menu

Metallica - ...And Justice for All (1988)

mijn stem
3,96 (1259)
1259 stemmen

Verenigde Staten
Metal
Label: Elektra

  1. Blackened (6:40)
  2. ...And Justice for All (9:44)
  3. Eye of the Beholder (6:25)
  4. One (7:24)
  5. The Shortest Straw (6:35)
  6. Harvester of Sorrow (5:42)
  7. The Frayed Ends of Sanity (7:40)
  8. To Live Is to Die (9:48)
  9. Dyers Eve (5:12)
  10. The Prince * (4:26)
  11. One [Live] * (7:59)
  12. ...And Justice for All [Live] * (10:05)
toon 3 bonustracks
totale tijdsduur: 1:05:10 (1:27:40)
zoeken in:
avatar van trebremmit
4,5
Ik zit nooit te wachten op remasters, ook niet bij dit album.
And Justice heb ik in de jaren negentig gekocht op cassette, na het zwarte album, en ook helemaal grijsgedraaid, en eerlijk gezegd heb ik me nooit gestoord aan de productie. Tegenwoordig heb ik het op cd en speel ik het niet zo vaak meer af, maar vandaag had ik er wel weer zin in en dit blijft gewoon erg goed, Blackened is misschien wel hun beste opener ooit, alhoewel Battery...

avatar van Kronos
5,0
trebremmit schreef:
Ik zit nooit te wachten op remasters, ook niet bij dit album.

Ik normaal ook niet. Bij dit album op cd moet ik wel altijd de bas minder draaien op mijn versterker. Niet omdat de bas van Jason te luid klinkt natuurlijk; maar de basdrum bonkt op zo'n rare manier dat het de andere instrumenten lijkt weg te drukken. Bij de lp is dit beter.

avatar van vielip
4,0
Klopt ja! Had ik een tijdje terug toen ik de cd weer eens in de auto had liggen. Moest de hele equalizer omgooien om het een beetje fatsoenlijk de speakers uit te krijgen. Die bassdrum is wellicht nog irritanter in de mix dan het hele 'basgitaar of geen basgitaar syndroom' waar het al jaren en jaren over gaat... Anyway, bij de lp moet dit dus minder zijn? Zal 'm eerdaags eens draaien. Niet in de auto overigens

avatar van Edwynn
4,5
Dyer's Eve op Spotify klinkt wat meer uitgebalanceerd en voller dan de oorspronkelijke versie. Er verandert weinig. Nou zegt mij dat nog niet zoveel maar het kan een indicatie zijn. Zoals gezegd door Namsaap: het is een remaster en geen remix. Het gejank over Jason zal voorlipig wel aanhouden.

Ik heb altijd weinig problemen gehad met hoe Justice klinkt. Het is best een ruw geluid. Schurend en soms gemeen. Past goed bij het rifforama dat de plaat gewoon is. Voor wat betreft de heruitgave zal ik het bonusspul eerst wegen voor mijzelf.

avatar van west
4,0
De meningen die ik op internet lees over de 2018 remaster zijn verdeeld. Als je uitgaat van het originele geluid, wat beter zou moeten klinken (een remaster), dan is het geslaagd. Ik hoor overigens ook wat basgitaar...

avatar van Edwynn
4,5
Mijn vraag zou zijn: wat vind je er zelf van?

avatar van west
4,0
Edwynn schreef:
Mijn vraag zou zijn: wat vind je er zelf van?

Ik vind het (dus) een geslaagde remaster. Je hoort meer details, ze hebben gelukkig geen 'loudness war' toegepast maar het klinkt wel wat dynamischer.

Toch zou een remix, waarbij met de nieuwste technieken om waar wat te noemen de basgitaar verder naar voren zou zijn gehaald en de basdrum wat minder zou zijn, ook leuk zijn geweest. Naast de remaster dan.

avatar van Edwynn
4,5
Ik houd het wel bij het origineel. Lekker onvriendelijk. Heel anders dan de warme kerstproductie van Master Of Puppets.

avatar van west
4,0
Ik haat kerst(producties).

avatar van west
4,0
De boxset van And Justice For All staat werkelijk bomvol materiaal uit 1987/1988. Allereerst dus de geremasterde originele opnamen. Ik vind het goed gedaan: je hoort meer details en het klinkt wat 'dynamischer'. Het eerste concert wat erbij zit is wel een hele bekende: Seattle '89. Nu ook op 2LP en/of download in deze box. Een interviewdisc heeft mij nooit geboeid, die sla ik over. Interessant zijn de Riffs & Jams op CD3. Het zijn er wel heel veel, maar netjes in tijdvolgorde geplaatst. Je kan zo goed horen hoe de muziek tot stand kwam. Zelf vind ik het materiaal van de 'James Riff Tapes' het leukste om te horen.

Daarna vind je demo's op CD4 en rough mixen ('work in progress') op CD5. Hier geef ik duidelijk de voorkeur aan die laatsten: die klinken minder rommelig als de so called demo's. Dan volgen er nog een aantal concerten in tijdsvolgorde. Rauw en schuurderig klinkt Live At The Troubadour, West Hollywood van mei 1988 met nog een wat 'oudere setlist' vergeleken met de andere concerten. Jammer is dat James hier wat minder bij stem is. Hierna volgen de B-Sides met Breadfan & The Prince en nog wat live nummers uit Dallas en vier uit... Seattle '89.

Live At The Hammersmith Odeon, London, is nog steeds lekker rauw, maar het geluid is beter en de zang prima. Ook spelen ze hier een paar nummers van het toen nog nieuwe album. Ik vind dit een erg goed concert, met werkelijk geweldige versies van Creeping Death & Fade to Black en een lekker heftig slot met Am I Evil & Whiplash. Tot slot ook nog op cd Live At Long Beach Arena, CA van december '88. Verder zitten er ook nog 4 dvd's in de box, met ook nog eens 2 concerten. Waar voor je geld, maar het kost best wel wat.

avatar van daniel1974nl
4,0
Om dit album nog een beetje op te krikken is het remasteren alleen niet genoeg. Dan moet het hele album opnieuw worden ingemixed in de studio. Het klinkt nog steeds veel te iel, ondynamisch en vlak. Het is nog steeds of je aan het einde van een hole pijp zit te luisteren. Jammer want dit is naar mijns inzien het beste album van Metallica. Ik heb me alleen altijd mateloos geergerd aan de manier hoe dit album is afgemixed. Veel van deze nummers zijn her en der live verschenen en klonken dan ineens altijd veel beter. Het kan dus blijbaar wel.

avatar van AllOutWar
4,5
And justice for all.. mijn eerste zelf gekochte metallica plaat..en nog steeds vind ik hem geniaal en vind ik zelfs de productie super (ja sorry,).
Tijdloos!

avatar van Pitchman
5,0
Die 3cd remaster voegt alleen helemaal niets toe. Ook veels te prijzig allemaal. Ga dan gelijk voor de boxset. Als het toch geld gaat kosten.

avatar van Tav74
4,5
daniel1974nl schreef:
Om dit album nog een beetje op te krikken is het remasteren alleen niet genoeg. Dan moet het hele album opnieuw worden ingemixed in de studio. Het klinkt nog steeds veel te iel, ondynamisch en vlak. Het is nog steeds of je aan het einde van een hole pijp zit te luisteren. Jammer want dit is naar mijns inzien het beste album van Metallica. Ik heb me alleen altijd mateloos geergerd aan de manier hoe dit album is afgemixed. Veel van deze nummers zijn her en der live verschenen en klonken dan ineens altijd veel beter. Het kan dus blijbaar wel.


Natuurlijk kan het. Maar je vergeet een nogal belangrijk detail. Het is geen mislukte productie maar een hele bewuste keuze om het album zo te laten klinken. Dat kun je leuk vinden of niet (en om eerlijk te zijn: ik vind het een geweldige album maar zou ook nieuwsgierig zijn naar een remix), maar als de band vind dat dit is hoe dit album hoort te klinken gaan ze dat uiteraard niet ineens volledig op de kop gooien.

5,0
ik heb metallica voor het eerst leren kennen toen er veel bands waren die zoals we noemen speed of trash speelden. denk maar aan de oude band uit belgie nu zijn deze reeds al lang vergeten. toen kwam er opeens een groep met een plaat om u tegen te zegen allen jonge gasten maar de muziek was hard en bruut en snel hun eerste langspeelplaat plaat kill em all en ze hadden het gemaakt in de metal wereld maar hun ster steeg in de hoogte toen ze ride the Lighting maakten en nog meer met de de populaire album master of maar ze kregen een tegenslag want tijdens hun toer kreeg de bus een ongeluk waardoor hun bassist overleed. ze bleven wel metallica met een nieuwe bassist maar toch was er iets dat de echte fans misten. ik vind persoonlijk de eerste platen goede het ene nummer beter dan het anderen maar dat telt voor alle platen ook buiten metallica .begin bij de eerste mijn favorite plaat kil em al bijna geen enkel slecht nummer ride the lighting from whom the bell tolls en zo verder tweede favoriet is natuurlijk justice for all lekker hard bas drum gewoon alles ten meer bij de nummer als justice for all ik persoonlijk kan er geen echt slechte nummer uit vinden ook het prachtige aangrijpende nummer one en dan de laatste begint alsof je in een concert terecht ben gekomen van classike muziek maar dan begint er opeens de drummer er op te kloppen en zo gaat het steeds maar verder. de andere platen die ze daarna hebben gemaakt waren iets of wat behalve nog de black album. vele vinden de nieuwe ook goed ik niet zo erg. een maal heb ik ze live gezien was toen in de tijd voor ze de bassist verloren. in belgie brussel van de album justice for all. natuurlijk zullen ze steeds populair blijven want live is en blijft gewoon het beste.

Wrathchild1
Stap terug na vorige albums , maar wel ruim voldoende wat mij betreft. Meerderheid nummers zijn niet zo sterk als op vorige 2 albums en de productie vind ik een enorme afknapper.

avatar van lennert
3,0
Dat er geen bas te horen is, hoeven we niet nogmaals te benadrukken, maar ik vind Ulrich's drumwerk echt foeilelijk op een aantal momenten. Ik heb al een aantal fans van dit album als argument horen gebruiken dat dit komt omdat het album echte progressieve thrash is en dat het daarom raar klinkt, maar ik vind het gewoon niet fijn klinken. Ook het eerste album waarvan sommige composities me echt tegenstaan. De titeltrack is veel te lang en heeft geen fijn verloop, waarbij vooral opvalt hoe slap de drumfills klinken bij de meer technische middenstukken. Eye Of The Beholder vind ik oersaai. Opener Blackened heeft daarnaast momenten dat Ulrich er voor mijn gevoel echt compleet naast zit.

One is een terechte klassieker, al vind ik het nummer sterker in combinatie met de videoclip van de complete band lekker headbangend in een verlaten fabriekshal, met de filmbeelden er naast. Het klinkt op album een stukje kaler. Nog steeds goed, maar minder.

Met The Shortest Straw hebben we weer een nummer met een enkel leuk stukje (versnelling naar de solo), maar een verder ongeinspireerde compositie. Hetzelfde geldt voor Harvester Of Sorrow. Ik hoor techniek, maar geen bezieling en bovenal geen sterke song. The Frayed Ends Of Sanity gaat hier helaas ook in mee. To Live Is To Die heeft een paar sporen van Burton's hand, maar hangt als compositie van los zand aan elkaar. Sluit met Dyers Eve in ieder geval nog spectaculair en krachtig af.

De dood van Burton heeft zijn sporen nagelaten en levert voor mij een van de meest overschatte klassiekers op uit de Metallica-geschiedenis. Nee, slecht is het echt niet, maar het is verre van opzienbarend en het absolute bewijs dat er in ieder geval een bandlid tussen zit die niet compleet mee kan met de rest. En dan heb ik het niet over de bassist, ik heb geen idee wat die verder gespeeld heeft. Duurt ook nog eens te lang. Overambitieus.

Tussenstand:
1. Master Of Puppets
2. Ride The Lightning
3. Kill 'Em All
4. ...And Justice For All

avatar van RuudC
3,0
ik heb nooit echt veel met dit album gehad. Als vijftienjarige luisterde ik met mijn maten veel naar One, want die was populair. Ik snap de aantrekkingskracht van het nummer nog steeds, maar inmiddels heel wat jaren verder, ben ik me aan een aantal dingen gaan irriteren.

Van de 'klassiekers' pakte deze me altijd het minste. Op den duur ben ik wel waardering gaan ontwikkelen voor Blackened en Harvester Of Sorrow, maar verder draaide ik het nooit. Een ex-vriendinnetje was ongelooflijk fan van To Live Is To Die. Nooit begrepen waarom.

Natuurlijk spookt op de achtergrond de tragedie van Jason Newsted. Ik ben vooral ook gaan luisteren of ik zijn spel kan horen. Hij is aanwezig, maar je moet er wel echt voor gaan zitten. Wat daarmee wel opvalt is het saaie en vaak ook slechte spel van Ulrich. Wat zit die gozer er vaak naast zeg! Wat ook opvalt, is dat alle nummers zo verdomd lang zijn. BIj goede nummers valt het juist niet op. Het probleem is vooral dat nummers onplezierig uitgerekt worden en vol zitten met saaie, onnodige riffs. Harvester Of Sorrow valt me daarmee inmiddels heel hard tegen. The Frayed Ends Of Sanity is een ronduit lelijk nummer. Het gevoel van verveling overheerst en slechts twee nummers die de tand des tijds nog enigszins doorstaan; en zelfs die twee kunnen zich niet meten met alles van Ride The Lightning en Master of Puppets.

Tussenstand:
1. Master Of Puppets
2. Ride The Lightning
3. Kill 'Em All
4. ...And Justice For All

avatar van Kronos
5,0
Helemaal eens met jullie punten van kritiek, lennert en RuudC. Maar mijn waardering is wel een pak hoger. Op een of andere manier vind ik dit overambitieuze gedrocht met een Hetfield die klinkt alsof het overvloedige alcoholmisbruik zijn stembanden aan het opbranden is onweerstaanbaar in zijn sombere sfeer. Hiermee vergeleken lijkt Master of Puppets wel vrolijke power metal. Het ontbreken van (hoorbare) basgitaar draagt bij aan dat duistere gevoel. Het creëert effectief en symbolisch de leegte die Burton achterliet in Metallica.

avatar van RuudC
3,0
Dat laatste vind ik wel een mooie gedachte op zich. Vind alleen wel dat je Jason dan gewoon niet mee had moeten laten doen.

avatar van Tony
4,0
Kronos schreef:
Het creëert effectief en symbolisch de leegte die Burton achterliet in Metallica.

Mooi gezegd en ga er maar aanstaan. Cliff drukte compositorisch en speeltechnisch (bas als leadgitaar) zijn stempel op het Metallica geluid van de eerste 3 albums. Niet voor niets wordt hij nog steeds gezien als een van de meest getalenteerde bassisten in de metal en daarbuiten. Wie had daar een goede opvolging aan kunnen geven? Wie had de rol van Cliff kunnen overnemen in een band die in rouw was, stuurloos zonder zijn songschrijverscapaciteiten, beroofd van zijn signature sound? ...And Justice for All kwam denk ik voor de hele band, maar in ieder geval voor Jason, veel te snel. Jason's invulling van de bas werd zo slecht bevonden, dat ze het maar hebben weggemoffeld in de eindmix. Dat is natuurlijk bijzonder sneu, want Jason was eigenlijk meteen uitgerangeerd, ze hadden hem misschien beter meteen vervangen. Des te knapper eigenlijk, als je weet waar ze vandaan kwamen, dat ze met The Black Album aan een tweede leven begonnen. Het is zeker niet mijn favoriete Metallica album, maar het is wel knap.

avatar van vielip
4,0
Als ik heel eerlijk ben dan moet (ook) ik toegeven dat dit niet het meesterwerk of klassieker is waar menigeen het voor slijt. En de punten van kritiek die Ruud en Lennert uitten kan ik ook alleen maar beamen. Maar....dit was het eerste album van Metallica dat ik als jochie bewust mee maakte bij het uit komen. Master of puppets kwam ik mee in aanraking toen ie al een jaar (of 2?) uit was ofzo. Dus ik, en veel klasgenoten en vrienden met mij, keken reikhalzend uit naar 'de nieuwe Metallica'! Ik kan me niet goed meer herinneren wat mijn werkelijke eerste ideeën en gedachten waren toen ik Justice voor het eerst hoorde. Ik weet nog wel dat ik One gelijk fantastisch vond. En ook opener Blackened kon op mijn goedkeuring rekenen. Maar verder? Dat zegt, nu terug kijkend, denk ik stiekem al wel genoeg. Maar ja, ik was een jaar of 14. Dus nog geen mega collectie om veel andere dingen te draaien. Dus werd Justice op tape gekwakt en grijs gedraaid in de walkman, op weg naar school, zwembad, voetbal en weet ik wat nog meer. Dus die 4 sterren die ik aan het album hang, je raad het al, zit 'm ook voor een heel groot deel in het aspect 'sentiment'. Misschien wel voor het grootste deel. Aan de andere kant; dat is toch juist muziek beleving?!

avatar van Jelle78
5,0
Naar aanleiding van de wederom zeer interessante reviews van Ruud en Lennert heb ik ...And Justice For All weer eens geluisterd. Ik blijf het een meesterwerk vinden en mogelijk zelfs hun beste plaat na Master of Puppets. De productie, hoewel onconventioneel, vind ik één van de grote pluspunten van Justice. Er is geen enkele plaat die zo klinkt als deze. Het creëert mede de duistere en boze sfeer die over dit album hangt.

Verder wil ik een lans breken voor Lars Ulrich. De man heeft zeker zijn tekortkomingen, maar op Justice vind ik juist dat hij één van de smaakmakers is. Komt natuurlijk ook omdat de drums zo prominent in de mix staan, maar ik vind echt dat hij een topprestatie levert. Ik hoor in elk geval niet dat hij er ergens naast zou zitten.

Ik stoor mij ook totaal niet aan de lengte van de nummers. Het titelnummer had wellicht iets korter gekund, maar tijdens het luisteren denk ik geen moment, nu mag het wel klaar zijn. En dat geldt eigenlijk voor alle nummers. The Frayed Ends of Sanity vind ik één van de hoogtepunten van het album. Hoe je dat een lelijk nummer kunt vinden snap ik niet. Maar goed, ieder zijn mening. To Live Is To Die is misschien niet zo goed als de instrumentale nummers van de twee eerdere albums, maar ik vind het wel een mooi eerbetoon aan Burton.

Voor mij is ...And Justice For All een terechte klassieker. Hun laatste in een rij van 4 meesterwerken. Hierna zou het toch anders worden, hoewel ik ook de albums die hierna komen over het algemeen erg goed vind. Erg benieuwd wat de heren van Load gaan vinden, want dat vind ik wellicht de meest ondergewaardeerde plaat van Metallica.

avatar van milesdavisjr
3,5
Ben het wel met vielip eens, ik heb AJFA pas enkele jaren na dato ontdekt. Het blijft desalniettemin een interessante plaat. De vreemde productie waar ik mij nu meer aan stoor dan destijds draagt daar ook aan bij. Blackened en One vond en vind ik nog steeds prima songs maar het prijsnummer voor mij was en is Harvester of Sorrow, met name de live uitvoering (live in Seattle uit 89') is fenomenaal. De lengte van de nummers en daarmee de totale schijf is echter teveel van het goede. Het leek nu wel een sport te worden voor de heren om complexe songs te schrijven, de zelfverzekerdheid begon al te grenzen aan een bepaalde mate van gezonde arrogantie, ook gezien de tegendraadse ritmes en songstructuren. Het songmateriaal blijft echter allemaal flink aan de goede kant van de streep. AJFA blijft alleen ook een wat vreemde eend in de bijt tussen de voorgaande klassieker Master of Puppets en het familie album met de zwarte hoes.

avatar van Kronos
5,0
milesdavisjr schreef:
AJFA blijft alleen ook een wat vreemde eend in de bijt tussen de voorgaande klassieker Master of Puppets en het familie album met de zwarte hoes.

Helemaal niet. Vanaf het debuut tot en met Justice zit er een logische evolutie in de ontwikkeling van de muziek. Het album heeft ook eenzelfde opbouw als de twee voorgaande albums. Pas in de jaren negentig ging Metallica vreemd (doen).

avatar van namsaap
4,5
Tony schreef:
Jason's invulling van de bas werd zo slecht bevonden, dat ze het maar hebben weggemoffeld in de eindmix.


Waar baseer je deze uitspraak op?

avatar van LucM
3,5
Dit album heb ik (de geremasterde versie) opnieuw beluisterd en ik kan lennert en RuudC wel begrijpen. Al vind ik het songmateriaal wel behoorlijk maar minder dan de 3 voorgangers en de opvolger. Af en toe slaat de verveling inderdaad toe mede door de lengte van sommige nummers, de band gaat misschien iets te ver in hun ambitie en complexiteit. De bassen zijn inderdaad nauwelijks hoorbaar maar ik kan mij best voorstellen dat ze bewust zo naar achteren werden gemikt.
Zeker geen slecht album maar een meesterwerk ook niet.

avatar van milesdavisjr
3,5
Helemaal niet. Vanaf het debuut tot en met Justice zit er een logische evolutie in de ontwikkeling van de muziek. Het album heeft ook eenzelfde opbouw als de twee voorgaande albums. Pas in de jaren negentig ging Metallica vreemd (doen).


Ben ik niet helemaal met je eens, buiten de vreemde productie om zijn er een aantal factoren die AJFA tot een echt ander album maken dan zijn voorganger. Master was ten dele nog een speedmetal plaat. Dat geldt niet voor AJFA. Daarnaast merk je ten dele al wel een commerciële knieval met songs als One en Harvester of Sorrow. Daarnaast voelen de songs van Ride en Master nog vrij compact aan in tegenstelling tot dit schijfje. De sfeer vind ik daarnaast ook nog eens anders, op de voorgaande platen hing nog een bepaalde vorm van melancholie, dat geldt niet echt voor dit album. Dus ben het met je eens dat het niet onlogisch is dat Metallica zich in deze richting bewoog maar ik zie ook grote verschillen.

avatar van Kronos
5,0
Ik had het dan ook over een logische evolutie in de ontwikkeling. De nummers worden steeds wat langer en technischer.

Muzikaal hoor ik niet dat er iets commerciëler zou zijn geworden. Dat er bij One een videoclip kwam was een toegeving. Maar Harvester of Sorrow als single is vergelijkbaar met Jump in the Fire.

avatar van LucM
3,5
...And Justice for All moet het inderdaad vooral hebben van de techniek wat het songmateriaal niet altijd ten goede komt, ik heb de indruk dat Metallica hier teveel wil bewijzen wat ze in haar mars had. De vlakke, steriele productie helpt ook niet echt, ik vind ...And Justice for All in zijn geheel te klinisch klinken

Gast
geplaatst: vandaag om 09:22 uur

geplaatst: vandaag om 09:22 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.