David Bowie - The Rise and Fall of Ziggy Stardust and the Spiders from Mars (1972)

Misschien zijn Five Years & Moonage Daydream letterlijk wat langzamer, maar figuurlijk knallen ze er gelijk vol in bij mij.

Vandaag 44 jaar geleden kwam deze lp uit.
Van harte gefeliciteerd.

Dus op de speler nu

Ik had vier sterren voor dit album gegeven, maar na het opnieuw luisteren doe ik er nog een halve ster bij. Er zit gewoon geen enkel slecht nummer op! Vanaf de opening Five Years tot de afsluiter Rock 'n Roll Suicide, alles is prachtig. Dit is voor mij Bowie op zijn best.
Mooiste nummer: Rock 'n Roll Suicide.

Tijd voor een 5* dus.

Vandaag 45 jaar oud, en terwijl ik m luister en geniet kan ik alleen maar concluderen dat dit er een is die ook nog wordt gespeeld als ie 100 is.. net als sgt pepper nog steeds enorm relevant.

All hail to Ziggy!!!

Berichten verplaatst naar Mick Ronson

Dit is een van m'n top 50 albums. Draai deze meermaals per jaar en dat als jaar in jaar uit. Gaat niet vervelen en dat is voor mij het belangrijkste uitgangspunt voor een goed album.

Heb deze ook zowel op CD als LP

morgen 46 jaar uit. Hebben we dat vast maar weer gehad...

Ik verhoog mijn stem naar 5*. Lady Stardust misschien wel de mooiste ballade ooit gemaakt. Album verveelt nergens. Dit is Bowie op zijn beste.

Ja ben hem nu aan het luisteren. Blijft een pareltje ………….

To be played at maximum volume staat er op de backcover van de sacd uitvoering. Bij deze.

Ik ben er uit. Deze is beter dan de voorgaande plaat. Waar Hunky Dory me misschien emotioneler meer weet te raken met een paar gevoelige nummers is deze plaat toch wel definitiever. Als ik de naam Bowie hoor dan denk ik aan Glamrock en Ziggy.

Five Years is een opener van groots formaat. Prachtige opbouw en een mooi slot waar Bowie en zelfs de gitaar de titel beginnen te schreeuwen. Soul Love is een nummer dat prettig voortkabbelt met een zeer sterke en herkenbare melodie. Moonage Daydream combineert de rust met wat rock en heeft ook weer een geweldig slot waar de gitaar gewoon begint te janken. Heerlijk gewoon.

Starman is een van mijn favoriete nummers die Bowie ooit heeft gemaakt. Probeer deze altijd mee te zingen en de verzen gaan redelijk goed maar het refrein, hoe vaak ik het ook probeer, ik geraak niet van Star naar Man. Veel te veel verschil. Adembenemend wat die man toch kan met zijn stem. It Aint Easy is een simpel riedeltje met een aanstekelijk refrein en is repetitief maar duurt net lang genoeg. Lady Stardust is zonder twijfel een steengoed nummer. Prachtig gezongen en mooie pianobegeleiding.

Star voelt wat aan als het kleine broertje van Sufragette City en is misschien mijn minst favoriete nummer op het album, maar nog altijd zeker luisterbaar. Hang On To Yourself heeft wat punkinvloeden met een lekker refreintje waar je meteen met je duimen gaat knippen. Over Ziggy Stardust is al veel gezegd... het is gewoon een keigoed nummer. Hetzelfde geldt voor Sufragette City wat voor mij eigenlijk de definitie is van Glamrock. Dit nummer is exact wat ik hoor als ik aan Glamrock denk.
En de afsluiter is dan weer heerlijk emotioneel en mocht van mij veel langer duren. Machtige climax met de strijkers die even meedoen en Bowie die weer lekker schreeuwt... alleen de percussie die in het begin van Five Years te horen is ontbreekt nog op het einde. Zo een heerlijke fade out van de drum zodat je terug weer kunt beginnen met Five Years en dit album nog eens kunt opzetten want het is echt super goed.

5*

Één van de beste albums ooit wat mij betreft en dat terwijl mijn voorkeur uit gaat naar Soul.

Ik bestond nog lang niet toen dit album uitkwam haha. Toch is dit mijn lievelingsalbum.