menu

Hier kun je zien welke berichten Razor Eater als persoonlijke mening of recensie heeft gemarkeerd.

Deep Purple - Slaves and Masters (1990)

5,0
Geweldig album. Ongelooflijk dat hij zo laag is gerate. Samen met Machine Head zeker een van mijn favoriete Deep Purple albums. Ik ben het er niet volledig mee eens dat het Rainbow muziek is en niks te maken heeft met Deep Purple. De swingende en bluesy Deep Purple invloeden zijn af en toe toch echt wel aanwezig (Fire in the Basement). Soieso klinkt Rainbow veel 'rechter' dan Deep Purple. Tja en dan de zang, het is een Rainbow zanger natuurlijk. Hij klinkt wel veel versletener dan op de Rainbow albums, maar ondanks dat vind ik dat Joe hier erg goed zingt. Minder bereik dan voorheen, maar hij zingt met veel emotie. Mijn favoriete nummer is Truth Hurts, wat misschien wel mijn favoriete Deep Purple nummer aller tijden is. Geweldig gitaarspel en Joe zingt het met zoveel emotie, geweldig gewoon. De rest van de nummers zijn ook sterk, van begin tot eind blijft deze plaat mij boeien.

Persoonlijk vind ik Joe Lynn Turner een veel betere zanger van Ian Gillan. Wat mij betreft is Ian het al JAREN geleden verloren. De manier waarop hij het album hierna zingt, The Battle Rages On (goed album trouwens), is gewoonweg slecht. Maarja, daarin zullen de meningen ook wel verschillen. Bij Joe vind ik, dat ook al is zijn stem wat schorder/rauwer geworden, het blijft top.

Dio - Holy Diver (1983)

4,0
Goed album. Alhoewel ik het niet zo goed vind als de Rainbow of Black Sabbath albums met Dio. Maar zeker een goed metal album. Ik vind het op een een of andere manier wel een beetje weinig om het tot een van de beste Dio albums te betitelen. De nummers die erop staan zijn goed, maar meer niet. Ik mis de 'magie' van nummers als Stargazer of Gates of Babylon, of Lonely is the Word of Country Girl. Ik weet niet precies wat het is, maar ik vind het album een beetje droog. Komt denk ik ook door de productie (ik heb geen geremasterde versie). Ik luister bijvoorbeeld meer naar Sacred Heart of Dream Evil, terwijl die songtechnisch echt niet beter zijn. Spreekt mij toch meer aan.

Ik begrijp trouwens niet waaorm Rainbow in the Dark zo populair is. Ik vind het echt niks aan. Voor de rest vind ik de nummers allemaal goed, alhoewel ik Caught in the Middle ook niet heel sterk vind. Mijn favorieten zijn Shame On The Night en Inviseble. Ik geef het album 4 sterren, alhoewel ik twijfelde tussen 3,5 of 4 sterren. Mijn respect voor Ronnie zorgt ervoor dat ik toch 4 sterren uitdeel.

Dio - Lock Up the Wolves (1990)

5,0
Ik vind dit de beste plaat van DIO. Het duurde wel even voordat ik hier achter was. De eerst paar keren dat ik hem luisterde, vond ik hem niet zo goed. Maar hoe meer ik de cd luisterde, hoe beter ik hem begon te vinden. Nu vind ik het zeker de beste. Mijn favoriete nummers zijn Born On The Sun, Between Two Hearts en Evil On Queen Street. Evil On Queen Street is zelfs mijn favoriete Dio nummer aller tijden (rainbow en blacksabbath niet meegerekend). Geweldige cd! Maar neem de tijd om dat te ontdekken, bij mij was het geen liefde op het eerste gezicht!

Dio - Master of the Moon (2004)

3,5
De laatste studio plaat van Ronnie James Dio...
Wat kan ik hierover zeggen. Als ik er in de bui voor ben, dan zal ik hem 4 sterren geven. Als ik er niet in de bui voor ben, en gewoon naar de kwaliteit van de nummers kijk, geef ik hem 3,5 sterren. Momenteel ben ik niet in de bui voor dit album, dus 3,5 sterren. Misschien dat ik nog eens wissel.

Ik vind dit zeker het beste Dio album van de jaren '00. Er staan zeker wat interessante nummers op het album. De opener vind ik trouwens een van de beste openers van Dio. Maar net zoals bij de vorige twee albums, mis ik de energie in de nummers. De albums van de jaren '90 hadden dit veel en veel meer. Ik denk toch dat het ligt aan de band die Dio bij de laatste drie albums heeft.

Over de nummers: Hoogtepunten: One More for the Road en Master of the Moon. Dieptepunten: Er staan niet echt slechte nummers op, maar bepaalde nummers zijn gewoon traag en energieloos, in het bijzonder The Man Who Would Be King en The Eyes. (Ik heb overigens niks tegen trage nummers, Lock Up The Wolves in mijn favoriete Dio album, en dat is ook een van de traagste.) Wat ik wel erg goed vind aan dit album, is de sfeer.

Joe Lynn Turner - Nothing's Changed (1995)

5,0
Naar mijn mening het beste solo album van Joe. Stuk voor stuk goede nummers en hij heeft een adequate band om zich heen. Zijn stem is ontzettend mooi. Wat schorder als in zijn Rainbow periode, maar dat heeft wel iets. Het album is wat rustiger en minder rockerig dan de albums die hij hierna uitbracht, maar de nummers zijn veel sterker en de stijl veel afwisselender. Heavy rock is ook leuk, maar ik vind het jammer dat hij na dit album alleen nog maar heavy rock albums heeft uitgebracht. Ze klinken toch allemaal een beetje hetzelfde, terwijl deze er echt tussenuit springt. Geweldig album, 5 sterren!

Yngwie J. Malmsteen's Rising Force - Marching Out (1985)

4,0
Jeetje, wat is iedereen negatief over Yngwie. Ik lees dingen als 'hij beperkt zich niet alleen tot overloos snel gepiel (in vergelijking met andere albums)', 'een van de weinige platen waarbij ook de liedjes goed zijn', 'het stijltje is erg beperkt', en nog meer negatieve dingen over deze zweedse gitarist. Ik vraag me echt af in hoeverre jullie Yngwie dan kennen? Want dit is echt niet de enige plaat waarop hij goede nummers heeft staan. Sterker nog, ik vind Seventh Sign, Magnum Opus, Fire & Ice en Eclipse betere nummers hebben dan dit album. En waar slaat de opmerking 'Eén van de weinige Yngwie platen waarbij de liedjes ook goed zijn en niet in alle gevallen om het gepiel heen zijn gebouwd' op? Hij heeft altijd enkele instrumentale nummers op zijn album, en voor de rest nummers met zang. Dus couplet refrein, couplet refrein, intermezzo/solo, refrein. Hij bouwt de nummers over het algemeen dus niet om zijn 'gepiel' heen. Zelf vind ik dit album best goed. Ik vind Soto ook goed, ik vind hem niet geforceerd klinken. De opname is voor een jaren 80 album ook gewoon goed. Ik geef het album 4 sterren.

Yngwie J. Malmsteen's Rising Force - Rising Force (1984)

5,0
Yngwie Malmsteen's eerste solo album. Als eerste wil ik wat zeggen over degene die zegt dat Malmsteen geen nummers kan schrijven. Dat kan hij wel, zijn teksten zijn inderdaad niet altijd even diepzinnig, maar er zit zeker wel opbouw in de nummers. Bijvoorbeeld Black Star; dat is niet een lange solo. Er zitten verschillende thema's in die terugkomen. Het wordt met gitaar gespeeld, en dus kun je als je niet goed luistert het allemaal interpreteren als een lange solo. Maar er zit een duidelijke opbouw in het nummer: een akoustische intro - opbouw naar thema 1 - thema 1 - thema 2 - thema 1 - thema 2 - solo - thema's nogmaals herhalen - eindsolo.
Ooit gehoord van instrumentale gitaarnummers?? Blijkbaar niet.

Maar even verder over het album. Ik vind het geweldig. Geweldig gitaarspel van hoog niveau. Mijn favoriete nummers zijn Black Star, Far Beyond The Sun, Now your ships are burned en Little Savage. Ik vind zelf dat het nummer Evil Eye enkele leuke thema's heeft, maar hierbij vind ik de opbouw niet goed en er zitten ook een hoop matige thema's bij. Dit nummer vind ik dan ook een goed voorbeeld van een nummer met een slechte opbouw. Voor de rest vind ik alle nummers goed. De teksten zijn inderdaad niet echt goed, maar dat bederft mijn luisterplezier niet. Er zijn ook maar 2 nummers met teksten.

Yngwie Malmsteen - Fire & Ice (1992)

5,0
De beste plaat van Yngwie Johann Malmsteen. Tenminste, dat ik mijn mening. Veel afwisseling en goede songs. Ik heb eigenlijk geen idee wat 'vielip' bedoeld met de 'ego tour'. Er staan maar 3 intrumentale nummers op, waarvan er een maar 1 minuut en 27 seconden duurt (Golden Dawn; prachtig, rustig akoustisch stuk). Voor de rest zijn het allemaal nummers met zang, weliswaar met gitaarsolo's van Yngwie Malmsteen! Maar het is dan ook zijn cd en hij bespeelt de gitaar!

Zowel de instrumentale als de nummers met zang zijn erg sterk. Er staat ook veel afwisseling op. Zo heb je bluesy rock/classic rock nummers als Dragonfly en All I want Is Everything erop staan. Maar ook neoclassieke powermetal nummers als No Mercy en Forever is a Long Time. Prachtige ballads als I'm My Own Enemy en Cry No More. I'm My Own Enemy vind ik de mooiste ballad die Yngwie ooit gemaakt heeft! Twee goede instrumentale Yngwie Malmsteen nummers als Perpetual en Leviathan. Perpetual is zelfs een van mijn favoriete instrumentale nummers van Yngwie ooit! Er staat zelfs een radiovriendelijk jaren 80 nummer als Teaser op! De andere nummers kan ik niet direct in een hokje plaatsen. Laat ik zeggen dat het melodische rock/metal songs met klassieke invloeden zijn. Dit verwacht je wellicht van Yngwie, maar wat ik erbij wil zeggen is dat deze nummers origineel en sterk zijn. Het zijn absoluut GEEN uitgekauwde standaard Yngwie nummers! Dit is ook nog niet echt iets van deze tijd, dat is meer iets van tegenwoordig.

Het is dus absoluut geen standaard Yngwie Malmsteen album. Erg veel afwisseling en een mix van verschillende stijlen. Neem nou het titelnummer 'Fire & Ice'. Deze begint met een typisch neoklassiek arpeggio schema, maar daarna gaat dit nummer een totaal andere richting in en klinkt het meer als een catchy pop/rock song. Dan bij het tussenspel komen Yngwie's gitaarcapriolen weer aan bod. Ik vind het een geweldig nummer. Verder is ook de zanger, Goran Edman, erg goed. Yngwie speelt natuurlijk weer gitaar als geen ander en de rest van de band speelt ook gewoon goed. Mijn favoriete nummers zijn; Perpetual, No Mercy en I'm My Own Enemy. De rest is ook echt te gek!