menu

Marillion - Clutching at Straws (1987)

mijn stem
4,22 (605)
605 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock
Label: EMI

  1. Hotel Hobbies (3:35)
  2. Warm Wet Circles (4:25)
  3. That Time of the Night (The Short Straw) (6:00)
  4. Going Under * (2:47)
  5. Just for the Record (3:09)
  6. White Russian (6:27)
  7. Incommunicado (5:16)
  8. Torch Song (4:05)
  9. Slainte Mhath (4:44)
  10. Sugar Mice (5:46)
  11. The Last Straw / Happy Ending (5:58)
  12. Incommunicado [Alternative Version] * (5:37)
  13. Tux On * (5:13)
  14. Going Under [Extended Version] * (2:48)
  15. Beaujolais Day * (4:51)
  16. Story from a Thin Wall * (6:47)
  17. Shadows on the Barley * (2:07)
  18. Sunset Hill * (4:21)
  19. Tic-Tac-Toe * (2:59)
  20. Voices in the Crowd * (3:29)
  21. Exile on Princes Street * (5:29)
  22. White Russians [Demo] * (6:15)
  23. Sugar Mice in the Rain * (5:56)
toon 13 bonustracks
totale tijdsduur: 49:25 (1:48:04)
zoeken in:
avatar van "H."
4,5
Echt zo'n cd die met enige regelmaat in de cd-speler beland en waarvan ik dan denk: " oh ja die was ik al weer bijna vergeten maar wat is die toch goed". Voor mij een van de beste uit de periode marillion met fish. Nu bij sugar mice aangeland

avatar van BoyOnHeavenHill
4,5
Toen ik een paar jaar geleden de Fish-albums van Marillion ontdekte, kwam ik om de een of andere onnaspeurbare reden tot de conclusie dat Clutching at straws niet het niveau van de eerste drie platen haalde. Toch raar, dacht ik een paar weken terug, waarom zou déze nou opeens zoveel minder zijn?
        Inmiddels heb ik hem opnieuw opgediept, en zoals gezegd kan ik nu eigenlijk niet meer begrijpen hoe ik indertijd tot die conclusie ben gekomen. Het is eigenlijk van a tot z een absoluut superbe plaat, aan de ene kant zeer afwisselend, aan de andere kant met genoeg tekstuele, emotionele en muzikale echo's om er een mooi samenhangend geheel van te maken.
        Een indrukwekkende plaat, maar tegelijkertijd moeilijk om er over te schrijven: óf ik hou het bij een korte (en zeer positieve) waardering, óf ik voel me verplicht om er meerdere kantjes over te schrijven om alle nuances te belichten, want zoals gebruikelijk boort Fish weer een heleboel schrijnends aan (en gebruikt daarbij en passant ook weer een enorm vocabulaire, ook altijd leuk). Muzikaal zo mooi en afwisselend dat je deze plaat vaak kunt draaien, emotioneel zo beladen dat ik echt de momenten moet kiezen om op de onderstroom in te gaan.
        Wederom valt me op wat een enorm verschillende stemmen Fish en zijn opvolger hebben. Kunnen Marillion-kenners mij vertellen of ze bij de audities voor een nieuwe zanger opzettelijk een totaal andere stem zochten, of was Steve Hogarth gewoon de beste kandidaat om de lege plek op te vullen?

avatar van chevy93
4,5
BoyOnHeavenHill schreef:
Kunnen Marillion-kenners mij vertellen of ze bij de audities voor een nieuwe zanger opzettelijk een totaal andere stem zochten, of was Steve Hogarth gewoon de beste kandidaat om de lege plek op te vullen?
Ik ben geen kenner, noch is dit een echt antwoord op jouw vraag, maar hier een interessant interview met Hogarth vanuit ZIJN oogpunt:
http://www.daveling.co.uk/doc-marillion.htm

avatar van BoyOnHeavenHill
4,5
Aardig interview, dank voor de link chevy93 !

avatar van bikkel2
4,5
Vanavond weer even gedraaid en wat is dit toch een vet album zeg.
Ik heb echt mijn mening bij moeten stellen.
Clutching At Straws is zo intens en tekstueel het kunststukje van Fish.
Er wordt ook wat losser gemusiceerd lijkt het.

De beste met Fish. Eigenlijk moeilijk te geloven dat het na deze schijf over was met Fish en de rest. In ieder geval een meer dan fraaie zwanenzang van deze line-up.

avatar van Zagato
5,0
Toen dit album uitkwam was ik een beetje teleurgesteld, ik kan me nu niet meer voorstellen waarom. Als ik dit terug hoor is het waarschijnlijk het beste dat Marillion met Fish heeft gemaakt. Hoogtepunt: White Russian.

avatar van Fingertippie
4,5
De laatste tijd album wat vaker gehoord, heb het op de Ipod staan. Behoord voor mij zeker tot de betere albums, tussen de goede albums van Marillion.

rico24
weer eens vanaf vinyl gedraaid, Wat blijft dit toch een geweldig mooi album.

bas1966
trucje ?

rico24
bas1966 schreef:
trucje ?
scherp opgemerkt Tekst aangepast

bas1966
dit album heb ik nooit als beste van Marillion vanwege incommmunicado. Wat een kut nummer.
er staan natuurlijk geweldige tracks op, maar toch hou ik meer van het 'ruigere' / 'authentieke' op script en fugazi...kwestie van smaak. Maar er staan geweldige nummers op, dus 4 sterren.

Ozric Spacefolk
Dan ben ik toch wel weer benieuwd naar waarom je Incommunicado niet zo leuk vindt.
Is best een ruig nummer, toch?

avatar van vigil
5,0
Het is wel ruig maar dan op een gelikte Amerikaanse manier zodat het overal op de radio kan komen. Wellicht bedoeld Bas meer rauw ipv ruig.

avatar van vielip
5,0
vigil schreef:
Het is wel ruig maar dan op een gelikte Amerikaanse manier zodat het overal op de radio kan komen.


Ja precies, fantastisch nummer dus!

avatar van musicborst
5,0
Grappige feit is dat mijn hele Marillion geschiedenis is begonnen met Incommunicado die ik op de radio hoorde tijdens de top 40 toen. GEWELDIG nummer vond ik dat toen, zeker vergeleken met de rest wat toen gangbaar was op radio 3. Later kwam ik erachter dat er inderdaad betere nummers op deze cd staan.


avatar van Leptop
4,5
Hmmm...Pseudo Silk Kimono is anders ook kort en goed.

Ozric Spacefolk
Voor het opsommen van favoriete Marillion songs zijn er andere plekken.

Ik wil het hebben over Incommunicado. Ik kende de song niet van de radio, maar van Thieving Magpie (mijn eerste Marillion-plaat, albeit gekopieerd op cassette). Die versie is ook lekker rauw.
En dat synth-intro, heerlijk en na het intro het dikke synth-thema. Flink song-tempo ook. Bijtende teksten en die dynamiek, hard//zacht, half time//normal time

bas1966
ik vind het inderdaad gelikt en te simpel; teveel herhaling en ik hou dus niet van die tempo-nummers (van Marillion). Big wedge en Credo zijn ook van dat soort (skip)nummers van onze vis. Dit album zijn 2,5,7 en 9 voor mij veruit favoriet.

Ozric Spacefolk
En Punch & Judy en Assassing en Emerald Lies en zelfs de titeltrack van Fugazi? Die kennen toch ook hetzelfde tempo? Of Market Square Heroes, daar heeft het zelfs wat van weg.

Ach, ik vind het in elk geval een te gekke song. Hooks in You vind ik een minder geslaagde rocker, dat wel.

avatar van vigil
5,0
Vaak zijn de typische rockers wat minder, zeker in de jaren 90 stond er op elk album wel 1 die er eigenlijk een beetje naast hing.

Credo in dit rijtje noemen is dan weer heiligschennis van het zuiverste soort

avatar van Cor
4,0
Cor
Vooral een hele stemmige Marillion-plaat. Minder dynamisch dan 'Script For A Jester's Tear', minder agressief dan 'Fugazi', minder ambitieus dan 'Misplaced Childhood'. Maar dit is een album uit één stuk en dat gegeven levert hier de bonuspunten op. Fraaie afsluiting van het Fish-tijdperk. 'Slainte Mhath'!!!

avatar van Rudi S
5,0
Balanceerde Fish voorheen al behoorlijk op de spreekwoordelijke `borderline` hier springt hij er behoorlijk overheen, Uzis on a street corner.
Nee de vorige albums waren al niet vrolijk en Misplaced Childhood klinkt dan wel lekker maar is toch ook erg duister (Bitter suite, Blind Curve en, en).
Na het succes van Misplaced Childhood was het eigenlijk een mooi moment om met een " echt progrock album vol zwierige melodieën en teksten over ridders , draken en vervlogen tijden te komen.
Maar niet bij Fish dus, het werd alleen maar donkerder en ook met minder versiering, de band zet hier alles in het teken van de teksten, maar wat een intense muziek levert dit op.
Tja dat Fish het hierna wel gehad had is bij het terugluisteren eigenlijk niet zo'n verrassing.
Clutching at Straws valt voor mij in de categorie uneasy listening maar wat toch weer een geweldige aantrekkingskracht heeft, zeg maar Unknown Pleasures, Songs of love and hate en Over.

Well the thoughest thing that I ever did was talk to the kids on the phone When I heard them asking questions that I knew that you were all alone
Can't you understand that the government left me out of work I just couldn't stand the looks on their faces saying what a jerk
So if you want my address it's number one at the end of the bar .
Tja Derek de Engelse hebben hier een mooi woord voor, devastating.

avatar van bikkel2
4,5
Mooi stuk Rudi.

avatar van Aproxis
5,0
Jammer dat incommunicado erop staat. Zonder dat nummer was het album eigenlijk perfect geweest.

avatar van bikkel2
4,5
Aproxis schreef:
Jammer dat incommunicado erop staat. Zonder dat nummer was het album eigenlijk perfect geweest.


Hoort er bij, absoluut. Misschien wat jolig in uitvoering, maar past tekstueel naadloos in het geheel!

avatar van vielip
5,0
Incommunicado hoort er absoluut bij! Fantastisch nummer juist omdat het zo afwijkt van de rest. Komt het album, en zéker de flow, de ten goede vind ik.

avatar van bikkel2
4,5
Idd qua sfeer ook een best welkom nummer.
Clutching is een zwaar op de hand zijnde plaat en het is goed dat Incommunicano hier bij hoort.
Lekker jachtig en vooral live natuurlijk een meedeiner van jewelste.

avatar van Zagato
5,0
bikkel2 schreef:
Idd qua sfeer ook een best welkom nummer.
Clutching is een zwaar op de hand zijnde plaat en het is goed dat Incommunicano hier bij hoort.
Lekker jachtig en vooral live natuurlijk een meedeiner van jewelste.


Zeker mee eens, maakt het contrast met de meeslepende nummers lekker groot.

avatar van Aproxis
5,0
Het nummer trekt mij juist helemaal uit de sfeer van het album. Ik heb er niets mee. De rest van het album daarentegen geweldig.

Gast
geplaatst: vandaag om 14:05 uur

geplaatst: vandaag om 14:05 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.