volgende dag op YouTube en Facebook. Een week later staat het op een modeblog en een maand later ligt de subcultuur in wording op tafel bij een groot modemerk die het als inspiratie gebruikt. Door een beginnende subcultuur onmiddellijk de mainstream in te trekken, sterft de subcultuur in wording een vroegtijdige dood.

Bij gebrek aan iets eigens grijpen veel jongeren nu terug op een subcultuur uit het verleden zoals punk, gothic, gabber of emo. Ze geven er vaak wel een eigen draai aan door een kleine vernieuwing door te voeren, maar in de basis zijn dit ‘oude’ subculturen.


M.i. inderdaad de kern van het probleem. Er wordt nog nauwelijks iets bedacht of iedereen (via Internet) is er al weer mee aan de haal.

Toen ik opgroeide met muziek op de radio (allereerst de jaren 60) wilde ik eigenlijk niets weten van alles wat daar voor zat en al helemaal niet alles van vóór mijn geboortejaar. Alles wat er nu aan muziek is, is eigenlijk voortgekomen uit de jaren 60. Sterker nog, veel artiesten uit deze periode zijn (gelukkig) nog steeds actief.

Anders dan mijn generatie, grijpen veel huidige tieners in 2010 echter gemakkelijk naar muziek van tientallen jaren geleden. Omdat wat toen is uitgevonden/bedacht aan muziek misschien blijvend aanspreekt? En dat ook zal blijven doen tot in lengte van jaren, zoals Beethoven en Mozart dat nog steeds doen in de klassieke muziek?

avatar van Mjuman
Heb het artikel ook gelezen en ik ben het er niet mee eens. Volgens mij vindt er een behoorlijke verwarring van oorzaak en gevolg plaats.

Internet (foei toch, dat lelijke internet ) zou er voor zorgen dat subculturele uitingen snel 'in the open' kwamen.

Gossie, wat gek en wat erg! Be real, internet is een dsitributiesysteem par excellence - of zoals Nicolas Negroponte het ooit zo treffend verwoorde: "why ship atoms and weighth, when shipping bytes is so much easier" (voorwoord van Being Digital). Internet heeft ervoor gezorgd dat O/P, op, niet meer leverbaar een heel anderde mening kreeg: Positive Noise - Hart of Darkness niet te vinden in de winkel? Je bent een echte nopo als je de digitale files niet kunt vinden - mp3, you see is never O/P, uitverkocht; verwijder 1 rar en een week later staat ie elders weer op een server.

Juist veel oude muziek - het achterste deel van de Long Tail, zie mijn eerdere post - is gemakkelijk te vinden. En ja het toepassen van stijlelementen uit oudere genres en stijlen is niet iiets specifieks voor muziek; in andere kunstvormen is dat ook terug te vinden: elementen uit meerdere oude stijlen worden bewust tot één nieuw eclectisch geheel gesmeed: postmodernisme is de naam die daarvoor wordt gehanteerd.

Subculturen zijn verdwenen - laat me niet lachen; als er ooit een tijd is geweest waarin subculturen vigeren is het deze wel: tot op het niveau van vriendenclupjes, schoolklassen, wijken etc nemen subculturen duidelijke vormen aan. Heel duidelijk ligt vast wat wel, en wat niet - het grappige is dat mensen die dergelijke dingen roepen over subculturen duidelijk niet met hun voeten in zo'n cultuur staan.

Het doet me erg denken aan het falen van een speciale krant voor jonge lezers, als spin-off van De Standaard in België - dat streven om de jonge lezers te binden faalde. Om de doodeenvoudige reden dat die speciale krant werd gemaakt door hetzelfde team dat ook de gewone Standaard maakte - hoe kan je nou iets doen voor/roepen over een doelgroep als je daarmee geen voeling hebt?

Op een festival als Summer Darkness of een Pagan Folk Festival zie je duidelijk de activiteit rondom die subculturen - vaak met minimale onderlinge verschillen.

Internationalisatie (over grenzen heen), informalisering (minder formeel in onze communicatie) , informatisering (heel veel info is te vinden), individualisering (consumenten zijn steeds minder als segment te benaderen) en intensivering (het zoeken van de 'max thrill') zijn Volgens het sociaal cultureel planbureau de kenmerken van onze tijd - zelf heb ik de neiging daar de zesde i van immediate (onmiddelllijk) aan toe te willen voegen: men wil snel een reactie/respons.

Die 5 (6) aspecten hebben ons mediaconsumptiegedrag drastisch beinvloed - nee, evergreens passen niet echt in dat beeld, tenzij we in een neo-romantische mood zijn en ook dat element hoort bij de 21e eeuws mens"postmodern en en neo-romantisch!

Gast
geplaatst: vandaag om 22:28 uur

geplaatst: vandaag om 22:28 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.